Αγαπημένα αποσπάσματα από βιβλία

"Μέσα στην καρδιά αυτής της πληρότητας, ξέσπασε ο πυρετός που έκανε όλα τα προηγούμενα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Οι τρέλες μας άρχισαν ένα χειμωνιάτικο βράδυ σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Λονδίνο όπου περνούσαμε το σαββατοκύριακο. Κοιτάζαμε τηλεόραση. Συγχωρέστε μου αυτή την πεζότητα, αυτή είναι η εποχή μας. Έδειχνε ένα από αυτά τα ανούσια και υπνωτιστικά προγράμματα που αποτελούν και την επικίνδυνη γοητεία αυτής της εφεύρεσης, και δε φανταζόμαστε ούτε στιγμή πως ύστερα από λίγο θα ξεφεύγαμε από αυτή την ήρεμη απόλαυση. Με τα μάτια μισόκλειστα, αποχαυνωμένος από ένα γερό γεύμα, είχα αρχίσει να μισοκοιμάμαι, έτσι όπως ήμουν ξαπλωμένος κατάχαμα ενώ η Ρεβέκα ήταν καθισμένη πλάγια μπροστά στη συσκευή, ντυμένη μ’ ένα απλό μωβ φανελάκι και γυμνή απ’ τον αφαλό ως τα δάχτυλα των ποδιών. Ξαφνικά κι ενώ από μερικά λεπτά ήδη στριφογύριζε και σφιγγόταν, άνοιξε τα πόδια της κι άφησε να τιναχτεί πάνω στην οθόνη ένα μικρό σιντριβάνι, σαν για να σβήσει τις κινούμενες εικόνες του. Αυτή η άνεσή της με κέντρισε. Ήταν σαν μια σκανδάλη που το τράνταγμά της συνέχισε να ηχεί μέσα μου. Ο ύπνος μου έφυγε μεμιάς. Την πλησίασα και χωρίς μια λέξη ξάπλωσα χάμω. Κοιταζόμαστε με αυτές τις βαριές ηλεκτρισμένες ματιές που προμηνάνε τις οριακές πράξεις. Η Ρεβέκα, σαν ο ρόλος αυτός να ήταν γνωστός από πάντα, κουκούβιασε πάνω από τον θώρακά μου, σήκωσε τη φανέλα της ως τα στήθη και με τινάγματα κοφτά αλλά βίαια έχυσε τα νερά της πάνω στο σώμα μου. Με πλημμύρισε ολόκληρο, κρατώντας μου το κεφάλι σφιγμένο ανάμεσα στα γόνατά της και αναγκάζοντάς με να ρουφήξω τα υγρά της θέλγητρα με μεγάλες γουλιές μέχρι να χορτάσω."

"Τα Μαύρα φεγγάρια του έρωτα"

 

"Ο Κυρβάλ κάβλωσε πολύ. Τον είχε ανάψει εξαιρετικά το πρωί ο 'Αδωνις, στην επίσκεψη των αγοριών και νόμισαν ότι θα χύσει, βλέποντας την Τερέζα και τους δυο γαμιάδες να ενεργούνται, αλλά συγκρατήθηκε. Το γεύμα έγινε όπως συνήθως, μόνο που ο αγαπητός μας πρόεδρος, έχοντας πιει και πορνέψει ιδιαιτέρως όσο τρώγανε, άναψε και πάλι στον καφέ, που το σερβίρισαν η Αυγουστίνα κι η Μισέτ, ο Ζελαμίρ κι ο Ερωτιδέας. Τους διεύθυνε η γρια Φανσόν κι από ιδιοτροπία της είχανε παραγγείλει ναναι γυμνή σα τα παιδιά. Αυτή η αντίθεση προκάλεσε τη νέα λάγνα μανία του Κυρβάλ, που αφέθηκε σε ορισμένες εκλεκτές παρεκτροπές με τη γρια και τον Ζελαμίρ, έτσι έχυσε επιτέλους."

