Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

Ήθος, η συνήθεια ενός λαού, μίας κοινότητας, της ανθρώπινης φυλής. Από όταν ξεκίνησαν οι πρώτοι άνθρωποι να μαζεύονται σε ομάδες, προέκυψαν άγραφοι κανόνες που χρησίμευσαν στο λειτουργικό δέσιμο της ομάδας, στην επιβίωση του είδους, στην διατήρηση της τάξης και της ηρεμίας, στην διαφύλαξη της ταυτότητας και της γνώσης, στην εξασφάλιση των συμφερόντων και γενικά σε κανόνες που θεώρησαν οι πολλοί ότι είναι απαραίτητοι για την διατήρηση στον χρόνο δοκιμασμένων και επιτυχημένων, σε μία χρονική στιγμή, συνταγών.

Ήθος, η συνήθεια που γρήγορα κάποιοι συνειδητοποίησαν ότι είναι ένας από τους πιο ισχυρούς μηχανισμούς στην τιθάσευση της μάζας και του έδωσαν ένα υπέρ βολικό για τα σχέδιά τους ειδικό βάρος.

Ήθος, ο νόμος που από γενιά σε γενιά μεταφέρεται σαν ένα πολύτιμο εφόδιο και χαράσσεται στο ανθρώπινο μυαλό, όταν ακόμα αυτό είναι ρευστό.

Ηθική, η άμυνα απέναντι σε οτιδήποτε νέο, αντίθετο, ξένο, διαφορετικό, αλλότριο, απέναντι σε αυτά που μας έχουν συνηθίσει. Άλλοτε μία ομίχλη που δεν μας αφήνει να βαδίσουμε προς τα εκεί που έχουμε θελήσει και άλλοτε ένας φάρος που μας καθοδηγεί πίσω στο σπίτι όταν τον δρόμο έχουμε απολέσει.

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια ενός υπό στο να ακολουθήσει τον υπέρ είναι τα διαφορετικά του ήθη. Η αφαίρεση των τελείως ξένων στον σκοπό, η ανάπλαση των συγγενικών και η γέννηση νέων ηθών, έτσι ώστε η ηθική του υπό σχεδόν να πλαστεί σύμφωνα με τον προσανατολισμό των απαιτήσεων του υπέρ, είναι ένα ισχυρό όργανο πειθαρχίας και διευκόλυνσης της κυριαρχίας κατά την δική μου άποψη.

Ποια είναι η δική σας άποψη; Και αν την ενστερνιστείτε με ποιες μεθόδους επιτυγχάνεται η ανάπλαση της ηθικής;

 

Άραγε η ηθική κάποιου να μπορεί να αλλάξει με την εκπαίδευση και με απλές διαταγές του Κυρίαρχου;;; Δεν είναι η ηθική αποτέλεσμα χρόνιων εμπειριών και αγωγής από την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία;
Ίσως δεν είναι δυνατό κάποιος να αντικαταστήσει όλα τα προηγούμενα με τη δική Του ηθική... (είναι κι επικίνδυνο γαμώτο να το προσπαθήσει κάποιος). Και τελικά ο υπό θα πιστέψει και θα ενσωματώσει τη νέα ηθική ή απλά θα υπακούει σε εντολές;
Προσωπικά πιστεύω πως δεν είναι εφικτό να αλλάξει ολοκληρωτικά το ήθος κάποιου, αλλά απλά να αλλάξει ορισμένες από τις συνήθειες του. Ιδίως όταν ο υπό δεν είναι πλέον μικρός σε ηλικία είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει συνήθειες και ιδέες που αποτελούν την κοσμοθεωρία του.
Τελικά γιατί να προσπαθήσει ο Κυρίαρχος να μεταλλάξει το ήθος ενός υποτακτικού και να μην επιλέξει κάποιον υποτακτικό με το ανάλογο εξαρχής;

 

