10 ερωτήσεις

Προς Κ:

Εάν μπορούσατε να ρωτήσετε ένα υπό που μόλις γνωρίσατε ή καλύτερα το υπό σας, ποιες 10 ερωτήσεις θα του κάνατε;

Προς υπό:

Tι ερωτήσεις ( 10 ) θα κάνατε σε ένα Κ ή στον Κ σας;

..όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχουν, ανεξάρτητα από τον ρόλο τους.

 

1) Αν έχει φετίχ και ποια είναι αυτά.
2) Πόσα χρόνια είναι στο χώρο.
3) Ποιο ειναι το αγαπημένο του εργαλείο.
4) Αν έχει τραυματίσει σωματικα,εσκεμμένα ή κατα λάθος,κάποια υπό του.
5) Αν έχει τραυματίσει ψυχικά κάποια.
6) Αν παραδέχεται τα σφάλματά του.
7) Πως ειναι για εκείνον η ιδανική υπό.
8) Αν προτιμά εκπαιδευμένα υ ή άπειρα.
9) Ποια είναι τα πολιτικά του πιστεύω.
10) Αν μετά από τόσο ξύλο θα με παντρευτεί(δεν άντεξα..   )

 

@dina

Ποιος/ποια ρωτάει, πλέον, πως είναι ένα "ιδανικό" υπό;  

Και αυτό το "πόσα χρόνια είναι στο χώρο", cliché, μπορεί να σημαίνει πολλά ή μπορεί και τίποτα.

 

Για ποιό λόγο τα πολιτικά πιστεύω παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο;
Δηλαδή εάν με έναν άνθρωπο έχουμε διαφορετικά πολιτικά πιστεύω δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε;
Με την ίδια λογική θα πρέπει να έχουμε και κοινή ομάδα στο ποδόσφαιρο.
Θαρρώ ότι όσο ρατσιστικό είναι να κάνουμε διακρίσεις πχ σχετικά με το χρώμα των ανθρώπων τόσο ρατσιστικό είναι να κάνουμε διακρίσεις ανάλογα με τα πολιτικά πιστεύω του καθενός.

 

Οι ερωτήσεις που έκανα εγώ ( μου αρκούσαν πάντα λιγότερες από δέκα ).

1) Αν ήταν παντρεμένη/είχε σχέση/ήταν πολυγαμική/ήταν polyamorous.
2) Αν είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας ( παρόν και παρελθόν ).
3) Αν θεωρούσε/πίστευε, ότι θα είχε επίγνωση του εαυτού της και των θέλω της.
4) Αν πίστευε, ότι θα μπορούσε ν' ανεχθεί ( ή να λειτουργήσει με ) τα δικά μου φετίχ και τις λοιπές μου διαστροφές ( αφού πρώτα θα της τα/τις είχα αναφέρει/αναλύσει ).
5) Αν πίστευε, ότι θα μπορούσε ν' ανεχθεί τις περιόδους "εξαφάνισης/σιωπής" μου.
6) Τι σχέση θα είχε με τα χρήματα.
7) Αν μασούσε τα λόγια της, αν χειριζόταν συχνά το ψέμα ή αν ήταν "σύκα σύκα" και "σκάφη σκάφη".
8) Αν της άρεσε η τέχνη και αν ναι, ποιες μορφές της.

Αν η απάντηση στη νούμερο 1, ήταν καταφατική, δεν ξαναβλεπόμασταν/ξανακουγόμασταν.
Αν η απάντηση στη νούμερο 3, ήταν αρνητική και αναλόγως του πόσο "μετέωρη" θα ήταν ακόμη, θ' αποφάσιζα.
Αν η απάντηση στις νούμερο 4 και 5 ήταν αρνητική, δεν ξαναβλεπόμασταν/ξανακουγόμασταν.
Από πολύ ως τελείως "μετέωρη" - και δεν εννοώ μόνο σεχουαλικώς/βουδουσουμικώς" -, δεν ξαναβλεπόμασταν/ξανακουγόμασταν.
Λίγο ως ελάχιστα "μετέωρη", έδινα μια ευκαιρία. Καθόλου "μετέωρη", προχωράγαμε και όπου έβγαζε.
Αν η απάντηση στη νούμερο 6, ήταν τέτοια που να μου έδινε την εντύπωση, ότι το χρήμα για κείνη θα ήταν από πολύ ως πάρα πολύ σημαντικό,
δεν ξαναβλεπόμασταν/ξανακουγόμασταν.
Αν η απάντηση στη νούμερο 7, δεν ήταν "σύκα σύκα" και "σκάφη σκάφη", όπως στην προηγούμενη.

