Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Επίσης!  

 

Όταν κάτι είναι μπερδεμένο ή μας μοιάζει μπερδεμένο, προσπαθούμε να το κατανοήσουμε. Αν θέλουμε. Αν μπορούμε επίσης.
Αν τα βλέπουμε μονοδιάστατα, δεν ξεμπερδευεται τίποτε. Οτιδήποτε διαφορετικό, μοιάζει μπερδεμένο.

Οι ορισμοί απηχούν θεωρήσεις και άρα κρίνονται. Δεν τους ενστερνιζομαστε άκριτα. Τίποτε δεν είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Θα εκπλαγειτε, αλλά υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ενστερνίζονται τους ορισμούς του Θουκυδίδη ή του Αριστοτέλη.
Η φιλοσοφία και γεννά απόψεις. Ρόλος της. Δεν βοηθά η παπαγαλια.

Και εγώ πράγματα που κατανοώ εύκολα προτιμώ να διαβάζω. Αλλά δεν μου γίνεται πάντα το χατίρι βλέπετε.
Αν κάτι δεν το κατανοώ εύκολα, αποφεύγω να αφορισω.
Για τον πόνο στα μάτια, έχω οφθαλμικές σταγόνες.

Ω αλήθεια; Από πότε όλα αυτά;
Εφόσον γνωρίζετε φιλοσοφία, θα ξέρετε και πως η ιστορία διαβάζεται από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Δοκιμάστε να ρωτήσετε έναν φιλοχουντικό και έναν κομμουνιστή, να σας πουν για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Θα εκπλαγειτε από τις εντελώς διαφορετικές ιστορικές αλήθειες που θα λάβετε ως απάντηση.

Αν ούτε αυτό σας καλύπτει, ρωτήστε ιστορικούς. Θα σάς διαφωτίσουν.

Κανένα ιστορικό κείμενο δεν καταγράφει τα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν. Πάντα καταγράφονται με βάση την πλευρά θέασης.
Η ιστορία πάντα αποφαίνεται. Πάντα όμως.

Εγώ το λέω. Αλλά τώρα δεν μιλάω με τον εαυτό μου. Ή μήπως όχι;

Φαίνεται πως σας αρέσει γιατί συμβάλλετε ξανά. Η αντιπαραβολή απόψεων ποτέ δεν μπορεί να είναι δυσάρεστη διαδικασία. Δυσάρεστη μπορει να γίνει όταν εν τέλει ανατρέπει θεωρήσεις μας και δεν το θέλαμε. Και μετά μας πονάνε διάφορα. Αλλά τι να κάνουμε;

 

 

Tσα !

 

Δεν είναι ιστορικοί ο φιλοχουντικός και ο κομμουνιστής. Μαρτυρίες προσφέρουν. Ένα από τα πολλά στοιχεία που παίρνει ο ιστορικός υπόψη του.

Η ιστορία καταγράφει τι πραγματικά συνέβη.

Αντιφάσκετε όμως. Πιο πάνω μας λέτε για απόψεις και διαφορετικές οπτικές, τώρα μας λέτε πως αποφαίνεται, τελικά τι από τα δύο πιστεύετε πως ισχύει;

Κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Ως απάντηση στο τι να κάνουμε, το οποίο δεν επιθυμώ να χαρακτηρίσω, σας λέω απλά ότι υπάρχει λύση, εκτός από το κολλύριο που προσφερθήκατε  

 

Aυτό ακριβώς κάνει -και μόνο αυτό- και το λέει και κοτζάμ Φον Ράνκε, στο κάτω-κάτω, δεν το λέμε (μόνο) εμείς. Αποφαίνονται οι δικαστές, οι γιατροί, οι γκουρούδες, οι χαρτορίχτρες και -ενίοτε- οι προπονητές της εξέδρας, αλλά η ιστορία όχι, δεν "αποφαίνεται" η άτιμη.

