BDSM vs. vanilla στην πράξη

Η ερώτηση είναι αυτή που βγήκε από έναν διάλογο στο submissive vs. slave, που παραθέτω και πιό κάτω και νομίζω ότι γυρίζει στη σκέψη και την ψυχή πολλών σκλάβων αλλά και υποτακτικών γυναικών. Όχι ο διάλογος, το εκκρεμές ερώτημα...  

Μπορεί η σκλάβα να γυρίσει vanilla; Αν τυχόν μείνει χωρίς Αφέντη θα προτιμήσει να μείνει μόνη, σε περίπτωση που νέο Αφέντη δεν βρίσκει, ή θα κάνει και σχέσεις βανίλλα έστω και λειτουργώντας με μικρό μέρος του ερωτικού της δυναμικού;

Καταλαβαίνω την θέση της anasia{L G} ότι αυτό δεν γίνεται, αλλά η ζωή είναι σύντομη και την θέλουμε γλυκιά και έπειτα... χωρίζεται σε πολλά κεφάλαια και πολύ καλώς χωρίζεται σε πολλά κεφάλαια.

Για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω anasia{L G}, και οι πλέον αξιόπιστες φωνές, που γνωρίζουν καλά το θέμα, λένε ότι αυτό δεν γίνεται. Παρόλα αυτά αναρωτιέμαι. Και η συναισθηματική και ψυχική ευκαμψία της σκλάβας; Που πραγματικά την έχει ανάγκη για να λειτουργήσει ως σκλάβα; Αυτή δεν την βοηθά να προσαρμόζεται σε νέες συνθήκες, ακόμα και αυτές που δεν θα επέλεγε η ίδια;

Για πληρέστερη απάντηση, επιφυλάσσομαι μόλις θα έχω χρόνο  

Το θέμα επεκτείνεται και σε Κυρίαρχους. Θα κάνατε σχέση με βανίλλα ερωτικό σύντροφο;

 

σχέση όχι (εκτός αν η ίδια ήθελε-είχε τα "φόντα" σαν submissive ώστε να περάσει στην όχθη του BDSM)

σεξ και s/m φυσικά και με vanilla και με pervs και με painsluts και και....μέχρι και με Μistress (γέλια), αρκεί να μου αρέσουνε.

 

Απάντηση: BDSM vs. vanilla στην πράξη

Δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτη και πολλές φορές στην ζωή μου έχω αναθεωρήσει πολλά…..
Όμως είναι απίστευτα δύσκολο να νιώσω γεμάτη μέσα σε μια βανίλια σχέση, έστω και σε ένα μικρό κομμάτι τις σεξουαλικής ή ερωτικής ζωής μου……
Επειδή για μένα όλα πηγάζουν μέσα από την υποταγή μου…
Άργησα πολύ να δεχτώ την υποτακτική μου φύση, μια ζωή 30 χρόνια, πολλές σχέσεις ,συμβιώσεις, γάμους….
Όμως όλα αυτά στην βάση τους κενά και αποτυχία….
Πολύ απλά δεν ήμουν βανίλια τι και αν δεν το ήξερα αυτό λειτουργούσε ανασταλτικά στο να νιώσω γεμάτη σε τέτοιες σχέσεις….
Τώρα πια που γνωρίζω μπορώ να πω όχι …
πάλι δοκίμασα να κάνω βανίλια σχέση και μετά την είσοδο μου στο bdsm, η ανάγκη
πολλές φορές για χάδι, τρυφερότητα, συντροφικότητα με έκανε να πιστεύω πως μπορεί να γίνει και αυτό……..
δεν έχει νόημα να ψάχνω πια εκεί γιατί πολύ απλά το γνωρίζω, το έχω δοκιμάσει και δεν μπορεί να με καλύψει πουθενά……

Υ.Γ. όχι μόνο σχέση μα ούτε καν sex βανίλια δεν θέλω να κάνω…..

