24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Υπάρχουν και άτομα που δεν καταδυναστεύτηκαν από τα μικρά παιδιά τους, αλλά προσάρμοσαν με επιτυχία την ασύμμετρη σχέση τους στις καινούργιες συνθηκες (ετσι δεν γίνεται σε κάθε υγιή σχέση με την έλευση απογόνων; ). Τα παιδιά δεν είναι τύραννοι, εκτός αν τους επιτραπεί να γίνουν.
Πριν αναφέρετε ξανά κάποιο περιπτωσιολογικό τραγικό παράδειγμα, διαβάστε παρακάτω.

Κατανοώ ότι μόνο έτσι αντιλαμβάνεστε την ασυμμετρία, αλλά πρόκειται για πολύ διαστρεβλωμένη εικόνα. Φαίνεται να εξαντλείται για σας σε ένα κίνκυ παιχνίδι επιβολής, μάλιστα απάνθρωπο, όπου οι όποιες τρέχουσες συνθήκες δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη, και ικανοποιείται αποκλειστικά η όποια στιγμιαία και ανέρματιστη καύλα του κυριαρχικού μέλους, εις βάρος, ενάντια, του υποτακτικού. Γιατί αποκλείετε το ενδεχόμενο να θέλουν και να ικανοποιούνται και οι δύο;

Γενικότερα: η ασυμμετρία είναι πλήρης τρόπος σχετίζεσθαι, και υπάρχουν άτομα που την επέλεξαν και τη χαίρονται 24/7 - κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες - με συνείδηση και συνέπεια, με απόλαυση αμφότεροι, οσο ανέφικτο και να σας φαίνεται.

Η θεία σας είναι το γλαφυρότερο παράδειγμα όσων προσπαθούν να φέρουν στα μέτρα τους, αυθαίρετα και χωρίς συνέπεια, καταστάσεις στις οποίες δεν χωράνε, είτε πρόκειται για θρησκεία, για βδσμ, για προγράμματα υγιεινής ζωής, ή οτιδηποτε άλλο χρειάζεται συνοχή. Η θεία σας είναι παράδειγμα αποσπασματικής βολής, όχι συγκρότησης.

Είναι κατά τη γνώμη μου αστεία υπεροπτικό να θεωρήσει κανείς ότι η προσωπική του κοσμοθεωρία είναι και η μοναδική υπάρχουσα. Από την άλλη, κατανοώ πλήρως ότι συνθήκες, ικανότητες και βιώματα μπορούν να σχηματίσουν μια περιορισμένη και περιοριστική εικόνα.
Και εδώ είναι ο σημαντικός ρόλος της ανταλλαγής απόψεων, που μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση άλλων θεάσεων, όσο δεν οχυρώνεται κάνεις στη θέση του, πεισματικά αρνούμενος ότι υπάρχουν και άλλα.

 

Τώρα να σου πω την μαύρη μου αλήθεια σπάνια σε διαβάζω , η άποψη σου δεν με αφορά καθόλου Και ούτε καν σου απαντάω ορισμένες φορές κι ας μου απευθύνεσαι κι αυτό γιατί είσαι εξαιρετικά κουραστική πλέον για μένα προσωπικά ..!απλά επειδή είδα ότι αναφέρθηκες προσωπικά αφήνοντας υπονοούμενα ότι μπορεί να είχα παιδιά δυνάστες και τυράννους και μικρούς σατανάδες λυπάμαι θα σε στεναχωρήσω ! Εγώ είπα ξεκάθαρα πως οι ρυθμοί της ζωής και οι προτεραιότητες και οι υποχρεώσεις έχοντας μικρά παιδιά αλλάζουν αναγκαστικά την ροή . Επίσης επειδή μάλλον έχεις μια μικρή δυσκολία στην κατανόηση κειμένων να σου προτείνω να ξανα διαβάσεις την απάντηση μου όπου ξεκάθαρα αναγραφω ότι πρόκειται για άποψη μου και όχι για καμία παγκόσμια αλήθεια !

