Το συναισθηματικο δεσιμο σε σχεσεις d/s

είναι να μην έχεις διαβάσει γκολντονι, ούτε μολιερο.

 

Αν δεν είχα Κ,θα σου ζητούσα να με αναλάβεις!
Με όλο το δέσιμο που εμπεριέχει μια D/s σχέση.
Και θα ήμουν και μονουποτακτικη!
(Είμαι από κινητό και δε μπορώ να βάλω διαλυτικά...διάβασέ το σωστά μονο-υποτακτική! Μη φύγει για καταμαρτυρουντα)

 

Αν δεν υπάρχει , αμοιβαίο συναισθηματικο δέσιμο , οτι άλλο στο χωριο μου το λενε ξεπέτα. Τι D/s τι Μ/σ ....

 

Σε κάτι άλλο που δεν διακρίνεις. 

Νομίζω ότι το είδος του δεσίματος αναφέρεται στον τίτλο του θέματος.
Σε ό,τι αφορά την συναίνεση, έχω τοποθετηθεί επίσης αλλού, ενίοτε εκμαιεύεται, ειδικά σε ένα καυλωμένο υ που του προτείνεται ένα D/s (Ο Θεός να το κάνει...), τύπου - It's my way, or the highway. Το έχεις ακουστά μήπως αυτό; 
Δεν θα το χαρακτήριζε κανείς και την επιτομή της διαπραγμάτευσης.
Αλλά αυτό θα έπιανε το άλλο μεγάλο θέμα, το αν τελικά υπάρχει διαπραγμάτευση πριν την συναίνεση ή αν πρέπει να υπάρχει.
Ας το αφήσουμε για μια άλλη ωραία περίσταση λοιπόν.

Πολλές φορές η συναίνεση είναι τύποις και δεν έχουν διευκρινιστεί οι ακριβείς όροι εξ΄αρχής, παρά μόνο το γεγονός ότι το Κυρίαρχο μέλος τους επιβάλλει, όταν και εάν το ίδιο το θεωρεί απαραίτητο. Φυσικά κι εκεί οι συμμετέχοντες έχουν την ευθύνη της καύλας και των επιλογών τους. Όλοι βρίσκονται ακριβώς εκεί που έχουν επιλέξει και εκεί που τούς αξίζει (ψάξτο, το΄χω πει πολλές φορές).
Γι΄αυτό σε άλλο νήμα έχω επίσης τοποθετηθεί ότι η συναίνεση δίνεται κατά βάση στο πρόσωπο. Αυτό είναι που εμπνέει εμπιστοσύνη ή όχι. Τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο, προ του ''σδ'' -αν υποθέσουμε ότι υπάρχει.

Στο παρόν θέμα λοιπόν, αναφέρθηκα σε μία ελληνική, μάλλον -και όχι τόσο διεθνή- εθιμοτυπία, όπου το Κυρίαρχο μέλος επιβάλλει τις απόψεις του περί μονο-υποτακτικότητας του υ, ενώ διατηρεί ο ίδιος το δικαίωμα της πολυγαμίας/πολυερωτικότητας/πολυσυντροφικότητας. Ήταν πολύ συγκεκριμένη η ερώτησή μου. Τι φοβούνται και το επιβάλλουν αυτό, αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει απαραίτητα συναισθηματικό δέσιμο; To είπα με περισσότερα λόγια, ελπίζω να έγινα κατανοητή.
(Επιβάλλουν-υποχρεώνουν, ελπίζω να μην σταθείς και σε αυτό).

Κανείς δεν είναι εξαπατημένος και ανήμπορος είτε καψουρεμένος είτε όχι. Δίνεις πολύ λίγο credit στα υ νομίζω. Δεν ανέφερα πουθενά την έννοια τής εξαπάτησης, μίλησα για επιβολή και υποχρέωση, εσύ τα αναφέρεις αυτά, σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα. Την κουβέντα την γυρνάς εσύ εκεί και όχι εγώ. Παρακαλώ να αποφεύγονται οι στρεβλώσεις των λεγόμενών μου.
Να σημειώσω σε αυτό το σημείο, πως δεν υπερασπίζομαι τα υ γιατί δεν είμαι υ, όπως και δεν υπερασπίζομαι τα Κ, γιατί δεν είμαι Κ.
Μήπως αυτό μου στερεί το δικαίωμα να συμμετέχω στην συζήτηση?
Να υπάρχει σήμανση παρακαλώ στα νήματα ποια statuses δικαιούνται δια να συμμετέχουν.
Πχ, Perv, Entry Forbidden. 

