Έχω θυμώσει μαζί σου Μεγάλε!

Ειμαι καθετα ,κατα των .εντασεων .
Υ που ανεβαζει τους τονους η/και δειχνει δυσαρεσκεια χωρις να διατυπωνει τυχον ενστασεις ξεκαθαρα αλλα χρησιμοποιει βανιλοτσουλιστικες τακτικες τυπου μουτρα,ειρωνια,μη αποκριση σε μνμ το
τιμωρειται παραυτα.
Τα παντα λυνονται με συζητηση αρκει να ειμαστε ξεκαθαροι.
Εχω αφησει υ να ηρεμησει μετα απο ενταση με σκοπο να επανελθω μετα απο καποιες μερες να το λυσουμε.
Το εξελαβε οτι δε νοιαζομουν για εκεινη.
Προφανως και δεν.εκανε για μενα.
Αλλη υ εχει πει:
Με τρελαινει που μου βαζεις πλαισιο,πιο πολυ με τρελαινει που οταν παω να βγω εκτος πλαισιου μ.αφηνεις να μαλωνω μονη.μου,αλλα ετσι τελικα καταλαβαινω οτι μονο εσυ μπορεις να με διαχειριστεις.

 

Να ας πούμε αυτά δεν είναι αποδεκτά. Ακόμα και η φωνή και το κλάμα κλπ είναι αποδεκτά αλλά αυτό το *θα σου κρατήσω μούτρα και δε θα σου μιλάω* είναι παναγιά να φυλάει.

 

kick boxing.

 

Ουδεμία σχέση δεν έχει ο θυμός που αναφέρω,με τα πεισματα και τα μούτρα.
Τακτικές τύπου "χτυπάω τα πόδια μου σαν τριχρονο,μέχρι να γίνει αυτό που θελω" είναι το λιγότερο ανόητες.
Όχι πώς δε συμβαίνουν.

 

(και πώς βγαίνει πιο νόστιμο δεν ξέρω!  )

 

@sweet_release ώπα παιδιά ώπα. Δε παίζουμε με το φαΐ. Δηλαδή εντάξει.

 

Καλό πράμα η επικοινωνία, αλλά έχει τα ζόρια της...
Το ζόρι το κακό είναι το "γρέζι"...
Το γρέζι αυτό είναι ο θόρυβος...
Πώς είναι που καμιά φορά στο τηλέφωνο είναι κακή η σύνδεση, με αποτέλεσμα να κάνει διακοπές ή να ακούγεται ενα χρρρ ή κάτι τέτοιο, τεσπά..?
Συνήθως όλοι μας το αντιμετωπίζουμε με ένα κλείνω και ξανακαλώ... Κάτι σαν ρισέτ, ένα πράμα...

Στην καθημερινή επικοινωνία μας σε ανάλογο επίπεδο, ένα περίεργο πράμα, δεν κάνουμε εύκολα, για να μη πω έως και ποτέ, ρισέτ...
Θεωρούμε δεδομένο, πως για κάποιο λόγο, το άλλο μέρος είναι αυτό που είναι, δηλαδή αυτό που για κάποιο λόγο εμείς έχουμε αποφασίσει ή κρίνει πως είναι...
Ακόμα και το παραμικρότερο αντιλαμβανόμενο από μας γρέζι, το οποίο το έχουμε "τσιμπήσει" και καλά, μεταφέρεται διαρκώς στη γκλάβα μας και κάνει την συνέχεια της επικοινωνίας μας το παιχνιδάκι που παίζουν τα παιδιά, το γνωστό "χαλασμένο τηλέφωνο"....
Υπάρχει και το πιο ζόρικο βέβαια. Να επιχειρηθεί ρισέτ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, κυρίως από αδυναμία έκφρασης του λόγου για το οποίο γίνεται το ρισέτ.
Δηλαδή το ρισέτ να γίνει ως καλή πρακτική, αλλά χωρίς εντοπισμένο και προσδιορισμένο περιεχόμενο, για τους όποιους λόγους.

Και εκεί είναι που εντοπίζονται οι αφορμές για νήματα "δεν θέλω να μη θέλω", "κι αν τα θέλω του γίνουν δικά μου θέλω" και τέτοια...

Αν "αγάπης αγώνας άγονος", που λέει κι ο ποιητής, στην επικοινωνία ισχύει το "μπλέξαν οι γραμμές"...
Και μας αρέσει δεν μας αρέσει το θέμα λύνεται μόνο, σωστά το καταλάβατε, με επιπλέον επικοινωνία.
Αλλιώς το κόβουμε μαχαίρι και ο κάθε ένας στην γωνιά του...
"Ο συνδρομητής έχει την συσκευή του απενεργοποιημένη", λέει ο πάροχος...
Χωρίς να ξέρεις αν δεν έχει σήμα, αν τού έπεσε η συσκευή στο νερό, αν σε έχει μπλοκάρει, αν έμεινε από μπαταρία...
Είπε κανείς άλλωστε πως η επικοινωνία μπορεί να είναι εύκολη...?
Δεν το είπε... Και δεν είναι...

