Θεός ή Κύριος;

Χιουμορ

 

ααααααα very funnny  ))

 

ποιος συγνωμη και απο ποιοιον τελικα   
μια χαρα εκφυλιστικη ακολουθια ειχατε !

 

η μετάβαση προς την βανιλλοσυνη δεν έχει γυρισμο, εντέλει.

 

Το αντιστροφο νομιζα..

 

δε ξέρω, μιλάω μόνο για μένα.
δε με αγγίζει καμία θέση απ όσες διάβασα.

 

Ουτε και γω μιας και δεν με θεωρω bdsmer

 

Επειδή αυτό να λέγεται:

Και επειδή τω όντι έχω φύγει πολλές φορές ολόκληρα 6μηνα πίσω μέσα σε 24 ώρες (και είναι αντιοικονομικό γαμώτοσπιτάκιμουγαμώ) και έχω πάει στη φυλακή, περνώντας από την αφετηρία, χωρίς να πάρω και τις 20.000 δραχμές:

That makes two of us τουλάχιστο (χωρίς ν)  

ΥΓ. Να δεις το Iris (βαριέμαι να ψάχνω το σχετικό νήμα)  

 

Λογικό μου φαίνεται αυτό, σε έναν βανίλα κόσμο υπάρχουν συγνώμες- όχι πολλές- που αναβαθμίζουν την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη. Και το αντίστροφο... η συγνώμη που δεν έρχεται συνήθως φέρνει αμφισβήτηση.

Στον κόσμο bdsm ..
Για έναν τέτοιο βαθμό κατανόησης της Ασυμμετρίας, χρειάζεται χρόνος. Στα αρχικά στάδια για το νεοεκπαιδευόμενο υ, θα είναι σαν να συγκρούονται δυο πραγματικότητες.

Θέλω να πιστεύω πως γενικά δεν υπάρχει κατεύθυνση προς τα πίσω. Η υποτακτικότητα, νομίζω, είναι ένα μεγάλο σύνολο παραδόσεων. Στα επιμέρους τμήματα κάποια θέματα δεν έχουν δουλευτεί όσο χρειάζεται .. το Λάθος πολλές φορές είναι ευεργετικό σαν σημείο αναφοράς, γιατί έτσι αποκαλύπτονται αυτά τα "αδύναμα" σημεία

Χρειάζεται να πάμε φυλακή περνώντας από την αφετηρία και άλλες φορές πάλι να τερματιστεί εντελώς όλο το παιχνίδι (όπως στην δική μου περίπτωση).. Είναι φάση εντελώς "γαμωτοσπιτακιμουγαμω" συμφωνώ, αλλά .. πως αλλιώς?
Η έτσι με συμφέρει να πιστεύω ... (?) 

 

Εγώ κατάλαβα ότι ο καθένας απλά εκφράζει το bdsm που βιώνει και γουστάρει.

 

Τα στερεότυπα αρεσκόμαστε να τα καταδικάζουμε όταν τα θεωρούμε περιοριστικά ως προς την ελευθερία της bdsm έκφρασης, σωστά;

Αυτό που με προβληματίζει είναι η "ευκολία" με την οποία τα υιοθετούμε εντός των bdsm σχέσεων και μάλιστα καταδικάζοντας σφοδρά όποιον αρνείται να λειτουργήσει τοιουτοτρόπως.

Τα στερεότυπα της συμπεριφοράς των κυριαρχικών και των υποτακτικών ατόμων ή τα στερεότυπα της σαδομαζοχιστικής έκφρασης.

Εκεί υπάρχει αυστηρότητα και ομόνοια μιας ολόκληρης μερίδας ανθρώπων που νιώθουν δικαιωμένοι για τις επιλογές τους.
Περιφέρουν δε, μπροστά από τα μη συναινούντα μάτια μας όλη την στερεοτυπικά δομημένη τους σχέση, καύλα, τρόπο σκέψης κλπ.
Και βαφτίζουν προχώ αυτές τις σχέσεις.
Και καλά κάνουν, άμα τους "δικαιώνει"...

Προς τι τόση ανάγκη να πείσουν τους υπόλοιπους ότι αυτό είναι το σωστό;
Υπάρχουν πράγματα που λειτουργούν και πράγματα που δεν λειτουργούν και δεν είναι για όλους τα ίδια.
Γιατί προσωποποιούνται όλα σε tpe για παράδειγμα ή M/s,-άλλο παράδειγμα-, όταν δεν σχετίζονται όλοι με αυτόν τον τρόπο;

Κι όσο κι αν χτυπιούνται κάποιοι σαν χταπόδια δεν μας πείθουν ότι αυτή είναι η μόνη αλήθεια, ούτε η μόνη πραγματικότητα.

