Υπο - ερευνώ..

A ρε @rea..
Nα'ξερες τι ωραίο ήταν αυτό αυτή τη στιγμή για μένα (εγωιστικό το ξέρω αλλά...)  

 

Δεν βλέπω κανέναν εγωισμό σε αυτό, μόνο απόλαυση  ... Ευχαριστώ πολύ!!! 

 

Υ π ε Ρ ο χ ο!!

 

ΥπεΡευχαριστώ!!!  

 

Υποερευνώ 12

Τίτλος: Η Σιδηρά Κυρία

Όταν ξεκινάς το ταξίδι προς τον άγνωστο κόσμο της υποτακτικότητας σου, συνειδητοποιείς σύντομα, πως πολλά αναγνωριστικά σου στοιχεία, είναι επίκτητα και περιττά.

Η διαδικασία να ξεχωρίσεις τις πραγματικά δικές σου ανάγκες και επιθυμίες, από αυτές που σου "τοποθετήθηκαν" με διάφορους τρόπους, είναι ο δύσκολος δρόμος της αυτογνωσίας.

Και μόνο που ανέφερα την λέξη αυτογνωσία, ένιωσα σαν "γατάκι". Βρίσκομαι σε μια περίοδο της ζωής μου που είμαι μια μετάβαση, στα πάντα! Το αξιακό μου σύστημα θυμίζει γιαπί. Αλλού γκρεμίζω και αλλού χτίζω. Και είναι φυσικά μια συναρπαστική διαδικασία την οποία απολαμβάνω! ..Αλλά κάποιες φορές αναρωτιέμαι..που πάω?

Ερευνώ την υποτακτικότητα, σε διάφορα μεγέθη και μορφές. Υπέροχοι άνθρωποι με ξεναγούν στον μαγικό τους κόσμο, μου δίνουν εικόνες, γνώσεις, πληροφορίες, τις πολύτιμες στιγμές τους και μέσα από αυτό καταλαβαίνω και λίγο καλύτερα κάτι από εμένα και την δική μου υποτακτικότητα..

Βασικό μέλημα των υ είναι η παράδοση ελέγχου. Μέχρι που φτάνει αυτή η παράδοση?Μέχρι που φτάνει η υποτακτικότητα γενικά σαν έννοια? Μέχρι την εθελοδουλία.. σε αυτά τα άγρια μονοπάτια της υποταγής είχε την καλοσύνη να με ταξιδέψει μια σκλάβα. Ένας άνθρωπος που με το χάρισμα της μεταδοτικότητας της, μου έδωσε εικόνες- αισθήσεις και μυρωδιές ..που με κλόνισαν!

Μια πολύ μικρή ιδέα, ένα πανοραμικό βλεφάριασμα σε αυτόν τον τόσο αμφισβητήσιμο κόσμο του M/s .. Τα βιώματα της ανατριχιαστικά. Όση ώρα την άκουγα το μυαλό μου είχε σταματήσει. Δυσκολευόμουν ακόμα και να βρω ερωτήσεις. Τι να ρωτήσεις ρε γατάκι..που ούτε να το καταλάβεις καλά - καλά δεν μπορείς!

Υπάρχει το M/s? Υπάρχουν οι σκλάβες? Υπάρχουν οι Μάστερς?
Νήματα ατελείωτα πάνω σε αυτό και στα υπόγεια πριβέ η απαξίωση. Η πιο χρήσιμη συμβουλή που έχω πάρει ως τώρα είναι "Για ότι ακούς κράτα μικρό καλάθι γενικά". Από την μία οι αφορισμοί των αυτόκλητων ιεροκηρύκων και από την άλλη οι στομφώδεις wannabe με κυρίως πιάτο στο μενού τους το M/s και άντε να βγάλεις άκρη.

Βέβαια από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει και αν καεί.. άλλα μια περιέργεια με τρώει. Και αυτή η σκλάβα ήξερε πως να ταΐσει αυτό το περίεργο γατάκι, πολύ εύκολα! Μιλούσε απλά ανθρώπινα και καθαρά.

Στο κέντρο της Αθήνας, αυτό το σιχαμερό κωλοχανείο, υπάρχει μια μικρή όαση, Το Μοναστηράκι. Που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να το κάνουν και αυτό τσίρκουλο, διατηρεί ακόμα κάτι από αυτήν την αρχοντική ατμόσφαιρα. .. Στα πόδια της Ακρόπολης!
Η επιλογή της σκλάβας!

