Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Ξέρω κούκλα μου. Αφορμή πήρα από τα λεγόμενα σου. Μου έβγαλες δικές μου σκέψεις  

 

Το ξέρω κοριτσάκι μου.
Απλά κι εγώ σαν αφορμή το πήρα.  

 

Φορ δε ρέκορντ: το συγκεκριμένο δεν το είπε ποτέ ο Βολταίρος, αλλά η ιστορικός Evelyn Beatrice Hall, το 1906 στο βιβλιο της "Οι φίλοι του Βολταίρου", δημοσιευμένο με το ψευδώνυμο Tallentyre.

 

I missed you around here  

 

 

O άνθρωπος που θέλει να πει μια αλήθεια θα ξεπεράσει ένα ή πολλά όρια κι αυτό από μόνο του τον εξυψώνει κι είναι ένα αίσθημα πολύ προσωπικό. Τη στιγμή που πατάει απ' το πεζοδρόμιο μες στην λεωφόρο για να τη διασχίσει όλα είναι πιθανά κι έχει δεχτεί προκαταβολικά τις συνέπειες της επιλογής του κάποιες φορές και άλλες ελπίζει γιατί δε μπορεί να επιβάλλει την αποδοχή της αλήθειας του. Ναι είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Κάποιος που δέχεται μια αλήθεια νιώθει να τον κλέβουν εκείνη τη στιγμή και να του ζητήσουν να πληρώσει περισσότερα γιατί κάποια όρια, κάποιες αλήθειες λίγοι θα τις δεχόντουσαν κι εκεί διαφέρει ο άνθρωπος απ' τον άνθρωπο, εκεί αποθεώνεται το πραγματικό σου συναίσθημα, ακόμα κι όταν η αγάπη επιτάσσει να φύγεις, ή να ριζώσεις εκεί που είσαι.

Και στο μαζί μετά από μια αλήθεια είναι που ξεκινούν άλλες αλήθειες διάφορες απ' το πριν.

Κι όσο για τη σιωπή πονάει καταραμένα.

Ο Σενέκας έγραψε στο De tranquillitate animi πως μια αλήθεια είναι χρήσιμη σαν το όχημα που μας πάει παρακάτω, κάποιες λεπτομέρειες όμως δεν έχουν καμία αξία αν τις γνωρίζουμε ή όχι. Πως ξεκίνησε ο κόσμος να μετράει είναι ένας σπάνιος συλλογισμός, αν το πρώτο πράγμα που μέτρησε ήταν κόκκινο, ή βόλοι τελικά δεν έχει την παραμικρή σημασία.

 

.. απλό και όμορφο.. Like!!

 

Εγώ το έχω σε σύγχρονη ελληνική εκδοχή:
 

 

Χα! <3

 

Δεν διαφωνώ σε γενικές γραμμές, γι' αυτό ανέφερα "for the record".
Νομίζω όμως ότι παραμένει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σε άγνωστα και ανακριβή στοιχεία.

 

Ναι είναι αλήθεια. Ειδικά για το Βολταίρο ήταν προφητικός ο Ντοστογιέφσκι όταν έγραψε στο Στιεπαντσίκοβο πως ο Βολταίρος δεν ήταν βολταιρικός  

 

Βολταίρος: 21 Νοεμβρίου 1694 – 30 Μαΐου 1778),
Ντοστογιέφσκι: 11 Νοεμβρίου 1821 - 9 Φεβρουαρίου 1881)

Πώς μπορεί να είναι κάποιος μεταγενέστερος, προφητικός για κάποιον προγενέστερο;  

 

Γιατί όταν γράφτηκε το Στιεπαντσίκοβο ο κόσμος ακόμη δε συνήθιζε να εκφράζεται με κλισεδιές άλλων κι αν κάποιος ήθελε να μάθει το έργο κάποιου έπρεπε να ασχοληθεί με αυτό, να σκεφτεί πάνω σ' αυτό. Κι η συγκεκριμένη φράση συμβολίζει πως το αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της εποχής και στα πλαίσια που θα έφερνε η 30ετία της άτακτης τρομοκρατίας κυρίως σε Ρωσία / Γερμανία με την κατάληξη των δυο πολέμων και τη στοχοποίηση λόγω των παρερμηνειών του Χίτλερ, συγγραφέων σαν το Νίτσε, τη βιομηχανική επανάσταση και τη χειραφέτηση έγχρωμων και γυναικών διότι εκείνη ακριβώς την εποχή η Φιλοσοφία άρχισε από διάφορους να εκλαϊκεύεται για να προσεγγίσει και να προσεγγιστεί. Όπως ο Νίτσε δεν υπήρξε Νιτσεϊκός, ο Στεντάλ στενταλικός, έτσι ούτε ο Βολταίρος υπήρξε βολταιρικός.