Άσχετο : -Ο "φιλοχουντικός¨" τι στην ευχή είναι πάλι ; Εγώ χουντικούς ήξερα. Αλλά "φιλοχουντικούς" δεν είχα υπ' όψιν. Σιγά μην υπάρχει και "Σύλλογος Φίλων της Χούντας". Ή είσαι χουντικός ή δεν είσαι, αυτό ξέρω. Εκτός πια κι αν με τον όρο περιγράφεται η γνωστή πληθυσμιακή ομάδα που τοποθετείται πολιτικά ξεκινώντας με τη φράση "εγώ δεν είμαι φασίστας, ΑΛΛΑ..."

-Aλλά τι ;

 

Επίκαιρο εορταστικό.
Άντε τρεις μέρες ακόμη και θα φανούν τα καλικαντζαράκια.

Καλικάντζαροι
Ελληνική δοξασία (αρχαίας καταγωγής) «δαιμόνιων» που σύμφωνα με σύγχρονη δοξασία εμφανίζονται κατά το Δωδεκαήμερο (25 Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου). Σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία τις μέρες αυτές τα «νερά είναι αβάφτιστα» και οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους και να τους ανακατέψουν τα σπίτια, διότι είναι άτακτοι και τους αρέσουν τα παιχνίδια. Αυτοί ζουν στον κάτω κόσμο και τρέφονται με φίδια, σκουλίκια, κτλ.

.................
Σε μερικά μέρη τους καλικάντζαρους τους συνοδεύει η μάνα τους η «Καλικατζαρού» που τους «ορμηνεύει» τι να πειράξουν.

....................


Πηγή: el.wikipedia.org/wiki/Καλικάντζαροι

 

-Αλίμονο, λοιπόν, στα σκουλίκια (sic) και στα φίδια !

 

Αν ο ιστορικός παίρνει στοιχεία από μαρτυρίες ανθρώπων, τότε αντικειμενικά δεν μπορεί να καταγράψει απλά τα γεγονότα. Εκ των πραγμάτων προσθέτει θεάσεις. Θεάσεις των "μαρτύρων".

Ξέρετε το να συνεχίζουμε ακόμη να πιστεύουμε πως οι ιστορικοί ήταν και είναι, άκρως αντικειμενικοί άνθρωποι, χωρίς προσωπικές απόψεις, χωρίς δικές τους θεάσεις, χωρίς να έχουν καμία θέση για το κοινωνικό γίγνεσθαι, είναι αστείο.

Η ιστορία δεν είναι κάτι ιδεατό.

Κάπως έτσι θεωρούνται και οι δημοσιογράφοι. Ότι απλά καταγράφουν τι πραγματικά συνέβη.

Κάπως έτσι και οι φιλόσοφοι. Έχουμε όμως τόσες συγκρούσεις φιλοσοφικών απόψεων για τα ίδια θέματα. Όπως έχουμε και συγκρούσεις ιστορικών.
Το αμφισβητείτε και αυτό;

Η ιστορία πάντα αποφαίνεται. Ενδιαφέρουσα η προσπάθεια ταύτισης της καταγραφής ιστορικών γεγονότων με την ιστορική απόφανση, αλλά δεν θα επεκταθω απλά για να έχουμε κάτι να λέμε.

Δείχνετε μπερδεμένη στην προσπάθεια σας να βρείτε αντιφάσεις.

Το αν η ιστορία καταγράφει τι πραγματικά συνέβη ή όχι, ουσιαστικά ποτέ δεν το αντικρουσατε. Συνεχίζετε να λέτε μόνο ότι αυτό κάνει. Αφήνετε απ έξω βέβαια πως ακόμη και η ίδια η φράση, "τι πραγματικά συνέβη", διαβάζεται από διαφορετικές πλευρές.

 

Κοιτάξτε @subwhat, σας μιλώ για τον ορισμό της επιστήμης της ιστορίας, που είναι αυτός. Οι ιστορικοί είναι οι επιστήμονες της ιστορίας, κατά τα λοιπά είναι άνθρωποι σαν κι εμάς με όλες τους τις αδυναμίες που περιγράφετε. Αλλά ως επιστήμονες της ιστορίας έχουν ένα επαγγελματικό καθήκον, να βρουν τι πραγματικά συνέβη. Ως ιστορικό μέγεθος.