 

Δεν θυμώνω ποτέ μαζί του .μπορώ να πω ότι είμαι ένα τέρας ηρεμίας . Ένα έκτρωμα της φύσης που δεν νευριάζει ποτέ .Η διαχείριση του στιγμιαίου θυμού αντιμετωπίζεται εκείνο το δευτερόλεπτο .Ούτε στιγμή παραπάνω . Ούτε νανοσεκοντ.Όλα διορθώνονται με καλή διάθεση ηρεμία και κουβέντα . βασικά Ούτε Καν κουβέντα .Ένα βλέμμα του μόνο αρκεί .καμία φορά ούτε και βλέμμα .Τόσο connected .τόσα χρόνια δεν τον έχω βρίσει ποτέ όπως κι εκείνος Φυσικά .Δεν κάνω ποτέ μούτρα.Όπως κι εκείνος .δεν αφήνω ποτέ τα άσχημα συναισθήματα να με κυριεύσουν .Έχω τον ίδιο αυτοέλεγχο όπως έχει και ο λατρεμένος μου κύριος . Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά .Ποτέ .Ποτέ όμως να έχω αντιδράσει θυμωμένα σε κάποια απόφαση του η σε κάποιο καυγά.Στο κάτω κάτω είσαι ο καθρέφτης του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου και όταν έχεις έναν τόσο υπέροχο άνθρωπο απέναντι πως να μην είσαι κι εσύ το ίδιο υπέροχος !.Ότι πει εκείνος έχει μόνο σημασία . Εξάλλου έχει πάντα δίκιο για τα πάντα .Για όλα .Είναι ο Θεός .εκείνος ξέρει καλύτερα πιο είναι το σωστό πάντα . εκείνος είναι η απόλυτη αλήθεια .Το φως .Ο ήλιος .η βροχη. Δεν παίρνει ποτέ καμία λανθασμένη απόφαση Αλλά κι άν πάρει Δεν πειράζει .πάλι δε θυμώνω Γιατί αυτός είναι ο κύριος της σχέσης . Κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν μπορεί να μπει ανάμεσα μας όσο ο κύριος είναι λογικός σωστός και διαχειρίζεται την κατάσταση με την ανάλογη ηρεμία και ωριμότητα . Έτσι μπορούμε και κρατάμε την σχέση μας τόσα χρόνια . Μακάρι όλοι να ήταν τόσο ήρεμοι και ευτυχισμένοι κάθε δευτερόλεπτο της μέρας Όσο είμαστε εμείς .

 

@cadpmpc επίσης για κάποιο λόγο ο άλλος είναι "υποχρεωμένος" να κάνει address τον θυμό μας και να "κάνει κάτι" για να μην είμαστε εμείς θυμωμένοι...

Οπότε η "επικοινωνία" περιστρέφεται γύρω από το "απολογησου" και όχι γύρω από το "τι είναι όντως αυτό που δημιούργησε τον θυμό".

Αχ τα έλεγε η Πολενακη αχ...

 

Το περίεργο είναι βέβαια, και σε επίρρωση αυτού που λες, πως ακόμα και το απολογήσου δεν έχει περιεχόμενο, είναι art pour l' art ένα πράμα...
Ή και η κορωνίδα του φοβάμαι ή και το θέλω όπως το θέλω (φαντασιώνομαι) εν κενώ, δηλαδή μια κάποια δυσανεξία στην συνολική αντίληψη του γίγνεσθαι, για συγγνωστούς λόγους...
Χαρακτηριστικά ατόμων υψηλής συναισθηματικής και διανοητικής νοημοσύνης σε αυτό το επίπεδο.
Σε κάποιο άλλο επίπεδο και με άλλα ελατήρια χαρακτηριστικό ατόμων που έχουν εισπράξει μεγάλη στρέσα και καλοφερεμένη...

Έδιτ: Κατά την διάρκεια του ρομαντισμού είναι καταγεγραμμένες πολλές τέτοιες περιπτώσεις στα κείμενα στις λαϊκές γκαζέτες της εποχής καθώς και στα πιο σημαντικά έργα της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής (Δουμάς, Ουγκό, Ντελακρουά, Ζερικό, Μπάιρον, Σέλεϊ κλπ)....

 

Θυμώνω όταν με πληγώνουν. Αισθάνομαι την ανάγκη να προστατεύσω τον εαυτό μου και να απομακρυνθώ από αυτόν που μου κάνει κακό. Μπορεί να δώσω 1-2 ευκαιρίες ακόμα γιατί άνθρωποι είμαστε, αλλά θα είμαι σε επιφυλακή.

Τσαντίζομαι όταν "πληγώνεται" ο εγωισμός μου. Αισθάνομαι εγκλωβισμένη ανάμεσα στην ανωριμότητα μου και στην πραγματικότητα, με "καμαρώνω" στην πιο ηλίθια εκδοχή μου. Εκεί ναι, μου αξίζουν 2-3 φάπες να στανιάρω!

 

Οι πιο γρήγορες και πιο λεπτομερείς γενικές καθαριότητες στο σπίτι μου έχουν γίνει όταν είμαι θυμωμένη σε σημείο να εκραγώ ( όταν συμβαίνει). Τσακώνομαι με τη σκόνη, τα πιατικά κοκ γιατί να καυγαδίσω μαζί Του δεν παίζει. Θα καταλήξω να τσακώνομαι με μένα μόνο.  
O δεύτερος τρόπος εκτόνωσης και πιο συνηθισμένος είναι τα κουτάκια μου. Τοποθετώ μέσα τα όποια νεύρα μου, παράπονα μου κι όταν το διαχειριστώ, μπορεί και να το συζητήσω ήρεμα.