τι Δεν είΝαι BDSM;

Τα φουμαρα που αναφέρετε, είναι επιλογή τα ίδια. Γνωρίζω ότι είμαι άπειρος, αλλά επιλέγω να το παίξω έμπειρος για να μην παρω ευθυνη, για να φταίνε οι άλλοι, για να μην καταλάβω. Και να είμαι, και να μην είμαι.

Ένας ενήλικας άνθρωπος, έχει την επιλογή να διακρίνει τα φουμαρα. Γτ δεν γεννήθηκε σήμερα. Έχει συναναστραφεί με ανθρώπους, διακρίνει συμπεριφορές. Άλλο πράγμα να μην ξέρεις τα του bdsm και άλλο πράγμα να μην μπορείς να διακρίνεις τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Αλλιώς διαλέγεις τα φούμαρα.

Όσο για τον ενθουσιασμό, δεν είπα κάτι αντίθετο. Υπάρχει ο ενθουσιασμός. Αυτό που έχω δεί όμως, είναι ότι χρειάζεται μέτρο κι ευθύνη. Χρειάζεται έλεγχος. Ποιος έχει μεγαλύτερη ευθύνη, είναι ένα θέμα. Έχω ακούσει το "κάνε μου ότι θες" και επακολούθησε το "όχι αυτό!!!".
Και έτσι και γιουβέτσι, γιά να κρατάμε και πισινή.

Δεν γνωρίζω τη φάση σας και δεν είναι και αυτό το θέμα μας. Η παράδοση όμως σε κάποιον που πουλάει φούμαρα, είναι απόφαση αυτού που παραδίνεται, για να μπορεί κι ο ίδιος να ασχολείται με φούμαρα.

Το "δεν ξέρω" είναι συχνά ειλικρίνεια, το "δεν θέλω να ξεχωρίσω" είναι υπεκφυγή.

 

υπαρχουν και αυτοι που καταφερνουν να πλασαρουν τα φουμαρα καθε φορα διαφορετικα
γιαυτο μπορει το θυμα που τα αγορασε να πονηρευεται αλλα και ο φουμαρτζης να εξελισσεται!!!

 

Καταλαβαίνω τι εννοείτε και το σέβομαι απόλυτα.
Αλλά εγώ πιστεύω ότι ΑΝ νιώσει κανείς αυτό το "κάνε με ο,τι θες", ο μόνος τρόπος να καταλάβει το λάθος του, είναι να το πει. Και έχει δικαίωμα και να το πει και να κάνει λάθη.

Απολαμβάνω τις συναισθηματικές εκφράσεις ακόμα και στην υπερβολή τους και τις αποζητώ. Και είμαι σε θέση (ηλικία) να γνωρίζω, πως αυτές οι εκφράσεις δεν αποτελούν συμβόλαιο και δεν επιρρίπτω ευθύνες.  

 

Μα τι καχυποψία!  

 

καχυποψια????που????χεχεχεχε

 

Η επιφύλαξη, πάντως, είναι προτιμότερη της καχυποψίας. Η τελευταία είναι και τοξική.

 

Δεν υπάρχουν ηλικίες στις συναισθηματικές επιλογές και μην προσπαθείτε να ορίσετε από πότε ο καθένας είναι ώριμος για "άξιες" επιλογές που ούτε τέτοιο πράγμα υπάρχει πουθενά, ούτε φύκια, ούτε μετάξι, μόνον ανθρώπινος ιδρώτας υπάρχει.

Οι σημαντικές επιλογές είναι πάντα συναισθηματικές.

Αυτό που, σε κάποιο βαθμό, αλλάζει ανά ηλικίες είναι το πεδίο επιλογών με υπαρξιακό ενδιαφέρον για τον καθένα. Σε ηλικία τριών χρονών δεν επιλέγεις έρωτα αλλά φίλο για παιχνίδι και στα ενενήντα ίσως φίλο για να σου κρατάει το χέρι τις τελευταίες στιγμές. Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα για το πώς γίνονται οι επιλογές και αν είναι πετυχημένες λόγω ωριμότητας του επιλέγοντος.

 

Θα ήθελες να το εξηγήσεις λίγο αυτό;

 

Κλαούζεβιτς σύμφωνα με τον Κονδύλη, στη Θεωρία Πολέμου. Μεταξύ του τελευταίου στάδιου ανάλυσης ενός θέματος και της λήψης απόφασης με βάση δεδομένα και στόχους, μεσολαβεί πάντα ένα λογικό κενό το οποίο καλύπτεται από τα συναισθήματα και τις ενδόμυχες βλέψεις, φοβίες και ελπίδες του λαμβάνοντος την απόφαση. Αποδεικνύεται και στην πράξη, αν το συμπέρασμα έχει αποκαλυφθεί με μια ενέργεια πχ, δεν υπάρχει δυνατότητα να φτάσει κάποιος στην αρχική θέση με βάση αυτό το στοιχείο.

 

Μμμμ...!
Αυτό που λέμε καίω τις γέφυρες"..!
Ανθρώπινα πράματα...

 

Ο ανθρωπος, όμως, που εκ των υστέρων αφορίζει ή ακυρώνει τις επιλόγες ΤΟΥ, κατηγορώντας δεύτερους, τρίτους ή τέταρτους, ώριμος δεν είναι, όπως κι αν αντιλαμβανόμαστε την ωριμότητα.

Και εδώ ανεβαίνουν στη σκηνή φύκια και μετάξια.

 

lex οι προσδοκίες πληγώνουν. Μονάχα αυτό .~