Απεγκλωβίζεται ποτέ κανείς από τις παρενέργειες του έρωτα; Έκλαψε όντως ο Νίτσε;

Θα κάνω μια προσπάθεια αγαπητη Brenda Να σου απαντήσω και στα 20 Σαφώς με προσωπικό Και φυσικά με ψυχολογικό BDSMικο και πανω απο ολα φιλοσοφικο πρισμα...

1 Όχι δεν είναι απαραίτητο Ο σεξουαλικός πόθος να εμπεριέχει την κυριαρχία πάνω στο πνεύμα και το σώμα του άλλου
2 Μάζες όπως και ο όχλος Είναι πολιτικος ορος... Ας το βάλουμε αυτό στην άκρη και
Πόθος ερεθισμός λαγνεια Αν τα θεωρήσουμε στοιχεία της ηδονής . Η ηδονή είναι στοιχείο της ύλης . Η πτώση της ψυχής σε κατάσταση ύλης Φυσικα Έστι την υποχρέωση της ψυχής να βιώσει την κατάσταση της υλης. Με απλά λόγια Από την στιγμή της ενδελέχειας μέχρι το θάνατό Ο σκοπός της ψυχής είναι να ζήσει τον υλικό κόσμο Να βιώσει τα πάθη Αλλά με μία υποχρέωση Να μην αποκοπεί από τους δαίμονες της ( Αγγέλους προστάτες )
3 Όχι . Γιατί οι περισσότεροι δεν είναι κύριοι της πορείας της ζωής τους Αλλά συνεχίζουν να παλεύουν
4 Ο χρόνος καλή μου διακόπτεται . Παραμερίζεται . Τον βάζεις στην άκρη δεν τον λαμβάνεις υπόψη .γιατι Ο χρόνος δεν υπάρχει . Ο χρόνος είναι μία ανθρώπινη ανακάλυψη . Όπως καταλαβαίνεις η βούληση πάει προς τα πίσω λοιπόν Όποτε θελήσει το υποκείμενο ... Και οι προνομιούχοι μην ξεχνάς ότι δεν είναι μαγοι Οι προνομιούχοι αντιλαμβάνονται τον χρόνο ως χωροχρόνο Κι εκεί είναι η διαφορά τους .( Μια συμβουλή πέτα το ρολόι σου )
5 Απαντήθηκε παραπάνω ( Η ζωή έχει αξία έχει σκοπό ) Να βιώσει την κατάσταση της ύλης Μέχρι την υπέρτατη στιγμή του θανάτου ( Εξυψωση) Και επαναφοράς στην αρχική θεϊκή μονάδα
6 Φυσικά και έχεις την δυνατότητα να τον διδάξεις
7 Δεν το συζητάω είσαι λάθος
8 Κανείς δεν υποφέρει έχοντας καθαρή όραση . Είναι μεγάλο λάθος . Πιστεύω ότι το γλεντάνε όσοι έχουν !!!
9 Φυσικά στο συγκεκριμένο έχει απόλυτο δίκιο ... Είναι ένα σκαλοπάτι για να γίνεις "υπεράνθρωπος "
10 Και γιατί να τα καταστρέψουμε ;;; Τόσο ωραία περάσαμε μαζί τους
Διάλειμμα με φωνάζουν για ρακι !!!

 

Όλα καλά, τα διαβάζω, προσπαθώ να τα καταλάβω αυτά που λες, μόνο να υπενθυμίσω πως δεν τα έγραψα εγώ, απλά σταχυολόγησα ενδιαφέρουσες σκέψεις του Γιάλομ (και του Νίτσε, πλαγίως).
Δεν συμφωνώ με όλα, είπα κι όλας, ότι θα τοποθετηθώ εν ευθέτω χρόνω.
Οπότε για το 7, εντάξει, του το είπαμε κατάμουτρα του παλιοΓιάλομ, ότι είναι λάθος.
Αν και σε αυτήν την δήλωση:
<<Ποτέ δεν κατάλαβε ότι το καθήκον του ήταν να τελειοποιήσει τη φύση, να ξεπεράσει τον εαυτό του, την κουλτούρα του, την οικογένεια, τον σαρκικο πόθο του, την ωμή κτηνώδη του φύση, να γίνει αυτός που είναι, να γίνει ό,τι είναι.>>,
Θα έλεγα πως για να γίνεις αυτός που είσαι, ό,τι είσαι, πρέπει να αγκαλιάσεις την φύση σου, πρέπει να αντιληφθείς ποιος είσαι, να αποδεχτείς τον εαυτό σου για να μπορέσεις να εξελιχθείς σύμφωνα με το πλήρες δυναμικό σου.
Η κουλτούρα, η οικογένεια, οι πόθοι, η κτηνώδης φύση σου είναι μέρη όλου αυτού.