Μαρκήσιος ντε Σαντ: Οι 120 μέρες των Σοδόμων

 

"Σηκώθηκαν τη κανονική ώρα. Ο επίσκοπος που είχε τελείως συνέλθει από τις ακρότητές του, είχε ξυπνήσει στις τέσσερις το πρωί και θεώρησε σκανδαλώδες το γεγονός να τον αφήσουν να κοιμηθεί μόνο. Χτύπησε το κουδούνι για να'ρθουν στην ορισμένη θέση τους η Ιουλία κι ο γαμιάς που του αντιστοιχούσε. Φτάσανε σχεδόν αμέσως και στα χέρια τους ο ακόλαστος βυθίστηκε ξανά μέσα σε νέες ασωτείες. Όταν τέλειωσε το πρωινό μες στο διαμέρισμα των κοριτσιών, κατά τη συνήθειά του, ο Ντυρσέ άρχισε να τις επιθεωρεί και παρόλα όσα είχανε πει, διαπίστωσε καινούριες παραβάσεις. Η Μισέλ ήταν ένοχη για κάτι κι η Αυγουστίνα, παρόλο που ο Κυρβάλ της είχε μηνύσει να κρατηθεί όλη μέρα σε μια ορισμένη κατάσταση, είχε κάνει το ακριβώς αντίθετο: το είχε ξεχάσει, ζητούσε να τη συγχωρέσουν κι υποσχότανε πως δε θα ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Η τετραρχία όμως ήταν αδυσώπητη και τις γράψανε και τις δυο στον κατάλογο για να τιμωρηθούνε το πρώτο Σάββατο. Τα κοριτσάκια τους είχαν ιδιαιτέρως δυσαρεστήσει με την αδεξιότητά τους στη τέχνη του αυνανισμού κι ο τρόπος που' χανε δοκιμάσει τη παραμονή τους είχεν εκνευρίσει. Ο Ντυρσέ πρότεινε να ορίσουν μιαν ώρα κάθε πρωί για να τους κάνουν μάθημα, έτσι ο καθένας με τη σειρά του θα σηκωνόταν μιαν ώρα νωρίτερα. Η ώρα για την εξάσκηση ορίστηκε από τις εννιά μέχρι τις δέκα. Αποφασίσαν να κάθεται αυτός με την ησυχία του σε μια πολυθρόνα, στο κέντρο του χαρεμιού. Κάθε κοριτσάκι που θα τ' οδηγούσε και θα το βοηθούσε η Ντυκλό, η καλύτερη αυνανίστρια του πύργου, θα δοκιμαζότανε πάνω του. Η Ντυκλό θα οδηγούσε τις κινήσεις του χεριού του, θα του μάθαινε τη ταχύτητα που πρεπε να δώσει στους παλμούς, ανάλογα με τη κατάσταση του άρχοντα, θα του' δειχνε τη στάση και τη θέση που πρεπε να χει όσο κρατούσε η επιχείρηση, θα ορίζανε τέλος τιμωρία για όποια, μετά το πρώτο δεκαπενθήμερο, δε θα τα χε καταφέρει τέλεια σ' αυτή τη τέχνη, χωρίς να χει ανάγκη από άλλα μαθήματα. Τους συστήσανε, σύμφωνα με τις αρχές του φραγκισκανού, να κρατούνε συνέχεια, όσο διαρκεί η επιχείρηση, τη κεφαλή ξεσκέπαστη. Το δεύτερο χέρι που θα μενε λεύτερο, θα πρεπε ασταμάτητα, όλην αυτή την ώρα, να χαϊδεύει τα περίχωρα, ανάλογα με τις διάφορες ιδιοτροπίες του κυρίου. Αυτό το σχέδιο του τραπεζίτη, άρεσε σ' όλους."

