Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

Τι σύμπτωση! Κι εγώ το ίδιο σου προτείνω... 

 

Ωραία θα προσπαθήσω να το αναλύσω λίγο καλύτερα. Η υποταγή είναι μία κατάσταση στην οποία δεν χωρούν ημίμετρα. Απο την άλλη αυτή, η υποταγή, εκφράζεται με διάφορους τρόπους.

Παρατηρώ πολύ συχνά ότι είναι μέσο για να εκπληρώμονται διάφοροι σκοποί. Πχ κάποιος θέλει να υπηρετήσει σε δουλειές εναν άλλον γιατί αυτό τον καυλώνει. Η υποταγή λοιπόν εξυπηρετεί τον δέκτη της υπηρεσίας και ο πομπόςυπηρετεί την υποταγή
γιατί γίνεται το όχημα για να ικανοποιήσει την καύλα του. Δεν εξετάζω αν όλοι ικανοποιούνται και ποια είναι τα στάτους τους και οι μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εξηγώ όμως τα ρήματα εξυπηρετεί και υπηρετεί.

Ας πάμε όμως και στο θέμα μας. Η διαμόρφωση της ηθικής του υ απο το Κ. Σαφώς και γίνεται, αλλά απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συνειδητοποίηση της υποταγής απο το υ.

Για να φθάσουμε σε σημείο διαμόρφωσης ηθικής του υ αημαίνει ότι τα μέλη της σχέσης έχουν γνωριστεί και αποδέχεται το υ τον χαρακτήρα του Κ και τα βιώματα του. Αναφέρθηκε ότι αν είναι σεξιστής, φασίστας, κακοποιός κτλ Συγνώμη φίλε υ, το στάδιο της συμφωνίας να είσαι με το εκάστοτε Κ πέρασε. Ξέρεις με ποιον είσαι.

Έχουμε λοιπόν ένα συνειδητοποιημένο υ? Αν ναι, τότε γνωρίζει ότι η υποταγή δεν προσφέρεται με προϋποθέσεις. Αν θέλει να υπάρχουν προϋποθέσεις (τα όρια είναι κάτι διαφορετικό) οι οποίες να ορίζουν την υποταγή του τότε δεν μιλάμε για υποταγή.

Επομένως ναι το Κ μπορεί ν' αλλάξει την ηθική του υ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αλλαγή της ηθικής του υ θα πλησιάζει την ηθική του Κ, όχι πάντοτε τουλάχιστον.

 

Kαλέ ναι! Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε. Είπαμε, δεν χαλάμε χατήρια. Ο καθένας θα πράξει αυτό που του ταιριάζει, αυτό που αντέχει και αυτό που ο ίδιος θεωρεί σωστό, σύμφωνα με το δικό του αξιακό σύστημα. Καλή συνέχεια μικρέ. 

 

Για την ηθική συνήθως συζητούν οι ηθικοί.

Πήξαμε στους ηθικολόγους....

 

οι συμπεριφορές που συμβαδίζουν ή μη στην ηθική είναι αντικειμενικές έννοιες και όχι υποκειμενικές. Φυσικά και υπάρχουν διαφορετικές αποχρώσεις για τον καθένα αλλά η βάση δεν μπορεί να αλλάζει. Π.χ. το να καταπατάς την ψυχή κάποιου με απώτερο σκοπό το προσωπικό όφελος ή ακόμα και για να καλύψεις τυχόν ανασφάλειες σου είναι αντικειμενικά μη παραδεκτό ,κακό και ανήθικο . Το να βοηθήσεις έναν άνθρωπο σε μία δύσκολη κατάσταση είναι αντικειμενικά καλό. Και για το λόγο αυτό σε όλους τους χώρους και ειδικά σε αυτόν όχι μόνο πρέπει να μιλάμε για ηθική αλλα οφείλουμε και να σεβόμαστε τους ηθικούς κανόνες του άλλου . Χωρίς φυσικά να την συγχέουμε με χαρακτηρισμό των σεξουαλικών συμπεριφορών μας.

 

Σε μια d/s σχέση για μένα ενα σωστός Κυριος αφου καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της υπο του οχι μονο οφείλει αλλά έχει και την υποχρεώσει να την απελευθερώσει απο ταμπού και πρέπει που έχει καλα ριζωμένα μεσα της . Εχει το δικαίωμα να διαφθείρει το σωμα και το μυαλό της αλλα και την υποχρέωση να προστατεύσει την ψυχη της δείχνοντας σεβασμό στους ηθικούς της κανονες . Ο ερωτισμός έχει να κάνει με την ικανοποίηση αναγκών του σώματος και του μυαλού κατα συνέπεια λοιπόν κατ' εμέ ο ερωτισμός και η ηθική δεν έχουν καμία σχέση

κατά την προσωπική μου πάντα άποψη

 

Σίγουρα υπάρχουν κάποιες αντικειμενικά ηθικές και κάποιες αντικειμενικά ανήθικες συμπεριφορές όμως, είναι αντικειμενικά ή υποκειμενικά ηθική η σύναψη ερωτικών σχέσεων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ?

Είναι αντικειμενικά ή υποκειμενικά ανηθική η σύναψη σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ενός ή μίας εφήβου 15 χρονών (που νομικά του αναγνωρίζεται συναίνεση) με έναν ή μία ενήλικα/ας 65 χρονών ?

Εύχομαι ότι δεν μπερδεύουμε την έννοια της αντικειμενικότητας με αυτή του σωστού ή του καλού ή του επιστημονικά ορθού.

