Kinkphobia: O σεξισμός εναντίον του bdsm

Αυτή τη φράση εγω θα την ήθελα για πολλά και για πολλούς εδώ μέσα! ;-)

 

Αρρώστους όχι, καμένους ναι. Ζήλεια ντεαρ μη δίνεις σημασία.

 

Αναρωτιέμαι και στοχάζομαι την ώρα που το πορφυρό συναντιέται με το γαλάζιο και δίνουν μαζί ανελέητα χαστούκια αισθήσεων προμηνύοντας την νύχτα, πως αν πεις σε κάποιον ομοφυλόφιλο «την κουνάς την αχλαδιά παλικάρι μου» ή «το γυαλίζεις το πόμολο, τι μιλάς;» είναι ομοφοβικό ή σεξιστικό σχόλιο;

Αναρωτιέμαι επίσης και στοχάζομαι πως αν πεις σε έναν υποτακτικό άνδρα «την τρως την παντόφλα εσύ» ή «ρούφα το αυγό σου μπούλη που σε έχει βάλει στο βρακί της μια γυναίκα» αν είναι kinkphobia και σεξισμός.

Φυσικά και δεν υπάρχει άνθρωπος που κάνει bdsm να λέει κάτι τέτοια.. δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου κάτι τέτοιο. Για τους απέξω μιλάω που μας εχθρεύονται και μας φοβούνται…

Η Παναγιά μαζί μας και όλα θα πάνε καλά…

Έτη πολλά σε εορτάζοντες και εορτάζουσες ….

Βοήθεια μας…

Iagos

 

Δεν διαφωνώ με το κείμενο στα σημεία. Αντίθετα, πιστεύω ότι περιγράφει με ακρίβεια κάποια φαινόμενα.
Διαφωνώ όμως με το κείμενο στο σύνολό του.
Και δη με την πρώτη πρόταση.

Κατ' εμέ η κυρίαρχη κουλτούρα δεν είναι το βανίλα. Η κυρίαρχη κουλτούρα είναι το "δεν ξέρω τι μου γίνεται, κάνω έτσι γιατί έτσι έκανε η μάνα μου, ο πατέρας μου, οι κολλητοί μου, οι συνάδελφοί μου κ.ό.κ.". Αν υπήρχε μια κυρίαρχη κουλτούρα με συνείδηση της επιλογής της, δεν θα είχαμε κανένα λόγο να συζητάμε τέτοια θέματα.

Ξέρω κάποιους, λίγους μεν αλλά ξέρω, ανθρώπους που είναι βανίλα κατά συνείδηση   Και πολλούς που είναι της... κυρίαρχης κουλτούρας. Οι δυο αυτές ομάδες δεν έχουν καμια σχέση μεταξύ τους. Μάλιστα οι πρώτοι νιώθουν ότι βιώνουν επίσης τον αποκλεισμό και το σεξισμό.

Μια πρόταση, που αν ενδιαφερθεί κάποιος συνομιλητής την επεκτείνουμε, είναι ότι αυτό ακριβώς το κενό μεταξύ αυτών των δυο ομάδων έφερε τον Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ.  
Όχι το βδσμ, το βανίλα και το δενξερωτιμουγινεται  

Εκεί που αρχίζω να έχω σημαντικές αντιρρήσεις στο συνολικό πνεύμα του κειμένου είναι με τη λέξη "προνομιούχα" (που ωστόσο είναι και η λέξη που με έκανε να διαβάσω το κείμενο, αλλιώς θα το παρέβλεπα).

Προσωπικά και από την νοοτροπία που θέλω να έχω στη ζωή μου (χωρίς πάντα να το πετυχαίνω), αδιαφορώ και απορρίπτω οποιαδήποτε κουλτούρα είναι κυρίαρχη και προνομιούχα, που αποκλείει ανθρώπους από την ευτυχία. Ο μόνος περιορισμός που αποδέχομαι είναι ο ηθικός κανόνας του Ρήγα Φερραίου.
Επίσης, είμαι διατεθειμένη να παρατήσω ακόμη και κάτι που μου αρέσει πολύ, αν δω ότι αυτό το κάτι επιθυμεί να υποκαταστήσει (ως τάση, κουλτούρα κλπ) ένα άλλο, ήδη υπάρχον, εδραιωμένο κοινωνικό Υπερεγώ.