Αυτό το παιχνίδι δεν λέγεται ούτε Μονόπολη ούτε φιδάκι, δεν έχει τόσο δομημένους κανόνες για όλους, έχει διαφορετικές εκφράσεις και εκφάνσεις, ανάλογα με τους συμμετέχοντες και το είδος της σχέσης.

Και δώστου η "περηφάνεια" γιατί κατάφεραν και το βρήκαν. Και δώστου η απαξία για ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους, λες και ξέρουν τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του, δεν έχουν όλοι την ανάγκη δημοσιοποίησης των σχέσεών τους, ούτε του τρόπου συσχετισμού τους. Αυτό δεν καθιστά τους "επιδειξίες" ανώτερη κατηγορία, μάλλον κάτι έχει να πει για την ανάγκη τους να εκτίθενται και να παίρνουν επικύρωση από τους υπόλοιπους, που φυσικά βλέπουν μόνο αυτό που βγαίνει προς τα έξω, άλλη στερεοτυπικούρα κι αυτό, το "φαίνεσθαι".

Προς τι ο αγών για την ανακύρηξη των πλέον "σκληροπυρηνικών" bdsmers που τα κάνουν όλα έτσι όπως πρέπει;
Ποιος το πρέπει αυτό το γαμημένο το πρέπει;

Θέλει ρε φίλε να ζητάει συγνώμη; Το θεωρεί σωστό; Μπράβο του και ζήτω και μαγκιά του.
Δεν θέλει; Γιατί την έχει δει απολύταρχος; Τον καυλώνει αυτόν και τα άτομα που σχετίζεται; Έχουν συμφωνήσει κάτι τέτοιο;
Ομοίως.
Κανείς δεν θα πείσει κανέναν περί του ποιο είναι το σωστό.

Δεν θα αλλάξω ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε κανένας αξιακό σύστημα γιατί το λένε οι άλλοι.
Στην καλύτερη θα προβληματιστώ για να χωρέσω πράγματα στο κεφάλι μου που δεν τα έχω.
Στην χειρότερη θα απορρίψω αυτό που είναι έξω από μένα ως μη ορθό.
Και δεν έγινε και κάτι.
Και πάλι θα μπορούσαμε να συζητάμε, αν δεν υπήρχαν περιχαρακώσεις, διαστρωματώσεις και μισαλλοδοξίες.
Μεγάλη κουβέντα το live and let live τελικά.

Αλλά η εξαγωγή συμπερασμάτων για το "ορθόδοξο" bdsm, το σωστό D/s, τον "κανόνα", δεν θα πάψει μάλλον ποτέ να με φρικάρει, ειδικά όταν έχει από πάνω το κερασάκι των κουνημένων δακτύλων με το ύφος των 38 καρδιναλίων. Μαζί με κουτοπόνηρα σχόλια για το τι νομίζουμε ότι κάνει ο καθένας στην ζωή και το κρεβάτι του, ακόμη κι αν ο άλλος νιώθει την ανάγκη να το κρατήσει αυτό για την παρτάρα του.

Αρκεί η ελεύθερη βούληση του ενός να μην παραβιάζει τα όρια του άλλου.
Και αυτό λέγεται σεβασμός.

 

Συμφωνώ με το σεβασμό Μπρέντα στο πως εκφράζεται ο καθένας. Παρουσιάζω την δική μου έκφραση και δίνω με επιχειρήματα, γιατί την θεωρώ σωστή για μένα και τους ανθρώπους που σχετίζομαι, προσπαθώντας όπως είπες να μην απαξιώσω την έκφραση των άλλων, με επιθετικούς χαρακτηρισμούς για τη δική τους. Οι μεταβλητές από μοντέλο σε μοντέλο είναι διαφορετικές και στο τέλος ο καθένας έχει την ευθύνη των επιλογών του.
Όταν πω για παράδειγμα ότι εγώ εκφράζομαι έτσι, γιατί έτσι θέλω και θα θερίσω ότι έχω σπείρει, για μένα είναι αρκετό. Θα τα ακούσει ο άλλος και θα σκεφτεί και θα κρατήσει ή θα απορρίψει. Όταν όμως χαρακτηρίσω αρνητικά τη δική του έκφραση και του πω ότι την έχεις δει για παράδειγμα απολύταρχος ή Θεός ή ότι άλλο, εκφράζοντας με απόλυτο τρόπο την ορθότητα του δικό μου τρόπου έκφρασης σαν τον μόνο ορθό για όλους, τότε το πιθανότερο είναι να τον σπρώξω ακόμα πιο βαθιά, σε μία αμυντική στάση και πολλές φορές η επίθεση που ακολουθεί είναι άμυνα στην επίθεση που προηγήθηκε.