Όσο για την θεία μου την Φραξω καλά να είναι όπου να ναι η γυναίκα ! Είναι το πιο ταιριαστό παράδειγμα που μπορούσα να δώσω και ας μην έχεις εσύ προσωπικά την αντίληψη να το κατανοήσεις .

 

μην κουράζεστε. έτσι κι αλλιώς δεν καταφέρνετε.
αυτό δεν εμποδίζει άλλους να καταφέρνουν.

 

 
Βλεπω ότι σας χρειάζεται να προσπαθείτε να γίνετε προσβλητική. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να βγει κάνεις από μια δύσκολη θέση, ελλείψει άλλων δυνατοτήτων, αλλά ξέρετε, οι χαρακτηρισμοί αφορούν αποκλειστικά αυτόν που αναγκάζεται να τους ξεστομίσει.
Είναι δε για μένα προσωπικά διασκεδαστικό, και διδακτικό συνάμα, να βλέπω σε τι ακρότητες μπορεί να αναγκάζει μια οχύρωση.
Δεν ζηλεύω τη θέση σας.

 

Άλλο λένε ότι τα καταφέρνουν και άλλο τα καταφέρνουν. Παίζει κι αυτό, ναι;

 

Υποτίθεται ότι το ζητούμενο ήταν συζήτηση και ανάλυση. Και το έχετε γυρίσει στο προσωπικό. Όχι μόνο αυτό, αλλά δεν το αφήνετε να ξεφύγει κι από το προσωπικό, οπότε ξεφεύγουμε από τα όρια του λάθους και φτάνουμε στην επιτηδευμένη αντιπαράθεση.

Κανονικά θα έπρεπε να ενοχλείστε συλλογικά για την επίδραση που έχουν τέτοιες συμπεριφορές σε μέλη που αναρωτιούνται αν έχει νόημα να συμμετάσχουν σε μια συζήτηση.

Δεν μπορεί να είναι τόσο δύσκολο να γίνει μια κουβέντα χωρίς να ξεφεύγουμε σε αναζήτηση μαύρου/άσπρου.

Αυτό που βλέπω μέχρι στιγμής, στα επί του θέματος, είναι μια αδυναμία να γίνει αντιληπτό πως όλες οι πιθανές ισορροπίες είναι εφικτές, όσο σπάνιες κι αν θεωρηθούν. Όχι επειδή μου αρέσει να είναι εφικτές, αλλά επειδή απλή λογική και στατιστική καθιστούν το αντίθετο από αδύνατο έως ύβρη (με την κλασική της έννοια). Επιπλέον βλέπω μια αδυναμία να διαχωριστεί η προσωπική εμπειρία από το θεωρητικό της υπόθεσης. Η πρώτη είναι ένα δεδομένο, μια ένδειξη. Το δεύτερο είναι πολύ πιο ευρύ πεδίο όμως.

Πάνω από όλα θεωρώ το αρχικό ερώτημα του νήματος άτοπο όταν είναι τόσο δύσκολο να αποστασιοποιηθούμε επαρκώς για να εξετάσουμε πώς θα ήταν ή δεν θα ήταν κάτι τέτοιο εφικτό και για ποιο λόγο.

Κάθε τέτοια άσκηση είναι λογικότερο να ξεκινά με ερώτημα για το τι θα χρειαζόταν ώστε να επιτευχθεί 24/7, κι αυτό αφού διαχωρίσουμε το physical από το mental expression του 24/7. Κανένα από τα δυο δεν είναι αρκετό από μόνο του, αλλά το καθένα μπορεί να είναι αρκετό για να μιλάμε για 24/7. Δεν έχει καμία σημασία ότι κάποιος δίνει προτεραιότητα στο mental, κάποιος άλλος στο physical και ποιος μπορεί να πετύχει τι. Αυτά είναι ζητήματα εφαρμογής. Το να λέμε ότι υπάρχουν δυσκολίες στην εφαρμογή είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς ισχύει αξιωματικά για οτιδήποτε. Δεν το χρησιμοποιούμε αυτόματα ως απόδειξη του ανέφικτου μιας προσπάθειας.

