Ερώτηση παράπλευρη στο θέμα "BDSM και συμβίωση"

Δε σε πρόσβαλλα @brenda , μια είμαι δεν είμαστε πολλοί,(μην αγχώνεσαι), το νήμα μιλάει ξεκάθαρα για συμβίωση Ντι/ες, αυτό.

:- )

 

καλημερα.... οπως παντα δεν εχω διαβασει τιποτα απο τα σετ κρεβατοκαμαρας αλλα θα ηθελα να ρωτησω το εξης... εσεις που θα θελατε να συμβιωνεται με το ταιρι σας... ειστε σιγουροι οτι θελει και αυτο το ιδιο;

 

Αγαπητέ @cadpmpc
Πολύ ωραίο ποστ, μοναδική τοποθέτηση. Εύγε!
Αυτοί στους οποίους απευθύνεται το καταλαβαίνουν σίγουρα.
Αυτοί στους οποίους αναφέρεται, δεν πρόκειται να το καταλάβουν, είτε γιατί δεν μπορούν, είτε γιατί δεν θέλουν.

 

Τα ναρκωτικά, τα κατοικίδια, το ψάρεμα, ο αθλητισμός, τα αγροτικά μηχανήματα, οι πάστες, η ποδηλασία, τα ρίσκα, τα χαρτοπαίγνια, τα ballantines, τα Johny Walker κλπ, το D/s, M/s αντιστρόφως και τόσα άλλα, δεν είναι για όλους και δεν γίνεται να είναι 2-3 σε 1 ή all in one. Το ίδιο και το κάθε είδος συμβίωσης.

D παραθαλάσσια και s στην πέρα ραχούλα κάποιες φορές οξύμωρο και ανελλιπή. Μια συμβίωση το σώζει.

 

Καλημέρα! Αυτό μου κάνει λίγο σαν το παλιό ανέκδοτο: Τα έφτιαξα με την Μαιρούλα, η Μαιρούλα το ξέρει;!

Για μένα η συμβίωση σημαίνει αυτό που λέει η λέξη. Ζω μαζί με τον άλλο μαζί στο ίδιο σπίτι και μοιραζόμαστε την ζωή μας, τα προβλήματά μας, ξυπνάμε και κοιμόμαστε μαζί.
Πολλές φορές όταν μιλούσα με τους φίλους μου για την συμβίωσή μου με την σχέση μου, έλεγαν συγκατοίκηση. Η συγκατοίκηση είναι κάτι το διαφορετικό.

Όσοι έχουν συγκατοικήσει και αντίστοιχα συμβιώσει με κάποιον καταλαβαίνουν την διαφορά αλλά και στις δύο περιπτώσεις είναι σαν το τανγκό ... θέλει 2  

 

η συμβίωση είναι πολύ δύσκολη για τους βολεψάκηδες κι όσους φαντασιώνονται εξιδανικευμένα, μακρυά δηλαδή από τις πραγματικότητες. αποσπασματικά. δυσκολότατη γιά όσους δεν αντέχουν τον άλλον, κι όχι μόνον τον άλλον.
το γεγονός οτι η διαρκής συμβίωση είναι εφικτή και ενδιαφέρουσα δεν την κάνει ούτε απαραίτητη, ούτε υποχρεωτικά επιθυμητή.
μοντέλα συμβίωσης υπάρχουν ποικίλα σε ποικίλες κουλτούρες, από τα ημιαγελαία ακόμη.
το τρέχον μοντέλο της περιοχής μας, με τις παραλλαγές του, έχει και πρακτική χρησιμότητα στις δοσμένες συνθήκες, προωθείται οργανωτικά.

ο παράγοντας της φανερής ασυμμετρίας διευκολύνει παρά περιπλέκει, οι διευκρινίσεις, κατά κανόνα, επιλύουν. η αφανής ασυμμετρία ή η διεκδικούμενη «συμμετρική» συμβίωση είναι τεχνικά και τεχνητά περιπλοκότερη.

