Απεγκλωβίζεται ποτέ κανείς από τις παρενέργειες του έρωτα; Έκλαψε όντως ο Νίτσε;

Οϊ  
Αφού

 

 

Μα αφού ακόμη παλεύει και δεν το έχει καταφέρει, παίζει και να εγκλωβίστηκε, όπως λέγει ο μεσιέ Καντ.
(μαρή Μαργαρίτα, άσε με να του εκμαιεύσω ότι όλοι είμαστε ποταχτικά!  
Αμέσως να διευκρινίσεις κι εσύ... )

 

Με το μπαρδόν... συνεχίστε     

 

@margarita_nikolayevna @brenda

Καμωνούσαστι πως δεν καταλαβαίνουτι κοτζαμάν αχναίκες κι οι δυο σας..? Ουρτ!

 

Κονστρουκτιβισμό δεν το λένε αυτό κυρ-Καντ;

 

Τσου!
Η πηγή του κονστρουκτιβισμού εντοπίζεται στο ότι τέχνη μπορεί να δημιουργηθεί/παραχθεί από οποιοδήποτε δομικά στοιχεία/υλικά ανεξάρτητα από το τι είναι αυτά καθεαυτά, όσο "ευτελή" και καθημερινά αν είναι, όσο κι αν είναι συνηθισμένα.
Με την χρήση τέτοιων υλικών/συστατικών/δομικών στοιχείων αποδομείται η αντίληψη της απρόσιτης Τέχνης που φαίνεται πως επανέκαμπτε μετά τον Ρομαντισμό και αργότερα τον ιμπρεσιονισμό -που συγκλόνισαν τα θεμέλια του Ακαδημαϊσμού- στις αναδυόμενες ελίτ της αρχής του 20ου αιώνα.
Ρωσικό γέννημα ο κονστρουκτιβισμός αγκαλιάστηκε αρχικά από την επικρατήσασα επανάσταση μέχρις ότου -σε καμιά δεκαπενταριά χρονάκια- έγινε αντιληπτό πως "δεν εξυπηρετεί" τους σκοπούς της και τους ψιλοχοντροπήρε ο διάολος τους κονστρουκτιβιστές τσουβαληδόν, στην πραγματικότητα δηλώνοντας με σαφήνεια τον έμπρακτο προσανατολισμό της επανάστασης ως αντίπαλο δέος παρά ως δυναμικό εκπρόσωπο μιας εναλλακτικής και αποτελεσματικής προοπτικής. Μετά η επανάσταση το έρριξε στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό και στην καψούρα της κορνίζας.

Γενικότερα μιλώντας από τα τελευταία χρόνια του 19ου ως τον μεσοπόλεμο υπήρχαν οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες έτσι ώστε να δημιουργηθούν σημαντικότατα καλλιτεχνικά ρεύματα (εξπρεσιονισμός, φωβισμός, νταντά, υπερρεαλισμός, κυβισμός, φουτουρισμός, μινιμαλισμός, μαξιμαλισμός) αποτυπώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την κοινωνική ανησυχία στις επερχόμενες συνέπειες της πρώιμης μεταβιομηχανικής περιόδου, για να το θέσω κομψά, μην έχουμε και δράματα.

Οι εκπρόσωποι των κινημάτων αυτών τα είδαν όλα και από τους μεν και από τους δε, τρανή απόδειξη πως είχαν δει ξεκάθαρα την λούμπα πως το επερχόμενο φιλέτο είχε πολύ, μα πάρα πολύ κόκκαλο...

(Δεν έχεις παράπονο)...  

 

Τσου εσύ  

Αναφέρομαι στην θεωρία του κονστρουκτιβισμού της ψυχολογίας και πιο συγκεκριμένα για τον τρόπο που μαθαίνουμε ο καθένας μας διαφορετικά τον κόσμο ανάλογα με τις παρελθοντικές μας εμπειρίες πράγμα που οδηγεί σε ένα εντελώς ατομικό και προσωπικό τύπο πραγματικότητας..

Η θεωρία αυτή λέει ότι δεν παίρνουμε τα δεδομένα σαν αντικειμενικές εικόνες και τις αποθηκευουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο αλλά ο καθένας ξεχωριστά φιλτράρει την πληροφορία με βάση το προσωπικό του οπλοστάσιο εμπειριών και αντιλήψεων.
Γι'αυτό μπορεί όλοι να νομίζουμε ότι έχουμε δίκιο και πολύ πιθανόν να έχουμε όλοι δίκιο σε κάποια πράγματα γιατί η αλήθεια δεν είναι κάτι το αντικειμενικό. Αυτό ισχύει και για το κατά πόσο ο καθένας είναι έτοιμος να καταλάβει καινούργια δεδομένα το οποιο πάλι εξαρτάται από τα υπάρχοντα σχήματα που έχει ο καθένας στον εγκέφαλο του.



Αυτά, χοντρικά και με πολύ δικά μου λόγια.

(Σορυ για το οφφ)
(Ευχαριστώ για την απάντηση)

 

Οι γνώσεις μου στην ψυχολογία είναι στοιχειωδώς επαρκείς -και ψιλοβγάλε- καρντιά μου...
Αυτός ο Κονστρουκτιβισμός ο Ψυχολόγος σαν τον Θεολόγο τον Στρατηγό που έπαιζε κιθάρα στα Μπουρμπούλια μου έκανε, να με σχωρνάς...