 

Απάντηση: BDSM vs. vanilla στην πράξη

Βανιλλα σχεση οχι βανιλλα σεξ ναι αλλα αν ηξερα οτι τελιοσανε ολλες οι υπο και οι σκλαβες ισος γιατι το bdsm τοενιοσα απο πολη μικρη ηλικια οπος και να το κανουμε παιδια τοbdsm εινε το κατι αλλο το αλατοπιπερο στο σεξ η στην σχεση

 

πολλοι μιλουν για τις βανιλλα σχεσεις σαν να ειναι κατι απαγορευμενο. Σαν να ειναι μια πορτα που ποτε δεν θα θελησουμε να ανοιξουμε απο τη στιγμη που "ανηκουμε" στο χωρο του bdsm. εεεε λοιπον εγω διαφωνω. εδω δε μιλαμε για κουμπια που τα πατας και οκ εισαι στο bdsm τωρα αρα δεν πρεπει να ερωτευτεις πριν ζητησεις status! Αν ειναι ποτε δυνατον...ειμαστε ανθρωποι , εχουμε συναισθηματα , αγαπαμε νιωθουμε , ποναμε....
σε ολα τα ειδη των σχεσεων, ειτε ειναι vanilla, kinky, bdsm ή οτιδηποτε τελος παντων!
Απο κει και περα κανεις επιλογες, ή διαμορφωνεις τη vanilla σχεση σου αν υπαρχουν τα καταλληλα ψυγματα βεβαια, διαφορετικα προχωρας παρακατω  
αυτη ειναι η ταπεινη μου αποψη...τα συμπερασματα δικα σας....

 

Ε,όχι να το ρίξουμε και στις διαστροφές  

 

Απάντηση: BDSM vs. vanilla στην πράξη

zouzou εχης καπιο δικιο ποτε να μην λες ποτε [ αβυσος η ψυχη του ανθρωπου] αμα δαγκοσης την λαμαρινα μου εχη τυχη παλια με βανιλα που την ερωτευτικα [κανουν λαθοι και οι μαστερ καμια φορα και ερωτευονται βανιλες αντι να ερωτευονται μονο ΥΠΟ ] αλλα εγω το καθηκο μου το εκανα τη εκανα σκλαβα μου με την θελιση τησ φυσικα

 

Το έχουμε ξανασυζητήσει νομίζω, δεν θυμάμαι ακριβώς που, αλλά θυμάμαι την εμμονή κάποιων στο θέμα του έρωτα -αυτό που όπως λένε οι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής, που σου συμβαίνει παρά τη θέληση σου και ενάντια στις ανάγκες σου και την ψυχοσύνθεση σου- και είχα γραψει πως προσωπικά εγώ, μέσα από τις δικές μου εμπειρίες τόσων χρόνων- που δεν είναι και λίγες- έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ναι μεν ο έρωτας μπορεί να "συμβεί" με κάποιον που δεν έχει τα φόντα να μας κάνει ευτυχισμένους, αλλά ο έρωτας δεν είναι παρά παροδικός και ποτέ δεν θα μετατραπεί σε αγάπη - το οποίο για μένα είναι και το ζητούμενο- όταν δεν καλύπτονται οι βασικές ανάγκες μας.
Έχω ερωτευτεί κάποιες φορές, πολύ πριν ανακαλύψω το bdsm, αλλά κοιτώντας τώρα πίσω, βλέπω πως οι μεγάλοι μου έρωτες, ήταν πάντοτε άντρες κυριαρχικής φύσης.

Στην τελική όμως, εκείνο που θα πω είναι πως ο καθένας επιλέγει στη ζωή του εκείνο που τον ικανοποιεί και τον καλύπτει. Αν κάποια καλύπτεται από σχέση βανίλλα, δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην έχει μια τέτοια σχέση. Αν μπορεί να λειτουργήσει σεξουαλικά βανίλλα, τότε γιατί να μην το κάνει?