 

Δεν είναι τυχαίο που οι μενταλιστές Ελλάδος αδυνατούν να πείσουν για άλλη μια φορά τους θιασώτες μιας απτής αισθητικής ως προς το ζητούμενο. Ούτε ότι τέτοιου είδους νήματα έχουν την τάση να κολλάνε σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια στην παράθεση καταστάσεων επί των οποίων ζητείται λύση.
Οι μεν θα έπρεπε να αντιλαμβάνονται πως η οποιαδήποτε καταφυγή σε γενικές έννοιες τύπου "θέληση", εκτός του ότι είναι λογικό να αποτελεί κόκκινο πανί, σκιαγραφεί και τον τρόπο με τον οποίο τείνουν να αντιμετωπίζουν οτιδήποτε συνιστά εμπόδιο. Κατά βάση στο μυαλό τους με οτιδήποτε συνεπάγεται αυτό. Οι δε ότι η κατάδειξη των προβλημάτων αυτών δεν επαρκεί για να συσταθεί μια επιχειρηματολογία που θα καθόριζε το ζητούμενο ως κάτι το άτοπο. Και βεβαίως ουδόλως επρόκειτο ποτέ να ενδιαφέρει την άλλη πλευρά.
Ας φανταστούμε την όποια προβληματική κατάσταση σαν ένα γενικόλογο βράχο. Κάποιοι κάνουν τον κύκλο σαν καλά παιδιά και κάποιοι απλά στέκουν και τον κοιτούν εκ του μακρόθεν. Χοντρικά πάντα. Ίσως μια καλύτερη αντιμετώπιση θα ήταν μια μετατόπιση του ενδιαφέροντος, από το επίπεδο του πως επιλύει το αντίπαλο δέος το πρόβλημα, σε αυτό μιας περαιτέρω σκιαγράφησης του εκάστοτε προβλήματος αυτού καθ' αυτού. Ειδάλλως δε βλέπω το πως θα μπορούσε να υπάρξει ένα κοινό σημείο αναφοράς και υπ' αυτή την έννοια δε βλέπω και το πως θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί και κάτι το πιο ουσιαστικό.
Όταν μπαίνει πχ το παιδί σαν πρόβλημα, χρειάζεται καταρχάς να γίνει μια κουβέντα επάνω στο ίδιο το παιδί και να αναπτυχθεί κατά το δυνατό όλο το εύρος των ζητημάτων που τίθενται με την ύπαρξη αυτού. Γιατί δεν είναι καθόλου δεδομένο το πως αυτό νοείται τελικά και οι υπόλοιποι μπαίνουν μοιραία σε μια διαδικασία να αντλήσουν περιεχόμενο από τη συγκεκριμένη λύση που προβάλλεται.
Είναι κάτι που πιστεύω ότι θα μπορούσε να άρει σε μεγάλο βαθμό πρότερες αντιδικίες και ίσως βοηθούσε και σε επίπεδο αποφυγής έκφρασης απόψεων που θα μπορούσαν να αδικούν.

 

Δεν εχω παιδια. Εχω ομως ανηψια. Ενα πραγμα ειναι 100% επιβεβαιωμενο.... Αν δεν υπαρχει νταντα να τα φροντιζει και εργαζονται και οι δυο γονεις, τοτε το s/m παει περιπατο, 23 με...24 ωρες το 24ωρο. Αυτη ειναι η ωμη πραγματικοτητα. Ειδικα αν μιλαμε για φαση 1 ετους το ενα μωρο και 2-3 των το αλλο.