Το να το αντιληφθεί κανείς πως ούτε είναι τέλειος, ούτε μπορεί να γίνει, γιατί είναι αυτός που είναι με όλες του τις ατέλειες είναι μία γαμάτη συνειδητοποίηση, που λύνει σούμπιτα κάμποσα υπαρξιακά προβλήματα και γλιτώνει κάτι χρόνια ψυχανάλυσης.
Αλλά είναι τόσο συνδεδεμένο με τις ενοχές, την καθεστηκυία ηθική και την χαμηλή αυτοεκτίμηση, που θα μπορούσαμε να το συζητάμε από μόνο του για καιρό.

Εν κατακλείδι, στην πυρά το Νο 7. 

Ένα hint για το 9. Νομίζω πως δεν γίνεται υπεράνθρωπος όπως ξεπερνάει απλά τις εμμονές του.
Πολύ συχνά δεν παθιαζόμαστε με το πρόσωπο αυτό καθεαυτό, αλλά με τις ιδιότητες που εμείς, για κάποιον δικό μας λόγο του είχαμε προσδώσει. Λίγη δουλίτσα χρειάζεται και πάλι. Δεν πρέπει να τεμπελιάζουμε, πρέπει να την κάνουμε την δουλίτσα με τον εαυτό μας. Έτσι νομίζω δηλαδή, αν κάποιον δεν τον ψήνει, πάσο... 

Επιφυλάσσομαι για τα υπόλοιπα.
Υπεράνω όλων η ρακή! 

 

Αγαπητή brenda. Μετα απο τοση ρακι  δε θα παω στα αλλα δεκα... Να σου πω ομως οτι Συμφωνώ με το πρώτο μέρος Της απαντησης σου . Οσο για το δευτερο να ξερεις οτι ο Νιτσε Αναφέρεται σε Απαραίτητο σκαλοπάτι για να γίνεις "υπεράνθρωπος" . Το ποιο γνωστό βιβλίο του Μαζί με το "τάδε έφη Ζαρατούστρα "

 

Ρακι η ρακη τελικα;;; Να ένα φιλοσοφικό ερώτημα αντίστοιχο της ενδελέχειας  

 

Νομίζω ότι είναι η ρακή, οπότε το ήτα της αξίζει.

Αμάν πια μ΄αυτήν την Έφη την Ζαρατούστρα... 
(κάτι έχω υπό την υποψία μου)

Άστο παληκάρι μου, έγραψες και ανάλυση αντί για τοποθέτηση, όταν το πάρεις απόφαση όμως, μπορείς να το κάνεις και πιο συνοπτικά, να ξέρεις, μην μου φοβίσεις και τους άλλους και νομίζουν ότι ντε και καλά πρέπει να συζητήσουμε και για τα 20! 

 

Analyze this !

 

Λυσσάξατε! Θέλετε να εντιτάρω το παρόλο και να το κάνω επειδή, αφού, τι θέλετε πχια? 

 

Aσ' το όπως έχει, μια χαρά είναι. Δεν σε εγκαλώ, θέλω όντως -χωρίς πλάκα- να το αναλύσεις. Στην περιγραφή σου φαίνεσαι να αντιμετωπίζεις το κλάμα της κυριαρχικής σαν, ας πούμε, απρόσμενο (ή τέλος πάντων αυτή την εντύπωση αποκομίζω). -Έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία της συγκεκριμένης τύπας ή έχεις γενικά παρατηρήσει ότι οι Κ τύπες είναι λιγότερο επιρρεπείς στο κλάμα από τον γυναικείο μέσο όρο ; (κατά το δόγμα "δεν κλαίνε, ωρέ Μανούσο τα παλικάρια"...)

 

Καλέ μια χαρά κλαίνε, κλαίμε, όλες μας είμαστε γυναίκες με την όποια ιδιοσυγκρασία μας.
Για το αστείο του πράγματος το έγραψα, πανάθεμά σας, που έχει γίνει της μοδός το να εγκαλεί ο ένας τον άλλον.
Μα κι εσύ G μου? Την coach σου? Τς τς τς τς τς... 
Αντί να μάς πεις κάτι ουσιαστικό επί του θέματος κάθεσαι κι ασχολείσαι με την εισαγωγή κι εσύ!
Τα είπαμε αυτά, τα μιλήσαμε, τα ξεκαθαρίσαμε.
Έκλαψε η Ντόμα, έκλαψα κι εγώ. Τελεία.
Μου ήρθε το βιβλίο στο μυαλό. Τελεία.
Όλοι κλαίνε. Και οι άνδρες, και οι ντόμες και ο Τσακ Νόρις άμα λάχει.
Το κλάμα είναι ένδειξη συναισθηματικής υγείας.
ΟΛΟΙ ΚΛΑΙΝΕ. So fucking what? 
Είπε κανείς το αντίθετο?
Κουλάρετε λίγο με την κακώς εννοούμενη πολιτική ορθότητα και μην διυλίζετε τον κώνωπα.
'Εδωσα επαρκείς εξηγήσεις θαρρώ... 
Άμα έχετε την καλοσύνη να απαντήσετε και στο θέμα, θα με χαροποιήσετε ιδιαίτερα. 

