Δεσποινίς έμπνευση

Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν

Γ. Θεοδωράκης

 

"I want to write a novel about silence. The things people don’t say"
Virginia Woolf

 

 

Iστορίες για σώμα - Το ημερολόγιο ενός τρελού Lou Xsoun, μετάφραση Δημήτρης Ζουγκός

 

 

"Girls are cruelest to themselves. Someone like Emily Brontë, who remained a girl all her life despite her body as a woman, had cruelty drifted up in all the cracks of her like spring snow." Anne Carson, Kitchen

 

 

Ο προορισμένος καιρός

Όλα τα θέλω μου
άπληστα κι επιτακτικά.
Γι αυτό και δεν ζητάω
τίποτα.

Τα κατοικώ
σε μια μισοκρυμμένη υπομονή
πάνω στο στήθος
του άνδρα
του επί γης αγγέλου.

Αλλότρια κύματα
σιωπηλά
να προσμένουν την έκβαση
του προορισμένου καιρού.

Στα δάχτυλα
που μεταμορφώνουν
τα κορμιά σε δωμάτιο ουρανού
πεθυμιά γήινη.

Στα φιλιά
που ξεπλένουν τα λυγισμένα
όνειρα.

Στις κραυγές που σιωπούν
τα ανερμήνευτα
του αόριστου μισανοιξιάτικου
τοπίου.

Στους στεναγμούς
που ακινητούν τις νότες.

Στην ένωση του έπλαγου
των ψυχών
με αφορμή το κορμί.

~στέλλα βρακά~

 

 

 

(*○゜∀。)/☆*。*.・+★

 

Ανοίγεις τα μάτια
Το πρωί τα θαύματα
Έχουν μια απορία
Έχουν και μια ασάφεια
Κλείνεις τα μάτια
Τη νύχτα παίρνουν την όψη του ονείρου
Κατρακυλούν σαν ψίθυροι
Στο τζάμι σου
Πέφτουν στο χώμα
Ανθίζουν φωνές
Όπως αγγίζεις ένα πέταλο
Και γελά η πεταλούδα

K.Π

 

 

έκοβε το δέρμα του κι έβαζε μικροσκοπικά κλειδάκια βαλίτσας μέσα. Το έραβε και τα έκλεινε μέσα του για πάντα. Όλο του το σώμα ήταν γεμάτο στις ούλες. Από τα μικροσκοπικά κλειδάκια, μέσα στο δέρμα του. Μια μέρα λιποθύμησε στον δρόμο. Πέθανε στο χειρουργείο. Τα κλειδιά δεν βρήκαν ποτέ τις βαλίτσες τους.

G.B

 

Ν. Καρουζος

Νὰ γυρίζεις — αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα -—
μὲ κουρελιασμένα μάτια
μὲ φλογωμένους κροτάφους ἀπ᾿ τὴν πτώση
νὰ γυρίζεις
στὴν καλὴ πλευρά σου.
Πεσμένος αἰσθάνεσαι
τὴν κόλαση ποὺ εἶναι ἡ αἰτιότητα
τὸ στῆθος ὡσὰν συστατικὸ τοῦ ἀέρα
τὰ βήματα χωρὶς προοπτική.
Κι ὅμως στὴ χειμωνιάτικη γωνία ὁ καστανᾶς
περιβάλλεται ἀπὸ σένα.
Κόψε ἕνα τραγούδι ἀπ᾿ τ᾿ ἄνθη
μὲ δάχτυλα νοσταλγικά.
Νὰ γυρίζεις — αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα.

 

keeping your mouth shut, is to hold the desire._