Γουστόζικοι βανίλλα/υπό/σλέιβς/Ντομς/Μάστερς

Άλλες πάλι, αν τα δύο αυτά συμφιλιωθούν αρμονικά, κάνουν το δάσος μεγαλειώδες και θαυμαστό σαν τα απέραντα των άγριων και ανεξερεύνητων ερημιών.

 

 

Κυρίως στον εαυτό τους με αγωνία,...μου ήρθε έτσι αυθόρμητα σαν δική μου σκέψη.

 

Πολύ ωραίο για μένα να περιγράφονται πού και πού τα παραπάνω, που μερικές φορές από αυτονόητα καταντούν ξεχασμένα άδικα.

 

 

Ναι. Μεγάλο χάρισμα ειδικά το υπογραμμισμένο.

 

Καλα καταλαβες   

 

Ένας άνθρωπος με τον οποίο θα μπορώ να έχω μια φυσιολογική συζήτηση, που θα με κάνει να γελάω, ήρεμος, πραος, δυναμικός στην ζωή του, στην δουλειά του αλλά να επιλέγει να παραδίδει την δύναμη αυτή συνειδητά. Να βλέπω τα μάτια του να χαμογελούν... Να είναι ειλικρινής...
Να βλέπει πέρα από τον ρόλο, τον άνθρωπο...

 

Πολύ ωραία περιγραφή. Για το κάθετι, όποιο και αν είναι αυτό, υπάρχει και εκείνο που το συμπληρώνει και το ολοκληρώνει. Όλα τα ικανοποιεί η καρτερία, μπορώ να πω εκ πείρας.

 

Νομίζω ότι δεν υπάρχει απολυτότητα στα συν και τα πλην των ανθρώπων...
Μπορεί να θέλουμε όλοι ένα έτοιμο πακετάκι σε κάποιον που να έχει κουραστεί ο ίδιος να το στήσει ή κάποιος άλλος πριν από μας βοήθησε να το στήσει ή να το ξεστήσει...
Κι εγώ επιλέγω να θέλω ανθρώπους καθάριους, με όμορφη ψυχή, με ηθική, που τα λόγια και οι πράξεις τους να μην απέχουν μεταξύ τους, που το μυαλό τους να είναι μαγικό και να με εξιτάρει, που το βλέμμα τους να με διαπερνά πέρα για πέρα, που το χαμόγελο τους να μου ζεσταίνει την καρδιά.
Υπάρχουν όμως κι αυτοί που όλα αυτά τα έχουν κρυμμένα για τους δικούς τους λόγους και πίσω από τα σκοτάδια τους υπάρχουν φωτεινοί ήλιοι, πίσω από τη σκληρότητα τους υπάρχουν ευαίσθητες ψυχές, πίσω από το μην αγγίζετε υπάρχουν τραύματα και αν σου τύχει τέτοιος άνθρωπος και μπορείς να διακρίνεις το διαμάντι μέσα στο κάρβουνο και σε τραβήξει μια τέτοια ψιχή είναι τόσο όμορφο το αποτέλεσμα από τη συμμετοχή σου στο να "σπάσουν" τα καλούπια που τους κρατάνε "φυλακισμένους" και μόνο με τη θετική σου στάση ζωής.
Το πρώτο γνήσιο χαμόγελο που θα σκάσει νομίζω ότι είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που μπορεί να σου δώσει κάποιος.
Άλλωστε ποιος δεν έχει τις άσπρες και τις μαύρες μέρες του?
Η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου είναι αυτό που είναι το πιο μαγικό και να μπορεί να φτάσει στο επίπεδο να την υποστηρίζει γνήσια και απλά
Αυτοί οι άνθρωποι μου αρέσουν που παλεύουν να βρουν τον εαυτό τους μέσα τους

 

Ωραία και σωστά μου φαίνονται όλα αυτά, αλλά δεν τα έχω συναντήσει ποτέ και τείνω να πιστέψω ότι είναι ουτοπικά... Ουτοπικά και στην πράξη έχω δει να συμβαίνουν τα ακριβώς αντίθετα!
Ότι δηλαδή κανείς δεν έχει υπομονή να μάθει τον άλλον, τι να τον μάθει δηλαδή; Να τον ακούσει δεν έχει υπομονή... Θέλει και το "πακέτο" και το θέλει κι έτοιμο στο full! Πραγματικά δυσπιστώ πολύ σ' αυτά τα "ωραία" που ακούω! Αναρωτιέμαι που υπάρχουν αυτοί οι "ιδανικοί" άνθρωποι με την τόση... υπομονή! Μήπως στη φαντασία μας και λέμε λόγια για να λέμε;   
Από λόγια χόρτασα και κουράστηκα και όχι ευχαριστώ, δε θα πάρω....  

 

Είναι θέμα θέλησης και στο να "δεις" και στο να πράξεις  

 

Μάλλον είναι τύχης θα έλεγα εγώ....