Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Μπα.
Νομίζω ότι πραξικόπημα θα λεγόταν κάτι τέτοιο αν περιείχε βία και περιοριζόταν στην επιβολή πολιτικών πεποιθήσεων.

 

μαλλιαρή μπαλίτσα στα όρια της τελειότητας ♡

 

Ωραίο κορίτσι, ωραίο κοτσίδι (πλεξούδα)
Τολμηρό κορίτσι.
Βάζεις φωτο με ψάρεμα σε ένα φόρουμ που κυριαρχεί η άποψη πως είναι εγκληματίας, όχι μόνο αυτός που ψαρεύει κανένα ψάρι ή σκοτώνει κανένα φίδι, αλλά κι αυτός που αναρτά φωτογραφία με ανάλογο θέμα.
Μεγάλη τόλμη τα συγχαρητήρια μου.  

 

Αλήθεια; Τι φάση; Δεν έχω παρατηρήσει Κάτι τέτοιο

 

Να σου πω με ΠΜ, για να μην κάνουμε κύμα στο νήμα ;

 

Σκόρπια...

Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα...

Σκοπός του πολέμου είναι η πρόσκτηση φτηνότερων πόρων και ενέργειας με τον οικονομικότερο κατά το δυνατόν τρόπο.

Το φτηνότερο μέσον για να κάνεις πόλεμο είναι να "δημιουργήσεις" τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες έτσι ώστε και οι "δικοί" σου ή/και οι "αντίπαλοι" να πιστεύουν πως μάχονται για κάτι που είναι χάι (κάτι σε ιδέα).

Η καλύτερη ιδέα που έχουν όσοι γουστάρουν να λειτουργούν στο σκεπτικό "να κάνουμε πόλεμο" είναι πως πείθουν αυτούς που θα πολεμήσουν πως θα πλακωθούνε γιατί έχουν διαφορετικές ιδέες για κάτι.

Για να το κάνουν αυτό χρησιμοποιούν την πιο συμπυκνωμένη ενέργεια που υπάρχει, λέγεται πληροφορία, παράγεται πάμφθηνα και πουλιέται πανάκριβα...

Η πληροφορία είναι η μοναδική μορφή ενέργειας που όταν συγκεντρωθεί μπορεί να μεταλλαχτεί σε όλες τις άλλες ενέργειες και προς τα κάτω και προς τα πάνω.

Η επόμενη και τελική μορφή ενέργειας λέγεται αγάπη (ουδεμία σχέση με έρωτα, καύλα ή ανθρώπινα ιδεολογήματα και πεποιθήσεις).

Αγάπη δεν είναι το μουνί της Ωραίας Ελένης, κι όσο και να λένε οι "μορφωμένοι" και οι "σοφοί - χιτάκια", αυτό τους βολεύει να πιστεύουν πως είναι και καταχαίρονται να το αναπαράγουν!
Κάποιο λόγο θα έχουν, ναι..?
Ο λόγος/αιτία είμαστε όλοι μας...

Το οτι είμαστε εδώ και ζούμε και μιλάμε, οφείλεται στις ελάχιστες μικρές νίκες που καταφέραμε εναντίον αυτών των "διαφορετικών ιδεών" μέσα μας, σε απειροελάχιστες στιγμές της ιστορίας μας ως είδος.

Γίνετε μια στιγμή...

__________
Πιο σύντομα δεν μπορώ να τα πω μάνα μου, δεν γίνεται...

 

Κάτι σού φταίει εσένανε...
Πες το ρε παιδί μου, βγάλτο από μέσα σου...
Ρίξε τους κεραυνούς σου στους κήνσορες...

 

Η ύπαρξη των αυτόκλητων κηνσόρων μου φταίει.
Εσένα σου αρέσει η κατά περιόδους παρουσία τους και η σπασαρχιδίαση που προωθούν;

 

Δεν είμαι σίγουρος ποια εννοείς...

Αν εννοούμε τα ίδια, η απάντηση είναι "ποιος τα γαμεί"..?
Νευρωτικά, αγάμητα, κλαψοκώλικα, προσοχομαζώχτρικα, σπουδαρχίδικα και δοκησίσοφα...

 

Από την περιγραφή σου καταλήγω ότι τα ίδια εννοούμε. Πραγματικά "ποιός τα γαμεί....?

 

Μόλις γίνατε το +1 μου!

Είμαστε στιγμές, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο

Οι πληροφορίες είναι όντως φθηνές από όλες τις μεριές και "εκείνοι που δεν έχουν πλήρη συνείδηση των κινδύνων του πολέμου, δεν θα μπορέσουν να φτάσουν στην τελική νίκη"..

Υπάρχουν φορές που είμαστε απλά άτυχες και άχαρες στιγμές, αυτό όμως πρέπει να διορθώνεται.

