Πόσο φυσικά σας βγήκε η υποτακτικότητα σας;

Εγώ θα μιλήσω σαν Κυρίαρχη και θα σας πω,πως αρκετοί από τους σκλάβους που έχουν ''περάσει από τα χέρια μου'' ενώ έλεγαν πως περνούσαν υπέροχα και ήξεραν πως έχουν βρει αυτό ακριβώς που ονειρεύονταν,όταν απομακρύνονταν ή οταν σκέφτονταν καλά το τι έχουν κάνει και τι κάνουν σαν σκλάβοι,τους έπιανε απελπισία και προσπαθούσαν να πείσουν τον εαυτό τους πως δεν είναι στην πραγματικότητα σκλάβοι.Σκέφτονταν πως δεν είναι νορμάλ να βρίσκονται σε μία τέτοια θέση και πάλευαν με τον εαυτό τους για να μείνουν μακριά.
Οι περισσότεροι μου λένε,δεν είναι δυνατόν να είμαι τόσο δυναμικός στη ζωή μου γενικότερα και να ''πεθαίνω'' τόσο για να υποταχτώ.
Για να καταλήξω λοιπόν,αφήστε ελεύθερους τους εαυτούς σας και κάντε οτιδήποτε σας γεμίζει και σας κάνει ευτυχισμένους.Αφήστε τα ''πρέπει'' και ζήστε όπως θέλετε να ζήσετε,χωρίς να πολυσκέπτεστε το γιατι συμβαίνει αυτο.(με προσοχή πάντα βέβαια στα άτομα που θα επιλέξετε για να κάνετε μαζί αυτό το ταξίδι)

 

Όπως ένας καλός μαθητής είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της εργασίας ενός καλού δασκάλου,πιστεύω πως ένας υποτακτικός χρειάζεται να γνωρίζει έναν Κυρίαρχο/Κυρίαρχη που θα μπορέσει να τον "καθοδηγήσει" σε αυτό το "ταξίδι"....Κυρίως για έναν άντρα υποτακτικό και εδώ πραγματικά μπορώ να μιλήσω εκ πείρας ,ακόμη και αν αποδεχτεί αυτήν του την φύση για να μπορέσει πραγματικά να την ¨εξερευνήσει" και ακόμη περισσότερο να αντιδράσει σε αυτό το οξύμωρο σχήμα -δυναμικός σε ζωή -καριέρα/υποτακτικός στην σχέση όπως αναφέρει παραπάνω και η Σεβαστή DOMINA-G θα χρειαστεί να βρεί αυτόν/αυτήν που πραγματικά θα θέλει να δοθεί..

 

Καθόλου Φυσικά . Σαν να κατάπια playMobil Και προσπαθώ να το χεσω χωρίς πόνο .  

Υ.Γ μισώ την υποτακτική μου πλευρά .

 

Με αφορμή αυτό το σχόλιο, θα ήθελα να καταθέσω τη γνώμη μου:


Κάτι που έχω καταλάβει πολύ καλά μελετώντας τα σχόλια των μελών σε πολλά θέματα και για διάφορα ζητήματα κατά καιρούς, είναι πως πολλοί -οι περισσότεροι- πιστεύουν πως στο B.D.S.M. υπάρχουν αυστηροί κανόνες. "Πρέπει" να νοιώθεις κάτι συγκεκριμένο, "πρέπει" να απολαμβάνεις αυτό, "πρέπει" να μισείς αυτό, "πρέπει" να σέ καυλώνει αυτό, "πρέπει" να πείς κάτι συγκεκριμένο, "πρέπει" να κάνεις κάτι συγκεκριμένο, κλπ...

Δεν ισχύει.

Το D/s έχει μερικούς βασικούς κανόνες που διέπουν τις βασικές αρχές του, ώστε να είναι λειτουργικό και ασφαλές (να εξυπηρετείται δηλαδή η ανάγκη για Κυριαρχία ή υποταγή αλλά και να εξασφαλίζεται η ψυχική και σωματική ασφάλεια των συμμετεχόντων). Από εκεί και πέρα, επαφίεται στα "θέλω", τις επιθυμίες, τις φαντασιώσεις, την καύλα του κάθε D/s ζεύγους. Καμμία D/s σχέση δεν είναι ίδια με κάποια άλλη: τα μέλη της έχουν δικές τους επιθυμίες, δικά τους θέλω, δικά τους όρια, εκφράζουν και απολαμβάνουν διαφορετικά την ηδονή, επικοινωνούν και λειτουργούν διαφορετικά.