Πήγαμε σε ένα υπέροχο μαγαζί! Ένα νεοκλασικό κτίριο με χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, και καθίσαμε κοντά στο παράθυρο, να βλέπουμε το πλακόστρωτο και τα κεραμίδια από τα άλλα κτίρια, η θέα και η ατμόσφαιρα ήταν μαγική!

Και μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα άρχισε να μου μιλάει για τα βιώματα της, από την εκπαίδευσή της μέχρι σήμερα. Το βλέμμα της, οι κινήσεις της, ξαναζούσε τον πόνο, τα βασανιστήρια, την καύλα τον τρόμο, την αγάπη, τον θάνατο, τις χαρές και τις λύπες.. Όλα σε ένα τραπεζάκι με 2 ποικιλίες και ροζέ ξηρό κρασάκι, δίπλα στο παράθυρο ενός νεοκλασικού, στο Μοναστηράκι. Με ένα γατί με γουρλωμένα μάτια που προσπαθούσε να χωρέσει στο γιαπί αξιακό της σύστημα όλο "αυτό"!

Είχα απέναντί μου μια επιβλητική γυναίκα με ένα σπίτι που θυμίζει εξώφυλλο περιοδικού και μια αξιοζήλευτη θέση καριέρας, σε μόνιμη ηδονή της οδύνης. Αναπνέει πόνο σε κάθε της δευτερόλεπτο, δοκιμασίες σκληροπυρηνικές και χωρισμοί που τρελαίνουν άνθρωπο!Που σακατεύτηκε και λύγισε τόσες φορές. Το ξεπέρασε και προχώρησε, στα ίδια λημέρια, μέχρι να βρει αυτό που τελικά πάντα ήθελε.

Στέκεται ένας βράχος δύναμης μπροστά μου κ ταυτόχρονα μια ανοιχτή πληγή με ένα έντονο βλέμμα που έχει διασχίσει τα σκοτάδια του Μ/s και του εαυτού της.

Τι να καταλάβω? Πως να καταλάβω αυτήν την υποτακτικότητα?

Ίσως ένα κομμάτι της φύσης μας να το καταλαβαίνει (με κάποιο τρόπο) και ίσως ένα άλλο να συγκρούεται μαζί του.

Ίσως όλη αυτή η ταραχή μας να οφείλετε σε αυτήν την εσωτερική σύγκρουση. Δεν θα πω ψέμματα, όταν έμεινα μόνη, ένιωσα κραδασμούς και το έκρινα από άμυνα, σαν να μου είχε επιτεθεί "κάτι"

Ήμουν σε μια ωραία βόλτα με έναν άνθρωπο με ευγενική φύση περιποιητική και ζεστή.. δεν ένιωσα στιγμή φόβο ανασφάλεια ή το παραμικρό ίχνος αρνητικής ενέργειας! Πέρασα πολύ όμορφα..και παρόλα αυτά μέχρι να φτάσω στο σπίτι ένιωθα τέτοιο κλονισμό για όσα άκουσα που μου πήρε ώρα να συνέλθω.
... γατάκι τι περίμενες? Με σκλάβα συναντήθηκες!

Γιατί με επηρέασε τόσο η ιστορία της σκλάβας?
Και τελικά το κατάλαβα. Το άγνωστο και το διαφορετικό ήταν αυτό που επιτέθηκε στο γατάκι και στο κάθε γατάκι.. Μόνο που το συγκεκριμένο, μαζί με κάτι άλλα, μπορούν να το αναγνωρίσουν και να το διορθώσουν, γιατί έτσι μόνο ανοίγει αυτό το ρημαδάκι για μυαλό.

Η φωνής της λογικής που με ηρέμησε και με βοήθησε να καταλάβω τελικά.
Ο καθένας μας έχει την δική του πορεία. Και κάθε πορεία προς την απόλαυση και την ελευθερία της σκέψης μας, είναι σπουδαία. Έχω δύσκολες μάχες μπροστά μου και όλες μου οι δυνάμεις πρέπει να επικεντρώνονται σε αυτόν τον τόσο σημαντικό στόχο. Και όχι να τις αναλώνω δεξιά και αριστερά φοβικά και ανόητα

Δεν θα γράψω τίποτα απ όσα μου είπε η ίδια, τα γράφει κατά καιρούς πολύ καλύτερα από εμένα. Δεν θα δημοσιεύσω ούτε μια στιγμή της για να την προστατεύσω από τις κυράτσες της αυλής που δεν είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν τα δικά τους συμπλέγματα απέναντι στο διαφορετικό.