Αν δεις στο δρόμο ένα ζευγάρι που είναι καλά μαζί, αυτό φαίνεται. Και δεν έχει καμία σημασία, μα καμία αν είναι βδσμ ζευγάρι, αν είναι βανίλα ζευγάρι, αν έχει ασπαστεί το βουδισμό ή τον ινδουισμό, αν ψηφίζει ΚΚ ή Νεοφιλελεύθερους (οποιασδήποτε χώρας, μη μπούμε σε κομματικές συζητήσεις) κλπ κλπ
Και από τη δική μου προσωπική εμπειρία, θα έλεγα ότι όλοι, είτε βδσμερς, είτε βανίλα, είτε δενξερωτιμουγινεται, τελικά "υποκλίνονται" σε αυτή τη θετική αύρα που βγάζει ένα ευτυχισμένο ζευγάρι και ξεχνούν τον τρόπο που αυτό το ζευγάρι σχετίζεται, ακόμη και αν τον ξέρουν.

Αρκούμαι σε αυτό και κοιτώ προς τα καλύτερα   Φύσει αισιόδοξο άτομο, είμαι βέβαιη ότι θα έρθουν  
Αρκεί να μην υποδαυλίζουμε τα "εμείς" και "εσείς".

 

Προσπαθώ να καταλάβω πως γίνεται να μην αναγνωρίζουμε το προνόμιο της κυρίαρχης κουλτούρας...

Το αν υπάρχουν ή όχι κυρίαρχες κουλτούρες και το ποιες είναι αυτές, είναι ένα ζήτημα με το οποίο έχουν ασχοληθεί οι κοινωνιολόγοι οπότε φαντάζομαι εμένα λίγος λόγος μου πέφτει αλλά πως γίνεται να μην είναι πασιφανές το προνόμιο;

Σε κάποια άλλη συζήτηση για εντελώς αλλο θεμα κάποιος έγραψε ότι ένα από τα χειρότερα πράγματα που κάνει το προνόμιο είναι ότι δεν μπορείς να το αναγνωρίσεις πάνω σου. Δεν το σκέφτηκα πολύ τη στιγμή που το διάβασα αλλά για να δούμε...

Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα στρέιτ άντρα ή/ και μια στρέιτ γυναίκα. Ή ακόμα καλύτερα ένα στρέιτ ζευγάρι.

Αυτό το ζευγάρι προφανώς και μπορεί να πιαστεί χέρι χέρι στο Μοναστηράκι χωρίς συνέπειες επαγγελματικές ή κοινωνικές. Αυτό το ζευγάρι μπορεί να πάει στα πεθερικά με χαρά και να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο. Αυτό το ζευγάρι μπορεί να παντρευτεί όπου θέλει, να καλέσει φίλους, γνωστούς και συγγενείς ακόμα και συναδέλφους και να γιορτάσουν την ένωση τους. Αυτο το ζευγάρι μπορει να βγει στη γειτονιά. Αυτό το ζευγάρι μπορεί να κάνει παιδιά ή να υιοθετήσει. Τα παιδιά αυτού του ζευγαριού μπορούν να πάνε στο σχολείο και να κάνουν ζωγραφιές με τη μαμά και το μπαμπά εκείνο το Πάσχα στο Τολό. Αυτό το ζευγάρι μπορεί να πάρει τα παιδιά του και να πάει διακοπές στην Κουρα Κορινθίας χωρίς κανένα πρόβλημα και κανένα άγχος. Δεν ξέρω αν φαίνεται με την πρώτη ματιά αλλά αυτά είναι τα προνόμια που προσφέρει η κοινωνία μας αν είσαι *κανονικός* . Αν είσαι νοικοκυραιος... Όχι αν είσαι βανιλλα γιατί βανιλλα δεν σημαίνει απλά ιεραποστολικό... Δεν είναι και δεν ήταν ποτέ αυτό το ζήτημα.

