Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

ένδεκα χρόνια μετά το πρωτο ποστ του νήματος, λέμε εμεις οι ίδιοι, πάλι τα ίδια.
Ουφ. ( εξαιρειται η @brenda , λέει άλλα)

 

Αν και είχα γράψει ήδη στο παρόν νημάτιον ( και μάλιστα δις ). Διαβάζοντας την τροπή του - και ξαναδιαβάζοντας το εισαγωγικό post -, έχω την εντύπωση, ότι κάτι μου ξέφυγε.
Να το κάνω λιγάκι πιο λιανά, ο νήμας θ' αφορούσε τα σεχουαλικά ήθη - λέγε με συνήθειες/προτιμήσεις - του υ, ή θ' αφορούσε την όποια ηθική γενικότερα?
Θα πήγαινε πέρα απ' την όποια πιθανή ή πιθανολογούμενη "σεχοπεριχάραξη"?
Γιατί αν έμενε μονάχα σε κείνη, κάϋλα factor - συνεπικουρούμενη απ' την όποια έλξη - και μ' άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.
Τουτέστιν, πολύ "κακό" για το τίποτα και ο καθένας μας με τον χαβά του μπίπ του/της - as usual -.
Κι αυτός είναι ένας απ΄ τους λόγοι, που "αγαπάμε" το Forumε ( μάλλον για κάποιους ο κύριος αν όχι ο μοναδικός ).  

 

Αν όμως τα κριτήρια είναι υποκειμενικά και όχι αντικειμενικά είναι ανήθικο...

 

Και τι σημασία έχει να ποινικοποιηθεί η μοιχεία τελικά? Θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης ή το συμβάν? Σημασία δεν είναι να υπάρχει προσωπικό ήθος και σεβασμός απέναντι στο άτομο που διαπράττεται η μοιχεία?
Ακόμη και στο μυαλό να υπάρχει χωρίς να γίνει η πράξη δεν διαφέρει, τι εννοώ...
Πόσοι έχουν τα κότσια να έρθουν σε αντιπαράθεση και να εκφράσουν τα παράπονα τους από ένα σύντροφο ή να πουν αυτό που πραγματικά σκέφτονται γιατί μένουν μαζί του και γιατί δεν φεύγουν?
Πόσοι απλά εκμεταλλεύονται τις συνθήκες? Αυτό δεν είναι ανήθικο? Κατακερματίζει το όποιο ήθος απέναντι στην κοινωνική ηθική που επιλέγουν να υπηρετήσουν οπότε πράττουν κατά το δοκούν και κρατούν και το φαίνεσθαι.
Δηλαδή και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Αν ήταν οι σχέσεις σωστά δομημένες και υπήρχε ελευθερία του ατόμου θα μπορούσε να ειπωθεί και να γίνει και κατανοητό ότι εσύ έχεις αυτό κι αυτό πχ και τα θέλω αλλά δεν έχεις αυτό κι εκείνο και θα τα αναζητήσω αλλού θες να μείνουμε μαζί υπό αυτές τις συνθήκες? Αυτό θα πει ανάληψη της ευθύνης και όχι κοροϊδία.
Αλλά αυτό θέλει "αρχίδια"
Εξαιρούνται οι σιωπηλές συμφωνίες λόγω συνθηκών αρκεί να είναι σίγουροι οι σύντροφοι για την αντιληπτική ικανότητα ο ένας του άλλου.
Το να διατηρεί ο καθένας το προσωπικό του ήθος και αυτό να μην αλλοτριώνεται από τις εκάστοτε ηθικοπλαστικές καταστάσεις που βιώνει είναι ένα δύσκολο έργο, απαιτεί βαθιά αυτογνωσία και περαιτέρω γνώση και πρόθεση εργασίας πάνω στο θέμα.
Επίσης είναι τόσο εύκολο να μπαίνουμε σε προσωπικές πλάνες και να στρουθοκαμηλίζουμε κάνοντας δηλώσεις του πόσο αγαπάμε και ενδιαφερόμαστε για το Χ άτομο με το οποίο διαπράττουμε τη μοιχεία όντας μια "σχέση" μισή χωρίς τις καθημερινές τριβές που υπάρχουν με το άτομο που τρώει τη μοιχεία και αδικείται λιγουλάκι όταν αυτό απλά μπορεί να προσπαθεί να υπερπηδά τα όποια εμπόδια της καθημερινότητας μολύνουν την σχέση με το άτομο που έχουν επιλέξει να είναι μαζί (που κι αυτό μπορεί να είναι πλάνη γιατί μπορεί απλά να προέρχεται από τις διαμορφωμένες ήδη αξίες του ατόμου) αλλά όπως και να το κάνεις ο αγώνας είναι άνισος.
Είναι σαν να λέμε πόσο αγαπάμε τα παιδιά όταν έχουμε επαφή με αυτά μερικές ώρες την ημέρα αλλά όλες τις υπόλοιπες όλα τα καλά και τα αρνητικά τα καρπώνονται οι γονείς και τους κρίνουμε κι από πάνω αν είναι καλοί γονείς ή όχι.
Πως λέμε έξω από το χορό?