Σε κάθε περίπτωση όλες οι απαντήσεις της ( ακόμη και κείνες που θα μου άρεσαν ), θα έπρεπε να περάσουν απ' το κόσκινο του χρόνου και της τριβής.
Αφού έχω το κουσούρι, να μην εμπιστεύομαι εύκολα τα λόγια των άλλων. Όπως και ότι δεν σταματώ, να τους "παρατηρώ/διαβάζω".
Γιατί είναι κάτι που μου βγαίνει φυσιολογικά.

 

Το ιδανικό υ έχει να κάνει με το πώς φαντάζεται την υποτακτική του μετά από τη δική του εκπαίδευση.

Το "ποσά χρόνια είναι στο χωρο" μπορεί όντως να σημαίνει πολλά ή λίγα,ωστόσο με κάποιον τρόπο έπρεπε να γεμίσω τις 10 ερωτήσεις  

Οτιδήποτε φανατισμενο,μακριά από μένα.
Οτιδήποτε όμως.

 

A woman's (or man's) perfect sub is another one's brat (για να παραφράσω την ρήση).
Κι άμα σου κάνει ο άλλος θα φανεί, με ή χωρίς τις 10 ερωτήσεις.
Εμένα προσωπικά με κουράζουν πλέον αφόρητα, βαριέμαι και να τις κάνω και να τις απαντώ, έτσι, βάσει agenda.
Θα μιλήσουμε, θα επικοινωνήσουμε, θα αλληλεπιδράσουμε και θα βγει συμπέρασμα.
7% λεκτική επικοινωνία, 55% τόνος φωνής και χρώμα και 38% στάση του σώματος.
Όποιος έχει μάθει να παρατηρεί, δεν χρειάζεται να πει πολλά επί του θέματος.
Μιλάει περί ανέμων και υδάτων και σε λίγη ώρα έχει μάθει όλα όσα θέλει και πρέπει να μάθει για τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί του.
Αρκεί να είναι σε θέση να παρατηρήσει και να ερμηνεύσει αυτό που βλέπει.
Γι΄αυτό ίσως η πρώτη εντύπωση είναι συνήθως σωστή και καθοριστικής σημασίας, γιατί δεν έχει μπει η εξοικείωση και η εκλογίκευση στη μέση.
Όταν με έναν άνθρωπο δονείσαι σε διαφορετική συχνότητα, καμία ''ικανοποιητική'' απάντηση δεν θα σε βοηθήσει να συσχετιστείς μαζί του.

 

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες απλά έτσι όπως το έγραψες δίνει την εντύπωση ότι εάν κάποιος είναι σε άλλη πολιτική μεριά από την δική σου αυτόματα δεν έχει καμία ελπίδα να κάνετε σχέση

 

Αμμμ, η ποια;

Σα να λέμε : Το σκουπίδι το δικό σου, είναι ο θησαυρός κάποιου άλλου;

 

Νομίζω οτι οι ερωτήσεις εξαρτώνται από το άτομο που καλείται να απαντήσει  

 

Η αρχική είναι το 'one man's food is another man's poison'.
Και δεν κατάλαβα, γιατί πρέπει να ορίσουμε το καλό το υ, ή το καλό το κ με κάποια στάνταρ κριτήρια.
Ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια.
Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.
Μου έχει τύχει, με φιλικό μου πρόσωπο, να συνδεθούμε με το ίδιο άτομο και να αποκομίσουμε εντελώς διαφορετική αίσθηση, καθώς κάθε αλληλεπίδραση είναι μοναδική, δεν υπάρχουν αδιαμφισβήτητα κριτήρια.
Πες ότι του είχαμε κάνει τις ίδιες 10 ερωτήσεις.
Θα αποκομίζαμε την ίδια αίσθηση νομίζεις από τις απαντήσεις?
Κι αυτό δεν έχει σχέση με τον απέναντι μόνο, αλλά κυρίως με το ποιος είσαι εσύ και με τι μάτια βλέπεις.
Αυτό που ακούω εδώ μέσα και μου πέφτει το σαγόνι, κάτι κουλά τύπου ''υπόδειγμα σκλάβας'', ''άξιος Κυρίαρχος'', με κάνουν πλέον και διασκεδάζω απίστευτα. Υπόδειγμα για ποιον? Με ποια κριτήρια? Άξιος για τι πράγμα? Ποιος το όρισε αυτό?
Δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενικότητα σε αυτά, εκτός αν όλοι μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες.
Κι επειδή κάτι τέτοιο, ευτυχώς ή δυστυχώς δεν ισχύει, τότε μόνο διερευνώντας μόνος σου καταλαβαίνεις πραγματικά.
Μου έχει τύχει ν΄ακούσω τα καλύτερα για άτομα που σ΄εμένα προσωπικά έκαναν την χείριστη εντύπωση και τα χειρότερα, για ανθρώπους που στην τελική τους βρήκα μια χαρά άτομα, συμβατά μ΄εμένα.
Οπότε, έχω μάθει να εμπιστεύομαι τις δικές μου αισθήσεις και όχι τα έπεα πτερόεντα του καθενός, εκτός αν αυτός που μιλάει, είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο έχω διαπιστώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι έχουμε παρόμοιο αξιακό σύστημα και γενικότερη συναντίληψη.