Άλλωστε όλοι άνθρωποι είμαστε και έχουμε δικαίωμα στις δικές μας επιλογές και εφόσον δεν ήμαστε θεοί για να γνωρίζουμε το αντικειμενικά σωστό ή λάθος, οποιαδήποτε έκφραση περί ορθού ή μη στις επιλογές των άλλων, μόνο ως απολυταρχική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Μία μικρή ιστορία για να χαλαρώσουμε...


Κάποτε είχα ασχοληθεί λίγο σοβαρά με το σκάκι. Έπαιζα αλλά ποτέ δεν ήθελα να κάνω πρωταθλητισμό. Με έπεισε η παρέα μου που ήταν όλοι βαθιά χωμένοι στο σκάκι, να μπω σε ομάδα. Μπήκα, διάβασα, δούλεψα, όσο εγώ ήθελα.


Κύπελλο Ελλάδος με την ομάδα, εγώ 25 χρονών και ο αντίπαλος ένας 11χρονος πιο δυνατός από εμένα και πιο καλά καταρτισμένος. Γαλλική άμυνα από τον αντίπαλο, για τους γνώστες και εγώ όχι καλά διαβασμένος σε αυτήν. Με αποτέλεσμα στις πρώτες κινήσεις να χρειάζομαι χρόνο για να σκεφτώ, βασίζεται στο στήσιμο με πολλές παγίδες, περιμένοντας από τον αντίπαλο να κάνει το λάθος. Τα πήγαινα καλά και πρόσεχα, αλλά ο καθένας είχε από μία ώρα και εγώ είχα φάει 40’, ενώ ο μικρός 5’. Ήμουν χαμένος από χέρι. Και αποφασίζω ότι πρέπει να λειτουργήσω ανορθόδοξα. Χαμένος ήμουν έτσι και αλλιώς. Θα επιτεθώ στην άμυνα του θυσιάζοντας ένα άλογο, δίχως κάποιο αντίκρισμα. Θα ήμουν μείον ένα άλογο, αλλά θα ήταν πιο καθαρά τα πράγματα για να δω και ότι θέλει ας κατεβάσει. Το έκανα το γιουρούσι. Υπήρχαν πολλοί τρόποι να φάει το άλογο. Διάλεξε έναν που φαινόταν ανώδυνο. Μου άνοιξε ένα μικρό άνοιγμα, απείλησα ένα στρατιώτη του, θυσιάζοντας άλλον έναν δικό μου. Ήθελα και άλλο άνοιγμα. Με έσπρωχνε το ένστικτο μου. Το έφαγε, δεν το σκέφτηκε πολύ θεωρώντας ότι είχα αρχίσει να χάνω τον έλεγχο . Και τότε το είδα και μετά το είδε και αυτός. Force ματ σε 5 κινήσεις από μέρους μου. Παραιτήθηκε.


Δεν ξαναέπαιξα ποτέ με την ομάδα. Κέρδισα μία παρτίδα με ένα «λάθος». Έτυχε γιατί, το σύστημα ακόμα και στο σκάκι είναι χαοτικό. Μαθαίνω από τα λάθη μου, αναλύοντας όλο το σύστημα στο μέτρο του δυνατού αλλά δεν μετανιώνω για αυτά. Με βοηθάνε να γίνω αυτός που είμαι.


Ζητάω συγνώμη όχι από ενοχές, αλλά για να τονίσω το σφάλμα μου στον δέκτη και να κάνει τις δικές του επιλογές από εκεί και πέρα. Και εξηγώ ότι η επιλογή που έφερε το σφάλμα, στις ίδιες συνθήκες, την ίδια χρονική στιγμή, σε αυτό το σύμπαν, θα ήταν πάλι η ίδια. Στο μέλλον; Έχω μία μνήμη επιπλέον που θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά όχι από φόβο, αλλά με μία επιπλέον πληροφορία. Κάθε επιλογή ορθή ή λάθος εκ του αποτελέσματος θετική μπορεί να είναι αν αξιολογηθεί και καταγραφεί στο βιβλίο των μνημών. Οπότε δεν μετανιώνω, για τα σφάλματα μου, ούτε για τις επιλογές μου. Απλά το εξηγώ στους ανθρώπους που σχετίζομαι και με μία συγνώμη τους βάζω στη θέση να κρίνουν αν θέλουν να με ακολουθήσουν σε αυτή τη διαδρομή.