 

Και μετά από την ανάγνωση όλου του νήματος μου δημιουργείται η απορία γιατί να μπει στον κόπο το όποιο Κ άτομο να αλλάξει τις δομές του υ ατόμου όντως και να μην βρει κάποιο άτομο που θα συνάδουν οι ηθικές ή ανήθικες αξίες τους?
Γιατί να μπει κάποιος στην διαδικασία να αναδομήσει ένα άτομο ειδικά αν δεν έχει τις γνώσεις να το κάνει? Που όπως αναφέρθηκε αν δεν κάνω λάθος κάτι τέτοιο είναι πολύ επικίνδυνο να γίνει αν δεν γνωρίζει τα εργαλεία να το κάνει και πολύ ανήθικο αν απλά θέλει να το φέρει στα μέτρα του μόνο επειδή έτσι βολεύει ειδικά αν δεν λάβει υπόψη του την επικινδυνότητα (εκτός αν του περισσεύουν χρήματα για ψυχιατρεία)
Και αν το ήθος του εκάστοτε υ έχει διαμορφωθεί ύστερα από πολύ προσωπική δουλειά και δεν φέρει πολλά σκουπίδια επίκτητα ή αν τα φέρει τα γνωρίζει και συνεχίζει την προσωπική προσπάθεια αποβολής τους το Κ έχει τη διαύγεια να το διακρίνει?
Άραγε υπάρχουν αρκετά Κ άτομα που να μην έχουν υπέρμετρο εγωισμό και να προσπαθήσουν να συμπλεύσουν με ένα τέτοιο υ άτομο και να θελήσουν να ψάξουν μήπως τελικά το ήθος του υ διαμορφώσει και καθαρίσει το ήθος του Κ ατόμου ή θα μου πείτε ότι δεν είναι αρκετά Κ ένα τέτοιο άτομο?
Κι επειδή αυτοί είναι καθαρά προσωπικοί προβληματισμοί όπως είπα και στην αρχή για να μην παιδεύοντα τα Κ άτομα μπορούν απλά να εφαρμόσουν το "'Ομοιος ομοίω ζευγαρώνει" κι αν έλκονται από κάποιο άτομο το οποίο θεωρούν ότι δεν είναι όμοιο (αυτό ισχύει και για Κ και για υ άτομα) ας ψάξουν λίγο βαθύτερα ίσως υπάρχει η ομοιότητα αλλά δεν μπορούν να το διακρίνουν.
Δεν ξέρω αν το αποτέλεσμα θα τους αποζημιώσει ή θα τους απογοητεύσει αλλά σίγουρα θα έχουν μάθει κάτι σημαντικό για τον εαυτό τους γιατί πάντα οι άλλοι είναι καθρέπτες μας απλά μερικές φορές ίσως λίγο θολοί.

 

Το Κυριαρχικό άτομο έλκεται κυρίως από την υποτακτικότητα, το δε υποτακτικό από την κυριαρχικότητα. Αν συνάδουν και άλλοι ελκυστικοί παράγοντες ακόμη καλύτερα.
Δεν είναι θέμα ήθους ούτε ηθικής.
Αυτά που αναφέρεις έχουν να κάνουν με βανιλικού χαρακτήρα γκομενιλίκια ή βανιλικού χαρακτήρα σχέσεις ζωής.
Ο Κυριαρχικός λοιπόν αναζητά να βρει υποτακτική, αλλά δεν θα του κάτσει στο στομάχι, αν παίξει περιστασιακά και μια βανιλογκομενίτσα που θέλει να ζήσει τις 50 αποχρώσεις του γκρί. Η εκπαίδευση στην περίπτωση αυτή έχει να κάνει με την βελτίωση της απόδοσης της βανιλογκομενίτσας στην τεχνική της πίπας. Ούτε ανήθικο είναι ούτε κακό, ωφελημένη θα βγει, αφού θα ζήσει την φαντασίωση της. Για να δέσει η D/s σχέση θα πρέπει η υποψήφια υποτακτική να έχει μια στοιχειώδη υποτακτική προδιάθεση, ώστε να ανταποκριθεί στην Κυριαρχίκότητα του Κυρίου, αλλιώς πολύ γρήγορα θα το βάλει στα πόδια. Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους, αφού.