Μαρκήσιος ντε Σαντ: Οι 120 μέρες των Σοδόμων

 

" Η πούτσα φούσκωσε. Η Αλεξίνα δεν μπορούσε ν' αντέξει τέτοια ευτυχία. Κατέρρευσε πάνω στο πρόσωπο της Κωλκωλίνας, που συνέχισε να γλύφει, ενώ ο πρίγκιπας την ακολούθησε στην πτώση της, με την πούτσα στον κώλο. Ακόμη μερικά κουνήματα, και ο Μόνυ εξαπέλυσε το χύση του. Εκείνη έμεινε ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ενώ ο Μόνυ πήγε να πλυθεί και η Κωλκωλίνα σηκώθηκε να κατουρήσει. Πήρε έναν κουβά, στάθηκε όρθια από πάνω με τα πόδια ανοιχτά, σήκωσε το νυχτικό της και κατούρησε για πολλή ώρα, μετά, για να τινάξει τις τελευταίες σταγόνες που κρέμονταν από τις τρίχες, άφησε μια μικρή πορδή, τρυφερή και διακριτική που ερέθισε ιδιαιτέρως τον Μόνυ.
"Χέσε μέσα στα χέρια μου, χέσε μέσα στα χέρια μου!" φώναξε. Εκείνη χαμογέλασε. Χαμήλωσε λίγο τον κώλο της και άρχισε να σφίγγεται πάνω από τα χέρια του Μόνυ που είχε καθίσει πίσω της. Μέσα από τη λινή διάφανη κιλότα φαίνονταν τα όμορφα μυώδη μπούτια της. Μαύρες κάλτσες ανέβαιναν μέχρι πάνω από τα γόνατά της και αγκάλιαζαν δυο υπέροχες γάμπες ασύγκριτης ωραιότητας, ούτε πολύ χοντρές, ούτε πολύ λεπτές. Ο κώλος, στη θέση που βρισκόταν, ξεπεταγόταν θαυμαστά καδραρισμένος από τη σχισμή της κιλότας. Ο Μόνυ κοιτούσε προσεχτικά τα δυο ρόδινα, μελαχρινά κωλομέρια, χνουδωτά και ζωντανεμένα.... Διέκρινε το τέλος της σπονδυλικής στήλης που προεξείχε ενώ λίγο πιο κάτω άρχιζε η σχισμή του πισινού. Στην αρχή πλατιά, μετά στενότερη και βαθύτερη, καθώς τα κωλομέρια πάχαιναν. Έφτανε έτσι μέχρι τη σκούρα, στρογγυλή και γεμάτη ζάρες κωλοτρυπίδα. Οι προσπάθειες της νεαρής είχαν σαν αρχικό αποτέλεσμα να διασταλεί η κωλοτρυπίδα και να φανεί το δέρμα, απαλό και ροζ, που βρισκόταν στο εσωτερικό και έμοιαζε με γυριστό χείλος.
"Χέσε λοιπόν", φώναξε ο Μόνυ.
Σύντομα εμφανίστηκε μια μυτούλα σκατό, μικρό και ασήμαντο, που έδειξε το κεφάλι του και χάθηκε αμέσως στη σπηλιά του. Στη συνέχεια ξαναφάνηκε, ακολουθούμενο βραδέως και μεγαλοπρεπώς από το υπόλοιπο λουκάνικο, που ήταν μία από τις ωραιότερες κουράδες που ένα χοντρό έντερο θα μπορούσε να δημιουργήσει.
Το σκατό έβγαινε λιπαρό και καλοσχηματισμένο, πλεγμένο με ηρεμία, σαν παλαμάρι πλοίου. Αιωρείτο χαριτωμένα ανάμεσα στα όμορφα κωλομέρια που άνοιγαν όλο και περισσότερο. Σύντομα άρχισε να τραντάζεται πιο δυνατά. Ο κώλος διεστάλει ακόμα περισσότερο, και το σκατό έπεσε, ολόζεστο και αχνιστό, στα χέρια του Μόνυ που τα είχε τεντώσει για να το δεχτούν. Τότε φώναξε:
"Μείνε έτσι!", και, σκύβοντας, της έγλειφε την κωλοτρυπίδα, παίζοντας την κουράδα στα χέρια του. Έπειτα την έλιωσε με λαγνεία και πασάλειψε μ' αυτήν όλο του το σώμα. Η Κωλκολίνα γδυνόταν για να κάνει ότι και η Αλεξίνα, που είχε γυμνωθεί και έδειχνε στον Μόνυ τον χοντρό της κώλο τον διάφανο, όπως τον έχουν οι ξανθιές...... "