Είμαι υποτακτική .. και δεν έχω ιδέα που πάω και που θα φτάσω. Πάντως σίγουρα θέλω να είμαι κάπου που να ξέρω να σέβομαι το διαφορετικό, να μην το φοβάμαι και να απολαμβάνω την ύπαρξή του γύρω μου. Νόμιζα ότι το ήξερα αυτό, αλλά τελικά όχι, δεν το ήξερα στο βάθος που έπρεπε να το ξέρω.

Μου το έμαθε χθες, στα πόδια της Ακρόπολης, μια σιδηρά κυρία...

 

 

Αυτό το "σιδηρά κυρία" νάλειπε...
Μου θυμίζει την Μαργαρίτα την πράιμ μίνιστερ...

 

χαχαχαχαχαχα .. τι μέταλλο να βάλω? να καλέσω αλουμινά? 

 

Υποερευνώ 13

Οι Ανοιχτοί ορίζοντες μιας έντιμης perv..

Συναντηθήκαμε στο Village, ένα πολύ παγωμένο βράδυ. Καθίσαμε σε ένα ήσυχο μαγαζί, που έβλεπε τις περιοχές που αγκαλιάζει ο Κηφισός. Μπροστά μας η φωτισμένη πόλη και ο τεράστιος τροχός του allou fun park.

Ξεκίνησε το ταξίδι της λίγο πριν από εμένα, είναι και εκεινη "νιούμπι".. αλλά από εκείνες που το ψάχνουν διεξοδικά το πράγμα.
Όταν μπήκα στο φόρουμ, έβαλα την ταμπέλα sub, χωρίς καν να ξέρω καλά καλά τι σημαίνει. Ήξερα την κατεύθυνση και αυτό μου αρκούσε.
Εκείνη όμως το δούλεψε με τις ταμπέλες και τον προσδιορισμό της. Το έχω ξανασυναντήσει στην γυναικεία Κυριαρχία, να περνάει από διάφορα στάδια μέχρι να καταλήξει. Και τελικά βγαίνει προς όφελος πάντα αυτή η αναζήτηση όταν ξεκινάει τόσο ανοιχτά.

- Δεν υπάρχει συμβουλή να σου δώσω γιατί όλα είναι α ν ο ι χ τ ά.. αν δεν είναι έτσι ή γιουβέτσι, μπορεί να είναι παστίτσιο ή νερό ή κρασί.. Θα φας ή θα πιεις πάντως.
Σκούντα βρόντα, θα βρεις τον δρόμο σου, το θέμα είναι να μην είσαι στάσιμη.

Τόσο ανοιχτά και κατέληξε στη ταμπέλα perv.
-Τείνω προς την Κυριαρχία, αλλά δεν είμαι Κυρίαρχος, γιατί έχω πολλά ακόμα να μάθω.
Και αυτό λέει πάντα και στους υποτακτικούς που γνωρίζει. Αυτό είμαι, αυτό ξέρω, αν θες καλώς .
Τακτοποιημένα και ξεκάθαρα..

Και προχωράει βήμα - βήμα, παρατηρεί συζητά μελετά μαθαίνει από τα λάθη της και χτίζει μια στέρεη βάση για την Κυριαρχία της. Ψάχνει και ψάχνεται, δοκιμάζει και δοκιμάζεται, για να αναλάβει κάποια στιγμή την ευθύνη και τον έλεγχο του υ που θα μπορεί να την εμπιστευθεί.

-Είμαστε ανώμαλοι? την ρώτησα , και μου απάντησε με μια υπέροχη ανεμελιά..
- Εγώ πάντως, είμαι βλαμμένη.
Μεγαλείο και το ύφος και η απάντηση. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε βλαμμένοι, είναι μια αλήθεια. Είναι επίσης μια δύσκολη αποδοχή της φύσης μας .. που αυτή η perv έχει κατακτήσει και το λέει!

Δεν μπήκε στον κόπο να μου ζωγραφίσει μια όμορφη εικόνα για την ίδια ή για τον κόσμο της. Μιλούσε αληθινά για τα πάντα χωρίς μάσκες, δεν την ενδιαφέρει πως θα ακουστεί στα αυτάκια των άλλων.
Δεν την ενδιαφέρει αν θα σοκάρει ή αν θα κριθεί, την ενδιαφέρει να μην καταδεχθεί να κρυφτεί.

-Τωρα πια έχω τα θέλω μου και τα δεν θέλω μου!
Και ένα από τα θέλω της, να είναι αληθινή. Ένα δικό της θέλω που αφορά την σχέση της με τον εαυτό της .. και όποιον άλλον είναι ικανός να εκτιμήσει αυτήν την εντιμότητα ψυχής.

