Αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις....

Μαθήματα.... κάνεις;;;; Για τους υπόλοιπους;;;

 

Για ποιους; : /

 

Για όλους εμάς ... που δίνουμε ευκαιρίες... που ούτε το... να η ευκαιρία... δεν έχει δώσει τόσες!!!!

 

I'm not a “Sex and the City” .  

 

Πόσο νερό μπορούμε να βάλουμε στο κρασί μας, πόσους συμβιβασμούς αντέχουμε, προκειμένου να είμαστε όλοι διαρκώς ικανοποιημένοι χωρίς να γκρεμίζουμε κάθε τόσο ό,τι έχουμε "χτίσει" στη ζωή μας;

Μιλώντας επί προσωπικού θεωρώ πως τίποτα δεν είναι εύκολο. Δε μας χαρίζεται τίποτα σε τούτη τη ζωή, επομένως μόνοι μας οφείλουμε να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε τις χαρές της ζωής. Χωρίς να καταστρατηγούμε αξίες και ιδανικά, χωρίς να λησμονούμε όσα διδάσκουμε, χωρίς να προκαλούμε και να στενοχωρούμε με τη συμπεριφορά μας.

Πόσο εφικτό και εύκολο θεωρώ κάτι τέτοιο; Σχεδόν ακατόρθωτο θα τολμήσω να πω. Γιατί οι συγκρούσεις μέσα μας είναι διαρκείς και έντονες. Πάντα προσπαθούμε να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας και τους γύρω μας, με τους ανθρώπους, που αντικειμενικά και αδιαπραγμάτευτα λατρεύουμε και που βάζουμε πάνω από όλους.

Όταν όμως έρχονται στιγμές, που νιώθουμε ότι χάνουμε στιγμές από τη ζωή μας, που υπομένουμε πράγματα και καταστάσεις, για να βλέπουμε τους άλλους να χαμογελάνε αλλά αυτό μας κουράζει και μας φθείρει, τότε αρχίζουμε και ψάχνουμε τις ισορροπίες.

Δεν θεωρώ καθόλου ευχάριστο και εύκολο να πετύχει κανείς το απόλυτο στη ζωή του. Και από την άλλη θα έλεγα ότι δε συγκαταλέγομαι στους "αχόρταγους" και ανικανοποίητους ή ακόμη-ακόμη αχάριστους και αγνώμονες ανθρώπους. Όμως έρχονται στιγμές, που νιώθουμε την ανάγκη να προσφέρουμε κάτι και στον ίδιο μας τον εαυτό.

Όταν νιώθουμε ότι "πνιγόμαστε", θέλουμε το χρόνο και το χώρο μας. Θέλουμε την ικανοποίηση ότι παίρνουμε και κάτι, όταν διαρκώς προσπαθούμε να δώσουμε το καλύτερο.

Είμαι της άποψης ότι 2 αντικειμενικά πολύ καλοί χαρακτήρες και άνθρωποι δεν είναι απαραίτητο ότι ταιριάζουν μεταξύ τους. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Γιατί πέραν της καλοσύνης είναι και θέμα κατανόησης, σεβασμού, αγάπης, διάθεσης να δώσεις στον άλλο χώρο και να ανακαλύψεις μαζί του νέα πράγματα. Ή έστω να τα δοκιμάσεις, να πειραματιστείς, να γευτείς. Ειδικώς και γενικώς. Με τρόπο καλοπροαίρετο και σκοπό να συνεχίσεις να τον κάνεις ευτυχισμένο.

Όσο διαβάζω το θέμα του νήματος, μάλλον μπερδεύομαι και προβληματίζομαι παρά εντοπίζω πιθανές απαντήσεις και λύσεις στον προβληματισμό της @KASEFI. Όμως αισθάνομαι ότι δεν είμαι ο μόνος. Ίσως δε σκέφτομαι μόνο εγώ έτσι. Και αυτό με κάνει να παλεύω και να προσπαθώ να βελτιώνομαι σε κάποιους επιμέρους τομείς.

Δεν ξέρω αν μπορέσω να βάλω γκολ στο τέλος. Σίγουρα όμως δε θέλω να στείλω τη μπάλα στην εξέδρα.

Εύχομαι πραγματικά να μη με σιχτιρίζετε όσες/όσοι αφιερώσατε χρόνο να με διαβάσετε.

Καλά, τα εσώψυχά μας θα (σου) βγάλουμε. Αν είσαι παπάς, μάλλον για εξομολόγος μου κάνεις. Αν είσαι φοιτήτρια, κάποιο καλό μεταπτυχιακό ετοιμάζεις. Αν πάλι είσαι κάτι άλλο, τότε κάνεις το πιο δύσκολο μα και ωραίο διδακτορικό. Αυτό της ζωής όλων μας (έτσι νομίζω δηλαδή).