"Ο προικισμένος ηγέτης είναι αυτός που καταφέρνει να αποφεύγει τον πόλεμο" πόσο μάλλον πολέμους που κανείς δεν έχει να κερδίσει τίποτα .. σωστά?

 

την άποψή που διατυπώνετε για την χρησιμότητα της αποστασιοποίησης την ενστερνίζομαι ως επί το πολύ. αρχαία σοφία την αποκάλεσε στην παρακαταθήκη του ο μπρεχτ αλλά αμέσως διευκρίνισε οτι ο ίδιος δεν μπορεί να το κάνει, δεν αρκείται σ' αυτό, συμμετέχει. "αλήθεια!" ήταν το τέλος της φράσης του. ήξερε καλά οτι πριν απ' αυτόν υπήρξε ο στανισλάβσκι, εξάλλου.
ο μπρεχτ δεν μπορεί να το κάνει γιατι δεν έζησε σε εναν φανταστικό ή φαντασιακό κόσμο. δεν έζησε σε μια "ιδανική κατασκευή". ακόμη και οι ρομαντικοί που επινόησαν τα ιδανικά γνώριζαν οτι τα ιδανικά ήταν χρήσιμα σημεία αναφοράς, όχι λειτουργικά ή υπαρκτά.

προσέξτε λίγο αυτό το σημείο: το αίτημα σας για καθολική συγχρονισμένη αντίδραση με συγκεκριμένο προδιαγεγραμμένο τρόπο δεν είναι λιγότερο ολοκληρωτικό, αν και κατανοώ οτι στο μυαλό σας έχετε την ιδέα οτι αυτό που προτείνετε είναι απλά πιο αποτελεσματικό. αποτελεσματικό όμως για ποιά στόχευση; στόχευσή σας είναι να ανασχεθούν οι επιθέσεις σε τρανς, ομοφυλόφιλους και μετανάστες, λέτε. κι αποτελεσματικότερο μέτρο γι αυτό είναι μια διαδήλωση στο υπουργείο τάξης, ενα μαζικό αίτημα ανάθεσης της παρεμπόδισης των επιθέσεων στη δικαιοσύνη και την αστυνομία. αίτημα, η βία που χρειάζεται για να ανασχεθούν οι επιθέσεις να ασκείται από το δικαιοδοτικό σύστημα και την αστυνομία.
το πολύ επικίνδυνο και αποσυσπειρωτικό είναι να ονομάζουμε με επιφανειακό τρόπο αναρχία τη συμμετοχή των μελών της κοινωνίας στη επίλυση των ζητημάτων της, αναθέτοντας τα σε έναν αποκλειστικά μηχανισμό, αναγνωρίζοντας στο μηχανισμό υπερβατική ανεξαρτησία και ουδετερότητα. περαν του οτι αυτό έμπεριέχει την βάσιμα αμφισβητούμενη παραδοχή οτι το δικαιοδοτικό και το κατασταλτικό σύστημα ειναι εξ ορισμού ασφαλή και μη κατευθυνόμενα, και με ουδέτερες στοχεύσεις, περιέχει κι άλλη μια παραδοχή ή παρατήρηση: για να υπάρξει ανάσχεση χρειάζεται βία!
αίτημα τμημάτων της κοινωνίας, γιατί η κοινωνία δεν είναι εννιαία και αδιαίρετη, είναι να συμμετέχουν με κάποια αναλογία στη διαμόρφωση των προταγμάτων των μηχανισμών (όχι μόνον των μηχανισμών) και το διεκδικούν αυτό. το διεκδικούν με πιέσεις και αναμετρήσεις. με βία δηλαδή.

ο γενικός αφορισμός της (απροσδιόριστης) βίας είναι υποκριτικός, υποκρύπτει απαίτηση στασιμότητας, καμμιά κινητική κατάσταση δεν αλλάζει χωρίς άσκηση πίεσης, χωρίς βία. βολικά, ο καθένας (μη αποστασιοποιούμενος) ονομάζει βία αυτό με το οποίο δεν συμφωνεί, για να το εξορκίσει. ονομάζει βία και εισβολή το κύμα προσφύγων ο χρυσαυγίτης, ονομάζει βία και προσβολή την κυκλοφορία κυναίδων στους δρόμους, κλπ. βία ονομάζει την αταξία που προκαλείται απο τις διεκδικήσεις ο αδιάφορος, βία ό,τι κινείται ο φοβισμένος, βία την ιεροποίηση και δαιμονοποίηση ο ...