Κάποια στιγμή ενώ μιλούσαμε, επικοινώνησε με έναν υ για μια συνάντηση τους.. μια νέα γνωριμία στον ορίζοντά της. Χωρίς να το καταλάβει άλλαξε όψη.. έγινε Κ. Ο υποτακτικός της ξύπνησε εκείνο το ένστικτο .. εκείνη την επιθυμία..!!
Μια περήφανη λιονταρίνα στεκόταν μπροστά μου καυλωμένη με την προσμονή της νέας περιπέτειας που θα ζήσει, τις νέες αισθήσεις που θα βιώσει, ένα σκαλί πιο κοντά στην γνώση που θα κατακτήσει.

Ακούω ιστορίες για ανθρώπους που χρησιμοποιούν την ταμπέλα για να ξεγελάσουν και να πληγώσουν. Για το ευτελές και το ψεύτικο. Ανθρώπους που δεν τολμούν να είναι αληθινοί από φόβο και δειλία. Είναι στενάχωρο που ταλαιπωρούν τον εαυτό τους και άλλους ανθρώπους και φτύνω τον κόρφο μου για την τύχη μου στην ως τώρα πορεία μου.

Και μετά σκέφτομαι εκείνη την perv που δεν την νοιάζει να παραμυθιάσει για να μην είναι μόνη. Μια perv που επιλέγει τον δύσκολο δρόμο του αυθεντικού μέχρι ταμπέλας και που είμαι σίγουρη πως κάποτε θα ακούω υπέροχα πράγματα για εκείνη και χαίρομαι που ήμουν μάρτυρας, στα πρώτα της βήματα.
Βήματα στέρεα- βήματα δύσκολα- βήματα αυθεντικά..
Τα απαραίτητα βήματα για το μαγικό ταξίδι στους ανοιχτούς ορίζοντες. Που κανένας κατεργαράκος με ψεύτικη ταμπέλα δεν θα αξιωθεί να βιώσει ..
Τελικά ποιος είπε ότι η ζωή είναι άδικη?

Όρτσα τα πανιά έντιμη perv .. Sail away!!!

 

 

Υπεροχο απλα!

 

Σ ευχαριστώ πολύ !! 

 

Υποερευνώ τελευταίο

Τίτλος: Back to the Future..!

..Και φεύγει..
Μιλώ για την στιγμή που κλείνεις την πόρτα πίσω σου και αυτομάτως η φυσική παρουσία Του παύει να υπάρχει. Η Κυριαρχία Του δεν σταματάει ποτέ, αυτό όμως είναι άλλο. Μιλώ για την στιγμή που δεν υπάρχει πια σαν σώμα ζωντανά κοντά μου.

Το νιώθεις από το πρώτο κλάσμα δευτερολέπτου, αυτή η παύση, σου κόβει την ανάσα. Μια τεράστια ενέργεια απορροφήθηκε από το κλείσιμο της πόρτας. Έμεινα μόνη!

Το σπίτι μου, το σώμα μου, κάθε τι γύρω μου, σημάδια που προδίδουν τι έζησα, τι Έκανε, τι Είπε, τι ...
Τι έζησα!.. Τι ζω!..

Η παύση της φυσικής παρουσίας, δημιουργεί μια περίεργη αίσθηση, η απουσία σε μέγεθος, ερημιάς..!!
Με κατακλύζει αυτή η αίσθηση, ένα άδειασμα, πρέπει να κάτσω, τα χέρια μου με τυλίγουν, με αγκαλιάζω από ανάγκη να νιώσω κάποιο ίχνος ζεστασιάς..και ένα κύμα εσωτερικού πόνου αρχίζει να με ...

Όπα! όχι.. αυτό είναι παράλογο! σηκώνομαι όρθια, αντιστέκομαι! Είναι υπερβολή. Δραματοποίηση του κερατά. Αντιδρώ στην δράση της αίσθησης πάνω μου και διασχίζω τα δωμάτια του σπιτιού μου, σβήνω τα φώτα. Σε κάθε δωμάτιο, τα σκηνικά μιας μαγικής παράστασης..
Τι έζησα!.. Τι ζω!!

Στιγμές ξανά και ξανά να παίζουν σε replay, από το κάθε τι που υπάρχει στην ακτίνα της όρασης μου.Μα στο κάθε τι. Η Κυριαρχία μπαίνει σαν θάλασσα στις ζωές μας, απλώνεται παντού, γίνεται καύλα στο κάθε τι, από το φλιτζάνι Του μέχρι το στριγκάκι μου.