Άντε και χαρούμενα γενέθλια... βρέφος!!!  

Υ.Γ. Από τα πιο ωραία νήματα, που έχω διαβάσει εδώ και καιρό στο φόρουμ.

 

Το συναίσθηα δεν παίρνει καμμιάν απόφαση, το αν το μυαλό δεν μπορεί να τις πάρει ή τις κουτσοπαίρνει ή κάνει πολλά λάθη είναι άλλο θέμα...

 

Μια σχέση τελειώνει οταν πλέων ο/η σύντροφος σου έχει πάψει να σε έλκει ερωτικά ,το πάθος η λαχτάρα να τον/την συναντήσεις είναι παρελθόν και προτιμάς να εισαι με τον εαυτό σου παρα με εκείνη/ον !

Ευκαιρίες : ανάλογος σε ποιά φαση τής ζωή μας έχουμε βρεθεί και ποιές είναι οι αναγκες μας έχουμε δώσει ναι, δίνοντας στον εαυτόν μας τον χρόνο να ξεδιάλυνει τα θελω μας !

 

O άνθρωπος που δεν είναι πρόθυμος να κάνει ούτε ένα συμβιβασμό στη ζωή του, ούτε ένα βήμα πίσω, εκείνος που θεωρεί ότι είναι σε όλα σωστός, καταλήγει να μείνει μόνος του.
Η μαγκιά είναι να είναι έτοιμος να υπερασπιστεί τις επιλογές του και να παραδέχεται τα λάθη του.
Μια σχέση τελειώνει ανάλογα πότε κλείνει ο κύκλος της. Ανάλογα τα θέλω και τις ανάγκες. Προσωπικά, και συμβιβασμούς κάνω και πίσω κάνω σε πολλά πράγματα και νερό στο κρασί μου ρίχνω όταν πρέπει να το κάνω, και στο βαθμό που πρέπει χωρίς να επηρεάζει τη ψυχολογία μου.

 

Καλύτερα μόνος/η παρά με μ@λ@κες τριγύρω. Γνώμη μου.

 

Σαφώς καλύτερα μόνος παρά με μαλάκες. Μιλάω όμως για φυσιολογικούς ανθρώπους και φυσιολογικές σχέσεις. Και δεν θεωρώ ότι κανένας δεν κάνει πίσω, σε μια τέτοια σχέση.

 

@anthea[C_M]

Γιατί πρέπει να κάνει, κάποιος -πίσω-, θεωρείς;!

 

@Μαντλίν, πρώτα πρώτα να διευκρινήσω κάτι. ΄Οταν λέω ''κάνω πίσω'', δεν εννοώ κάνω πίσω σε κάποιον που με δέρνει σε βαθμό κακοποιήσης, με βρίζει άσχημα, με κακομεταχειρίζεται κοκ ή όταν δεν βρίσκεται μια μέση λύση όταν δε συμφωνώ. Μιλάω ξεκάθαρα για καθημερινά πράγματα.
Σε κάθε φάση της ζωής μας, σε κάθε τομέα, είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να έχουμε το πρώτο λόγο εμείς, να είμαστε πάντα σωστοί.
Αν σε μια φιλική σχέση, δεν συμφωνείς με τον άλλο είναι απαραίτητο να χαλάσει η φιλία; όχι, φυσικά. Υπάρχει διάλογος, μπορεί ο καθένας να εξακολουθεί να έχει τη δική του άποψη. Δε λες άντε γεια επειδή ο άλλος λέει άσπρο κι ο άλλος μαύρο.
Σε μια bdsm/ική σχέση, αν ένα υπό δεν μπορεί να ακολουθήσει μια εντολή για τους φ,χ,ψ λόγους κι ο Κ το δεκτεί για τους δικούς του λόγους, ο Κ δεν κάνει πίσω έστω και προσωρινά;
Σε μια bdsm/ική σχέση αν το υπό έχει επιλέξει να είναι σε αυτή κι έχει αφήσει πίσω του όλες τις ανάγκες που έχει ή νομίζει ότι έχει, δεν έχει επιλέξει συνειδητά να κάνει πίσω;
΄Οταν κάτι δεν προχωράει κι είναι επιζήμιο σαφέστατα και πρέπει να σταματήσει. Αν όμως είναι κάτι το οποίο διορθώνεται και δεν επηρεάζει τη σχέση στη βάση της, ένα μικρός συμβιβασμός δεν βλάπτει θεωρώ.