Υπό αυτή την έννοια και όπως το αντιλαμβάνομαι θα πρέπει εγώ να αλλάξω διατροφή επειδή μία καλή φίλη που έχω θεωρεί εντελώς ανήθικο το να σφάζουμε τα γουρουνάκια για να τα τρώμε και εσείς θα έπρεπε να αλλάξετε ντύσιμο αν κάποιο σεβαστό σας πρόσωπο το θεωρεί ανήθικο και προσβλητικό.

Προσωπικά μου ακούγεται κάπως "στενό" το να περιλαμβάνει μία D/s σχέση εξ ορισμού υποχρεώσεις του κυριαρχικού μέλους απέναντι στα θέλω του υποτακτικού, αλλά αφού την γνώμη σας σχολιάζω και όχι την δική μου το αφήνω αυτό στην άκρη.

Από εκεί και πέρα, ένας κυριαρχικός που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη σας και θα εγκαταστήσει αδιάψευστη ασυμμετρία ανάμεσα σας αλλά παράλληλα θα αφήσει ανέγγιχτα κάποια ή όλα τα ταμπού σας είτε γιατί είναι ευθυγραμμισμένα με τα δικά του ταμπού είτε γιατί δεν τον ενοχλούν και τα σέβεται, είναι ένας λάθος κύριος ?

 

Ό,τι και νάναι τελικά αυτή η ηθική, ένα πράμα φαντάζει ως σίγουρο.
Το τι ακολουθούμε σε σχέση με αυτά που που αισθανόμαστε/αντιλαμβανόμαστε ως [προσωπική] ηθική, τι είμαστε βαθ(ε)ιά πεπεισμένοι πως αποτελεί την όποια ηθική μας και με το τι μας κάνει να γίνουμε ηθικά "έξω φρενών" με τα ηθικά ατοπήματα που αντιλαμβανόμαστε στους άλλους.
Είναι τρία διαφορετικά πράγματα, γι' αυτό άλλωστε και τέτοιες πιασιάρικες κουβέντες γυρνούν γύρω-γύρω σαν τον σκύλο που κυνηγάει την ουρά του κι έχουν τον ατελείωτο, για έναν πολύ απλό λόγο:
Την αποφυγή παραγωγής συνθηκών που μπορεί να μας υπονομεύσουν...
Απο διακηρύξεις, καταγγελίες, διαπιστώσεις πήραμε, πήραμε...
Έτσι κι αλλιώς οποιοσδήποτε στοιχειωδώς ικανός χειριστής του λόγου μπορεί με ευκολία να καταδείξει την αρεστή ηθική του καθενού επί μέτρω.
Με λίγο ζόρι για να αναδείξει την όποια ηθικότητά του και πανεύκολα για το αντίθετο και μάλιστα χωρίς ρητορείες και συναισθηματικά κλαπατσίμπανα, με απλή παράθεση γεγονότων...

 

Τι σχέση έχει η ομοφυλοφιλία εδώ;

 

Αυτό που τελευταία έγινε της μοδός να συζητείται, για την δυνατότητα από τα 15 σχετικά με το φύλο, είναι το αποκορύφωμα του λαστιχαρίσματος της ηθικής μιας κοινωνίας, της ασχετοσύνης της, του ανερμάτιστου και της υποκρισίας της τέσσερα-σε-ένα και δώρο σιντί με τα δημοσιεύματα των μελών της και στου βοδιού το κέρατο...
Πιο ξεβράκωμα δύσκολα γίνεται...
Όσο πιο κοντά στο υπογάστριο το θέμα τόσο πιο σώβρακο οι συμπεριφορές...
Υπενθυμίζω για να ξηγιόμαστε πως και αλλού χοντρικά το ίδιο είναι, αλλά να μη το παίρνουμε κι απάνω μας, η μαλακία είναι μαλακία όπου κι αν κατοικοεδρεύουν οι εκπρόσωποί της... Ναι..?
Εδώ μέσα, πέρα από κατι δεκάρικους λόγους και ζήτω και ώπα, σχετικά ήρεμα τα βλέπω...
Στο πιο έξω, τα βλέπετε, θέλω να πιστεύω....
Και δεν ενδιαφέρει τόσο η άποψη των ανθρώπων που λόγω ελάχιστης έκθεσης κοινωνικής δεν μπορούν αν ξεχωρίσουν μπανάνα από μπανανόμηλο, μιλάω για μεγαλόσχημα παιδια που τραβάνε τα βυζγιά τους ολοφυρόμενα ακόμα και χωρίς ανταλλάγματα...

 

Έχει να κάνει με το υψηλό ποσοστό αυτών που την θεωρούν ανήθικη.

 

Μονίμως το διαβάζω στη λίστα με τα νήματα σαν "η διαμορφωση της ηδονής του υποτακτικού".

Είναι η αισθητική του καθένα η ηθική του μέλλοντός του; Αν ναι, μήπως να διαμόρφωνε ο Κ την αισθητική του υ, που έτσι και αλλιώς την διαμορφώνει στην πράξη;

Κατά τα λοιπά, μια σκέψη είναι ότι αν ένας Κ αναλάβει να διαμορφώσει - ούτε καν "αναδιαμορφώσει" tabula rasa αναλαμβάνει ο Κ! - ενδέχεται να βγάζει από διάφορα προσωπικά αδιέξοδα το υ, τα οποία μπορεί να είναι και ανεξάρτητα της υ ιδιότητάς του. Τι είναι αυτό όμως που θα κάνει τον Κ να αποφύγει την τύχη του καθηγητή Χίγκινς στο Pygmalion; Η νεοδιαμορφωθείσα ηθική του υ; Κάτι άλλο; Υπενθυμίζω ότι στο βιβλίο ο Χίγκινς ήταν που ερωτεύτηκε και τον απέρριψε η νεαρή για κάποιον συνομίληκό της, το έργο ήταν άλλη ιστορία