BDSM στους εργασιακούς χώρους

Οκ. Παρερμηνειες γίνονται...

 

Υστερόβουλος, ύπουλος, κρυψίνους, γλείφτης. Κομπιναδόρος. Απατεώνας. Κάθε καταδότης εν καιρώ πολέμου, κάθε σύζυγος που απατάει και τρίβεται στο έτερον ήμισυ την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ο Εφιάλτης. Ο Ιούδας.

Αυτές οι περιγραφές δεν έχουν τίποτε να κάνουν με κυριαρχικότητα και υποτακτικότητα. Δείχνουν απλώς συνολική έλλειψη κατανόησης του θέματος.

 

Έτσι ακριβώς, οπότε καμιά φορά αν επεκτείνει κανείς πού οδηγεί ένας δρόμος, καλό είναι να βλέπει και λίγο μακρύτερα που θα μπορούσε να οδηγούσε, έστω και σαν υπόθεση. Δεν είναι ανάγκη να φτάσει κανείς ή να πάθει για να μάθει.

Ούτε όλα όσα έχουν ένα όνομα ή δίνουν μία εντύπωση είναι τόσο όμοια όσο φαίνονται με την πρώτη ματιά.

 

Και επικίνδυνος. Ο Αδόλφος.

Καταδότης και μαζί Λοχαγός της Βέρμαχτ στην 1η Ορεινή Μεραρχία κλιμάκιο της οποίας ξεκλήρισε Δίστομο και Καλάβρυτα, μεταξύ άλλων αποστολών.
Σε ένα διαστροφικό μίγμα που αποπνέει μεν ισχύ, και σε κάποιους ενδεχομένως εξ΄ αυτού και γοητεία, αλλά είναι χέρι-χέρι και πολλά άλλα αποκρουστικά πράγματα.

Όχι να λαμβάνεται με ελαφριά τη καρδία, να υποτιμάται.

Ναι. Ακριβώς έτσι είναι, τουλάχιστον πέραν εκείνων που έχουν στο μυαλό τους την Κυριαρχία ως σκοπό και όχι ως μέσο ή έχουν μία κλίση χωρίς όμως εσωτερική καλλιέργεια. Οπότε καλό είναι να επισημαίνεται αυτό.

 

Νομίζω πως έχει συζητηθεί τόσες φορές, ότι κυριαρχικός και υποτακτικός δεν είναι ένας άνθρωπος παντού.
Τι θα πει "bdsm στους εργασιακούς χώρους"?

Κυριαρχικός και υποτακτικός είναι ο καθένας εκεί που έλαβε και πήρε συναίνεση. Στην ερωτική/προσωπική τους σχέση.

Προσωπικά μιλώντας, υποτακτική δεν είμαι πουθενά και για κανέναν άλλον, πέραν του κυρίου μου.

Οι όποιες συναναστροφές μου με άλλους ανθρώπους, κυριαρχικους, υποτακτικούς, σκλάβους, "βανιλα" και δεν ξέρω τι άλλο, είναι απόλυτα ισότιμες.

Στη δουλειά μου και όπου αλλού, εντολές με επιβλητικό ύφος, απλά δεν γίνονται αποδεκτές. Έχω τσακωθεί με προϊσταμένους μου για τέτοιου είδους συμπεριφορές. (Ναι είμαι αντιδραστικό).

Ο υποτακτικός δεν είναι ο μαλακας που σκύβει το κεφάλι παντού και κάθεται να τον γαμανε.

Κυριαρχικός δεν είναι ο μάγκας που γαμαει και δέρνει άντε αβερτα και όπου να ναι.

Τέλος, για να μην είναι "αρχιδια κ" ο άλλος, θα πρέπει είτε να είναι άνεργος, είτε να έχει δική του δουλειά;
Και ο υποτακτικός να δουλεύει σαν το σκυλί, χωρίς κουβέντα; Χωρίς αξιώσεις;

Πλήρη σύγχυση

 

Μολονότι η σεξουαλικότητα δεν μας εγκαταλείπει στον χώρο της εργασίας/σχολής -ενώ μερικές φορές εμφανίζεται μέχρι και στα όνειρά μας-
αποτελεί στοιχείο αυτοσεβασμού η όποια συνάφειά μας με το μέτρο, όσον αφορά την εκδήλωσή της.
Ωστόσο, η διαχείριση αυτή μοιάζει πιο εύκολη στις περιπτώσεις Top/bottom, όπου η έκφρασή της αφορά καθαρά το σεξουαλικό κομμάτι κι επομένως ελάχιστα σχετίζεται με μια περιρρέουσα κυριαρχική/υποτακτική φύση, ως ανάγκη έκφρασης στην καθημερινότητά της.