 

Έχοντας υπάρξει σε μακρόχρονη συμβίωση εντός πλαισίου D/s, απαντώ ξεκάθαρα πως ναι, θέλω τη συμβίωση.

Η αλήθεια είναι πως, τουλάχιστον με τον τρόπο που το βίωσα, το φαντασιακό κομμάτι εξαφανίζεται σχεδόν αστραπιαία και εντελώς. Κάτι, που κατά την άποψή μου, καλώς συμβαίνει. Ενδυναμώνεται η εγγύτητα - πραγματική οικειότητα με τον Κύριο ποτέ δεν αποκτήσαμε, θεωρώ ότι έκανε καλή δουλίτσα εκεί   - , μαθαίνουν και οι δύο να ισορροπουν καλύτερα και ασφαλέστερα, το D/s βαθαίνει , το βλέπεις να συμβαίνει εκεί μπροστά σου, μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο αυτό.

Ως εύκολος άνθρωπος που είμαι -   - έχω ανάγκη, επίσης, από προσωπικό χρόνο και χώρο. Πράγμα που μου δόθηκε απλόχερα μα κοιτάζοντας πίσω αγαπώ πιο πολύ τις στιγμές που δεν μου δινόταν, αντιλαμβανόμενη πως αφορούσε περισσότερο σε συνήθεια ή καταραμενοοσιντι και όχι σε πραγματική ανάγκη.

Θεωρώ απαραίτητη τη συμβατότητα - όχι ομοιότητα - των ανθρώπων σε καθημερινά μικρά ή μεγάλα πράγματα.

 

Καλημερα! Δεν ξερω αν καταλαβες τι εγραψα.. μιλησα για θεληση και οχι για ηδη υπαρχουσα συβιωση. Σου παραθετω ξανα το σχολιο μου υπογραμμιζοντας τη σχετικη φραση... ελπιζω να καταλαβεις αυτη τη φορα τη διαφορα, οπως εισαι σε θεση να καταλαβεις τη διαφορα αναμεσα στη συμβιωση και στην συγκατοικηση.

 

Κατάλαβα τι έγραψες αλλά σ'ευχαριστώ για την διευκρίνηση. Να το εξηγήσω λοιπόν λίγο καλύτερα... εάν δύο άτομα δεν είναι μαζί στην συμβίωση τότε μπαίνουμε στα χωράφια της συγκατοίκησης. (Όταν λέω "μαζί" στην συμβίωση εννοώ να το θέλουν και οι δύο). Η συγκατοίκηση δεν είναι κακή από μόνη της και φορές είναι λειτουργικότατη
αλλά δεν είναι το ίδιο δυστηχώς ή ευτυχώς...

Κατά την γνώμη μου το μόνο που σε "σώζει" σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η κουβέντα αλλιώς μένει ο καθένας με τις δικές του παραδοχές που μπορεί να απέχουν από την αλήθεια...

 

Σε ευχαριστω πολυ για την διευκρινηση. Αυτο που εγραψα εγω ομως αφορα ανθρωπους που δεν θελουν να συμβιωσουν ή να συγκατοικησουν με τον αλλον. Για παραδειγμα εμενα. Δεν ειμαι της συμβιωσης ουτε της συγκατοικησης και θελω να εχω το χωρο μου. Πραγμα που δε γινεται ουτε στη μια περιπτωση ουτε στην αλλη. Επισης εχω γινει μαρτυρας σε πολλα ζευγαρια που ο ενας σχεδιαζει ολα αυτα τα γλυκουλια που ανεφερες αλλα ο αλλος ειναι σαν εμενα. Το θεμα ειναι πως για ολες τις περιπτωσεις υπαρχει ενα αντιστοιχο -και αν μου επιτραπει η εκφραση ιδανικο- ταιρι..

 

Θεωρώ πως η συμβίωση, σχετίζεται άμεσα με τις ανάγκες των ανθρώπων που απαρτίζουν τη σχέση και ουδεμία σχέση έχει με την χρονική διάρκεια αυτής.