ΥΓ. Προς τι ο ζήλος ξετρυπώματος ''ανακολουθιών''; Το context της κάθε συζήτησης είναι διαφορετικό, όπως είμαστε και μεις. Εξελισσόμαστε, κι εγώ κι εσύ και όλοι μας, άρα μπορεί και να αλλάξουμε κάποιες απόψεις μας, ή να τις πάμε κι ένα βήμα πιο πέρα.
Που δεν είναι αυτή η περίπτωση, αλλά λέμε τώρα. Προπαντώς να μην χάνουμε την ψυχραιμία και το χιούμορ μας! 
Ελπίζω να καλυφθήκαμε αμφότερες. 

 

Θα ήταν μονογαμικό υ, αν δεν ήταν πχ παντρεμένο, σε άλλη βανιλλοσχέση, στα χωρίσματα, αλλά και αλλού και κάτι τέτοια μπερδεμένα, δεν ήθελα να σάς σκοτίσω με λεπτομέρειες.
Ναι, είμαι ένοχη bdsmνεολογισμού. 
Το ομολογώ. 

ΥΓ. Δεν έχω τίποτα με τους παντρεμένους. Και οι παντρεμένοι άλλωστε έχουν ψυχή. Να, τα λέμε εδώ έτσι χαριτωμένα για να διασκεδάζουμε. 

 

Από όσο θυμάμαι από τα πιο τίμια δεσιματα.

 

Δεν είμαι φαν του ψωμιού... 

 

Γιατί, BDSM κάνουν μόνον οι ερωτευμένοι;

 

..εε..φέτα δεν τρως, ψωμί δεν τρως... είσαι σίγουρα υ;  

 

ΟΧΙ !!!! ΑΛΛΆ και η συμπάθεια ή και απλα να τον γουστάρεις τον άλλον , δεν ειναι αμελητέα ποσότητα  

 

Φέτα , φρέσκο λευκό ψωμί , αγαπημένα ..ΩΧ ....

 

Έχει γίνει λοιπόν η αμοιβαία επιλογή μεταξύ ενός ηγούμενου κι ενός ακόλουθου μέλους.
Το ηγούμενο μέλος ανέλαβε να οδηγεί το ακόλουθο στο ίχνος που θέλει και το ακόλουθο συγκατένευσε συναινώντας προς την κατεύθυνση αυτή.
Εδραιώθηκε δηλαδή το όποιο αμφιμονοσήμαντο μεταξύ τους με το ελάχιστα κοινό αντιλαμβανόμενο, πάλι μεταξύ τους, ως οδηγού-οδηγουμένου, στο θεμέλιο μιας συγκεκριμένης ανάγκης σχετίζεσθαι.
Η οποία ανάγκη στηρίζεται στην μεταξύ τους ροή ενέργειας για να διασφαλίζεται/καλύπτεται το ελάχιστο "οδηγός-οδηγούμενος" ως προαπαιτούμενο για την λειτουργία της σχέσης.
Στο σκεπτικό αυτό υπάρχει η αποδοχή εκ μέρους του οδηγουμένου μέλους της ανάληψης εκ μέρους του οδηγούντος, της ανάληψης της ευθύνης της πορείας της σχέσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αυτό διαμορφώνει το διατεταγμένο ζεύγος (ή και σύνολο, με την προϋπόθεση πως η σχεσιακή ευθύνη είναι αποκλειστικό έργο του οδηγούντος) με τα όποια επιπλέον ιδιοχαρακτηριστικά του.

Η αναζήτηση επιπλέον οδηγούντος, που εξ αντικειμένου θα μετατοπίσει το ίχνος της πορείας, ως ενδεχόμενο σημαίνει την μετατόπιση από την αρχική κοινή επιλογή για τους όποιους λόγους.

Με πιο αδρές γραμμές και πιο αποστασιοποιημένα δεν μπορώ να το περιγράψω.

Τα ενδεχόμενα που κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί θα μπορούσαν να περιγραφούν από καυλοξεπέτες έως ότι στο κλασικό πόκερ η πενταφυλία κερδίζει το φλος ρουαγιάλ(*).

Τα δε υπόλοιπα περί στανικών υποχρεώσεων στην παραπάνω περιγραφή μόνο ως δραματοποιημένες καταστάσεις per se ή ως ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις μπορώ να τις εκλάβω.

______________________
(*) Στο κλασικό πόκερ το πλέον δυνατό σχήμα είναι το φλός ρουαγιάλ (άσος/ρήγας/ντάμα/βαλές/δέκα κούπες), υπερισχύει όλων των άλλων φλός (από τις άλλες φυλές).
Ο κανόνας της πενταφυλίας (πέντε ανόμοια ασύνδετα φύλλα) είναι πως κερδίζει το φλος, υπό την έννοια πως όσο και "γαμάω" αν είσαι, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να χάσεις.
Μού φαίνεται πως δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ σε παρτίδα.
Οι πιθανότητες να προκύψει είναι οριακές και σε ανοικτό τραπέζι απαιτούνται εκ μέρους του "πεντάφυλλου" απίθανα αποθέματα χρημάτων και ψυχικής αντοχής.