Μάστερ και ''Μάστερ''...

Κι αν ο αρχω-Μαστερας εχει βιτσιο με τις τεχνικες? Δενει σιγα σιγα η σαλτσα  

 

Τώρα ήρθατε και σ΄ένα θέμα που το κατέχω, όσο να πεις.
Ασχολούμαι με την Πραναγιάμα κάτι χρόνια, παρόλο που δεν έχω καταφέρει να διακόψω το γουστόζικο κάπνισμα κάποιων στριφτών τσιγάρων την ημέρα.
Οι αναπνευστικές ασκήσεις, πέρα από την διεύρυνση της χωρητικότητας των πνευμόνων, διευκολύνουν την ροή της πράνα, της ζωτικής δηλαδή ενέργειας, συνεπώς, βελτιώνουν συνολικά την υγεία και θωρακίζουν το ανοσοποιητικό.
Υπάρχουν προχωρημένες πρακτικές, ειδικά στην Κρίγια Γιόγκα, που όσοι εξασκούνται σε αυτές, αποδεδειγμένα οδηγούνται σε μακροζωία και σωματική ευρωστία.
Δεν το πάω όμως τόσο μακριά, το κρατάω σε πιο απλό επίπεδο.
Εξασκούμε το πνεύμα μας θεωρητικά, αλλά μπορεί και να το γεμίζουμε σκουπίδια.
Η υπερπληροφόρηση δεν συνιστά γνώση και η εκπαίδευση μπορεί να μην παράγει παρά μαϊμούδες τσίρκου, δυνητικά.
Η βιωματική μάθηση είναι πραγματικά αναντικατάστατη, γι΄αυτό, όπου συνεργάζεται το πνεύμα με το σώμα, το παραχθέν αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Το ίδιο νομίζω πως ισχύει και στην περίπτωση που εξετάζουμε.
Βιώνω, παρατηρώ, εξετάζω, ρωτάω, αφομοιώνω πρώτα, και στην συνέχεια μεταλαμπαδεύω.
Ξέρει ο Μάστερ τι κάνει, δεν πειραματίζεται απλά στου κασίδη το κεφάλι.
Στην γιόγκα πάντως, ο Πατάντζαλι, ήταν εξαιρετικά αυστηρός.
Πρώτα έπρεπε κάποιος να βιώσει τις αρχές, τα ηθικά προστάγματα, τον τρόπο σκέψης και ζωής (γιάμας και νιγιάμας), μετά να προχωρήσει στην σωματική άσκηση (άσανας) και αργότερα έφτανε στις αναπνευστικές ασκήσεις και τον έλεγχο της αναπνοής, που θεωρείται προχωρημένη τεχνική. Αυτά είναι τα τρία πρώτα σκαλοπάτια του, έπρεπε κάποιος να είναι έτοιμος για να γίνει σωστά η διαδικασία, αλλιώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι κάνει κάτι, αλλά στην ουσία να κάνει μία τρύπα στο νερό.
Σε κάποιες περιπτώσεις παίρνει χρόνια για να πάει κάποιος από το ένα επίπεδο στο άλλο, κανένας δεν φωτίστηκε σε μία νύχτα, θέλει άχθο, επιμονή, χτίσιμο χαρακτήρα.
Κάπως έτσι χτίζεται και το Μαστεριλίκι.