Ακόμη όμως και στην περίπτωση που η έκφραση της Κυριαρχίας/υποταγής ξεπερνά τα πλαίσια της σεξουαλικής έκφρασης και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας ενός ατόμου και της καθημερινότητάς του, ο χώρος έκφρασης που έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί, είναι το πλαίσιο της D/s ή M/s σχέσης, κι όχι οι μη συναινούντες συνάδελφοι/συμφοιτητές κτλ

Το θλιβερό σημείο στις ασύμβατες αναλογίες μεταξύ προσωπικών αναγκών στο σχετίζεσθαι και αναγκών βιοπορισμού, συχνά είναι η αδυναμία ικανοποίησης μιας Κυριαρχικής/υποτακτικής φύσης στα πλαίσια μιας συναινετικής σχέσης.
Στις ατυχείς αυτές προσπάθειες αναλογίας, εκφράζεται κάποια πεισμωμένη απογοήτευση που αναζητά διέξοδο ως "υποκατάστατο τύπου D/s" σε ανυποψίαστους βανίλα συνεργάτες -ακόμη χειρότερα όταν εκείνοι είναι υφιστάμενοι- προσπαθώντας να ικανοποιήσει απωθημένα και να πετύχει κάποια -αμφίβολη- εσωτερική ισορροπία.

 

Ούτε καν ασύμβατες είναι οι όποιες αναλογίες, για τον απλούστατο λόγο πως δεν μπορεί να ισχύει/υφίσταται καμιά αναλογία στα υπό εξέταση πεδία αναφοράς από την στιγμή που δεν υπάρχει ο συνεκτικός ιστός, που θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο...

 

Μεθυσμένη πλωτή πολιτεία τα εργασιακά σε αυτή τη χώρα. Και όχι μόνο από πλευράς απολαβών και δικαιωμάτων, αλλά από σχεδιασμό περιβάλλοντος και τρόπου εργασίας. Κάθε σχιζοφρενικός Ελληναράς προτίμησε να πιάσει την καλή χρησιμοποιώντας όποια στοιχεία κυριαρχίας του έβγαιναν σε μεσοπρόθεσμες διώξεις για μακροπρόθεσμες πνοές και βλέψεις. Δε μάλιστα στήριζε το επιχείρημά του σε προσωπικές ιδιότητες (personal traits), και έτσι πάντα κατάφερνε το ένα τρίτο από μια ολοκληρωμένη πρόταση επιχειρηματικότητας.

Κάποιος καφετζής ή coffee bistro shop manager αν χαλιέται κανείς με τους ορισμούς, εναπόθεσε την επιτυχία του επιχειρήματός του στην σεξουλιάρικη εμφάνιση και στην ευγένεια της πρώτης γραμμής προσωπικού του. Επιπρόσθετα όταν ψάχνει για προσωπικό, ψάχνει για δυναμικό προσωπικό όπως εκείνος έχει αντιληφθεί τον δυναμισμό μια προσωπικότητας. Στα καθήκοντα της σεξουλιάρας σερβιτόρας πρόσθεσε και λίγο σφουγγάρισμα εν ώρα αδράνειας.

Αντί να πληρώνει τις συναλλαγές του με ηλεκτρονικά μέσα, στέλνει το πιο σπιρτόζικο γκομενάκι που τα πιάνει εύκολα, στη εφορία να καταθέσει κανέναν φάκελο.
Ο δε άλλος σιτιστής δημιούργησε νέο εργασιακό κλάδο με νέες προδιαγραφές επαγγέλματος, τον τυλιχτή πίτας (υπάρχουν αγγελίες ανά καιρούς), εκ του οποίου εναποθέτει και θέτει σε ρίσκο το φαγητό της οικογένειάς του, στις ιδιότητες κάποιου άλλου φουκαρά που αναγκάζεται να τυλίγει γρήγορα ένα σουβλάκι, και εκείνο να του έχει γίνει συνήθεια.