Η αλήθεια είναι ότι η συμβίωση "εξαλείφει" κάθε τι φαντασιακό. Πλέον όλα είναι εκεί μπροστά σου. Το ζεις με άλλο ρυθμο, με άλλο τρόπο, γίνεται πιο βαθύ και πιο έντονο, με έμφαση στο "πιο".

Από την άλλη, έχει άλλα "ζόρια", τα οποία έγκεινται σε πιο καθημερινά πράγματα και όχι στην ουσία της σχέσης. Τα οποία έτσι και αλλιώς υπάρχουν, απλά και αυτά γίνονται πιο έντονα.

Δεν ξέρω στο πρακτικό κομμάτι πού δυσκολεύει η ύπαρξη παιδιών σε μια συμβίωση, από την στιγμή που πρόκειται περί συνειδητής απόφασης των μελών της σχέσης. Δεν θεωρώ παράλογο να διαβάζω παραμύθια στην κόρη μου με μια σφήνα στον κώλο μου, όπως δεν βρίσκω παράλογο να γαμιεμαι στο διπλανό δωμάτιο από αυτό που κοιμούνται τα παιδιά μου, να κάθομαι και να τρίβω τα πόδια του κυρίου στον ίδιο χώρο με τα παιδιά, κτλ.
Αντιθέτως θεωρώ βασικό να μάθουν τα παιδιά ότι οι γονείς τους δεν είναι μόνο γονείς, αλλά και ερωτικοί σύντροφοι και ένα σωρό άλλα.

Προσωπικά σε αυτή την φάση που είμαι, δεν θα διαλεγα να συμβιωσω με τον κύριο. Όχι από φόβο μήπως χάσω την βολεψη μου ή μήπως χαλάσει το D/s, αλλά γιατί οι ανάγκες μου αυτή την στιγμή δεν εξυπηρετούνται σε κάτι τέτοιο.
Σε άλλη χρονική περίοδο, who knows?

 

Δεν έχω απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις. Με βοήθησαν όμως να βρω την δική μου απάντηση και ευχαριστώ τον @Λύσανδρος γι αυτό. Που είναι τόσο απλή. Αν θέλω ελεύθερο χρόνο στο σπίτι γιατί να μην το ζητήσω από τον Αφέντη αυτό;

Όσον αφορά τον διάλογο που ξεδιπλώνεται, η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορεί η ερώτηση για την συμβίωση με σχέση D/s αλλά και γενικότερα να απαντιέται με γενικούς αφορισμούς, τύπου "βολεψάκηδες" ή τύπου "φοβικοί της δέσμευσης" γιατί είναι πολύ προσωπικού χαρακτήρα και συνάρτηση πολλών παραγόντων. Γι αυτό ρώτησα ευθέως ποια είναι η θέση του καθένα. Επίσης δεν μπορεί να ξεχειλώνει η έννοια της συμβίωσης προκειμένου η απάντηση να είναι όπως την θέλουμε. Δεν υπάρχουν ιδεώδη στο θέμα της εγγύτητας και του προσωπικού χωροχρόνου και δεν υπάρχουν καταναγκασμοί. Ιδεατή / φαντασιωτική λόγω μη συμβίωσης δεν είναι η σχέση με τον άλλο άνθρωπο και το ότι η συμβίωση είναι η ώρα της αλήθειας (ως προς τον άλλον) είναι γνωστό ότι είναι ένας μύθος. Ιδεατό / φαντασιωτικό είναι αυτό που έχει ο καθένας στην ψυχή του για το πώς "πρέπει" να είναι τα πράγματα σε μια σχέση για να αποκαλείται καλή και ολοκληρωμένη. Ε, δεν υπάρχει πια τέτοιο πράγμα. Ούτε για τον εαυτό μας ούτε για τους άλλους.

Άλλη ερώτηση, αντέχεται τόση ελευθερία;