Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

αν και το χω αποσύρει, απειλή;

 

Ε, ναι ή αυτό ή release?! Κάπου ώπα, με το ζόρι ή εξαναγκασμός δεν γίνεται σε τέτοιου είδους σχέσεις.

 

Αν το υ δεν μπορεί ή δεν θέλει να αναπλαστεί σύμφωνα με τα θέλω του Κ, δεν υπάρχει λόγος αυτής της σχέσης. Οπότε χωριστά καλύτερα.

 

Κάτσε βρε πουλάκι μου, μην παίρνεις τόση φόρα.
Δεν θέλουν όλα τα κυριαρχικά άτομα να αναπλάσουν τα υποτακτικά.
Και ακόμη και να το θέλουν κάποια κυριαρχικά με κάποια υποτακτικά, ενδεχομένως τα ίδια κυριαρχικά να το αφήνουν στην άκρη με κάποια άλλα υποτακτικά.
Μην γενικεύουμε την επιθυμία των κυριαρχικών ατόμων, δεν ισχύει.

 

αναφέρομαι πάντοτε στις περιπτώσεις που το Κ θέλει να αναπλαστεί η ηθική του υ και το υ δεν συμφωνεί με την ανάπλαση αυτή.

 

Αυτό είναι που λέμε ο εύστοχος εντοπισμός του υπεριπτάμενου αιωρήματος μιας κουβέντας. Ό.ε.δ...

 

Ναι αλλά το ερώτημα του νήματος δεν είναι ακριβώς αυτό.
Προφανώς αν δεν συμφωνεί, δεν τίθεται και λόγος συζήτησης, ''φιλιά, bye, bye και τα λέμε, ή και όχι''.
Κάπως έτσι κλείνουν απλά και εύκολα τα θέματα.
Συζητάμε για το αν και κατά πόσο είναι εφικτό, αποδεκτό και γίνεται κάτι τέτοιο.
Νομίζω...

 

στις άλλες περιπτώσεις που θέλουν και οι δύο, το υ πλάθεται.

 

Θα έλεγα ότι διαφωνώ.

Πιστεύω ότι η ηθική εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να είναι μία, δεν είναι νόμος της φυσικής.

Πάντα υπάρχει κάτι που αναγνωρίζεται ως κοινή ηθική αλλά και αυτή κατα τόπους και ανα χρονική στιγμή και περιστάσεις ποικιλομορφεί. Το τι ο καθένας θα ασπαστεί από αυτή την κοινή ηθική είναι τελείως υποκειμενικό και είναι αυτό που ορίζει την ηθική του καθενός.

Η ηθική δεν έχει να κάνει με το καλό ή το κακό, η σύνδεση της με το καλό και το κακό είναι διαμέσου του ηθικού και του ανήθικου τα οποία βέβαια αποτελούν προσωπικές εκτιμήσεις, δεν είναι παγκόσμιες σταθερές.

Η ηθική, και η προσωπική και η κοινά αποδεκτή έχει τεράστιο αντίκτυπο σε όλο το φάσμα της συμπεριφοράς του κάθε ατόμου και κατα συνέπεια και στον ερωτισμό του και στην ερωτική του συμπεριφορά. Ο ρόλος της ηθικής είναι ακριβώς αυτός, να περιορίζει και να επιβάλει συμπεριφορά στα μέλη μιας κοινωνικής ομάδας προκειμένου να υπάρξει συγκρότηση, αποτελεί το σύνταγμα της συνείδησης του καθενός μας.


Σημαντικές διαφορές στην ηθική των μελών μίας οποιασδήποτε σχέσης είναι κακά μαντάτα, σε κανέναν δεν αρέσει να συναναστρέφεται με άτομα που ο ίδιος θεωρεί ανήθικα. Ανήθικα σύμφωνα με την προσωπική του ηθική.

Σε μία D/s σχέση ο εξ ορισμού ρόλος του κυριαρχικού μέλους είναι να επιβάλει συμπεριφορά. Αν κάτι τέτοιο προσκρούει σε ηθικούς φραγμούς από την μεριά του υποτακτικού μέλους βλέπω τρεις λύσεις, ή να τους σεβαστεί ή να προσπαθήσει και να τους αλλάξει ή να σουτάρει το υποτακτικό μέλος σε περίπτωση που δεν καταφέρει κάτι από τα δύο πρώτα. Και τις τρεις τις θεωρώ λογικές και θεμιτές.

 

Μου δημιουργεί απορία η επιλογή της συγκεκριμένης λέξης. Μονο του θα αναπλαστεί το υ; Δεν θα το αναπλάσει το Κ; Ποιός ο λόγος σχέσης τότε; και ποια/που είναι η ευθύνη του Κ μέρους;

 

προφανώς η ανάπλαση θα γίνει από το Κ. Το Κ φέρει όλη την ευθύνη.

 

Εν γένει δεν τα λες άσχημα.
Μικρή ένσταση στο άκουσμα της λέξεις ''σουτάρει''.
Δεν έχει και πολύ σεβασμό στην διαφωνία αυτό. Νομίζω...

Βέβαια, ο νηματοθέτης στο αρχικό του ποστ, του 2006, αλλιώς όριζε την ένοια της ηθικής.



<<Ηθική, η άμυνα απέναντι σε οτιδήποτε νέο, αντίθετο, ξένο, διαφορετικό, αλλότριο, απέναντι σε αυτά που μας έχουν συνηθίσει. Άλλοτε μία ομίχλη που δεν μας αφήνει να βαδίσουμε προς τα εκεί που έχουμε θελήσει και άλλοτε ένας φάρος που μας καθοδηγεί πίσω στο σπίτι όταν τον δρόμο έχουμε απολέσει. >>

Ουδέποτε κατάλαβα την παρομοίωση της ομίχλης, του φάρου, του σπιτιού και του δρόμου της απωλείας.
Μπορεί να φταίγω κι εγώ, δε λέω, αλλά δεν μου κανε κανένα απολύτως κλικ.
Οπότε έχουμε την δική μας, όπως ορθώς λέγεις, έννοια της ηθικής και τούτην εδώ, που δεν την πολυπαλεύω...