Υπαρχουν τελικα Μαστερ?

Όπως σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής υπάρχουν τα δήθεν, τα αληθινά, τα αφανή, κι εκείνα που δεν προσφέρουν μεν εκείνο για το οποίο ξεκινά αρχικά κανείς αλλά μπορεί να προσφέρουν κάτι απρόσμενα καλύτερο αν και διαφορετικό.

Για εμένα άνθρωποι που να εμπνέουν κάποιον άλλο να θέλει να γίνει ο Καθοδηγητής και Δάσκαλός τους υπάρχουν, Master όμως με την κυριολεκτική, ολοκληρωμένη και διαρκή πέραν αντιρρήεως έννοια δεν υπάρχουν ούτε γίνεται να υπάρχουν σήμερα.

 

Πολύ σωστά το έθεσε ο/η @anthea[C_M] είναι και θέμα ποιότητας ανθρώπου.

 

Για μένα υπάρχει πάντα μόνο χημεία....... Το ωραίο είναι να κατακτήσεις το μυάλο της γυναίκας. Γυναικεία κορμία μπορείς να κερδίσεις πολλά, αλλά μυαλό εκεί ειναι το δύσκολο.

 

Μπάστα μομέντο, μην τυχόν και μπερδεύουμε τους Μάστερ με τους Μέντορες σε αυτό το σημείο.
Αλλιώς δεν βρίσκω λόγο να μην υπάρχουν.
Δεν είναι δα κι ο βασιλιάς Αλέξανδρος...

 

Ο συγγραφεας του οποιου εκδοθηκαν τα γραπτα του μετα θανατον, δεν ηταν συγγραφεας πριν πεθανει?

 

Άκρως ενδιαφέρον θα ήταν να συζητήσουμε και αν υπάρχουν κυριαρχικοι και υποτακτικοί. Αν υπάρχει ασυμμετρία. Αν υπάρχει το φόρουμ. Ο άνθρωπος επίσης...

 

Για να το βάλουμε μια και καλή και να ψιλοτελειώνουμε με το θέμα...
Για να αποδοθεί μια ιδιότητα σε έναν άνθρωπο χρειάζεται να υπάρχει το πεδίο ορισμού που σε αυτό ακριβώς το πεδίο γίνεται η ιδιότητά του αντιληπτή/κατανοητή/λειτουργική.
Το πεδίο εν προκειμένω προσδιορίζεται από τους αποδέκτες.
Το προς εξέταση πεδίο δεν μπορεί παρά να είναι μόνον τα άτομα με τα οποία και για τα οποία η ιδιότητα αυτή λειτουργεί ως τέτοια.

Το κουβεντολόι εν προκειμένω που γίνεται στο νήμα έχει να κάνει στο κατά πόσον υπάρχουν άτομα-φορείς της συγκεκριμένης ιδιότητας.
Διερεύνηση που από την παραπάνω παράγραφο είναι εντελώς έωλη (ξεκούδουνη, πώς το λένε) ...

Διγιότι:
Δεν μπορεί να ξέρει οποιοδήποτε άτομο που αναζητά, το πώς αυτό το άτομο, που αναζητά, λειτουργεί στις επιλογές του.
Στην πραγματικότητα οι πασχίζοντες να αποδώσουν την ιδιότητα αυτή σε ένα άτομο, δεν μπορεί να έχουν παρά μόνον μια κάποια πληροφόρηση, που ή αφορά στο φαίνεσθαι ή σε επεξεργασμένα μηνύματα από το πεδίο ορισμού -στο οποίο πάλι δεν μπορούμε να είναι γνωστό το πώς αυτό το πεδίο ανταποκρίνεται στην λειτουργία του ούτε για ποιούς λόγους- καθώς επίσης πάλι δεν μπορεί να είναι γνωστοί οι λόγοι για τους οποίους αυτή η πληροφόρηση γίνεται αντιληπτή/κατανοητή ως τέτοια, ακόμα κι αν προέρχεται από το ίδιο το πεδίο.

Άρα στην πραγματικότητα η ανάγκη των πασχιζόντων για τον εντοπισμό του προσώπου που στο δικό τους αντιλαμβανόμενο πληροί τις προϋποθέσεις τους αποτυπώνει τις προσδοκίες τους οι οποίες:
• μπορεί να μην είναι αποδεκτές από το συγκεκριμένο πρόσωπο (για τους όποιυς λόγους),
• μπορεί να μην είναι αποδεκτές εκ των πραγμάτων από τα πασχίζοντα άτομα (για τους όποιυς λόγους),
• και τα δυο παραπάνω,
ακόμα και στην περίπτωση που στον χώρο μιας μικρής ή μεγαλύτερης ομάδας ανθρώπων το άτομο αυτό θεωρείται και λειτουργικό και αποδεκτό στην κοινή τους αντίληψη, γεγονός που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να οδηγήσει σε μια κοινή προσδιορισμένη και πεπερασμένη συνεύρεση σε ένα συμβατικό, συναινετικό πλαίσιο.
(Τα παραπάνω ισχύουν και αντιστρόφως).