 

Δηλαδή με τις παραπάνω υποχρεώσεις και καθημερινές δυσκολίες χάνεις τον τρόπο που αυτοεκφράζεσαι γενικώς;
Και ισχύει μόνο αν έρθουν παιδιά;Τι γίνεται όταν αρρωσταίνεις; λες "οπ αυτό δεν ήταν στο πρόγραμμα,παύση για λίγο και μετά παίζουμε πάλι." Υποτίθεται αυτό βγαίνει φυσικά στον άλλον κι έτσι θέλει...Αλλιώς τι είναι;παιχνίδι ενηλίκων; που κάποτε βαριέσαι ή κουράζεσαι,κι όταν έρθουν δυσκολίες λες "οκ ας σοβαρευτούμε τώρα" ;
Είναι θεατρικοί ρόλοι;
Τι είναι;

Εξαρτάται τι θέλει ο καθένας να είναι.
Αν θεωρεί κάποιος ότι τον εκφράζει το 24/7 τότε είναι πραγματικό και θα διατηρηθεί.Δε νομίζω ότι είναι θέμα προτίμησης για εκείνον,τύπου "α μου αρέσει το κρασί",
είναι θέμα ανάγκης "είμαι αλκοολικός κι αν δε πιω κρασί,δε λειτουργώ" εντάξει δραματοποιημένο παράδειγμα,δε το έχω με τα παραδείγματα και παρ' όλα αυτά επιμένω να τα χρησιμοποιώ 
αλλά κάπως έτσι πάει νομίζω,στις δυσκολίες δεν αποδυναμώνεται η ανάγκη για αλκοόλ στον αλκοολικό.Λες να ενδυναμώνεται;;τώρα που το σκέφτομαι,αναρωτιέμαι...
(Δεν παραλληλίζω το 24/7 με τον αλκοολισμό ή γενικώς με οποιοδήποτε εθισμό,είναι άσχετο παράδειγμα για να δείξω τη διαφορά προτίμησης-ανάγκης)

Αν θεωρεί κάποιος ότι του αρέσει που και που μόνο ή κυρίως στο σεξουαλικό κομμάτι τότε ναι το 24/7 είναι μια φαντασία και αν σπρωχτεί σε κάτι τέτοιο θα το παρατήσει με τη πρώτη ευκαιρία/δυσκολία.Γιατί εδώ δεν έχει να κάνει τόσο με ανάγκη,μπορεί να κάνει και χωρίς αυτό,και μάλιστα καλύτερα αφού ασυναίσθητα το κάνει πέρα για να ασχοληθεί με τις δυσκολίες που ήρθανε,σα να ήταν κι αυτό ένα βάρος δηλαδή.

Είναι ίσως δύσκολο να διαχειριστείς τη κατάσταση όταν τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα αλλά έχει να κάνει καθαρά με το πως λειτουργεί ο καθένας,τι έχει ανάγκη.
Για να εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ έστω ότι κάποιον τον λένε Τάκη,δε θα γυρνάει στο όνομα Θάνος στα ξαφνικά.Το όνομά του είναι Τάκης και αυτό θα είναι σ' όλη του τη ζωή,ναι αλλάζει στη διάρκεια της ζωής του σε πολλά πράγματα αλλά παραμένει Τάκης,τι να κάνουμε;καταδίκη 
Όποιο πρόβλημα και να έρθει,αυτός θα είναι.
Όπως το όνομα έτσι κι η ανάγκη αυτοέκφρασης,δεν αλλάζει,αλλάζει μόνο όταν δεν είναι αληθινή για εμάς,αν πχ ο Τάκης νιώθει Άννα από πάντα και φορούσε το όνομα Τάκης απλώς.Οπότε ό,τι επιλέγουμε να το επιλέγουμε συνειδητά και να είναι αυτό που μας εκφράζει πραγματικά.

Δεν έχει νόημα να λέμε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει το 24/7 γιατί ο καθένας κουβαλάει τα δικά του θέλω και τις δικές του ανάγκες και κοσμοθεωρίες και βιώματα οπότε δε καταλήγει κάπου...Αρκεί να ξέρει ο καθένας τι θέλει πραγματικά κι αυτό που θέλει είναι η αλήθεια του,ο κόσμος του και υπάρχει.