Αυτό που ορθά λες το "'Ομοιος ομοίω ζευγαρώνει" είναι ξεκάθαρο στο νόημα του, βανιλογκομενίτσες να ψάχνετε βανιλογκομενίτσους για να είστε ευτυχισμένες, αφήστε τους κυριαρχικούς γι αυτές που τους αντέχουν και δεν θεωρούν ανήθικη την κυριαρχικότητα.

 

Συγνώμη αλλά το νήμα σε αυτό αναφέρεται, ο νηματοθέτης μιλάει ξεκάθαρα για ανάπλαση του ήθους του/της υ από τον/την Κ.
Και όλες οι απαντήσεις (σχεδόν) είναι πάνω σε αυτό τον άξονα.
Δεν πραγματεύεται την έλξη, το ήθος και την ηθική διαπραγματεύται.
Και όχι αυτό που αναφέρω δεν αφορά ούτε βανιλλίκια, ούτε γκομενικά. Είναι βασικός κανόνας σε όλα τα σχήματα των ανθρωπίνων σχέσεων πόσο μάλλον στις bdsm που έχουν σχηματοποιήσει συγκεκριμμένη ροπή και τάση.
Αν ο Κ στο ενδιάμεσο της αναζήτησης του δεν βρει την υ των ονείρων του και επιλέξει να παίξει με βανιλλογκομενίτσα που θέλει την γκρι της εμπειρία είναι καλά να πάθει κι ο Κ που θα προσπαθήσει να δει το μήλο ως πορτοκάλι και η γκομενίτσα που ψώνισε φύκι για μεταξωτό.
Το νήμα δεν μιλάει για εκπαίδευση αλλά για βασική παρέμβαση στο ήθος και η απάντηση μου δεν βασίζεται στον αν το Κ άτομο επιλέξει να πλάσσει έναν υ χαρακτήρα που έχει δει έστω και ψήγματα σε αυτόν αλλά για το προσωπικό ήθος του ατόμου (δεν νομίζω οι πίπες να υπάγονται σε αυτό το πλαίσιο).
Και με βάση το ότι η D/S σχέση βασίζεται σε αυτά ακριβώς που λες βασίστηκε ακριβώς και η απάντηση μου. Δεν αναφέρθηκα πουθενά για ανηθικότητα της Κυριαρχίας
Καλημέρα

 

Δεν έγινες κατανοητή.

 

Αν τα κριτήρια τα οποία θέλει το Κ άτομο να αναπλάσει την ηθική του υ είναι καθαρά γιατί εξυπηρετούν δικούς του σκοπούς και δεν είναι αντικειμενικά (δηλαδή μπορεί και να βλάψουν το υ) τότε αυτό είναι ανήθικο

 

Το ερώτημα και μόνο (αν και φιλοσοφικό) είναι προσβλητικό, αν αναλογιστείς τον πολύ μικρό αριθμό κυριαρχικών. (Ξέρεις αυτών που νιάζονται για το D/s. Αυτοί ειναι οι κυριαρχικοί, οι άλλοι έχουν άλλα ενδιαφέροντα)

Επειδή τα κριτήρια επιλογής, είναι πάντα υποκειμενικά και ποτέ αντικειμενικά,το παρακάτω σχόλιο σου είναι επίσης εξαιρετικά προσβλητικό και αναφέρεται σε ανηθικότητα της Κυριαρχίας.

Μάλλον, παρά τις καλές σου προθέσεις, κάτι έχεις μπερδέψει.    

 

Από τη στιγμή που το υ έχει αποδεχτεί ποιος βάζει τους κανονες στη σχέση,αυτόματα ένα μέρος της ηθικής του εξομοιώνεται με του Κ.
Χωρίς κόπο και ιδιαίτερη προσπάθεια.

Στα υπόλοιπα μέρη,που ίσως θέλει να επέμβει και να τροποποιησει ο Κ,μεγάλο ρόλο παίζουν η αξιοπρέπεια,η συνείδηση και ο σκοπός του.
Κι αυτά όμως,είναι εντελώς προσωπικά για τον καθένα.

 

Δεν τίθεται ζήτημα αξιολόγησης της ηθικής του Κ προσώπου στις ασύμμετρες σχέσεις.