Οι ομοφυλόφιλοι από την άλλη πρέπει να μην προκαλούν. Οι δουλειά τους είναι να είναι αόρατοι ώστε το πάνω ζευγάρι να μην ενοχληθεί, να μην ταραχτει και να μην προσβληθεί η αισθητική του ή η οποία κανονικότητα τέλος πάντων το έχουν πείσει ότι ζει. Οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να είναι σοβαροί, πρέπει να αράζουν σε συγκεκριμένα μαγαζιά, πρέπει πρέπει πρέπει... Γιατί; Ποιος το αποφάσισε αυτο; Μα προφανώς και το αποφάσισε η κυρίαρχη κουλτούρα.

Το ποιοι αποτελούν την κυρίαρχη κουλτούρα είναι ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον θέμα. Γιατί και πάλι δεν είναι οι βανιλλα. Είναι οι νοικοκυραίοι. Και ο βανιλλα με τον νοικοκυραίο διαφέρουν σαν τη μέρα με τη νύχτα. Ο βανιλλα είναι βανιλλα. Αυτό του αρέσει με αυτό τον τρόπο θέλει να σχετίζεται και τελείωσε η υπόθεση. Όπως σε εμάς δεν θα πει κανείς να μην δερνομαστε έτσι και εμείς δε θα πούμε σε κανένα να δερνεται. Αυτό το θεωρώ τουλάχιστον αυτονόητο.

Ο νοικοκυραιος όμως... Ο "μα τι θα πει η κοινωνία"... Αυτός ναι που του λείπει το βαθύ ΠΑΣΟΚ, αυτός που αναστενάζει γιατί η χούντα έφτιαξε δρόμους, αυτός που δεν έχει πρόβλημα με τους γκέι αλλά ε εντάξει και αυτές οι αδερφές με τα φτερά προκαλούν και γιατί πρέπει να φιλιούνται δημόσια, αυτός ντε που είναι σωστός οικογενειάρχης και κουβαλητης αλλά έχει και μια Βουλγαρα γκομενα στα Πατήσια αλλά ψήφισε και Μιχαλολιακο γιατί έχει παραγίνει το κακό με τους ξένους άσχετα που δύο εργάτες που έχει στο Λουτράκι είναι Αλβανοί γιατί οι Έλληνες ζητάνε παραπάνω; Ναι αυτός. Ακριβώς αυτός είναι το πρόβλημα.

Έλα όμως που αυτός ο τύπος τελείως συμπτωματικά στηρίζει και στηρίζεται από την αγορά... Έλα που σε αυτόν (τη γυναικα του, τη γκομενα του και τα παιδιά του) απευθύνονται 90% τουλάχιστον όλων των προϊόντων που μπορείς να σκεφτείς... Αμάξι, σπίτι, εξοχικό, πακέτο διακοπών στην Πάρο, σχολικά είδη, κρέμες για τη γκομενα για να είναι πιο ωραία από τη γυναίκα του, καλσόν εσώρουχα για τη γυναίκα του για να μοιάζει με τη γκομενα, φροντιστήρια για τα παιδιά, μηχανάκι για τον μεγάλο, κουζινικα για τη μικρή, κατσαβιδια και σφυριά για τις μάτσο στιγμές με τον εργοδότη του ανάμεσα στις μπύρες γιατί έτσι του αρέσει, εισιτήρια για το γήπεδο και πρώτο τραπέζι στη Παολα.

Λυπάμαι αν τα παραπάνω είναι του ματς, πραγματικά λυπάμαι αλλά υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν αυτόν τον τύπο να τους πει ότι είναι εντάξει να υπάρχουν και να ζουν δημόσια με τον ίδιο τρόπο που το κάνει εκείνος. Αυτό είναι το προνόμιο. Και είναι εκει κάθε μέρα μέσα στη μάπα μας.

Κανένας από εμάς (νομίζω) δεν υποστηρίζει ότι θα ήθελε να συστήνεται ως "Ελένη, 32 σ και σαδομαζοχιστρια". Δεν είναι αυτό το ζητούμενο γιατί αυτό ναι δεν αφορά κανέναν πλην λίγων. Όμως, κρυβόμαστε. Και μέχρι να μην είναι απαραίτητο να κρυβόμαστε θα τρωμε στη μάπα τη ζωαρα και την κανονικότητα του νοικοκυραιου και όλα θα είναι καλά και αγια *αρκεί να μην τον προκαλέσουμε* αυτον και το προνομιο του.

