Πόσο φυσικά σας βγήκε η υποτακτικότητα σας;

Αχ, αχ, αχ, τι μου θυμισατε τώρα....

Πάντα ήμουν αγοροκόριτσο, κυκλοφορούσα με κοτσίδα, έπαιζα ποδόσφαιρο, σιχαινόμουν τα φορέματα, σε σημείο όπου η μαμά μου άρχισε να ανησυχεί και αποφάσισε να με κάνει ένα φυσιολογικό κοριτσάκι της ηλικίας μου, όπως έλεγε. Με ντύνει μία μέρα, με στολίζει και μου λέει :

- Κανόνισε κακομοίρα μου και μου έρθεις πάλι σπίτι στα μαύρα σου τα χάλια, αλίμονό σου
- Μάλιστα μαμά, αποκρίνομαι και χαμηλώνω το κεφάλι σεμνά και ταπεινά.

Εκεί που έκανα κούνια λοιπόν ανέμελη στην παιδική χαρά (όχι της γειτονιάς μου φυσικά, στη δικιά μας ήμουνα επικηρυγμένη ), με το ωραίο μου καινούργιο φουξ φορεματάκι, τα μαλλάκια μου δύο υπέροχες κοτσίδες, τα παπούτσια της νουνάς μου τα πασχαλιάτικα, κάνοντας φούσκες με Big Babol και αφήνοντας στον αέρα μια μυρουδιά Μυρτώ - λεμόνι, έρχεται ο Στρατής με δύο φιλαράκια και μου λέει με υφάκι :

- Κατέβα από την κόκκινη κούνια.
- Γιατί ; ρωτάω ανέκφραστη.
- Είναι δική μου, απαντά.
- Πότε την αγόρασες και δεν το ξέρω;
- Να μην σε νοιάζει, μου απαντά. Θέλω να κάνω κούνια στην κόκκινη, παραμένοντας στο μόρτικο υφάκι.
- Σε παρακαλώ του λέω, άσε με ήσυχη και συνεχίζω να ανεμίζω τις κοτσίδες μου στον αέρα, έχοντας ξεβρωμίσει όλη τη γειτονιά κολόνια (έβαλα με το κιλό, η αλήθεια είναι).
- Κατέβα αμέσως !!!! μου φωνάζει.
Σαν καλό κορίτσι που ήμουν κι εγώ, εεεεε μίλησε και το αρσενικό, σταματάω την κούνια και κατεβαίνω .... προσπαθούσα να γίνω μία μικρή κυρία για να μην στεναχωρώ την μαμά μου.....
- Ορίστε, του λέω, ευχαριστημένος;
- Άντε πάρε δρόμο τώρα, λέει ο Στρατής και αρχίζει να γελάει καβαλώντας την πολυπόθητη κόκκινη κούνια.

Κατεβάζω το κεφάλι κι εγώ το καημένο και ξεκινώ για το σπίτι, ώστε να επιστρέψω σώα και αβλαβής. Ούτε τον άνεμο δεν άφηνα να μου χαλάσει τα υπέροχα κοτσιδάκια που μου είχε φτιάξει η μητέρα με τόσο κόπο.

Διακοπή για διαφημίσεις : Σε αυτό το σημείο κατάλαβα πως είμαι υποταχτικό.

Εκεί που χαράζω το δρόμο της επιστροφής, αρχίζω να παίρνω ανάποδες και να κλαίω από τα νεύρα μου. Μα να αφήσω έτσι την κούνια αμαχητί; Άρχισα να με ζώνουν τα φίδια, να νιώθω μυρμήγκια να περπατάνε το κορμί μου και με πιάνει μία τρελή φαγούρα. Παίρνω στροφή επιτόπου και ξαναγυρίζω στις κούνιες.....

- Στρατή! Μπορώ να σου πω κάτι; του φωνάζω με τις βλεφαρίδες να πεταρίζουν σαν πεταλουδίτσες, μέσα στην χαριτωμενιά.
- Έλα, τι θες;
- Κατέβα λιγάκι να σου πω κάτι που θέλω....
Κατεβαίνει και ο Στρατής από την κούνια, με πλησιάζει φουσκωμένος σαν γαλοπούλα γιομάτος καμάρι και πλησιάζει.
- Τι τρέχει ;
- Να.....λέω......ήθελα να σου πω......... και του γυρνάω έναν ανάποδο φούσκο στα μούτρα με ανοιχτά δάχτυλα. Το πλατς ακούστηκε μέχρι το σπίτι μου.

Μέχρι να καταλάβει ο Στρατής τι έγινε, ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ εγώ είχα φτάσει στην άλλη γωνιά του δρόμου, κρατώντας τις κοτσίδες μου μέσα στα χέρια μου, μην τυχόν και χαλάσουν. Μπαίνω αισίως στο σπίτι, έρχεται η μαμά κοντά κάπως κουμπωμένη και με ρωτάει :

- Όλα καλά;
- Μια χαρά μαμά! Έκανα λίγη ώρα κούνια και γύρισα, φοβήθηκα μη χαλάσω τα μαλλάκια μου.
- Άντε, έλα να πλύνεις τα χεράκια σου και να φας μακαρονάκια με κιμά που σου αρέσουν τόσο πολύ.....και φεύγει γελώντας ικανοποιημένη και ευτυχισμένη για το κοριτσάκι της.

Πλένω τα χέρια μου στο μπάνιο σαν να μην τρέχει τίποτα προσπαθώντας να κρύψω την ικανοποίησή μου, γελούσαν μέχρι και τα αυτιά μου.

Τέλος ιστορίας : Σε αυτό το σημείο κατάλαβα πως είμαι υποτα-Χτικιό, μου βγήκε χωρίς κόπο!

 

Ο @dreams φταίει που μου θύμισε το θείο Βρασίδα.

Δεύτερος γύρος, επιβεβαίωση σε μεγαλύτερη ηλικία, παρακαλώ διαβάστε το - - - - - - - > https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Πώς-και-γιατί-γίνεται-κανείς-Κυρίαρχος-ή-υποτακτικός.56650/#post-592178

@Seras Victoria σόρυ εάν σου χαλάω το νημα, έκανα πολύ κόπο να τ γράψω τότε.  

 

Δεν κατάλαβα πως κατέληξες σε αυτά τα συμπεράσματα, αλήθεια, τα οποία είναι γραμμένα και λίγο μπερδεμένα.

Όταν έχεις χρόνο ανέλυσε το εάν δεν σου κάνει κόπο