Αν υπάρχει τρόπος ; Το έχω δει να γίνεται, το έχω καταφέρει σε κάποιο ποσοστό, αλλά η δική μου καταραμένη ηθική με αποτρέπει να συνεχίζω όταν νιώθω ότι ο άλλος δεν θέλει ούτε τα παραπλήσια από αυτά που θέλω εγώ.
Αν είναι επικίνδυνο ; Ναι είναι, ιδίως όταν δεν έχεις θωρακίσει τον υπό με τις ανάλογες άμυνες που χρειάζονται ή που δεν τον έχεις αγκαλιάσει ώστε να είσαι εσύ η προστασία του, απέναντι σε ουσιαστικές βλάβες για το οποίο η παλιά ηθική του λειτουργούσε σαν ασπίδα.
Το να επιλέξεί κάποιον με το ανάλογο εξαρχή ; Θα πρέπει πρώτα να τον βρει. Ενάς υπό, όπως ακριβώς τον θέλει ο υπέρ, είναι ένα σπάνιο φαινόμενο.
Σημαντικές οι απορίες σου, φίλε μου και θα επανέρθω με περαιτέρω ανάλυση, όπως τις αξίζουν...

 

Δεν νομιζω πως χρειαζεται να διαμορφωσουμε την ηθικη του υπο εσκεμενα διοτι αυτο θα γινει θελοντας και μη, στην διαρκεια του χρονου. Ειναι η χημεια και το πλασιμο των χαρακτηρων ακομα και στις βανιλα σχεσεις που οδηγει την ηθικη του καθενος σε ταυτιση με του αλλου. Προυποθεση βεβαια ειναι η ανοιχτη και ωριμη σκεψη και των δυο.
αλλωστε ο καθενας οριζει την λεξη ''ηθικη'' εντελως διαφορετικα απο τον αλλον... ετσι αυτο που ονομαζει καποιος ηθικη αλλος θα το ελεγε φοβο, δειλια, θρασος κτλ κτλ...

 

Big issue και για μένα η παραπάνω δήλωση. Πώς το αντιμετωπίζω? Αυτο το ψάχνω...
τα μικρά βήματα είναι σίγουρα το καλύτερο -κατα κοινή ομολογία- αλλα κάποιες στιγμες πρεπει να γίνουν και κάποια λίγο μεγαλύτερα...

This thread is hot like fire... και η αλήθεια ειναι, τι ακριβώς να θωρακίσεις,
απο την στιγμή που δεν ξέρεις τί πρόκειται -εαν και εφοσον πέσουν οι άμυνες-,
να αντιμετωπίσεις...

Σπάνιο ακόμα και για vanilla σχεσεις  


χμμ... πολύ με προβληματίζει αυτο το forum

 

Μία μορφή (ηθικής) ανταλλαγής εξουσίας από τις πιό βαθιές και ερωτικές και ανεξίτηλες. Που αξίζει να υπάρχει σε μία σχέση D/s και πλουτίζει και τους δύο.

Ο Κυρίαρχος βάζει τους κανόνες, αυτός ορίζει ποιός είναι ο σωστός και ποιός ο λάθος τρόπος σκέψης του υποτακτικού, σε σχέσεις πλήρους ανταλλαγής ελέγχου για όλα όσα αφορούν τον υποτακτικό, σε λιγώτερο ολικές μορφές πιό περιορισμένα. Αυτός ορίζει τα πρότυπα συμπεριφοράς και τους στόχους του υποτακτικού στοιχείου και αυτός αξιολογεί τα αποτελέσματα.

Για μέθοδο προσαρμογής του υποτακτικού στις απαιτήσεις ηθικής τάξης του Κυρίαρχου, γνωρίζω κατ αρχήν την συζήτηση πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα ώστε πραγματικά να γνωρίζει και να καταλαβαίνει ο υποτακτικός τί ζητά από αυτόν ο Κυρίαρχος, το παράδειγμα ή / και την καθοδήγηση του Κυρίαρχου, τις διορθώσεις όταν χρειάζεται και τις πειθαρχίες.