 

Και η λύση ποια θα ήταν ?

 

Τρέχοντας.

 

Δεν θα μπορούσες να βοηθήσεις ούτως ή άλλως πιστεύω.
Και ο λόγος που δεν μπορείς είναι γιατί μία μειοψηφία είναι αδύνατο να διαμορφώσει κανονικότητα ή να αλλάξει πολλά σε αυτή.
Η κανονικότητα έχει να κάνει με την πλειοψηφία σε μία δημοκρατία δυστυχώς ή ευτυχώς είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι.

Μία μειοψηφία θα μπορούσε να προστατεύσει ίσως τον εαυτό της αν οργανωθεί. Αλλά μόνο αυτό, να προστατεύσει.
Το κακό είναι ότι σχεδόν πάντα οι μειοψηφίες, και ειδικά τέτοιου είδους μειοψηφίες, αποτελούνται από άλλες μικρότερες μειοψηφίες με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά, δομές και ζητούμενα που άντε να έχουν ένα ή δύο κοινά χαρακτηριστικά που τις ενώνει. Πράγμα που καθιστά την οργάνωση αδύνατη.

Οπότε..

 

συμφωνω απολοιτως....Το ειχα ζησει καποτε....
Μας σταματουσε ο κοσμος στο δρόμο να μας πει τι ωραιο ζευγαρι που είμαστε....

 

Για να βρεθεί μια λύση στο κάθε πρόβλημα, το πρώτο βήμα είναι να θέσει κανείς το πρόβλημα. Να το αναγνωρίσει ως πρόβλημα δηλαδή και όχι να το ακυρώσει, επειδή δεν βλέπει την λύση.

Ίσως να μην βρεθεί η λύση σήμερα, αλλά σίγουρα κάποτε θα βρεθεί. Όπως κάποιοι πριν από εμάς έθεσαν κάποιο άλλο πρόβλημα και οι μεταγενέστεροι το έλυσαν.

Αυτό όλο το σύστημα λέγεται πρόοδος ή εξέλιξη.
Οι Ερωτήσεις και τα προβλήματα είναι οι βάσεις για το μέλλον.

 

Κι επειδή κάθε εκδήλωση μισαλλοδοξίας, αποτελεί χωνευτήρι στρεβλών αντιλήψεων, οι οποίες λόγω βραχυκυκλωμένων εσωτερικών διεργασιών, προσπαθούν να βρουν διέξοδο στην προσπάθεια εξόντωσης κάθε διαφορετικού,
Κάποιοι επιλέγουν να κρατούν λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στην έκφραση προσωπικών επιλογών και στην όποια χύμα εκδήλωσή τους, επι-κοινωνώντας τελείως φυσικά, ένα από τα πιο προσωπικά θέματα που χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο: την επιλογή τρόπου σχετίζεσθαι και το δικαίωμα στην συναινετική επιλογή συντρόφου.

 

παρ' οτι μου είχε διαφύγει το νήμα στον καιρό του θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον @AuroraBorealis γιά το ευαγγέλιο που ανέρτησε και ήδη εκτύπωσα ως κείμενο αναφοράς και καθημερινής προσευχής.
έχει διαπιστωθεί οτι το γαμήσι βελτιώνει τα νεύρα, την ευεξία, την διάθεση, την υγεία, ξελαμπικάρει το νου, βελτιώνει την αναπνοή κλπ
η κλάψα αντίθετα.
αγνοώ παντελώς αν η «κυρίαρχη κουλτούρα» είναι βανίλα, λέγεται βανίλα, μυρίζει βανιλα, γκρινιάζει βανίλα ή οτιδήποτε.
αν αναζητάς κλάψα, μάλλον θα βρεις, αν αναζητάς δράμα, μάλλον θα βρεις, αν αναζητάς ικανοποίηση, μάλλον θα βρεις.

αν αναγκεύεσαι υποχρεωτικά να αρέσεις σε όλους τόσο που να λιποθυμάνε απ τη χαρά τους με το που σε βλέπουν, θα βρεις δύσκολα.