 

ένας δεκαοχτάχρονος θα μπορούσε να 'χει τους ίδιους φόβους για την πρώτη φορά που θα πιάσει δουλειά. και για μετά.
ένας άλλος δεκαοχτάχρονος θα μπορούσε να διακρίνει τις νέες δυνατότητες που θα προκύψουν με την πρώτη του δουλειά. και την επόμενη.
υπάρχουν άνθρωποι που με οποιαδήποτε αλλαγή στη ζωή τους, σε κάθε βήμα, αποσυντονίζονται, πανικοβάλλονται, χάνουν τον έλεγχο, πελαγώνουν. άλλοι άνθρωποι το χειρίζονται πιο μετρημένα.

δεν είναι ψέμα πως πολύωρες επαγγελματικές υποχρεώσεις, ο αθλητισμός, απαιτητικά χόμπυ, περίπλοκη καθημερινότητα, ειδικές ανάγκες, έκτακτες ασθένειες κλπ περιορίζουν τις διαθέσιμες ώρες για s/m πρακτικές. αλλά ποιός μίλησε για 24/7 s/m πρακτικές; το d/s δεν είναι 24/7 s/m πρακτικές, δεν εξαντλείται σ' αυτές. όχι οτι είναι ακατόρθωτο να πας στη δουλειά με κλιπς ή να θηλάσεις με κολάρο, για παράδειγμα. αλλά το d/s δεν εξαντλείται στις s/m πρακτικές. είναι τρόπος να ζεις μιά σχέση. υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. ένας άλλος τρόπος να ζεις ή να μην ζείς μιά σχέση, είναι να είσαι 100% σίγουρος οτι δεν μπορείς να ζήσεις μιά σχέση, κι επιπλέον να είσαι 100% σίγουρος οτι αφού εσύ δεν μπορείς να ζήσεις μιά σχέση, κανένας δεν μπορεί να ζήσει μιά σχέση, που είναι και βολικό και ευκολόπιοτο, με οποιαδήποτε δικαιολογία.
οι υπολογισμοί που εύκολα και γρήγορα δίνουν πάντα 100% αποτέλεσμα, έχουν πάντα σφάλμα. επιβεβαιωμένο.

 

Παιδια το 24/7 ειναι 24/7 και μαλλον δεν εχετε δει καταλαβει τι σημαινει σκλαβος κλπ κλπ.Εκτος δλδ του οτι εχουν σκοτωθει ανθρωποι για να τελειωσει το θεμα της σκλαβιας,μολαταυτα προφανως σε οποιον αρεσει δικαιωμα του.Ωστοσο το 24/7 δεν διαχωριζει θεματα υγειας παιδιων κλπ.Και απαντωντας στην @vussinada σου απαντω ευθαρσως οτι προφανως το 24/7 που εννοουνε εδω περα δεν ειναι 24/7.Δλδ σκλαβοι στα χωραφια οχι απλα αρρωστοι αλλα και με εγχειρηση ανοιχτης καρδιας πηγαιναν για δουλεια στο χωραφι.Γεννουσαν πανω στην δουλεια και οποια ειχε δυνατη κραση ζουσε και αυτη και το παιδι.Οχι γιατι καποια στιγμη ή πρεπει επιτελους να μαθουμε τι σημαινει η καθε λέξη ή να νοιωσουμε τι κανουμε εν τελει και να μην λεμε ετσι απλα ''ειμαι σκλαβος/α του''

 

Βασ'κά να κάνουτι παιδγιά όταν συνειδητά το θέτε...
Τα παιδγιά ως προϊόν διαδικασίας απόδειξης επιτυχούς εύρεσης της σωστής τρύπας ή αντιστοίχως εκτάσεως των μηρών και κάτι άλλα όμορφα που έλεγε o @lizard_ , ναι μεν δημιουργούν ...μπούγιο, πλην όμως εκτός σπανιότατων εξαιρέσεων*, αδυνατούν εξ αντικειμένου να αποφύγουν να καταστούν αναπαραγωγά όργανα του μπούγιου κλπ κλπ...

*...<1%