Δεσποινίς έμπνευση

Έχεις πάντα πολύ όμορφες εμπνεύσεις!
Είσαι φιλόλογος;

 

όχι.  

 

"In this love you are like a knife, with which I explore myself."
–Franz Kafka, Letter to Milena Jesenská (14 September 1920)

 

 

Η μητέρα μου είναι σκύλος
Όταν ο πατέρας μου λείπει εκείνη περιμένει
Δεν τρώει, μόνο κάθεται και περιμένει μαζί με το σκύλο
Περιμένουν μαζί
Μάτια και αφτιά στην πόρτα
Λείπει ο πατέρας και ο χρόνος παγώνει

Κάποιες φορές ο πατέρας μου αργεί πολύ, αιώνες
Τότε έρχεται η στιγμή που η μητέρα μου σηκώνεται, μαζί της και ο σκύλος, μαζί τους και όλο το σπίτι
Εγώ κρύβομαι στο δωμάτιο αλλά ακούω τις πατημασιές στο ξύλινο πάτωμα
Περνά η αγέλη των πεινασμένων λύκων
Και φοβάμαι την ώρα που θα ανοίξει η πόρτα
Και θα μπει ο πατέρας
Θα το κατασπράξουν και αυτόν

ιστορίες για το σώμα

Μ.Δ

 

ζωή σημαίνει να τζογάρεις με ρίσκο
ανάμεσα στο υπάρχω και δεν υπάρχω

V.G

 

night of the firefly~

 

 

Πληγή

Έχεις μια πληγή
έτσι γυμνός που είσαι
να αδειάζει το κενό σου .
Έχεις μια πληγή
βαθειά στα σωθικά σου.
Μια τομή λίγο πιο πάνω απ το φαλλό σου,
τρέχει παγωμένο αίμα πάνω στο δέρμα μου
έτσι που να ξεθυμαίνω την καύλα μου.
Θα σου κάνω άλλη μια κάτω απ το στήθος
να βάλω το χέρι μου μέσα,
αδιάκριτα
και με κινήσεις μεθυσμένου
που ψάχνει με μανία κάτι ή μήπως τη χαμένη αυτοεκτίμηση του;
να ψάξω και γω για τα χαμένα σου όνειρα .
Θα σου κάνω μια πληγή στα δάκτυλα ,
δίχως αφή ,δίχως αισθήσεις να μείνεις,
κάθε που αγγίζεις με μαύρο αίμα νεκρού εβδομάδων να το γεμίζεις,
ύστερα να κοπούν στα δυό,
να πάψεις επιτέλους να κρύβεσαι πίσω απ το δάχτυλο σου.
Έχεις μια πληγή και ουρλιάζεις
σα να μη σ’ ακούει κανείς .
Τρέχεις στους ανθρώπους και φωνάζεις,
ζητάς βοήθεια,
η μνήμη σου σ’ εγκατέλειψε και οι σκέψεις σου δε σε βοηθάνε άλλο.
Ζητάς βοήθεια,
έχεις ένα τέρας στο σπίτι να μεγαλώσεις ,
λίγο ακόμα μέχρι να σε καταπιεί
Ολόκληρο.

ServerNotFOUND

 

Cherchez la femme

ξανάρχισα να ταυτίζομαι με τα κείμενα αλλωνών
τα long poetry της πόλης

στους ίδιους δρόμους που κινούμαστε όλοι
στους ίδιους δρόμους που προσπαθούμε να ξεκαυλώσουμε πηγαίνοντας στη δουλειά

παρατάω τις δουλειές που δεν έχουν νόημα
όπως το να πείσω το γάτο μου ότι το στρώμα μου δεν είναι νυχοκόπτης
ή το ότι δε ζαλίζομαι κάθε πρωί από την έλλειψη σιδήρου

ή το ότι θα σταματήσω να κοιμάμαι ανάποδα στο κρεβάτι με το μαξιλάρι στα πόδια

ή το ότι θα σταματήσω να τραγουδάω ντίσνευ μέχρι να βραχνιάσω

και συνεχίζω να πιστεύω σε μια συννεφιά που δε θα'ρθει

και συνεχίζω να σκέφτομαι με ρήματα κίνησης, όχι στατικά

παρόλο που τα πόδια μου δεν αντέχουν άλλο.

Ίσως ένα πρωί να ξυπνήσω λούτρινη
και σταματήσω να κινούμαι

τότε όμως θα δακρύζω συνεχώς
γιατί θα πονάνε τα μάτια μου κοιτώντας το ίδιο σημείο
θα σε χρειάζομαι εκεί να με κινείς
και να μου αλλάζεις μπαταρίες,
αν φυσικά είμαι τυχερή και είμαι από εκείνα τα λούτρινα που μιλάνε
θα έχω μια φράση που θα απαντάει σε όλα

θα χωράω στην τσάντα σου
και κάθε φορά που θα την ανοιγεις θα χαίρεσαι που θα με βλέπεις
θα σου πιάνω χώρο και θα αναρωτιέσαι γιατί με πήρες μαζί

δε θα με χρειάζεσαι
αλλά θα χαίρεσαι να με αγγίζεις.

Α.

 

Είμαι τόσο δυνατή που δεν θα λυπηθώ ούτε για τον θάνατό μου
Τα κηροπήγια έλιωσαν πάνω στους πάγους
Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που θα με κάνουν να τσακίσω τα χείλη μου
Tα λουλούδια ανθίζουν προς τις ρίζες τους
Φρόντισες το μακάβριο να μοιάσει με το ρεαλιστικό
Είναι τύχη άραγε αυτό ή ενηλικίωση;

V.F

 

 

Ένα κορίτσι

Ήταν ένα κορίτσι στην παιδική χαρά
μ' ένα τραγούδι που θα ήταν δικό της στο χέρι
και πότε πότε το έβαζε στο στόμα και το πιπίλαγε
γιατί ήταν γλυκό
και στο κορίτσι άρεσε να ξεχνιέται
Και το πρόσεχε πολύ μην της πέσει στο χώμα
και γίνει πάλι ένα λυπημένο κορίτσι με ένα άδειο χέρι

Συρ Ταρι

 

" What Time Is It?" - Alexandra Levasseur