Η αίσθηση αυτή, η "υπερβολή", η "δραματοποίηση" με ξαναγεμίζει. Είναι πιο δυνατή από εμένα! Στέκομαι όρθια, άδεια από την κορφή ως τα νύχια.. Τι άδειασμα!

Δεν έχει νόημα να το παλεύω, κάποτε τα κοροϊδευα αυτά, πλέον ξέρω πόσο ανόητα σκεφτόμουν..κάποτε! Χλεύαζα την εξάρτηση, ψυχαναγκασμός και αυθυποβολή.. μεγάλες λέξεις φανφάρικες και ζόρικες, να γεμίζει το στόμα από ψυχο-αποψάρες, λούσου τα τώρα Καραμήτρο!

Κάθομαι ξανά .. τα χέρια μου ασυναίσθητα με αγκαλιάζουν, ανάγκη για ζεστασιά σε ένα σώμα που ακόμα καίει, αλλά νιώθει άδειο. Αφήνομαι σε αυτήν την αίσθηση. Είμαι δυνατή κάτω από την φτερούγα Του, όλα μπορώ να τα νιώσω άφοβα πια.
-Τι έζησα!

Υπάρχει μια απαραίτητη σιωπή εδώ, μια προετοιμασία για τον καταιγισμό πληροφοριών που πρόκειται να υποστώ από στιγμή σε στιγμή και δεν ξέρω για πόσο καιρό.

Αυτό το άδειασμα, μια σιωπή περίεργη, μια ησυχία εντός και εκτός...

Μέσα σε αυτήν την ηρεμία Τον αποζητώ γλυκά με ευγνωμοσύνη. Νιώθω την διαφορά, πόσο γεμάτη από την Κυριαρχία Του ήμουν πριν λίγα λεπτά και πόσο άδεια αισθάνομαι τώρα.

Σαν να επιστρέφεις από ένα μαγικό ταξίδι και στέκεσαι στο κατώφλι του σπιτιού σου με τις βαλίτσες ακόμα στο χέρι. Εκεί τελειώνει πραγματικά το ταξίδι , εκεί αρχίζει να γίνεται μνήμη..μα πάντα πριν, υπάρχει αυτό το άδειασμα.

Το σήμα κατατεθέν, ότι ταξίδεψες, σε νέα άγνωστα μέρη, σε άλλα πρωτόγνωρα βάθη. Κάθισα ξανά και το άφησα να με απορροφήσει, να γίνει από γλυκιά μελαγχολία , ο πόνος της επιστροφής, και συμβαίνει. Χωρίς να φοβάμαι και να αντιστέκομαι.. είναι όμορφα έτσι.
Έτσι κενή και ελεύθερη .. διάφανη!

Με αυτόν το πόνο θέλω να επιστρέψω στην πραγματικότητα, με τον πόνο της "απουσίας" Του από το σώμα μου! Δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγα λεπτά και όμως είναι σαν πέρασα σε άλλη διάσταση και ξανά στην δική μας. Θέλω να απολαύσω αυτήν την υπέροχη εξάρτηση άφοβα, άκριτα και φυσικά.

Τι Σπουδαίος Πόνος!
..Τι έζησες!!.. τι ζείς!!
Να σε κατακλύσει σε κάθε σημείο σου, να σε προσδιορίσει..περήφανα που έχεις αυτήν την τύχη.. Περήφανα που αξιώθηκες να ζήσεις αυτόν τον πόνο, σε αυτήν την κωλοζωούλα, αυτό είναι το νόημα!
..Τι έζησες!!.. τι ζείς!!


Να γίνει αλήθεια, δεν είναι απλή αίσθηση αυτό το "άδειασμα" .. Είναι η αίσθηση της υποταγής σου. Δεν είναι τίποτα ίδιο πλέον. Επιστρέφεις στο μέλλον σου! Ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που είσαι!
Υποταγμένη και εξαρτημένη!

Τι υπέροχη αίσθηση όλη αυτή η εξάρτηση! Αυτή είναι η πληρότητα μου! Να ρέει μέσα μου ελεύθερα η εξάρτηση μου σε Εκείνον και να απολαμβάνω ...

Ω! Τι αφθονία μπορεί να υπάρχει σε ένα "άδειασμα"..!!
 

 

Ένα από τα πραγματικά διαμάντια του φόρουμ!
Για μένα το πιο αγαπημένο μου νήμα...
Με ταξίδεψε, με συγκίνησε και με κάθε ποστ σου μου πρόσφερες τόσο πολλά!
Όσα μπράβο και να πω θα είναι λίγα!!!
Υπέροχο όσο και η δημιουργός του.