Έλα όμως που κάποιοι δεν μπορούν...

zouzou σου φαίνεται δηλαδή αδύνατο να υπάρχουν άτομα που ερωτικά να μην μπορούν να λειτουργήσουν και να ικανοποιηθούν μέσα από βανίλλα καταστάσεις?
Είναι όλα τόσο απόλυτα για όλους? Αποκλείεται να υπάρχουν άτομα που διαφέρουν από αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως εφικτό για τον εαυτό σου? Ή η διαφωνία σου έχει να κάνει με το πως εσύ αντιλαμβάνεσαι και πως εσύ βλέπεις και ορίζεις το συγκεκριμένο θέμα για σένα?
Ή θεωρείς πως αυτό το οποίο εσύ αντιλαμβάνεσαι και πιστεύεις είναι μία μοναδική παγκόσμια αλήθεια και όσοι δεν χωράνε σ΄ αυτό λένε μπούρδες?

 

Απάντηση: BDSM vs. vanilla στην πράξη

Ανατρέχοντας στο παρελθόν μου, έχω να παρατηρήσω πως οι μεγάλοι μου έρωτες ήταν Κυρίαρχοι άντρες (όπως ακριβώς κατέθεσε και η lara[E-p]) ακόμα και όταν είχα πλήρη άγνοια της φύσης μου.

Όταν ήρθε η γνώση, ήρθε και η αλαζονεία του "δε γυρίζω πίσω".

Αν και δε μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια, νομίζω πως ο δρόμος της υποταγής είναι μονόδρομος. Αυτό δε σημαίνει πως δε γοητεύτηκα από άντρες που δε γνώριζα το status τους και πολύ πιθανόν να μην είχαν (αυτό που λέμε vanilla). Όμως να τους ερωτευτώ? όχι, δεν έτυχε. Γιατί? Επειδή προφανώς ένιωθα πως δε θα είναι σε θέση να καλύψουν τα κενά της ψυχής μου...

 

Καλη μου lara[E-p], αν κοιταξεις καλυτερα το ποστ μου, δεν μιλω για καμια παγκοσμια αληθεια και ουτε το οριζω ως κατι συγκεκριμενο. Απλα το παραθετω ως παραμετρο...οτι ναι μπορει να συμβει! Απο κει και περα ναι ...καλουμαστε να κανουμε επιλογες, και νομιζω πως παρεξηγησες γιατι το ποστ μου ειναι μια γενικη διαπιστωση απο πολλα που εχω δει και οχι απολυτα καθρεφτης δικος μου. Απο οσα γραφεις κατα καιρους εδω, καταλαβαινω αρκετα καλα τις στασεις σου πανω στο θεμα, και πολλες απο αυτες τις ενστερνιζομαι. Και πανω στο θεμα.... προσωπικα βρεθηκα καποια στιγμη σε αυτην την κατασταση επελεξα ομως να τελειωσω αυτη την παρωδια και να αναζητησω αυτο που πραγματικα θελω....! (Μη λεμε λοιπον ετσι αβιαστα ο,τι μας ερθει)....
Εν κατακλειδι, να πω πως σαφως και εχω διαφωνησει με καποιες αποψεις , αλλα ουδεποτε χαρακτηρισα "μπουρδες" καμια απο αυτες γιατι πολυ απλα ειμαστε διαφορετικοι 

 

Σ΄ ευχαριστώ για τη διευκρίνηση  

Ο λόγος που ρώτησα είναι ο εξής.