 

Να πω κι εγώ τι έχω καταλάβει περί βουδουσουμιάρικου Μαστεριλικίου ( "μάτι", τον θεωρώ κάτι το παντελώς διαφορετικό απ' τον Αφέντη π.χ. των πάλαι φυτειών της Virginia ή της δικής μας αρχαιότητας ). Αφήνω επίσης στην άκρη τα "μανιφέστα" που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο περί καλού και αγαθού Εφέντη, που πρέπει το ένα, πρέπει το άλλο κουλουπού κουλουπού.
Ο Εφέντης λοιπόν, δεν είναι ούτε παιδαγωγός, ούτε ψυχολόγος/ψυχίατρος, δεν είναι υποχρεωμένος να νιώθει το παραμικρό για το σ του. Αν του προξενήσει την οιαδήποτε ζημία, κακό του κεφαλιού του. Πρώτον, γιατί η πιθανότητα να είχε ντράβαλα, δεν αποκλείεται. Δεύτερον, γιατί αν χαλούσε την ιδιοκτησία του, εκείνος θα έχανε τις υπηρεσίες της.
Δεν έχει την υποχρέωση, να είναι ειλικρινής, δεν έχει την υποχρέωση, να τρατάρει το σ του με "νουνού και προδέρμ". Έχει τους στόχους/σκοπούς/γούστα/πείτε τα όπως στα τσακίδια θέτε.
Και κείνο που τον ενδιαφέρει, είναι η ικανοποίηση τους. Τώρα, αν κάποιος/α γουστάρει, να ικανοποιεί κάποιον/α άλλο/η - για λόγους που εγώ τουλάχιστον δεν θα κατανοήσω ποτέ μου - ότι κι αν του/της ζητήσει, με γειά και χαρά του/της. Αυτός/η ο/η τελευταίος/α θα ήταν σ και ο/η δεχόμενος/η την προσφορά/ικανοποίηση/πείτε την όπως στα τσακίδια θέτε, θα ήταν ο/η Master/Mistress του/της. Αν κάποιος/α θα έδινε στον εαυτό του/της την ταμπέλα σκλάβος/α στην όποια αλληλεπίδραση του/της με κάποιον/α που θα έδινε στον εαυτό του/της την ταμπέλα Master/Mistress. Για μένα αυτός/η ο/η τελευταίος/α Master/Mistress θα ήταν, πάντα εκείνου/ης του/της κάποιου/ας άλλου/ης. Το αν θα ήταν γενικώς Master/Mistress ποσώς μ' ενδιαφέρει.
Αφού επάνω μου δεν θα είχε ούτως ή άλλως καμία εξουσία.

 

Μη χιουμοριστικά μιλώντας, ο όρος Μάστερ, είναι για την οικονομία της συζήτησης, σαφώς και αναφέρεται και σε Μίστρες.
Δεν είμεθα σεξισταί φυσικά, τα αγόρια το διαβεβαίωσαν σε προηγούμενο στάδιο του νήματος.
Και μη νομίζετε ότι κι εμένα με κόφτει (μόνο) το τι κάνουνε οι Μάστερζ.
Αλλά βρε @Tenebra_Silente δεν μπορώ τις αλλεπάλληλες καθέτους, με αποσυντονίζουν οπτικά.
Όλα τα φύλα, οκ, αλλά σε λίγο με όρους πολιτικής ορθότητας θα φτάσουμε και στο @ που έχω δει στις καταλήξεις και με πιάνει γλωσσική αναγούλα.
@ σκλάβ@ πχ
Εγώ λέω, ας υπερισχύει γλωσσικά το αρσενικό, εμπεριέχοντας και το θηλυκό, όπως λέγαμε παλιά στο σχολείο.
Είμαι παλιακιά, τι να κάνουμε? 

 

Καλα τα λες.
Καποιος ειναι αυστηρος, καποιος δημοκρατικος, καποιος απολυταρχικος, καποιος κινειται μεταξυ διαφορων στυλ αναλογα με το υλικο που θελει να μεταφερει αλλα και τον / τους ανθρωπους που εχει απεναντι του. Δεν μελετησα τον Παταντζαλι, δεν μου κανει εντυπωση ομως το οτι οι ασκησεις αναπνοων ερχονται μετα τις ασανας σαυτο το 'προγραμμα σπουδων'. Ισως να χρηιμοποιουσε απλες οδηγιες αναφορικα με τις αναπνοες στην αρχη και αφηνε τους μαθητες να το βρουν μονοι τους ως ενα βαθμο, ισως καθολου μεχρι ναρθει η ωρα που το σωμα να ηταν πιο δεκτικο και ετσι να αφομοιωνοταν καλυτερα, παντως θα ειχε καλο λογο.