η δαιμονοποίηση της βίας συλλήβδην, όπως κι αν εκδηλώνεται (και η βία και η δαιμονοποίησή της) είναι παρακμιακό αίτημα. η αναμέτρηση ανάμεσα στα τμήματα και τις τάσεις της μη εννιαίας και ομοιόμορφης κοινωνίας σε διάφορες κλίμακες γίνεται βίαια, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. ανάλογα με την ισχύ και την αποτελεσματικότητά της, κάθε διεκδίκηση κερδίζει ή χάνει λίγο έδαφος κάθε φορά.

πάμε τώρα να διακρίνουμε τη βία και μετά να την αξιολογήσουμε ανάλογα: η ασκούμενη βία μπορεί να είναι εκτονωτική ή διοχετευμένη. αυταναφορική δηλαδή ή με στόχευση. ύπουλη αυτεπίδειξη ισχύος και αυτοϊκανοποίηση ή λειτουργική και αποτελεσματική. τέτοια διάκριση να συζητήσουμε αν θέλετε. την υπαινιχθήκατε σε ορισμένα σημεία αλλά αρκετά μονοσήμαντα. ο φασισμός σκοτώνεται όσο αποδεικνύεται αναποτελεσματικός.



περί πολέμου: οι επαναστάτες το 1821 δεν έκαναν πραξικόπημα (το σεράι και το υφυπουργείο θρησκευτικής μειονότητας έτσι το χαρακτήρισε πάντως) αλλά επέβαλλαν τελικά μια άλλη πολιτική αντίληψη, με βία αρκετή. το '40 ή το '44 πολιτικές αντιλήψεις αναμετρήθηκαν, με πρωτοφανή βία. σε όλο το διάστημα ως το '67, και το '67, πολιτικές αντιλήψεις αναμετρήθηκαν, το ίδιο και το '73 και '74 και πάει λέγοντας. ο πιο αποτελεσματικός παίρνει μεγαλύτερη μερίδα. α, οι πολιτικές αντιλήψεις δεν είναι διακηρυκτικά ιδεολογήματα, είναι προσεγγίσεις και πρακτικές. μεροληπτικές.

στα καθ' υμάς: ανάμεσα σε τμήματα του φορουμ ασκείται βία, κάποιοι φετιχιστές κατακρίνουν τους ασύμμετρους, επιχειρούν να τους απομακρύνουν, έναν έναν ξεχωριστά και μετά όλους μαζί, άλλοι φετιχιστές προσπαθούν να αποδομήσουν λογικά την ασυμμετρία. κάποιοι ασύμμετροι περιγελούν τον φετιχισμό, τον κρίνουν αποσπασματικό. ορισμένοι άλλων κατηγοριών εκβιάζουν μεταμέλεια από κάποιον που έκανε πίπα σε παραλία. άλλοι εκβιάζουν να μην γίνεται κριτική σε ο,τι δημοσιεύουν ως ουράνιο θέσφατο. άλλοι πιέζουν να παραδεχτεί το σύμπαν οτι φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός απ' τους ίδιους. η βια που ασκείται, με αντίρροπη βία εξισορροπείται. κι ευτυχώς δηλαδή γιατί αλλιώς ούτε φορουμ θα είχαμε, ούτε καφενείο, ούτε κοινωνία.

να προσεγγίσουμε αλλιώς τη βία; να την κάνουμε πιο ύπουλη; πιο χαριτωμένη; πιο βλακώδη; απ' όλα έχουμε  

υγ: ζούμε σε μιά χώρα η οποία (όπως όλες ανεξαιρέτως οι χώρες) έχει χαρακτηριστικά, άλλοτε γι άλλους βολικά κι άλλοτε γι άλλους άβολα, ζούμε σε μια κοινωνία που αποτελείται απο κομμάτια. ορισμένοι εξ ημών δηθεν προτιμάμε να λύνονται τα προσωπικά μας απο μηχανισμούς, αυτόματα, ώστε να φταίνε οι χώρες οι κοινωνίες και οι μηχανισμοί. για να μην επιλύουμε. γούστα σεβαστά, λίγο επικίνδυνα. προσωπικά βαριέμαι αν δεν επιλύω, προτιμώ επιλύσεις.

υγ2: ο φασισμός, που προσπαθούμε να αποκρούσουμε, είναι ακριβώς η ιδέα της αδιατάρακτης ομογενοποιημένης με τάξη και μονοσήμαντες αξίες και καθήκοντα κοινωνίας που επιλύει μαζικά και μηχανιστικά και αυτόματα. χωρις συγκρούσεις και βία, με μηχανικά χαμόγελα. για την επίτευξη αυτού του ιδανικού απαιτείται η προηγούμενη εξαφάνιση κάθε παραφωνίας. με λυσσαλέα και οριστική σύγκρουση. σ αυτην την αντίληψη η βία δεν είναι μόνον εργαλείο.