Επίσης καλό είναι να γίνει αντιληπτό πως όταν στο πλαίσιο μιας ομάδας ανθρώπων, υφίσταται μια "υπερπληροφόρηση", στην ίδια λογική θα υπάρξει και ένα ευρύτερο φάσμα αντίληψης περί το θέμα/πρόσωπο/γεγονότα, που λίγο απέχει από καλές πρακτικές αποτελεσματικής εμπορείας.

Με λίγα λόγια:
Αυτό που υπάρχει και λειτουργεί πέρα από την οποιαδήποτε ιδίότητα αυτή καθ' εαυτήν είτε είναι ηγούμενος ή ακόλουθος ή πολιτικός ή φιλόσοφος ή συγγραφέας, ή εξερευνητής ή συλλέκτης * ή κλπ, πλην επαγγελματικής ιδιότητας -γιατρός, μανάβης, μηχανικός, οδηγός, δικεόρος κλπ **- είναι αυτό που συμποσώνει ή αποκρυσταλλώνει τις ανάγκες/ζητούμενα/προσδοκίες μας.
Και μόνον όταν καταρχάς υπάρξει η ικανή και αναγκαία ώσμωση, μπορεί να λειτουργήσει και μάλιστα αυστηρώς και μόνον για τους εμπλεκόμενους.

Ξέρετε, ούτε οι ηγούμενοι ούτε οι ακόλουθοι ούτε οι οποιουδήποτε "λειτουργοί" απαντώνται στα ράφια του (μετανεωτερικού) σούπερ-μάρκετ, που η συνταρακτική πλειονότητα έχει εκπαιδευτεί να κινείται και να συμπεριφέρεται ως τέτοια στους διαδρόμους του.
Από την στιγμή που η συμπεριφορά μας στην αναζήτηση εξαντλείται αδήριτα στο διαδρομικό περιδιάβασμα στο σούπερ μάρκετ τότε "Χιούστον, μέσα μου γίνεται της μουρλής το κάγκελο"...

Προσωπικά θα αποτύπωνα τα παραπάνω στην αδυναμία των πολλών να δώσουν στέρεα εξήγηση στο ερώτημα "γιατί να μην προσθέτουμε μήλα και πορτοκάλια, φρούτα δεν είναι και τα δυο"..?
______________________________________________
* Αναλογιστείτε την συμπεριφορά σας και την επίγευση των επιλογών σας, ως ψηφοφόροι.
** Ακόμα και στην περίπτωσή τους διατηρούμε κάποιες επιφυλάξεις, ώστε να πάμε και κάπου αλλού, εν προκειμένω μέχρι το παραδίπλα σούπερ μάρκετ, πιο εύκολη αναζήτηση γαρ στο δεδομένο πεδίο, πιο τεχνική, πιο απτή. Που ακόμα κι εκεί πάλι της μουρλής τα κάνουμε, συχνά-πυκνά και επί τ' αυτά...

 

Για να βγάλουμε άκρη , τρεις τρόποι υπάρχουν
α) το πάμε κορόνα - γράμματα
β) ψηφοφορία , και η καλπη θα αποφανθεί
γ) Να ακούσουμε την γνωμη απο κανα παλεουρα του χωρου ...

 

και
δ) Η συσσώρευση εμπειριών και βιωμάτων που παρέχουν ενδείξεις περί της υπάρξεως Μ γιατί αποδείξεις - φαίνεται - είναι αδύνατο να βρεθούν.

 

Να κοιτάμε την ουσία πρώτα, κι όχι το στάτους που κουβαλάει ο καθένας. Να ξέρει ο καθένας τι ζητάει, τι έχει ανάγκη και τι μπορεί να δώσει. Να περνάει καλά με όποιον επιλέγει να είναι. Αυτό.

 

Κοντολογίς ο τίτλος του νήματος θα έπρεπε να είναι "Υπάρχουν τελικά οι Μαστερ που ψάχνω ή να το γυρίσω σε βανίλα ?"

 

Πρακτικώς ναι...
Και ισχύει μποθγουέιζ, βέβαια...
Ομοίως ισχύει και στην φετιχιστική προσέγγιση, η οποία έχει άλλο περιεχόμενο, μα με τα ίδια πάνω-κάτω χαρακτηριστικά, ασχέτως αν άλλως πιστεύεται εν γένει.
Και υπάρχει και το "γύρω-γύρω όλοι" που στη μέση κάθονται οι φορείς του μην και, αλλά όμως, δηλαδή τι, αν όμως, και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων...
Πληθυσμιακά το τελευταίο είναι και το δραματικά πολυπληθέστερο.
Λογικά πράματα...