Το "κάπως έτσι" που μετέρχεστε είτε εισάγει κουβέντες του αέρα όπως εδώ είτε είναι κουβέντα του κομμωτηρίου που τότε σημαίνει πως αυτός που διακινεί τα κουτσομπολιά μάλλον ξέρει κι άλλα αλλά δεν θέλει να εκτεθεί περισσότερο, είτε αναφέρεται σε θέματα γενικά όπου το γενικό μπορεί να τεθεί με κάποια βεβαιότητα αλλά δεν έχουν ψαχτεί ή επιβεβαιωθεί οι λεπτομέρειες. Κάπως έτσι, χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες και οι φιλόσοφοι, ανεξαρτήτως κλάδου και σχολής φιλοσοφίας, προσπαθούν να προάγουν την ανθρώπινη γνώση - φυσικά όντας άνθρωποι με όλα τους τα χαρακτηριστικά και τις προσωπικές απόψεις και θεάσεις και αν θέλετε σημείο έναρξης και προτιμώμενη τελολογία όλα αυτά είναι θεμιτά και αναμενόμενα αλλά έχουν μεθοδολογία με την οποία προσεγγίζουν τα θέματά τους και η οποία είναι ελέγξιμη και έχουν επίσης τον θεσμό της επιστημονικής κριτικής, δημοσιεύουν αφού περάσουν από διαδικασία έγκρισης του κειμένου τους από το επιστημονικό περιοδικό και μετά κρίνει την δημοσίευσή τους η επιστημονική κοινότητα. Το ίδιο και με τους ιστορικούς. Οι δημοσιογράφοι δεν είναι "κάπως έτσι" είναι αλλιώς.

Όταν συζητάτε @subwhat, καλό θα ήταν να ξέρετε τι λέτε. Είναι απλό πια, ένα google σώζει από πολλές γκάφες. Αλλά το να επιμένετε σε γενικότητες και ad hominem επιθέσεις εκεί που απλά δεν γνωρίζετε το θέμα για το οποίο εσείς μιλήσατε, τι να πω, είναι μια τακτική που δεν θα σας βοηθήσει σε στιγμές (σας) ανεπάρκειας γνωστικού αντικειμένου. Γιατί πρέπει να θέλει και ο άλλος να ασχοληθεί για να βοηθηθείτε και ο γραπτός λόγος είναι με την πλευρά του, αφού τα γραπτά μένουν.

Παράδειγμα του ότι δεν ξέρετε τι λέτε είναι αυτό

Αυτός που "κοιτάει μόνο τον εαυτούλη του" είναι ο σολοιψιστής. Στην καθομιλουμένη που έχει περάσει ο όρος δείχνει απλά κακή περίπτωση ανθρώπου, ως φιλοσοφικός ορισμός υπάρχει και αυτός που είναι περισσότερο για να περιγράψει μια στάση και αντίληψη των πραγμάτων παρά για να προάγει ουσιαστικότερους στόχους της επιστήμης της φιλοσοφίας. Είτε σας αρέσει είτε όχι, είτε το έχετε απορρίψει - εδώ γελάω - είτε όχι, αυτή η στάση ζωής στηλιτεύεται στον Επιτάφιο του Περικλή, που έγραψε ο Θουκιδίδης, τι να κάνουμε, τον έγραψε και τον έχουμε ως σήμερα, σε μετάφραση Ελ. Βενιζέλου. Ξέρετε, δεν είναι τυχαίο. Είναι η βάση. Είναι ο λόγος που, χωρίς πάντα να ξέρουμε τις λεπτομέρειες, θεωρούμε κακή ιδέα τον σολοιψισμό και δεν εκτιμούμε τον σολοιψιστή, όπως άλλωστε κι εσείς, αφού είπατε "μόνο τον εαυτούλη του" έστω και σε λάθος πλαίσιο. Άρα δεν είναι τόσο απλό όσο τρεις λέξεις να λέτε "απορρίπτω τον Θουκιδίδη" στην πραγματικότητα είναι πάρα πολύ δουλειά για να το κάνετε. Την έχετε κάνει αυτή τη δουλειά; Πολύ αμφιβάλλω. Ξέρετε ίσως, ταυτίζεστε με κάποιον που να την έχει κάνει, έστω και στα πρόχειρα;
Ο ατομισμός, η φιλοσοφία του ατομιστή είναι άλλο πράγμα, είναι ένα ηθικό πρόταγμα, φιλοσοφία, ιδεολογία και κοινωνική στάση ζωής που δίνει έμφαση στην ηθική αξία του ατόμου και καταλήγει στο ότι οι επιθυμίες και τα συμφέροντα του ατόμου έχουν προτεραιότητα έναντι των συμφερόντων της κοινωνίας ή των κοινωνικών θεσμών. Όπως καταλαβαίνετε, ατομιστής μπορεί να είναι τόσο αυτός που αγωνίζεται για αξίες όσο και ο άνθρωπος της θρησκείας, δεν μπορούμε να ξέρουμε τα κίνητρα του καθενός. Δεν έχουμε στοιχεία. Ο ατομιστής δεν ταυτίζεται με τον σολοιψιστή. Ο ατομιστής έχει την συγκεκριμένη άποψη, ότι τα συμφέροντα του καθενός είναι υπέρτερα των συμφερόντων ενός συνόλου. Αλληλεπιδρά όμως και διαδρά σε αυτή τη βάση, αντίθετα με τον σολοιψιστή. Έχει και ιδέες και αξίες και πολλά άλλα, δεν είναι "τίποτα" η αποσκευή του ατομιστή.