Αυτόματα γεννιέται η σκέψη του κυριαρχικού σιτιστή και του υποταχτικού τυλιχτή. Αμ δεν. Αφού ο κυριαρχικός σιτιστής δεν σκέφτεται την ανάγκη σχεδιασμού ενός επιχειρήματος ανεξάρτητο από προσωπικές ιδιότητες, και εγκαθιδρύσει ένα αυτόνομο σύστημα εργασίας με την προσκόλληση επαγωγικής περιόδου (induction period or day) ενός μέλους, δηλαδή τον συγχρονισμό ενός οποιουδήποτε ανέργου εργαζόμενο παράλληλα την ίδια ώρα με κάποιον άλλο υφιστάμενο μέλος, "τυλιχτή πίτας", οι σαδομαζοχιστικές συμπτύξεις, οι βρισιές, ο εξευτελισμός, το bulling σε χώρες εργασίας θα υπάρχουν ανά τους αιώνες. Ίσως τα οργανογράμματα να έπρεπε να ήταν πιο ξεκάθαρα.

Γενικώς τα εργασιακά είναι όντως μια πλωτή πολιτεία. Ενεργά Τμήματα Προσωπικού σε μια επιχείρηση την ψάχνουν διαρκώς. Μέλη τους επισκέπτονται συνέδρια εργασιακής ενημέρωσης ανά καιρούς, θεματικά περιοδικά κυκλοφορούν, σύνδεσμοι και σύλλογοι ιδρύονται, με γενική προσπάθεια την καλύτερη απόδοση ενός ατόμου στην εργασία του διευρύνοντας τα οργανογράμματα τους τοιουτοτρόπως, για το πως ένα σύστημα δεν θα εξαρτάται από προσωπικές ιδιότητες, ιδίως των αρνητικών σε ένα σύνολο παραγωγής.

Παλιότερα η ερευνά τους αφορούσε την σεξουαλική συμπεριφορά ενός ατόμου που γινόταν ενοχλητική εντός μια ομάδας εργαζομένων. Μετέπειτα μετέφραζαν την συμπεριφορά εκείνη σε bulling, γιατί ο στοχασμός τους ήταν σε κάτι πιο πολύπλοκο με στοιχεία κυριαρχίας ενός ατομιστή σε μορφή ενός εγωιστή ή και αντίστροφα, συνάμα με εκείνα της σεξουαλικότητας.

Πρόσφατα, μια έρευνα ότι ο αυνανισμός στην εργασία σώζει πολλά (google αυνανισμός στην εργασία, Mark Sergeant & Cliff Arnall), οι υπόλοιποι σκέφτονται να εγκαθιδρύσουν το περί μαλακίας διάλειμμα στις προδιαγραφές ενός επαγγελματικού οργανογράμματος, πράμα που δηλώνει όχι μόνο την παραδοχή ύπαρξης προσωπικών ιδιοτήτων στην απόδοση κάθε επιχειρήματος, αλλά και τον όγκο και τις διαστάσεις μιας πλέον μάστιγας στα εργασιακά.

Το πως όμως θα διαδραματιστεί το πιο πάνω καθορίζεται και πάλι από μια και μόνο αρχή που από ότι φαίνεται κυριαρχεί όλων των άλλων. Ο κάθε εργοδότης προσλαμβάνει καθαρά κάποιον εργαζόμενο για ένα συγκεκριμένο μοντέλο παραγωγής. Μια πραγματικότητα με συγκεκριμένες αλλά και προκαθορισμένες προδιαγραφές και προκαθορισμένους στόχους.

Για παράδειγμα ο κάθε εργαζόμενος να συσκευάζει δέκα κουτιά νεραντζάκια ημερησίως, και όλοι μαζί οι εργαζόμενοι εκατό κουτιά νεραντζάκια ανά μέρα, και τίποτα άλλο. Ούτε κάποιος εργαζόμενος με κυριαρχικά στοιχεία να συσκευάζει δώδεκα κουτιά, ούτε κάποιος άλλος εργαζόμενος με υποταχτική φύση να συσκευάζει οχτώ ή όσα του λέει να συσκευάζει κάποιο άλλο μέλος κυριαρχικού χαρακτήρα. Συχνά πολλές παρεξηγήσεις που οδηγούν σε bulling υφίστανται σε σημεία μιας διαδικασίας παραγωγής (closed end production, ένας εργάτης βιδώνει το στέλεχος ενός αμπαζούρ μόνο και διαθέτει το υπόλοιπο ανελλιπή αμπαζούρ στο αμέσως επόμενο στάδιο παραγωγής του κλπ), όπου εξαρτώνται από το προηγούμενο ή επόμενο στάδιο παραγωγής, ιδίως στη ρομποτική παραγωγή.

