Μάστερ και ''Μάστερ''...

Μαχάβαταρ Μπαμπατζί
Λαχίρι Μαχασάγια
Σρι Γιουκτέσβαρ
Παραμχάνσα Γιογκανάντα

Ο Μπαμπατζί ενσαρκωνόταν κατά βούληση, ο Μαχασάγια είχε πλήρη έλεγχο του σώματός του, ο Γιουκτέσβαρ ήταν η προσωποποίηση της ψυχραιμίας, τιθάσευε κόμπρες και άγρια ζώα με το βλέμμα του και τις κινήσεις του, για τον Γιογκανάντα τι να λέμε, έλεγχε την καρδιά του απόλυτα, την σταματούσε και την ξαναξεκινούσε, έπεφτε σε Σαμάντι για ώρες. Και άλλα πολλά εκπληκτικά, όταν μιλάμε για τέτοιο βεληνεκές.
Συνδεδεμένοι και οι τέσσερις, καρμικά προορισμένοι να γίνουν μεγάλοι Μάστερ.


Είναι τελικά κανείς ό,τι δηλώσει?
Γιατί ο Τσαρούχης, μιλώντας για τους Νεοέλληνες, δεν αναφερόταν μόνο στις οικονομικές, αλλά κυρίως στις ψυχικές ικανότητες, πέρα από αυτές, είναι όντως επικίνδυνο να ζεις και να λειτουργείς. Το μεγάλο κακό για το οποίο προειδοποιούσε, νομίζω πως κυρίως από κει προήλθε.

Τα ''αγράμματα τσογλάνια'' βεβαίως είναι παντού.
Πολλές φορές ενδύονται τον μανδύα του πανεπιστήμονα, αλλά είναι κυρίως ψυχικά αγράμματοι άνθρωποι, κατά τεκμήριο αξιοθρήνητα άνιωθοι.
Σκάνε λοιπόν και η επόμενες απορίες.
Ένας άνθρωπος που μόνο θυμό και επιθετικότητα βιώνει, είναι κατάλληλος να γίνει Μάστερ?
Γίνεται ένας Μάστερ να μην είναι ευγενής και μακρόθυμος?

 

Για αρχή εγώ θα έκανα μία ακόμα ερώτηση:

Γίνεται να είναι κανείς εντάξει με τον εαυτό του και να προσπαθεί για το καλύτερο, χωρίς να τον στενοχωρεί το όποιο αποτέλεσμα;

Για τα υπόλοιπα που λες, δεν τα προσβάλλω γιατί οντως είναι σπουδαία, αλλά βλέπουμε...

 

Πιθανόν να εχω καταλάβει λάθος , " τον ρόλο του "" μαστερ "" σε μια συνεδρία (( σισζονς που λενε και στο χωρίο μου )) αναλύουμε - κουβεντιαζουμε ? ή Τον ρολο Του Μαστερ σε ενα αυστηρό 24/7/12 κτλπ ?

 

""Ένας άνθρωπος που μόνο θυμό και επιθετικότητα βιώνει, είναι κατάλληλος να γίνει Μάστερ?
Γίνεται ένας Μάστερ να μην είναι ευγενής και μακρόθυμος?"""
Να υλικο για ενα καλο νημα... Ευγε

 

Ο άνθρωπος που πραγματικά προσπαθεί για το καλύτερο, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, εξ΄ορισμού πρέπει να είναι ικανοποιημένος με το όποιο αποτέλεσμα. Νομίζω πως ανήκει στα αυτονόητα, αλλά επειδή τα αυτονόητα του καθένα διαφέρουν, κρατάω μικρό καλάθι.
Η στεναχώρια που λες, έχει σχέση με τον εγωισμό μας κι αν είμαστε αρκετά καλοί και αρκετά πετυχημένοι, και μάλιστα όχι με τα δικά μας κριτήρια, αλλά στα μάτια των άλλων.
Ο δουλεμένος άνθρωπος δεν λειτουργεί με γνώμονα το τι πιστεύουν οι άλλοι γι αυτόν, αλλά το τι πιστεύει ο ίδιος για τον εαυτό του.
Αυτό είναι το κομμάτι της εκπαίδευσης που θα΄πρεπε να έχουμε ως άνθρωποι, πέρα από κάθε status, ταμπέλα ή άλλο προσδιορισμό.
Τι να κάνουμε όμως, μαθαίνουμε διάφορα πράγματα σ΄αυτήν την ζωή, αλλά κανείς δεν μάς μαθαίνει πως να ζούμε, πως να νιώθουμε, πως να ερευνούμε τον εαυτό μας.
Και στα καπάκια, έχουμε και τους Μάστερ να αναλύσουμε.
Λες και όλα τ΄άλλα βασικά, τα έχουμε ήδη απαντήσει.
Μέσα σε ένα θεωρητικό πλαίσιο, χωρίς κοινή βάση αντίληψης, απλά ο καθένας θα λέει τα δικά του.
Για μένα ας πούμε, ο Μάστερ είναι ένας ψυχικά εξελιγμένος άνθρωπος, πρώτα και πάνω απ΄όλα, δεν είναι ούτε μικροπρεπής, ούτε ανασφαλής, ούτε εκδικητικός, ούτε δογματικός.
Είναι κάποιος που επιβάλλεται με την παρουσία του, με το ηθικό του παράστημα και την προσωπικότητά του στο σύνολό της.
Είναι ο άνθρωπος που εμπνέει, που ηγείται φυσικά, δια του παραδείγματος, που νιώθει πως ο προορισμός του, πραγματικά, κι όχι ιπποκαλαμευτικά, είναι να εξελιχθεί ως άνθρωπος και να το περάσει αυτό και σε άλλους ανθρώπους.
Χθες είχα μία συζήτηση με μια αγαπημένη φίλη.
Εγώ υποστήριζα πως ο Μάστερ πρέπει να είναι ένας άνθρωπος που έχει αναλάβει πλήρως τον έλεγχο της δικής του ζωής κατ΄ελάχιστο και μάλιστα με επιτυχία.
Η φίλη έλεγε πως καμιά φορά αναλαμβάνουμε ευθύνες που είναι βαριές ή σημαίνουσες κι αυτό από μόνο του σηματοδοτεί την εξέλιξή μας.
Μάλλον θα συνεχίζω να υποστηρίζω την αρχική μου θέση. Όταν κάποιος αναλαμβάνει την ευθύνη ενός άλλου ανθρώπου, κατά την γνώμη μου, πρέπει να είναι ο ίδιος αρκετά ολοκληρωμένος ως προσωπικότητα και κατασταλλαγμένος στα θέλω και στα δεν θέλω του, στην ζωή του συνολικά.
Πρέπει να έχει ένα ηθικό ανάστημα και είναι αδαμάντινος στις αρχές του, ευέλικτος στις αποφάσεις του και ικανός να διαχειριστεί την ευθραυστότητα της ανθρώπινης φύσης του κάθε ανθρώπου, του οποίου την ευθύνη καλείται, ή φιλοδοξεί να αναλάβει.
Αλλιώς πάμε στα πειράματα εκτός εργαστηρίου, με λειψά δεδομένα και αμφίβολα αποτελέσματα.

