To BDSM με δίδαξε ότι...

Δεν έχω αντίρρηση στο σθένος που υπάρχει στο αληθινό γονάτισμα, που δεν μπορεί να είναι άλλο από την πραγματική προσφορά του εαυτού και την αφοσίωση, όμως η τοποθέτηση ότι αυτό τον/ την καθιστά υψηλότερα από κάθε άλλον, τουλάχιστον bdsmικά δε στέκει γιατί είναι παιχνίδι για Δ/δύο. Γιατί λοιπόν είναι υψηλότερο το γονάτισμα από Εκείνον/ Εκείνη που το εμπνέει, και γιατί είναι υψηλότερο από την ευθύνη Εκείνου που αναλαμβάνει την ευθύνη να το αποδέχεται, να το φροντίζει, να το διαχειρίζεται και να το μεγενθύνει; Τί εξυπηρετεί ως σκέψη, πέραν από μία μικρή προσωπική εμψύχωση ότι δεν είμαι "μ" που γονατίζω αλλά σπουδαίος; Σημαντικό ως στάδιο, δε λέω, αλλά μετά τί; Α.

 

Μεταξύ μας, μας ανακουφίζει το γονάτισμα. Δεν έχει να κάνει με σθένος ή ασθένεια  

Δε χρειάζεται όλα να μεταφράζονται κάπως. Είναι αυτό που είναι και τέλος.

 

Μα κι αυτός που είναι "από πάνω" έχει ψηλά αυτόν που γονατίζει και προσφέρεται.
Η ευθύνη είναι κάτι διαφορετικό από το σθένος και έχει διαφορετική πηγή.
Αν κάποιος χρειάζεται εμψύχωση και υπάρχει η πιθανότητα να αισθάνεται "μ" που γονατίζει υπάρχει πρόβλημα όχι μόνο με τη σχέση αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει τον εαυτό του πιο ψηλά από όλους ως προσωπικότητα σε όλους τους τομείς της ζωής του (ασχέτου και σχετικού bdsm) για να υπάρχουν δυνατότητες εξέλιξης και αυτοβελτίωσης.
Εξ άλλου είναι ένα νήμα το οποίο αναφέρεται στο τι με δίδαξε το bdsm όχι το πως αισθάνομαι μόνο μέσα σε αυτό, ή τι εφαρμόζω μέσα σε αυτό αλλά γενικότερα στη ζωή μου.

 

Είναι ατυχής η αξιωματική διατύπωση. Είναι σα να λέμε κανένας δεν είναι πιο ψηλά από εκείνον που "μασάει τσίχλα", "που επιτρέπει να τον δέρνουν" που "ξαπλώνει να τον πατήσουν κλπ" "που καυλώνει να ανήκει", κλπ, κλπ... Αν αντικαταστήσεις με οποιαδήποτε άλλη δράση τη δράση του γονατίσματος που περιγράφεις θα δεις γιατί δεν στέκει ως πρόταση και ως αξίωμα η φράση:

"Κανένας δεν είναι πιο ψηλά όσο αυτός που έχει το σθένος να γονατίσει"

Αν από την άλλη η διατύπωση ήταν πχ, ότι "όταν γονατίζω νιώθω ότι ανυψώνομαι" ή ότι πχ "μπορεί να υπάρχει ανύψωση στο γονάτισμα" ή πχ " το να γονατίσεις απαιτεί σθένος κάποιες φορές" ή όπως αλλιώς δε θα υπήρχε κάποια αντίρρηση... Δεν ξέρω αν μπορείς να καταλάβεις, τι λέω. Αν όμως συμφωνήσουμε με την πρόταση σου έτσι όπως είναι διατυπωμένη ως γενική αξιωματική αρχή είμαστε στην αρχή της ίδρυσης μίας θρησκείας εν τω bdsm που εκείνος ο εκλεκτός που γονατίζει στέκεται πιο ψηλά από όλους τους άλλους κι αυτό εμπεριέχει τόσα λάθη που θα χρειαστεί ολόκληρη διατριβή   ... Α.

 

Aυτό με τους Ντάντηδες που έχουν καταδικαστεί για παιδεραστία, μάλλον πρέπει λίγο να το προσέξουμε καλύτερα.
Ενδεχομένως να τα λέει καλά, -ας πούμε-, αλλά δεν γίνεται να τον ανάγουμε και σε role model όταν εκτίει ποινή φυλάκισης γιατί το έπαιξε λίγο πιο ''ακραία'' το παιχνίδι του daddy dom, με τα 16χρονα, όντας 60ρης.
Κι εγώ τον διάβαζα, το ομολογώ, αλλά μετά την αποκάλυψη των πραγματικών του αντιλήψεων και πράξεων, ξενέρωσα, όσο να πεις...