 

Εμένα να δεις πόσο με κουράζει, να γράφω έτσι.
Αλλά, επειδή - δυστυχώς και όπως καλά γνωρίζουμε - αν κάποιος θέλει, να βρει την τρίχα στο κέλυφος του αυγού, την βρίσκει.
Προσπαθώ να μην αφήνω περιθώρια για "παρανοήσεις", ακόμη κι αν αυτό σημαίνει, να σπάσω τα καρύδια μου γράφοντας μ' ένα τρόπο, που βαριέμαι ελεεινά και τρισάθλια.

 

Κι αν ειναι παιδαγωγος ψυχολογος ψυχιατρος στο επαγγελμα?Να μην χρησιμποιησει τα 'ταχυδακτυλουργικα' του για να ικανοποιησει τις επιθυμιες του? (αντε τωρα να ξεκινησει ακομα ενα παρακλαδι της συζητησης για την ηθικη πτυχη του θεματος).
Πιστευω οτι οποιος εχει γνωση, δυναμη, διορατικοτητα και επιρροη μεγαλυτερη του μεσου ορου, εχει και την αντιστοιχη ευθυνη (και την ηθικη υποχρεωση) να μην ειναι κωλοπαιδο και να μην εκμεταλλευεται τις δυνατοτητες επιρροης του σε περιπτωσεις που θα κανει κακο στο ατομο και καλο στις καβλες του.

 

όταν μπλέκεται ο σαδισμός στη μέση, είναι δύσκολο να οριοθετηθεί ακριβώς τι είναι καλό και τι δεν είναι. και δεν μιλάω για κάτι πολύ τρανταχτό αλλά για τα ντεμί.

κατά τα άλλα συμφωνώ με την τοποθέτηση και θα ήθελα στο 'να μην είναι κωλόπαιδο' να προσθέσω και το να μην είναι μαλάκας και το να έχει κατά το δυνατόν τα σκατά του λυμένα η τουλάχιστον να έχει επίγνωση αυτών.

 

Ο Πατάντζαλι απλά κατέγραψε ότι προϋπήρχε. Δεν επινόησε, ούτε εμπνεύστηκε τίποτα. Σούτρα είναι το νήμα που έδεναν τα φύλλα μεταξύ τους, κάπως έτσι προέκυψε η Γιόγκα Σούτρα με τα 8 σκαλοπάτια του Πατάντζαλι, των οποίων η συγγραφή χρονολογείται περί το 300 π.Χ., μιας ιστορίας πολλών εκατοντάδων ετών πριν από αυτό.
Ο κοινωνικός προγραμματισμός είναι αυτό που μάς κρατά αιχμαλώτους και τώρα και πάντα. Διαχρονικά οι φόβοι του τι σκέφτονται οι άλλοι, του θανάτου, της ασφάλειας κλπ είναι αυτά που μάς απομακρύνουν από την ταυτότητά μας και την φύση μας.
Η σύνδεση με την Ανώτερη Διάνοιά μας έρχεται όταν απελευθερωνόμαστε από όλους αυτούς τους περιορισμούς και τους προγραμματισμούς του νου.
Όταν σταματήσουν οι διαταράξεις του νου (αυτό εννοούσε ο Πατάντζαλι, όχι την ψυχαναλυτική προσέγγιση), τότε κάποιος μπορεί να βιώσει την πνευματική ολοκλήρωση.
Αλλά είχε και τα δίκια του στην καταγραφή.
Πως θα πας σε τεχνικές φιλαράκι, αν πρώτα δεν έχεις ελέγξει την συμπεριφορά σου, δεν έχεις αυτοκυριαρχία, δεν έχεις ασκηθεί στην αποχή, την πειθαρχία, την τήρηση των κανόνων και δεν έχεις δουλέψει όλες σου τις θετικές ιδιότητες?
Το κορμί είναι εύκολο να ακολουθήσει.
Το μυαλό είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της δουλειάς.
Αυτό προφανώς είναι κάτι που μοιάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι τελικά.
Για όλων των ειδών τα Μαστεριλίκια.
Καθόλου.