 

Αναλογα, εαν εχει την δυνατοτητα και πως θα επεξεργαστει ο ιδιος τον θυμο και την επιθετικοτητα που βιωνει νομιζω. Εκ πρωτης οψεως και διαισθητικα καποιος θα πει οχι, αλλα δεν μπορουμε ναμαστε σιγουροι γιαυτο. Ενδιαφερων ερωτημα.

Φυσικα, ειτε οταν 'καθρεφτιζει' τον μαθητη του για συγκεκριμενο χρονικο διαστημα και λογο, ειτε γιατι και αυτος εχει ωρες ωρες τα μπλουζ, ειτε γιατι ακομα εχει δρομο να διανυσει. Απλα τα 'σκαμπανεβασματα' που εχει στην διαθεση του ειναι σε μικροτερο βαθμο απο καποιον που δεν αποσκοπει στον ελεγχο τους

 

Γενικα μιλουσα, στην καθημερινοτητα, σε οφ-σεσσιον-σιζον, αλλα σιγουρα αυτος ο ελεγχος εχει προεκτασεις και στον τομεα της σεξουαλικοτητας

 

Όταν δηλαδή κάποιος έχει αποφασίσει ότι αποσκοπεί στον έλεγχο των διαταράξεων του νου, -ελπίζω αυτό να εννοείτε με την λέξη ''σκαμπανεβάσματα''-, αυτό θεωρείτε ότι αρκεί για να φτάσει κοντύτερα στο να το πετύχει?

 

Ολα οσα ειπες ειναι ευστοχα, μενω μονο σαυτο ομως προς το παρων γιατι σιγουρα υπαρχει μια συγχιση αναφορικα με το τι ειναι βασικα και δυστυχως πολλα απο αυτα νομιζουμε οτι δεν εχουν τοση αξια (ερχετε η ψευδαισθηση του αυτονοητου και τα γαμαει ολα), εχουν μεγαλυτερη απο οση νομιζαμε. Π.χ. ελεγχο αναπνοης, κατι που οποιον ρωτησεις αν αναπνεει καλα, θα σου πει 'πως, αμε, πυρηνικη επιστημη ειναι?' Και ομως δεν ειναι τοσο απλο αυτο που δειχνει απλο. Δεν χρειαζεται καποιος να φτασει στον βαθμο του Γιογκαναντα ή του Ουημ Χοφφ για να εχει καλο ελεγχο της αναπνοης του, ωστοσο μια - δυο τεχνικες που χρειαζοντε 20-60 λεπτα πρακτικης διαιρεμενη σε 5λεπτα (ακομη και σε μονολεπτα αρχικα) ειναι αρκετες για να αλλαξουν την φυσιολογια του σωματος προς το καλυτερο καθε φορα που χρησιμοποιουντε.

 

Μιλαμε καθαρα για τεχνικες... Και ουχι για την Φυση του " αρχω- Μαστερα"

 

Δεν λεω αρκει, μπορει να αποτελεσει σιγουρα ενα απο τα καλυτερα εναυσματα ομως. Μεγαλο θεμα αυτο, αν θες πες ενα παραδειγμα να το παρουμε απο εκει.
Σκαμπανεβασματα εννοουσα τις διακυμανσεις που εχουμε ολοι μας ειτε απο μερα σε μερα ειτε απο εβδομαδα σε εβδομαδα. (ασε ενα οποιοδηποτε ατομο χωρις φαι για 8-12 ωρες και να δεις πως θα αρχισει να γκρινιαζει και ναναι ευερεθιστο με το παραμικρο. οι αλλαγες στο ορμονικο περιβαλλον του ατομου ειναι τετοιες που εαν δεν τις περιμενει, θα του ερθουν 'καπως'). Δεν θαλεγα διαταραξεις γιατι αυτες (οπως χρησιμοποιειτε η λεξη στις δυτικες κοινωνιες) υποδηλωνουν καταστασεις οι οποιες προυποθετουν καποια αλλα πραγματα.