Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Έρως ανίκατε μάχαν,
Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς
νεάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ’ υπερπόντιος
εν τ’ αγρονόμοις αυλαίς·
καί σ’ ούτ’ αθανάτων φύξιμος ουδείς
ούθ’ αμερίων σέ γ’ ανθρώπων.
Ο δ’ έχων μέμηνεν.
Σύ καί δικαίων αδίκους
φρένας παρασπάς επί λώβα,
σύ καί τόδε νείκος ανδρών
ξύναιμον έχεις ταράξας·
νικά δ’ εναργής βλεφάρων
ίμερος ευλέκτρου νύμφας,
τών μεγάλων πάρεδρος
εν αρχαίς θεσμών.
’Αμαχος γάρ εμπαίζει Θεός, Αφροδίτα.

Σοφοκλή, Αντιγόνη (Γ΄ στάσιμο)

 

Αν γνωρίζετε ποιανού, please let me know

 

Δεν έχουμε μνήμη.
Καλύτερα.

Δεν ξέρουμε,
αν μας αγάπησαν
ή σκοτωθήκαμε
από μόνοι μας.

Λωτοφάγοι | Μ. Ρέγκου

Η Μαρία Ρέγκου, αναπαύθηκε ήρεμα το ξημέρωμα της Πέμπτης 30 Νοεμβρίου 2017. Όλα έγιναν όπως τα είχε σχεδιάσει. Στη ζεστασιά του σπιτιού της, στην οδό Φαλήρου, στο Κουκάκι, με την αύρα του Λουκά γύρω της και τη φροντίδα της ανιψιάς της, Εύας Σγουρού. Όλα έγιναν εν ειρήνη και ο αποχαιρετισμός της προγραμματίστηκε για την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017, το μεσημέρι στις 2.30 στο Νεκροταφείο Ζωγράφου και από τον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

 

Σε ευχαριστω, παει πολυς καιρος που ψαχνω ποιος εγραψε αυτο το μικρο διαμαντι... και τα περιεργα παιχνιδια της ζωης συνεχιζονται

 

Α: Ξέχασες όμως την αγάπη…
Β: Τι είναι η αγάπη;

Α: Η αγάπη είναι οι καρχαρίες….
Β: Τι έχεις πάθει με τους καρχαρίες;

Α: Οι καρχαρίες έχουν κάτι που θα σου αρέσει…
Β: Τι;

Α: Άμα μυρίσουν το αίμα, κλειδώνουν… Δεν μπορούν να απεμπλακούν από αυτό…. Δεν θα παζαρέψουν, δεν θα ακούσουν επιχειρήματα, δεν θα δεχτούν οποιασδήποτε μορφής συμβιβασμό… Εκεί υπάρχει μόνον η ψυχή και τα δόντια… Κανένα ενδιάμεσο λογικό λίπος…
Β: Εσένα σου αρέσουν αυτά…

Α: Αυτό είναι αλήθεια…
Β: Αυτό είναι η μόνη αλήθεια… Εσύ ζεις με τα δόντια…

Α: Θα ήθελα να γίνω καρχαρίας… Να είμαι κάτι που δεν διαπραγματεύεται την αγάπη του…
Β: Δεν μου είπες, σταμάτησε η βροχή σου;

Α: Ξέρεις τι λένε: πως οι καρχαρίες δεν έχουν δική τους ψυχή… Είναι πλάσματα χωρίς ψυχή…
Ένα σώμα αδειανό που γυρεύει απελπισμένα να γεμίσει…
Β: Είναι πολύ θλιβερό αυτό… Δεν μπορεί να υπάρχει αδειανή ύπαρξη…

Α: Κι όμως υπάρχει…
Β: Δεν μπορεί… Η φύση δεν μπορεί να φτιάξει κάτι τέτοιο…

Α: Μπορεί, σου λέω…
Β: Αν είναι έτσι, είναι πολύ θλιβερό…

Α: Δεν είναι θλιβερό, είναι ελπιδοφόρο…
Β: Δεν βλέπω πουθενά την ελπίδα.

Α: Λένε πως οι καρχαρίες γεμίζουν με αυτόν που τρώνε… Πως γίνονται αυτός που τρώνε…
Β: Και τι σημαίνει αυτό…

Α: Σημαίνει πως αγαπάνε το θύμα τους… Πως το κομματιάζουν για να το βάλουν μέσα τους.
Β: Αυτό το λες αγάπη;

Α: Αυτό είναι η αγάπη… Να θες να γίνεις ο άλλος… Να υπάρχεις μέσα από την ύπαρξη του άλλου...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΡΙΑΡΙΔΗΣ

 

Αγάπη
είναι η ικανότητα κι η προθυμία να επιτρέπουμε
σ’ αυτούς που μας ενδιαφέρουν
να είναι αυτό που διάλεξαν να είναι,
χωρίς την απαίτηση να μας ικανοποιήσουν.

Wayne Dyer

 

 

çok güzel

 

Η σιωπή του έρωτα


Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια

Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή

Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν έδωσα, τραγούδια που δεν είπα.


Όσκαρ Γουάιλντ