Ένα παράδειγμα: είχα κάποτε παρατηρήσει τη φωτογραφία προφίλ μίας κοπέλας-μέλους του forum μας με υποτακτικό status που έδειχνε μία κοπέλα και έναν Κύριο με κοστούμι γονατιστό δίπλα της να τής δένει το παπούτσι. Η εικόνα έγραφε κάτι τέτοιο (δεν θυμάμαι καλά πιά): "Κύριος είναι αυτός που σκύβει για να περιποιηθεί την υποτακτική του, να τήν έχει όπως θέλει, όπως πρέπει"... Αντιλαμβάνεστε πως θέματα σαν κι αυτό, ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων ανάμεσα στους B.D.S.M.ers: οι περισσότεροι θα πούν πως δεν νοείται να σκύβει Κ μπροστά στο υ και κάποιοι λιγότεροι πως δεν είναι καθόλου μεμπτό, από τη στιγμή που τή φροντίζει, τήν προσέχει, τήν θέλει με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο ώς Κ. Σίγουρα θα υπάρχουν υ που θα κατηγορούσαν την εικόνα αυτή, αλλά και πολλά υ που θα τούς άρεσε.

Έν κατακλείδι, είναι αυτό που είπα παραπάνω: Πέραν κάποιων γενικών κανόνων που κάνουν το D/s...D/s, ΟΛΑ τα υπόλοιπα επαφίενται στα γούστα, τα "θέλω" και τις επιθυμίες των συμμετεχόντων. Άς μήν περιορίζουμε τις επιθυμίες μας, άς μήν πιέζουμε τον εαυτό μας, ας μην καταπιεζομαστε απο κανεναν, άς μήν στερούμαστε την ηδονή, άς μήν γινόμαστε συμπλεγματικοί, ένεκα κάποιων μύθων και αόριστων "B.D.S.M. φιλοσοφημάτων και δογμάτων"... Καταστρέφουμε έτσι τον αυθορμητισμό των συναισθημάτων, της καύλας, της ηδονής, και ίσως κάνουμε και κακό σε αυτούς που προσπαθούν να μάθουν τί είναι το D/s, διαβάζουν διάφορα, και κομπλάρουν...



Συγχαρητήρια για το πολύ ενδιαφέρον αυτό νήμα, Seras Victoria! Τα σχόλια και οι σκέψεις των μελών που συμμετείχαν τό καθιστούν υπερ-χρήσιμο, ωφελιμότατο, πηγή ενημέρωσης και γνώσης. Σίγουρα πάρα πολλά μέλη και μή (συμπεριλαμβανομένου κι εμού) έμαθαν πολλά, μοιράστηκαν προβληματισμούς, απενοχοποιήθηκαν ενδεχομένως, συμφιλιώθηκαν με πολλά, παρηγορήθηκαν για πολλά...

Γι' άλλη μιά φορά, προσφέρατε στη Κοινότητα και σε όσους/όσες θέλουν να μάθουν!

Συγχαρητήρια!

 

Ήρθε φυσικά, σα μια δύσκολη εφηβεία που δεν επέλεξα και κυρίως, δεν περίμενα.
Κατα την πρώτη περίοδο, την επονομαζόμενη "θολή", είχα μια ηθελημένα αιθεροβατική οπτική των καταστάσεων που βίωνα, προσπαθώντας να πάρω την απόσταση που χρειαζόμουν τότε, όσο βρισκόμουν σε μια ανάλαφρη και παθιασμένη φάση άρνησης.
Στην πορεία, δόθηκαν μεγάλες μάχες σε πεδία που ένιωθα πως απειλούνται τάχα. Θυμάμαι να συγκρούονται μέσα μου έννοιες όπως ισότητα, πατριαρχία, χειραφέτηση, αξιοπρέπεια, τρυφερότητα, φεμινισμός, ενώ παράλληλα είχα ν' αντιμετωπίσω και κάποιες φοβισμένες εκδηλώσεις σκληρής αγάπης απο την οικογένειά μου, ως συναγερμό αφύπνισης σ' εμένα, την "αποπλανηθείσα".
Ο έρωτας καταλύτης μ' έτρεξε πιο πολύ απ' όσο νόμιζα πως μπορούσα να πετάξω, ενώ όταν κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως το όλο δράμα τρέφονταν απο τη μυθοποίησή του, είδα τα πράγματα, απροσδόκητα απλά.
Τον ευχαριστώ για την αλήθεια του, που τελικά κατάφερε να μου περάσει.

 

Εφόσον η καύλα μας οδηγεί προς αυτήν την πορεία, και η καύλα είναι στην φύση μας, τότε είναι "φυσικά".

"φυσικά" αλλά όχι εύκολα!