 

Ενας master πρέπει να ειναι ευγενικος αλλιως δεν μπορεί να επιβληθεί και να κυριεύσει τη ψυχή και το σώμα του αλλου και προπαντων το μυαλό του.
Πρέπει να είναι και προστατευτικος.
Διαφορετικά ειναι ενας τύραννος και τίποτε άλλο
Slave E

 

Το πως χρησιμοποιεί ο καθένας μας τις πιθανές του ιδιότητες/προσόντα, είναι προσωπική του υπόθεση. Στα περί ηθικής υποχρεώσεως δεν εισέρχομαι εδώ και καιρό - τουλάχιστον για κείνο που αφορά το bdsm και τις όποιες πτυχές του -. Εγώ σαν άνθρωπας/μονάδα - γιατί μόνο για μένα μπορώ να μιλήσω - απεχθάνομαι τα παιχνίδια με σημαδεμένη τράπουλα.
Τουτέστιν, στην προσωπική μου τουλάχιστον ζωή τ' άτομα που ξεκάθαρα, δεν θα μπορούσαν να μου "κρατήσουν κεφάλι" τ' απέφευγα πάντα. Όχι γιατί θα σκεφτόμουν βάσει ηθικών μου φραγμών, αλλά γιατί δεν θα κέρδιζα τίποτε από κείνα που θα έψαχνα - ίσως και για να μην κατατροπώσω και κείνο το ελάχιστο συνειδήσεως, που μου έχει απομείνει -.
Παραμένω της ιδέας, ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Και ότι κανένας δεν έχει την υποχρέωση, να σώσει ή να "σώσει" κανέναν - κάποιες φορές ακόμη και απ' τον ίδιο του τον εαυτό -.
Το βουδουσουμού ακόμη κι όταν πλασάρεται σαν κάτι το ευγενές ή "ευγενές" σε πολλά του σημεία δεν είναι. Άρα, όποιος πάει να παίξει με την φωτιά, ας είναι και διατεθειμένος, να καεί.

 

Χαίρομαι για την τοποθέτησή σου κι ας μην συμφωνώ μαζί της απόλυτα.
Συμφωνούμε ωστόσο στα περί μη αγγελικά φτιαγμένου κόσμου και στην μη υποχρέωση ''διάσωσης'' κανενός από κανέναν, ιδίως από τον καργιόλη τον εαυτό.
Και να σου πω πως δεν με νοιάζει πως ''πλασάρεται'' το bdsm, μιας και εδώ και καιρό, έχω κατασταλλάξει πλέον, ότι ανάλογα με το επίπεδό του ο καθένας και τον περίγυρό του, καταλήγουμε να μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Οι ορισμοί χωλαίνουν στο να καλύψουν κάθε ανθρώπινη έκφραση και έκφανση.
Και ευγενές είναι, και αγενές είναι και ανώτερο είναι και κατωτάτου είναι και τα πάντα όλα είναι, εφόσον, ορίζεται από το ποιοι το ασκούν. (Αρκεί να μην ξεχνιόμαστε, το δικό Μου είναι πάντα το καλύτερο, το ανώτερο, το ευγενέστερο, το πιο ολοκληρωμένο, το φως το αληθινόν... )
Άλλοι, στην τελική, μπορεί να θέλουν να καούν, δεν μπορούμε να τους στερήσουμε αυτό το δικαίωμα.