Έρριξα μια σβέλτη διαγώνια ματιά βέβαια, ενδιαφέρον το γεγονός πως η ψυχολογία το είχε τσιμπήσει σχετικά νωρίς το θέμα... Καλά αντανακλαστικά για τόσο φρεσκαδούρικο κλάδο...

 

Ρίξε και μια ευθεία μάτια οπότε έχεις χρόνο, εγώ την βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία σχετικά με το πώς μαθαίνουμε.
Έχω την υποψία ότι θα σου αρέσει κι εσένα.  

 

Συγχωρεμένη και με το παραπάνω...  
Άλλο οδηγώ, άλλα κατευθύνω. Μάλλον εκεί είναι το θέμα.
Δεν είμαστε ποταχτικά λαδωτήρια και αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα σε συνάρτηση με τις μέχρι τότε γνώσεις και εμπειρίες μας. Γι΄αυτό δεν υπάρχει πραγματική πραγματικότητα που να γίνεται αντιληπτή από όλους με τον ίδιο τρόπο.
Είναι το αμάλγαμα διάφορων επιρροών, που αλλάζουν όσο οι άνθρωποι εξελίσσονται. Το κλειδί είναι να είναι ενεργά παρόντες οι άνθρωποι στην ζωή τους, αυτό αλλάζει την αντίληψή τους τής πραγματικότητας. Η νέα νοηματοδοσία είναι το αποτέλεσμα, εκεί εστιάζουν διάφορα συστήματα, τεχνικές και θεραπείες, όπως επίσης και τρόποι μάθησης στην εκπαίδευση.
Και δεν είναι ο κονστροκτουβισμός με αυτήν την έννοια μία νέα τεχνική, αλλά ο τρόπος να συνδεθούν διαφορετικά στοιχεία μεταξύ τους. Ούτε νέο πράγμα είναι ούτε παλιό.
Είναι μία νέα οπτική στην προσωπική ψυχολογία, την κοινωνική αλλά και την ανθρώπινη εξέλιξη.
Δίνεται έμφαση στην σύνδεση και όχι στον διαχωρισμό.
Ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, αλλά όλοι είμαστε συνδεδεμένοι.
Αυτό συναντάται και σε άλλες θεωρίες και συστήματα, κυρίως φιλοσοφικά, εξ΄ανατολών (Λάο Τσου και Βούδας) ή και δυτικά (Ηράκλειτος, Καντ, Σοπενχάουερ κ.α.). Και οι ψυχολόγοι έχουν τον ρόλο τους φυσικά (Piaget, Adler, Bruner, Frankl, Watzlawick, Bandura, etc)
Ουσιαστικά είναι μία θεωρία εξέλιξης.
Ενεργητική συμμετοχή, η αίσθηση της τάξης, η σχέση με τον εαυτό, κοινωνικο-συμβολικοί συσχετισμοί, δια βίου εξέλιξη είναι βασικά χαρακτηριστικά της.

 

Υπάρχει ένα ωραίο παράδειγμα για αυτό:

Γίνεται ένα αυτοκινητικο ατύχημα και οι αστυνομικοί παίρνουν καταθέσεις από τους μάρτυρες. Όλοι λένε αυτό που είδαν αλλά λένε διαφορετικά πράγματα. Κανένας τους όμως δεν λέει ψέματα.
Ο ένας είχε καλύτερο φωτισμό και η όραση του είναι άριστη ενώ άλλος το είδε από πιο σκοτεινό σημείο.
Άλλος ονειροπολουσε ενώ άλλος κοιτούσε το αυτοκίνητο επειδή του θύμισε ενός φίλου του.
Άλλος είχε τραυματιστεί παλιά σε αυτοκίνητικο ατύχημα ενώ άλλου δεν του ειχαν γρατζουνισει ούτε την πόρτα του αυτοκινήτου.
Επίσης έχει σημασία ο τρόπος που ήταν διατυπωμένες οι ερωτήσεις από τους αστυνομικούς.
Όλοι λένε την αλήθεια τους ανάλογα με τις φυσικές ικανότητες, την αντίληψη, την προσοχή και τις εμπειρίες τους.

Γενικά οι γνώσεις μας μπορει να είναι κοινές γι'αυτό και συνεννοούμαστε αλλά δεν είναι ίδιες γιατί έχουν οικοδομηθεί με διαφορετικό εξατομικευμένο τρόπο.

 

Καταρχάς δηλώνω ακαδημαϊκή διαστροφή με τον συγκεκριμένο κλάδο  
That said...
Ξεκινάω να διαβάζω περί αυτού και...

... και ναι, πολύ σωστό και λογικό μου φαίνεται αυτό και βέβαια έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά.
Και πάω παρακάτω...

...και Ctrl+Alt+Del Χ 5... και πάλι δεν. Δηλαδή η αλήθεια υπάρχει ή όχι; Και αν δεν είναι κάτι "αντικειμενικό", τότε τι είναι το αντικειμενικό;
Και αη και δεν υπάρχει, τότε "δεν παίρνουμε τα δεδομένα σαν αντικειμενικές εικόνες"; Ποιες είναι οι αντικειμενικές εικόνες τότε; Υπάρχουν επομένως ή όχι;