Παράπλευρο θέμα, που δείχνει πόσο σημαντική είναι η πλευρά αυτή που θίγει ο Ηλίας είχε συζητηθεί και στο Household core value principles

 

tender lilly wrote:
"Για μέθοδο προσαρμογής του υποτακτικού στις απαιτήσεις ηθικής τάξης του Κυρίαρχου, γνωρίζω κατ αρχήν την συζήτηση πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα ώστε πραγματικά να γνωρίζει και να καταλαβαίνει ο υποτακτικός τί ζητά από αυτόν ο Κυρίαρχος, το παράδειγμα ή / και την καθοδήγηση του Κυρίαρχου, τις διορθώσεις όταν χρειάζεται και τις πειθαρχίες."

πολύ όμορφα  

 

Οντως για αμυνα προκειται, η οποια καλλιεργειται χρονια πολλα απο το περιβαλλον μας.
.."προσεχε εκει που θα πας"..."μεινε μακρυα απο αυτο που δε γνωριζεις"....". Ολα αυτα ειναι βαθια ριζωμενα μεσα μας και υποσεινηδειτα ισως καποιες φορες δημιουργουν εμποδια.

Οι τροποι που μπορουν να ξεπεραστουν τα εμποδια ποικιλουν γιατι εχουν αμεση σχεση με τη διαφορετικοτητα του καθενος ...γι'αυτο και δεν θα σταθω σε αυτο....
Αλλα στο γεγονος οτι η ηθικη μπορει να αλλαξει και σημασια εχει πρωτα απ'ολα η θεληση του υποταχτικου να ζησει αυτα που νιωθει και η συνειδητοποιηση - αποδοχη του τι πραγματικα ειναι 

 

Απάντηση: Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

Εξαρτάτε από το πόσο εύπλαστος είναι ο υποτακτικός-η και πόσο εύκολα προσαρμόζετε σε καινούργιες ιδέες και καταστασείς

Θεωρώ προσόν σε έναν υπό να έχει αυτά τα ταλέντα της προσαρμοστικότητας.
Πιστεύω επίσης πως σε πολλούς αυτό είναι έμφυτο λόγο τις φύσης του υπό ότι κάποια στιγμή θα δεχτεί πράγματα ξένα δικά του

 

Απάντηση: Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

Θαρρώ πως ξεχνάμε μια βασική παράμετρο που ισχύει σε μια D/s, M/s σχέση:

Ο θαυμασμός που νιώθει ο υπό για τον υπέρ (δανείζομαι την ορολογία σου Ηλία). Ο θαυμασμός λοιπόν αυτός, πέραν των όποιων άλλων συναισθημάτων νιώθει, δεν αποτελεί ένα κίνητρο για τον υπό να "μοιάσει" στον υπέρ? να βελτιωθεί προς το καλύτερο? προς Αυτόν?

Πόσο δύσκολο είναι τότε να διαμορφώσει ο υπέρ την ηθική του υπό? Όταν εξ ορισμού ο υπό τείνει προς αυτή την κατεύθυνση?

Φυσικά δεν απαντώ στο ερώτημα που έθεσε ο Ηλίας, απλά παραθέτω (για άλλη μια φορά) τους δικούς μου προβληματισμούς με αφορμή αυτό το thread.

 

Θέλω πολύ αλλά έχω αξιοπρέπεια, ζηλεύω, δεν μπορώ να παραμερίσω τον εγωισμό μου, φοβάμαι να εμπιστευθώ ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό, το θεωρώ ανήθικο να παίξω με όποιον μου ζητήσετε, να δεχτώ άλλη σκλάβα στην οικεία μου, να διαλύσω την όποια άμυνα, να φορέσω αυτό που μου ζητάτε, να παραμερίσω τους ενδοιασμούς μου, να απελευθερωθώ, θέλω αλλά φοβάμαι ότι μετά δε θα έχω τίποτα για να αρπαχτώ, ώστε να μπορώ να επιβιώσω…