Γκιγιώμ Απολιναίρ: Οι έντεκα χιλιάδες βέργες ή οι έρωτες ενός Οσποδάρου

 

" Όμως, η νέα εποχή σημαδεύεται από την ιδιαίτερη λατρεία της Παρθένου, Μητέρας του Θεού, που γίνεται, αν και όχι νομότυπα, ίση με τα πρόσωπα της Τριάδος, μια πραγματική βασίλισσα των ουρανών, άστρο που μεσολαβεί για τη σωτηρία των ανθρώπων. Οι καθεδρικοί ναοί, οι αφιερωμένοι στη Νοτρ- Νταμ, που ξεπηδούν στη βόρεια Γαλλία γύρω στο 1150, είναι το ορατό σύμβολο της νέας πνευματικότητας. Οι σχολές που λειτουργούν μέσα στους καθεδρικούς ναούς θα μετατραπούν σταδιακά σε αυτόνομα πανεπιστήμια. Στην Προβηγκία των τροβαδούρων, η λατρεία της Παρθένου γίνεται συνώνυμη με τη λατρεία μιας Κυρίας. Το ερωτικό αυτό φαινόμενο, την ύπαρξη του οποίου πολλοί ιστορικοί αρνούνται με τη δικαιολογία ότι ποτέ δεν πραγματώθηκε, συνίσταται σε μια διανοητική ένταση του ερωτευμένου που, μεγενθύνοντας χωρίς να ικανοποιεί τον πόθο του για την Κυρία, φτάνει σε μιαν ιδιαίτερη εμπειρία, που μπορούμε να συγκρίνουμε χωρίς δισταγμό με μια μυστικιστική εμπειρία."

Λεξικό των θρησκειών- Mircea Eliade, Ioan P. Couliano- Το Βήμα- σελ. 258

 

Καλημεερα.
Είδα σε αυτό το τοπικ οτι γίνονται αναφορές στον Κρισναμουρτι.Ψάχνω ενα βιβλίο του και δεν το βρίσκω πουθενά.
Γνωτιζει κάποιος που μπορώ να το βρω;
"Το ξύπνημα της νοημοσύνης" λέγεται και αναζητώ τον πρώτο τόμο

Ευχαριστώ εκ των προτερων,
Μαρια

 

Δοκιμασες να το παραγγείλεις σε κάποιο βιβλιοπωλείο?

 

Οχι..όσο εψαξα στο ίντερνετ σε ολα τα βιβλιοπωλεια οι προσπαθειες μου απέβησαν άκαρπες.
Θα προσπαθήσω απο εβδομαδα να πάρω καποια βιβλιοπωλεια σβαρνα μήπως και μπορούν να μου το φέρουν.Φοβάμαι ομως πως πλεον δεν βγαίνει σε κυκλοφορια.

 

Μπορείς να μπεις στο booksmania.gr και να ρωτησεις μήπως το έχει κανείς και το πουλάει.
Επίσης,στο κέντρο της Αθήνας έχει αρκετά μαγαζιά που πουλάνε μεταχειρισμένα βιβλία,απλά πρέπει να ψάξεις πάρα πολύ ανάμεσα στις στοίβες.
Καλή τύχη!

 

Απο Θεσσαλονίκη είμαι αλλα θα κοιτάξω στο booksmania.
Να 'σαι καλα

 

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ειναι κάτι που μπορεί να φέρει εις πέρας ΜΟΝΟ Ο ΑΜΕΣΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ,
και κανένας άλλος δεν μπορεί να διανύσει αυτή τη διαδρομή στη θέση του.

Άλις Μίλερ (Η απαγορευμένη γνώση)