 

Σε μια συζήτηση, μπορούν να "πέσουν" και ερωτήσεις. Δεν περνάμε στον/την υποψήφιο/α - κι αυτό την πρώτη φορά που θα τον/την συναντήσουμε- το ερωτηματολόγιο προς απάντηση, για να κρίνουμε μόνο βάσει εκείνου. Όχι όλοι/ες θέλω να πιστεύω. Αν το κάνει κάποιος/α, κολοκυθόπιτα του/της. Επιπλέον, δεν έχουν όλοι/ες τον ίδιο τρόπο επικοινωνίας/ανάλυσης.
Κάποιοι/ες ούτε τα συμφραζόμενα "διαβάζουν", ούτε την γλώσσα του σώματος την γνωρίζουν ( παίζει, να μην τους ενδιαφέρει καν, να την ψηλαφίσουν ).
Σε κάθε περίπτωση, δεν νομίζω κανείς να πιάνει τον/την υποψήφιο/α απ' τα μαλλιά, να τον/την καθίζει σε μια καρέκλα και βάζοντας του/την την λάμπα στη μούρη, να του/της κάνει ανάκριση.

Με την ευκαιρία, ξέχασα μια τελευταία μου ερώτηση ( που θα την έκανα απευθείας ή θα διέκρινα την απάντηση στην διάρκεια της συζητήσεως ).
Και η οποία θ' αφορούσε το αν η "υποψήφια" θ' ανήκε σ' έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο ( τον οποίο απεχθάνομαι λόγω όσων πρεσβεύει ) ή το πως θ' αντιλαμβανόταν τον ρατσισμό ή τις διακρίσεις οποιουδήποτε είδους ( θα ήταν η δική μου νούμερο 9 ).
Η πλειονότητα των ερωτήσεων ή "ερωτήσεων" μου θα είχαν να κάνουν με θέματα - για μένα - αρχών. Και τα οποία ήταν και παραμένουν τα μοναδικά, στα οποία δεν έκανα/κάνω την παραμικρή έκπτωση. Αν σε κείνα δεν τα βρίσκαμε ( π.χ. φιλοχρήματη, υποκρίτρια/ψεύτρα ή ρατσίστρια. Για παντρεμένη/σε σχέση/poly δεν το συζητώ καν. Τα τρία πρώτα ούτε νεκρός δεν τα ήθελα/θέλω σε άνθρωπο που με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, θα έβαζα στην ζωή μου. Το τέταρτο δεν το κατακρίνω, αλλά δεν το θέλησα ποτέ μου ούτε κείνο ), δεν θα υπήρχε λόγος να προχωρήσουμε βήμα παραπέρα στην γνωριμία μας. Που να ήταν η πιο "Θεά" ή η πιο "προβλεπόμενη" βουδουσουμιάρα ( ή και τα δυο μαζί )

Τεσπα, δεν χρειάζεται να κάνουμε την τρίχα τριχιά, ούτε είναι δυνατόν στο εισαγωγικό του post ο εκάστοτε νηματοθέτης να υπεραναλύει ή να βάζει καρτελάκια/ταμπελίτσες για κάθε του λέξη. Άποψη και προσωπικό γούστο όπως πάντα ( πλέον μου έχει γίνει συνήθεια να γράφω το disclaimer, που έτσι κι αλλιώς, εκείνος/η που καταλαβαίνει κάποια πράγματα, δεν θα το είχε καν ανάγκη ).