Η ηθική είναι ένα σύστημα κανόνων που πλάστηκε στην πορεία, από τότε που κάποιος γεννήθηκε μέχρι την ημέρα που καλείται να τις διαγράψει. Η φθορά τους, η διαφθορά του υποτακτικού ξεκινά από την στιγμή που συναντά τον Κυρίαρχο που επιλέγει να παραδοθεί. Να προσαρμοστεί στην δική του ηθική, να ρίξει τα εμπόδια ώστε να μπορεί να ακολουθήσει, να του δοθεί ο τρόπος, να υπάρξει καθοδήγηση, να αναδιαμορφωθεί έτσι ώστε να πλαστεί όπως ο υπέρ θέλει.

Αν από την αρχή είναι φτιαγμένος κατά το ζητούμενο ενός υπέρ, ναι τότε δεν βρίσκω το λόγο της διαμόρφωσης της ηθικής. Αν όχι, τότε ο κυρίαρχος να συμβιβαστεί; Δεν βρίσκω τον λόγο κατά την προσωπική μου άποψη. Προτιμώ την μοναξιά, παρά την όποια έκπτωση και το εννοώ. Διαμόρφωση της ηθικής λοιπόν.

Δύσκολο; Τα όμορφα πράγματα αργά, με κόπο, με επιμονή, με ψυχραιμία, με δύναμη, με θέληση, με γνώση αποκτώνται.

Επικίνδυνο; Ναι αρκετά, αν η κατάλληλη στήριξη παραμεληθεί. Η ηθική λειτουργεί ως άμυνα, σε πραγματικούς ή μη «εχθρούς» . Ο κυρίαρχος όμως; Πως επιβιώνει με την δική του ηθική; Οι δίχως αυτήν την ηθική; Ο υπό αλλάζει, ακόμα και με την ελάχιστη παρέμβαση. Μ’ αυτό δεν είναι το ζητούμενο;

Ένα μικρό και ανώδυνο παράδειγμα. Σε κάποια υποτακτική μου θέλησα να προωθήσω την δίχως ντροπή, ανασφάλεια έκθεση του σώματός της και να την μάθω να εκφράζει την σεξουαλική της προθυμία με το ντύσιμό της, τον τρόπο που κινείται, που κάθεται και στήνει το σώμα της. Πέρα από όλα τα άλλα το θέλω μου συγκρούστηκε και με την συντηρητική κατ’ εμέ ηθική της στο ζητούμενο. Ηθική της που πλάστηκε κατά τα πρότυπα μίας κοινωνίας που από μικρή την περιτριγύριζε, αλλά και την έπνιγε, που έμαθε να την φοβάται γιατί δεν μπορούσε να την σέβεται. Γιατί δεν ήθελε να την σέβεται, δεν ήθελε να ανήκει σε αυτήν. Την βοήθησα να ξεφύγει από αυτή την παγίδα. Στην κοινωνία αυτή θα άνηκε αν ήθελε η ίδια να ανήκει και μόνο με τους δικούς της κανόνες. Αν όχι, δεν την χρειαζόταν. Απέναντι σε εμένα η ηθική αυτή ήταν περιττή, δεν χρειαζόταν. Η ίδια δεν την ήθελε κιόλας. Σταδιακά, με βοήθεια, με παρότρυνση, με ωθήσεις, με μικρούς στόχους κάποιες φορές και με μεγαλύτερους κάποιες άλλες την ξεπέρασε. Οι άμυνες της; Απέναντι σε αυτό που την ενοχλούσε; Το να σηκώσει το κεφάλι και να τους κοιτάξει στα μάτια, τώρα πια…

 

Εγώ το έχω ξαναπεί. Η εκπαίδευση της υποτακτικής θα πρέπει να αρχίζει με εισαγωγή στη φιλοσοφία και στην ιστορία της σεξουαλικότητας.