Αν οι προδιαγραφές κάθε σταδίου παραγωγής δεν είναι ξεκάθαρες είτε στο κάθε εργαζόμενο, είτε από μόνες τους περιέχουν κάποιο σχεδιαστικό λάθος, τότε θα υπάρχει η ανάγκη αυτοσχεδιασμού κάθε εργαζόμενου. Στον αυτοσχεδιασμό του κάθε εμπλεκόμενου τα χαλάμε. Ο ένας τυλιχτής πίτας βάζει την λαδόκολλα στο πάγκο και ρολλάρει το τυλιχτό του μέσα σε εκείνην, ο άλλος πιάνει την λαδόκολλα τριγωνικά μέσα στο ένα του χέρι και με το άλλο του πετάει την πίτα εναέρια και μετά την τσακώνει και μετέπειτα παίζει τένις με τα τζατζίκια, ντομάτες κλπ, και ο κυρίαρχος μαγαζάτορας βρίζει τον εαυτό του, την μοίρα του, τον υπάλληλό τυλιχτή και καμιά φορά τους πελάτες του.
Ο δε τυλιχτής βρίζει την καθαρίστρια που τα παράλληλα καθήκοντα της ήταν να προπαρασκευάζει πολλές και όχι λίγες ντομάτες κλπ, και όλοι μαζί προσπαθούν να κυριαρχήσει η ιδέα τους ανάμεσα στα στάδια παραγωγής τους. Αν ο τυλιχτής έχει κυριαρχικά ακούσματα, πιάνει την καθαρίστρια πίσω από κανέναν ψυγείο και της αναλύει επαρκώς τα προβλήματά του. Αν ο τυλιχτής έχει υποτακτικά ακούσματα, βάζει μισή ντομάτα ανά τυλιχτό και μπόλικες πατάτες που είναι στη δικαιοδοσία του να τις ψήνει.

Με άλλα λόγια ο αποθηκάριος είναι κυρίαρχος στην αποθήκη του, ο επιστάτης ραφιών ή ορόφου στον όροφό του, ο επιστάτης αλλαντικών στα αλλαντικά του κλπ. Κυρίαρχος επομένως σε ένα εργασιακό περιβάλλον είναι πρωτίστως εκείνος που έχει μελετήσει που είναι κυρίαρχος. σε τι, πότε και σε ποιόν, γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει συνοχή σε κάτι που είναι προκαθορισμένο από ομάδες ατόμων και ενεργειών, με μόνο στόχο το συλλογικό συμφέρον.

Ίσως η τομή να βρίσκεται στις κινήσεις του καθένα με γνώμονα το προσιτά εφικτό ή το εφικτά προσιτό αποτέλεσμα στην σκέψη του όσο αφορά τα εργασιακά του.

 

Η έννοια της ασυμβατότητας, υπογραμμίζει την αδυναμία κάθε προσπάθειας αναλογίας μεταξύ ασύνδετων πεδίων.
Παρόλα αυτα, ενδεχόμενες ατυχείς προσπάθειες στην επεξηγηματική αποδόμηση του προφανούς, αποδεικνύονται απόλυτα συμβατές αναλογικά με την έννοια της σκοπιμότητας..

 

Κι αυτό σωστό...!

 

έχω μία εβδομάδα στη νέα μου δουλειά και η τύχη τα έφερε να είμαι με έναν προϊστάμενο- ωραίο άντρα αντικειμενικά αλλά εξίσου αντικειμενικά μαλάκα. Το θέμα είναι πως δεν είχα κανέναν πάνω από το κεφάλι μου για πάνω από έξι χρόνια και τώρα δυσανασχετώ ακόμα και με τη πιο μικρή εντολή ή με το παραμικρό υφάκι
Ή που θα κάνω υπομονή ή που θα κάνω μπαμμμμμμμ καμία ώρα και θα βγει η εν υπνώση Ντόμ από μέσα μου

 

Ταπεινή μου γνώμη τα παίρνεις επί προσωπικού, που δεν είναι. Πολλοί το συναντάμε. Όμως υπάρχει και η υποτακτικότητα σε εκείνο που πρεσβεύουμε. Ο Κυρίαρχος εαυτό μας. Αν κάποιος δεν αργεί στη δουλειά του, δεν δίνει δικαίωμα για περαιτέρω για παράδειγμα. Αν κάποιος είναι προετοιμασμένος και καταρτισμένος σε εκείνο που η εργασία του απαιτεί, κυριαρχεί.