Θυμός και session

Υποπεριπτώσεις:
-Θυμωμένη με το άτομο που είτε είναι bottom παρτενέρ μου είτε υ μου, δε μου κάνει "κούκου" να κάνω. Εκείνη τη στιγμή μόνο ερωτική διάθεση με το συγκεκριμένο άτομο δεν έχω.
-Θυμωμένη με ένα εξωγενές συμβάν, ενδέχεται ένα session να με αποφορτίσει.

 

Για να μην ανοίγω άλλο νήμα, που δεν αποκλείεται να ήταν παρεμφερές. Και αφού - ίσως - το ακόλουθο "υποερώτημα" μου θα μπορούσε να φιλοξενηθεί σ' αυτό.
"Ρίχνω" κι όποιος/α θα ήθελε, ας άφηνε - και σε μένα ή μόνο σε μένα - την άποψη του/της. Γιατί μια κάποια περιέργεια θα την είχα.

Κατά πόσο η παρουσία του θυμού, θα ήταν καλή δικαιολογία για να προσπαθήσουμε τουλάχιστον, να καταστρατηγήσουμε τ' από μας ήδη γνωστά όρια του υ ( και γιατί όχι και, ή του Κ ) σ' ένα session? Δεν μιλώ για τις όποιες συνέπειες. Αλλά το να επικαλεστούμε τον όποιο θυμό σαν άλλοθι για μαλθακίες/ακρότητες ( με ή δίχως εισαγωγικά ) μας κατά την διάρκεια ενός session.

Αιτίες του θυμού ( ακόμη και του "θυμού" ή και της οργής ) ? Απ' το ξύπνησα στραβά, στο έφυγα απ' την δουλειά μου τίγκα, απ' το εκνευρίστηκα με το υ/Κ μου γιατί έτσι/γιουβέτσι/στουπέτσι ( που να ήταν σωστά ή λάθος, αληθινά ή "κατασκευασμένα". Για τον οποιονδήποτε από μας σωστά ή λάθος, αληθινά ή "κατασκευασμένα" ), σε όλα τα προηγούμενα μαζί.

 

Σίγουρα όταν γυρίσει θυμωμένος και αρχίσει το session δεν θα έχει στο μυαλό του καμιά δικαιολογία, μετά ανάλογα και το <<νιονιό>> του θα ψάχνει να βρει κάποια, και αν είναι ειλικρινής πρώτα με τον εαυτό του, αυτή θα είναι η πρώτη, μια και δεν θα είναι ακριβώς δικαιολογία αλλά η αλήθεια.

 

Τι θα είχε στο μυαλό του, είναι το ένα μανίκι. Τι θα έλεγε/παραδεχόταν στο άλλο μέρος κατόπιν "εορτής", είναι τ' άλλο.
Το αν θα ήταν ή όχι ειλικρινής με τον εαυτό του πρωτίστως, θα ήταν το "κερασάκι", η ή "βάση" της "τούρτας" ( κι αυτό θέμα αντιλήψεως είναι ).
Δεν αποκλείω κάποιος/α, πριν ν' άρχιζε τ' όποιο session, να έλεγε στον/στην συμπαίκτη/ρια του/της :
Κοίτα, είμαι θυμωμένος/η - για χ, ψ, ω λόγο - και θα ήθελα να sessionάρουμε, για να εκτονωθώ ( και λογικά, να ηρεμήσω ).
Αν και το κόβω λιγάκι "χλωμό". Όπως και "χλωμό" το κόβω, ο/η άλλος/η να δεχόταν με τέτοιες προϋποθέσεις.
Βέβαια, υπόθεση κάνω και σίγουρα θα ήταν λάθος μου, αν πίστευα ότι όλοι/ες, θα σκέπτονταν κάποια πράγματα όπως εγώ.

Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Να είσαι καλά.  

 

Απλώς αποτυπώνω με όρους "πολέμου" αυτό που κατά κύριο λόγο είθισται στην επικοινωνία των ανθρώπωνε...
Που με τη σειρά του αποτυπώνει την αδυναμία εκδήλωσης του συναισθήματός τους που κι αυτό δηλώνει το ατελές της παιδείας τους και που αυτό δείχνει την κοπροσκυλιά να μιλήσουν λίγο παραπάνω με την πάρτη τους που με τη σειρά της κι αυτή εκδηλώνει την αποδοχή μοντέλων που εξυπηρετούν τη ζήση τους κλπ κλπ...
...
Λέγεται και ρητορική...
Αν δεν υπήρχαν οι παραπάνω συνθήκες δεν θα υπήρχε ρητορική...
Τόσο απλό.

 

Καλώς ή κακώς, ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν.
Αλλά είναι επίσης ένα συναίσθημα που δεν μπορείς να το αφήνεις να σε κυριευει όταν έχεις τον έλεγχο και τον ασκεις πάνω σε κάποιον άλλο.
Αλλα εγώ θα πω ότι ακόμη και ο υ δεν πρέπει να δρα ή να αντιδρά με θυμό σε ένα σεσσιον.