Πέρα από την καύλα, τι άλλο;

Καλε ναι.

Το θεμα, γι αυτόν κυρίως, είναι τι τελικά κάνει.

 

Α.
Τώρα κατάλαβα.

 

δεν καταλαβα..ποιος κανει και τι κανει ?  

 

Τα παραπάνω πάντως θα μπορούσαν κάλλιστα, μεταξύ άλλων, να περιγράψουν και την πορεία, τις άχαρες στιγμές, και τους αναπόφευκτους συμβιβασμούς και ανοχή-υπομονή που αναπόφευκτα συναντά κανείς σε μία μακροχρόνια σχέση οποιασδήποτε μορφής που χτίζεται στην πορεία.

Όταν το να είναι κανείς μαζί με κάποιον άλλο αξίζει για αυτόν τόσο που τα υφίσταται και τα βιώνει καρτερικά επειδή επενδύει στο σύνολο της σχέσης.

Καθώς κρίνει ότι αυτό αξίζει τον κόπο και την θυσία.

Δεν είναι ανάγη να είναι BDSMική μία τέτοια σχέση σε αυτά.

 

Μα ναι.
Η σχέση δεν θέλω να είναι διαφορετική από αυτό που πιθανά έτσι όπως το περιγράφεις έχεις στο μυαλό σου.

Αυτό που λέω είναι ότι στο ντι/Ες με τραβάει η ηδονή ( το άλλαξα, δεν άντεχα) ως πρωταρχικη και κινητήρια δυναμη.
Έτσι μπορώ να λειτουργήσω ερωτικα, αλλα τελικά και συναισθηματικά, αλλιώς ξενερώνω. Αυτό όμως όπως περιέγραψα πιο πάνω λίγο με ζοριζει γιατί δεν κολλάει εύκολα στον χαρακτήρα μου.

Δεν βγαζω στην απ'εξω όλα τα ανθρώπινα μιας σχέσης ούτε την δομή του Ντι/ες. Αλλιώς παίζουμε τις κουμπάρες και αυτό το παιχνίδι ούτε μικρή δεν μου άρεσε.

 

Πέρα από την καύλα, τι άλλο...;
...
Η συμπόρευση, τι άλλο..?

 

Αποκλείει το ένα το άλλο; Κάνουν κόντρα;

 

Sure sure μόνο που στην βανιλα περίπτωση εχεις προσδοκιες, συνηθως το κανεις γιατι θεωρεις οτι κατι θα αλλάξει και τελοσπαντων τέτοιες στιγμές κατατάσσονται ως " αντε να φεύγουν, κανω υπομονή γιατι θα ξεπληρωθω μετα, γιατι πωπω ερωτας, γιατι σαγαπαω και θα θυσιαστω"

Στο bdsm, βασικά στο D/s ξέρεις οτι ετσι είναι, δεν σου χρωστάει δεν είναι φάση. Στο D/s εχεις διαλέξει να κάνεις ο,τι πει, ανεξάρτητα το τι θα πει. Το διαλέγεις.

 

Ναι, αλλά δεν μπορεί να συμβεί και σε λεγόμενη και ως "vanilla" κατάσταση να μην έχεις προσδοκίες και απλά να ξέρεις ότι "έτσι είναι, δεν σου χρωστάει δεν είναι φάση"; Να "έχεις διαλέξει να κάνεις ό,τι πει, ανεξάρτητα το τι θα πει. Το διαλέγεις",
επειδή έτσι αισθάνεσαι ή έτσι σε κάνει να αισθάνεσαι ο άλλος ότι θέλεις να κάνεις, συνολικά στη σχέση;
Τουλάχιστον για όσο συνεχίζεις να αισθάνεσαι έτσι;

Και αντίστοιχα στο BDSM να έχεις προσδοκίες, ακόμα και η προσδοκία της χαράς που λαμβάνει κανείς από όσα περιέγραψες μία προσδοκία είναι κι αυτή,
και στην πορεία με τον χρόνο αυτό να μετατραπεί έστω και σε επιμέρους ζητήματα σε "στιγμές που κατατάσσονται ως "άντε να φεύγουν, κάνω υπομονή γιατί θα ξεπληρωθώ μετά (Σ.Σ.: βιώνοντας ξανά όλα όσα με κάνουν να επιλέγω να μένω στη σχέση), γιατί πωπω έρωτας (Σ.Σ.: θέλω να είμαι μαζί Του), γιατί σ΄ αγαπώ και θα θυσιαστώ (Σ.Σ.: κι αυτό για μένα αξίζει όλα τα άλλα)";
Πάλι τουλάχιστον για όσο συνεχίζεις να αισθάνεσαι έτσι;

 

Αν είναι συμφωνημενο απο τις δυο πλευρές οτι ο ένας κάνει ο,τι πει ο άλλος γνωριζοντας οτι το κάνει γι αυτο που είναι και οχιιι με ατζεντες. Τοτε έχει πάψει να λέγεται βανιλα.  

Οι προσδοκίες που εγραψα, ήταν προσδοκίες του να αλλάξει η κατάσταση, να την αλλάξει το μέλος ή να αλλάξει ακόμη και την άλλη πλευρά.
Στο D/s αυτο δεν παίζει. Και αυτα που μου γράφεις είναι επιθυμιες και μένουν ως επιθυμίες του υ, απλά μέχρι το Κ να πει αλλιως...

 

Θα μπορούσε όμως αυτό να λέγεται και απλώς ελεύθερη και αυθόρμητη σχέση στη βάση αυτού που αναφέρεις, και χωρίς και κάποιο BDSMικό στοιχείο, και πιθανόν και χωρίς κανέναν φετιχιστικό στοιχεία καν, σε αυτή. Απλά και μόνο επειδή έτσι το αισθάνονται και για όσο συμβεί να συνεχίζουν να το αισθάνονται έτσι οι δυο τους.

Δεν θα μπορούσε;

 

Οχι