Ο ατομισμός πάντως, ωθεί τον λέγοντα να ξέρει τι λέει, από τη στιγμή που χρειάζεται να προωθήσει τις θέσεις του εντός κοινωνίας ανθρώπων, ο σολοιψισμός ίσως να μην το θεωρεί αναγκαίο.

Άλλο παράδειγμα του ότι δεν ξέρετε τι λέτε και προτιμάτε μια ελαφρά επιθετική στάση μήπως και σας πάει καλά είναι αυτό

Μπερδεμένα γράφει αυτός που δεν γνωρίζει και τα έχει μπερδεμένα ο ίδιος, θεωρώ πως είναι η περίπτωσή σας και μη προς κακοφανισμό σας αλλά κρίνατε άλλο μέλος και όπως κρίνατε κρίνεστε κι εσείς. Μπερδεμένα επίσης γράφει ο μέτριος γραφειοκράτης που πρέπει να καλύψει πολλές περιπτώσεις τις οποίες δεν έχει προσδιορίσει επαρκώς και έτσι φτιάχνει ένα κείμενο δυσνόητο, ασαφές και ενίοτε ευτελές. Μια ακόμα κατηγορία που γράφει μπερδεμένα είναι κάποιοι κομπλεξικοί, που γράφουν έτσι γιατί πιστεύουν ότι φαίνονται πιο μορφωμένοι.

Το μπερδεμένο ουδείς προσπαθεί να κατανοήσει αγωνιζόμενος στα μουγκά και με άγχος για τον κακό του χαρακτήρα που δεν τον βοηθάει να διακρίνει γιατί βλέπει μονοδιάστατα. Είτε το βάζει στην άκρη ευγενικά, είτε ζητάει από τον μπερδεψία να του εξηγήσει τι λέει και τι εννοεί. Στοιχειώδες  

Ελπίζω να μη χρειαστεί να επανέλθω. Καλή συνέχεια  

 

Αν ήμουν υπεύθυνος προώθησης τσιπς, ποπ-κορν, κάθε είδους σκευασμάτων "τρώω και ξεχνιέμαι" (γαριδάκια και όλα τα εις -ίνια σημαντικά και εθιστικά), θα πλήρωνα εύκολα μια διακοσαρού τον μήνα για να έχω ένα διακριτικό hovering μπανεράκι ως αποκλειστική χορηγία σε αυτό το νήμα...
Γενικότερα, σχεδόν κάθε προϊόν ή υπηρεσία θα ζητούσε κάτι τέτοιο εύκολα...

 

Ουφ αγχωθηκα! Σε δυο μερες βγαινω!