 

Ατυχές είναι να χαρακτηρίζετε αξιωματική διατύπωση, κάτι που δεν είναι.
Η άποψη, είτε σάς αρέσει, είτε όχι, είναι προσωπική, απηχεί τις αντιλήψεις αυτού που την φέρει και ουδεμία υποχρέωση έχει να αιτιολογήσει σε κανέναν το γιατί την φέρει.
Έτσι του αρέσει και την φέρει, δεν έχει να πάρει άδεια από κανέναν.
Ένα το κρατούμενο.
Αξίωμα, δεν είναι απλά μία πρόταση που δεν αποδεικνύεται, αλλά χρησιμεύει ως αφετηρία για άλλες διατυπώσεις που σχετίζονται με το περιεχόμενο της πρώτης αξιωματικής διατύπωσης. Δεν είδα να διεκδικείται κανενός είδους μοναδική αλήθεια, ούτε να διατυπώνονται περαιτέρω προτάσεις μετά την πρώτη, αυτή που εσείς αυθαίρετα χαρακτηρίζετε ''αξιωματική''.
Επίσης μου είναι ακατανόητο, ότι για να φέρει κάποιος μία άποψη εδώ μέσα πρέπει να την τεκμηριώσει κατά ISO και HACCP.
Εσείς, που υποστηρίζετε την αξιωματικότητα της άποψης, θαρρείτε πως δεν έχετε χρησιμοποιήσει παρόμοιες εκφράσεις στον εδώ λόγο και τις τοποθετήσεις σας?
Οπότε, θα πρότεινα χαλάρωση και να αφήσετε τον καθένα και την καθεμία από μας να εκφραστεί έτσι όπως του/της αρέσει, χωρίς κουνήματα δαχτύλου που χωλαίνουν επιχειρηματολογικά.
Πληροφοριακά, δεν συμφωνώ με την αρχική διατύπωση, αλλά ενοχλούμαι πολύ, όταν κάποιος προσπαθεί να φιμώσει κάποιον άλλον με έωλα ιδεολογήματα που απηχούν μόνο την προσωπική του αντίρρηση και δεν στηρίζονται πουθενά για πουθενά.

 

Αρχικά δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε ...
Ο καθένας μπορεί να έχει στο μυαλό του σαφώς τον δικό του τρόπο διατύπωσης κι αυτόν που κατανοεί καλύτερα ή αυτόν που τον συμφέρει καλύτερα (ανάλογα τις συνθήκες)
Μου άρεσε πάντως η σύνδεση που έκανες περί γονατίσματος και θρησκείας γιατί αυτό είναι η αρχή του παντός
Ο μόνος που νιώθει ανυψωμένος ότι και να του λένε οι άλλοι όταν γονατίζει είναι αυτός που το κάνει προς τον Θεό (ή το θεό του)
Καλό απόγευμα

 

Δεν έχω ιδέα ποιος είναι. Κάπου το πετυχα, μ άρεσε η φράση (όντως κάτι που έμαθα εκ πείρας) και το βαλα. Το φόρουμ παρακαλεί να αναφέρονται οι πηγές. Δυστυχώς δεν προλαβαίνω να μελετάω την Wikipedia για καθε ποστ, έχω δουλειές. Εύχομαι να μην διαφθείρω καποιον.

 

Καλά κάνεις, δεν μίλησα για διαφθορά, μίλησα για προσοχή.
Που τέτοια τύχη να βρεθεί κάποιος να μάς διαφθείρει... 
Μην εξάπτεσαι, όλα καλά, αυτό που είπα είναι πως ελέγχουμε τις πηγές, τίποτε άλλο, γιατί υπάρχουν και πρόσωπα με τα οποία ενδεχομένως δεν είναι καλό, ή δεν θέλουμε να συσχετιζόμαστε.
Είπα κιόλας ότι τον έχω διαβάσει, οπότε καταλαβαίνεις πως δεν απευθυνόμουν σε σένα, ήταν γενικοτερη η παρατήρηση.
Καλή σου συνέχεια. 

 

Πως λίγοι είναι απλοί και αληθινοί άνθρωποι.. όλοι χτίζουν γεφύρια μονοπάτια αλλά ακομα να φθάσουν εκεί που θέλουν..περισσοτερα άτομα Από αυτούς που έχω γνωρίσει το κανουν για να κάνουν σεξ ή για να βρουν παρτενερ λίγοι είναι οι αυθεντικοί ...

 

Απόλυτα σωστή από την μεριά μου..

 

Αν και σκουντούφλησα πάνω του δυο φορές χωρίς να το αναζητώ κι εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τι είναι τι, μου έμαθε πως αυτή η χαρακτηριστική πράξη που κάνουμε όταν σκεφτόμαστε έντονα, ή έχουμε από κάτι διασταλεί συναισθηματικά, να πειράζουμε ένα δόντι που πονάει, να γδέρνουμε τα ούλα μας, να γευόμαστε ένα φιλί που γίνεται δάγκωμα, μια νυχιά παρατεταμένη σε ένα πάρσιμο που έχει στείλει και τους δυο στο διάστημα, κρύβει πολύ περισσότερα απ' όσα οι περισσότεροι ομολογούμε.