Προτού καν μάθω για την ύπαρξη του χώρου, μέσα από τις προσωπικές μου αναζητήσεις έφτασα σε μια περίοδο της ζωής μου που κουράστηκα κυριολεκτικά να προσπαθώ να αντλήσω μέσα από τις σχέσεις μου πράγματα, που ποτέ δεν ήταν εκεί, πράγματα τα οποία ακόμη δεν γνώριζα ποια και τι ήταν, αλλά ένιωθα έντονα την απουσία τους.
Σχέσεις που ότι κι αν είχαν, όσο συναισθηματικα κοντά κι αν ήμουν, το κενό μέσα μου μεγάλωνε.
Κι εκεί απλά έκανα μια επιλογή. Είπα πως αν δεν υπάρχει κάτι άλλο, που δεν μπορεί πρέπει να υπάρχει...αλλά αν δεν υπάρχει προτιμώ να παραμείνω μόνη, προτιμώ να αυνανίζομαι παρά να ανταλλάζω υγρά και να χάνω το χρόνο μου σε μεσοβέζικες καταστάσεις που όχι μόνο δεν με ολοκληρώνουν, αλλά με αφήνουν πιο κενή στο τέλος, απ΄ ότι στην αρχή.

Στο διάστημα αυτό που παρέμεινα μόνη, υπήρξαν περιπτώσεις που συνάντησα πολύ ενδιαφέροντα άτομα, ερωτεύσιμα, αλλά μια και δεν ένιωσα εκείνο το κάτι, απέτρεψα τον εαυτό μου από το να τους ερωτευτεί.

Ακόμη κι όταν πρωτομπήκα στο χώρο και πειραματιζόμουν με διάφορα, δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να ερωτευτεί αν δεν νιώσω εκείνο το κάτιτι που να ήταν διαφορετικό. Κι ενώ είχα προτάσεις από πού αξιόλογους Κυρίαρχους που μέχρι σήμερα είναι φίλοι μου και τους εκτιμώ απεριόριστα, και ήταν ερωτεύσιμοι, επέλεξα να μην ερωτευτώ, μέχρι που γνώρισα Τον Κύριο Electro-pain.
Το επιλέγω να ερωτευτώ ή όχι, είναι αποτέλεσμα της φύσης μου σαν σκλάβας πιστεύω, σαν σκλάβας με ανάγκη τον απόλυτο έλεγχο των πάντων, συμπεριλαμβανομένων και των συναισθημάτων. (Δεν άνοιξα τυχαία εκείνο το νήμα για τις σκλάβες control-freaks)

Πάντα μα πάντα θα γνωρίζουμε άτομα γοητευτικά κι ερωτεύσιμα στο δρόμο μας. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως πάντα αφηνόμαστε όλοι έρμαιο των ορμών μας έτσι δεν είναι?

Όπως γράφει και η sapfw

Και για να επιστρέψω και στο θέμα μας, πως θα μπορούσε κάποια σαν εμένα, που έχει ήδη ζήσει μια φορά το απόλυτο, την ολοκλήρωση μέσα απο το bdsm, κάποια που δεν είναι και μικρό κορίτσι και έχει δοκιμάσει πριν απ΄ αυτό ότι υπάρχει εκεί έξω και ξέρει τι μπορεί ή όχι να περιμένει, πως λοιπόν θα μπορούσε να πάει πίσω σε αυτό που δεν την εξέφραζε και δεν την κάλυπτε, πολύ πριν γνωρίσει καν την ολοκλήρωση?

 

εγω δεν εχω καταλαβει ακομα τι ειναι αυτο που κανει μια σκλαβα και δεν κανει μια οποιαδηποτε γυναικα ..... δεν μιλαω γιατι το κανει .... ξεκαθαρα ... αλλα τι κανει ...
Η εκαστοτε συγκεκριμενη χημεια μπορουσε να εχει ολη την γκαμα των BDSM πρακτικων .. χωρις να εχουμε ιδεα περι αυτου ... ψωνιζω απο σεξ σοπ στην Πανεπιστημιου απο τον καιρο που ανοιξε ... (οχι ο δρομος καλε .. το μαγαζι ..) ... τι θα πει αυτο ? .. απολυτως τιποτα .. αρα λοιπον το θεμα του τοπικ αναφερεται στο αν αλαζει το γιατι ?