Δεν θέλω ή δεν θέλω να μην θέλω;

Για ποιο ειδος σχεσης ειναι το θεμα? Πλαισιο? Πρωτοκολλο?

 

Το point είναι στο συνειδητό και στο μη συνειδητό. Στο συνειδητό και στους φόβους.

Αν αυτά που αναφέρετε, δημιουργούν πρόβλημα στην αλληλεπίδραση, τότε είναι κρίσιμα για τους εμπλεκόμενους στη σχέση.

Αλληλεπίδραση όμως, στη φάση της προσέγγισης, αλλά και αργότερα, είναι και η επικοινωνία.

Δεν θέλω έναν φασίστα για κ μου. Όχι γτ φοβάμαι ότι θα με δειρει (μαλλον γτ εγώ θα τον δειρω), αλλά γτ είναι φασίστας.

Δεν θέλω έναν μαστουρωμενο (και αυτός χρήστης ουσιών είναι), για κ μου.

Γτ αυτά που μας χωρίζουν είναι ισχυρότερα. Και μπαίνουν στο κέντρο, αντί για οτιδήποτε θα δημιουργούσε έλξη.

Δεν είναι το ίδιο ο φασίστας με αυτόν που δεν τρώει ζάχαρη. Μιλάμε για εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Μπορεί να επηρεάζουν την αλληλεπίδραση και να την καταστρέψουν.
Και όλα αυτά, μπορεί. Γτ είναι καθαρά υποκειμενικά θέματα.


Αυτά για κάποιους μπορεί να είναι ανούσια. Για κάποιους όμως μπορεί να αποτελούν ουσιώδη ζητήματα για μια σχέση.

Ουσιώδη όχι γτ δεν θέλω να αλλάξω γενικά και αόριστα. Ουσιώδη γτ δημιουργεί προβλήματα αλληλεπίδρασης.

 

@subwhat
Εγώ κάθε φορά που δεν θέλω κάτι:

Me: "ΝΑΙ ΑΛΛΆ ΔΕ ΘΈΛΩ ΝΑ ΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ"
Also me: "Ναι αλλά δε θέλω να σε στεναχωρώ" *cries*

 

Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά το θέμα. Νόμιζα οτι είναι η έκφραση των δεν θέλω του υ. Εδώ παρουσιάζεται το πως θέλει ο υ να είναι ο κ.

 

..αυτό θέλω πολύ να το δω! ♡

 

Φαντάζομαι οποιοσδήποτε τοξότης με ωροσκόπο ταύρο θα χαρεί πάρα πολύ να επιδείξει την παράνοια που ζούμε σε μόνιμη βάση   <3

 

Το θέμα είναι η δυσκολία έκφρασης των "δεν θέλω"

 

Αν η έκφραση επιτρέπεται από την δομή της σχέσης, τότε πρέπει να εκφράζονται απαραιτήτως και με τον τρόπο που ορίζει ο Κ. Αν δεν επιτρέπεται, τότε παραμένουν μέσα στη σκέψη του υ.

Ο υ δεν είναι σε θέση να κρίνει τον Κ, γιατί αυτό κάνει όταν σκέφτεται το πως θα "ακουστεί" η έκφραση του. Αν αυτό προβληματίζει το υ, πρέπει να ζητήσει εκπαίδευση.

 

Ναι αλλά ακριβώς αυτό ρε φίλε!!!

 

αφού έτσι ή αλλιώς γνωρίζει τι θέλεις και τι δεν θέλεις, τις περισσότερες φορές. Κι αν δεν γνώριζει, το νοιώθει. Πως είναι δυνατό να στενοχωρηθεί αν σου δοθεί η δυνατότητα να το εκφράσεις κιόλας;
Προσωπικά, το θεωρώ προνόμιο αυτό.

 

Εντάξει οι Κ άνδρες τραβάνε χειρότερα από αυτά που τραβάνε οι υ άνδρες από τις Γυναίκες.

 

Ρε ξέρεις τι; Ειλικρινά τώρα.

Δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο η υποταγή ακριβώς γιατί έχει τόσο έντονες εσωτερικές συγκρούσεις (t). Δεν έχω γνωρίσει ακόμα άνθρωπο να πει "αχ φίλε υποταχθηκα και ηρέμησε το κεφάλι μου βρε αδερφέ, ήρθα και στανιαρα". Σίγουρα όχι την πρώτη πενταετία (πχ) και σίγουρα όχι εντός πλαισίων D/s και ειδικά M/s.

Είναι πολλές οι απαιτήσεις (ανάλογα τον Κ προφανώς) και είναι και πολλές οι υπερβάσεις (ανάλογα το υ προφανώς επίσης).

Η μαύρη αλήθεια πάντως είναι ότι κάθε φορά που έγινα έξαλλη, που φώναξα, που είπα ΜΑ ΓΩ ΔΕ ΘΈΛΩ ΚΑΙ ΆΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΛΊΓΟ και μετά (αντί να με διώξουν, να'ναι καλά οι άνθρωποι) μου εξήγησαν γιατί έπρεπε να κάνω ή να πω ή ο,τι μου ζητούσαν ήμουν σε φάση α) ooooooh I seeeeee και β) να αναρωτιέμαι γιατί τέλος πάντων δεν ανοίγει η γη να με καταπιεί να γλιτώσω τη ντροπή έστω.

Και ενιγουει, τι τραβάνε και αυτοί οι Κ....