Σαν το βρέφος που προσπαθεί να περπατήσει,είναι μεν η φυσική του εξέλιξη ως δίποδο, αλλά για να το καταφέρει χρειάζεται να ενεργοποιήσει τόσους μηχανισμούς ταυτόχρονα και να τους ρυθμίσει ενστικτωδώς με απόλυτη ακρίβεια!

Φαντάζει σχεδόν αδύνατο, να καταφέρει να υπολογίσει σωστά το βάρος του σε σχέση με ένα ολόκληρο σύμπαν για να επιτευχθεί η πρώτη ισορροπία. Η διαδικασία της μετάβασης είναι χρονοβόρα, επίπονη και κουραστική, τόσο για το ίδιο το βρέφος όσο και για τους ανθρώπους που το ενθαρρύνουν σε αυτήν την προσπάθεια, αλλά απαραίτητη για την εξέλιξη του.

Θα πέσει, θα κλάψει, θα πονέσει, θα θυμώσει, θα πεισμώσει..και μετά ξανά προς τη δόξα τραβά.. μέχρι να το καταφέρει.

Και μετά την ισορροπία, το πρώτο βήμα, να καλύψει την απόσταση Α, μετά την απόσταση Β και οι αποστάσεις μεγαλώνουν, οι ταχύτητες, οι ρυθμοί κτλ. Οι προκλήσεις ποτέ δεν σταματούν και το level δυσκολίας ανεβαίνει και ανεβαίνει..
Και όλο αυτό το θαύμα λέγεται ζωή!

Έχω ρίξει σκληρές μάχες με την καύλα μου επί σειρά ετών! Δεν υπάρχει πιο νοσηρή και πιο αφύσικη κατάσταση από την άρνηση.
Ευτυχώς.. "έχασα"!!  

 

Γι' αυτες και κάποιες αλλες τέτοιας λογικής απαντήσεις βρίσκομαι σε αυτό το φόρουμ.

Τις απαντήσεις που μιλάνε μέσα από βιώματα και δη που έχουν πάρει μορφή μέσα στο μυαλό ή που προσπαθούν να πάρουν.

Γι'αυτό το μοίρασμα χωρίς την προσπάθεια να αποδειχθεί κάτι καθολικό. Μπορεί σε κάποιους να μιλήσει δυνατά και σε κάποιους να μη πει και τίποτα, δεν έχει σημασία.

Με κάνετε να χαμογελάει το μέσα μου, σας ευχαριστώ.

 

Εμείς ευχαριστούμε για τα νήματα που ενεργοποιούν το "μοτεράκι"  

 

αναμένω το μανιφέστο της καυλας με αγωνία.
πρέπει να έχει πολλή πλάκα  

 

Χμμμ... χρόνια πριν, στην αρχή της σεξουαλικής μου ζωής, έβλεπα ότι άναβα όταν σκεφτόμουν brutal μεταχείριση και άγριο, ζωώδες σεξ.
Έλα μου όμως που δεν το εξέφραζα. Περίμενα από τους συμπαίκτες να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους αλλά τζίφος.
Πέρασαν τα χρόνια, συνέβησαν πολλά και άρχισα να διαβάζω. Το ένα βιβλίο έφερε τ' άλλο, ξέμεινα από αστυνομικά και μυστηρίου και ξεκίνησα μαραθώνιο ερωτικών μυθιστορημάτων. Ανάμεσα στα πολλά διάβασα (ή μάλλον ρούφηξα) ό,τι υπήρχε σε Κυριαρχία και υποταγή.
Αυτό ήταν. Άρχισα να κάνω εικόνες με δέσιμο, εντολές και spanking. Και αφού διάβασα και προσάρμοσα τη φαντασία στη δική μου πραγματικότητα, έμενε να βρω άτομα να μαζέψω και να ανταλλάξω απόψεις. Βρέθηκα λοιπόν εδώ μέσα και συνέχισα να διαβάζω και να ρωτάω.
Πήγα στην πρώτη μου συνάντηση, άρπαξα τον πρώτο Κ που μου έκανε κλικ και άρχισα να το ζω. Η πόρτα που ως τότε δεν είχα τολμήσει να ξεκλειδώσω είχε πλέον ανοίξει...
Τόσο απλά, τόσο εύκολα αλλά και λίγο αργά για κάποιους.

Υ.Γ. Μπράβο για το νήμα!

 

Ζώντας σε έναν μικρόκοσμο που η υποτακτική συμπεριφορά είναι καθ όλα αφύσικη δε θα μπορούσε αυτή να εκδηλωθεί με φυσικό τρόπο σαν μία απλή καθημερινή πράξη. Προσπάθησε ματαίως να κρυφθεί από το φως του ήλιου χωρίς συμμάχους και βοηθούς....!