 

Πρόκειται τω όντι για ένα εκπληκτικό βιβλίο.  

Από όσο θυμάμαι (μου μπήκε τώρα το μικρόβιο να το ανεβάσω από τη βιβλιοθήκη να το ξεφυλλίσω για τα καλά ακόμη μια φορά   ) ο Νίτσε έκλαψε όταν συνειδητοποίησε ότι είχε πετύχει αυτό που τόσο ήθελε στη ζωή του: να είναι μόνος. Και έκλαψε όχι από συγκίνηση αλλά από μετάνοια. Ίσως για την κλασική "γιαλόμια" αρχή ότι κλαις και πονάς για τον αβίωτο χρόνο, όχι για τον βιωμένο, ακόμη και οδυνηρά.

Ως προς τον τίτλο του νήματος θα πω ναι, απεγκλωβίζεται κάποιος από τις παρενέργειες του Έρωτα, όταν ερωτευτεί πραγματικά.

Ως προς τη φιλοσοφία του Νίτσε, έχω κάποιες ενστάσεις, ακριβώς επειδή είναι τόσο εκπληκτικό μυαλό που δεν ήθελα να κάνει αυτά τα "ατοπήματα". Όχι ότι περίμενε την άδεια ή την έγκρισή μου βεβαίως. Μιας και δημοσιοποίησε όμως τις θέσεις του, μου έδωσε το δικαίωμα να τις κρίνω.

Ως προς τις 20... Κάποιες τις θυμάμαι εκπληκτικά καλά, μέχρι το τελευταίο κόμμα. Κάποιες λίγες όχι και ήταν λίγο striking το περιεχόμενο τους για μένα. Ίσως και τότε να διαφώνησα και να μην ήθελα να τις θυμάμαι. Είμαι μεροληπτική και για το Νίτσε και για το Γιάλομ ομολογώ, εκ του ότι τους θαυμάζω τόσο και τους δυο.

Παίρνω λοιπόν κάποιες από τις 20 και τις σχολιάζω ασχέτως context... Ή και εντός... Φιλοσοφικιζούση αδεία... 

Μόνον στη μαγεία τα πράγματα είναι ασπρόμαυρα. Ουπς έγινε (με μαγικό τρόπο), ουπς δεν έγινε. Η λογική, ακολουθώντας την αλήθεια, έχει παραδοχές. Οι αποχρώσεις των δρόμων για να φτάσεις σε αυτές είναι άπειρες...

Σωστά. Το σκοτάδι είναι μαύρο.  

Για αυτό δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις παρενέργειες...

Αυτή η φράση λέγεται ως αληθής ή ψευδής (αίσθηση);  

 

αν η υπόθεση είναι ψευδής τότε είναι αληθής.

 

Eγώ τους εκτιμώ και τους δύο. Αν θαύμαζα κάποιον, πάντως, αυτός θα ήταν ο Γιάλομ κι όχι ο Νίτσε, έχω περίεργο σύστημα αξιολόγησης θαυμασμού, που έχει να κάνει με την πραγματική ζωή.
Παρ΄όλα αυτά, οι ευφυείς και εύστοχες διατυπώσεις με ιντριγκάρουν.
Κι εγώ διαφωνώ με κάποια από τα 20, όπως με κάποια απ΄όλα όσα λέγονται και στο βιβλίο.

Φιλοσοφικιζούση....Το λάτρεψα! 

Και η μαγεία θεωρώ πως μπορεί να έχει αποχρώσεις.
Καμμιά φορά εμένα η λογική μου μοιάζει ασπρόμαυρη.

Το σκοτάδι δεν έχει χρώμα. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν μαύρο είναι η απουσία του φωτός.

Μπορούμε να ξεφύγουμε από τις παρενέργειες, αν ξεφύγουμε από τον πόθο. 

Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα @femdomstories σχετικά με το αληθές ή το ψευδές του πράγματος.