Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Ho sceso, dandoti il braccio, almeno un milione di scale
e ora che non ci sei è il vuoto ad ogni gradino.
Anche così è stato breve il nostro lungo viaggio.
Il mio dura tuttora, né più mi occorrono
le coincidenze, le prenotazioni,
le trappole, gli scorni di chi crede
che la realtà sia quella che si vede.

Ho sceso milioni di scale dandoti il braccio
non già perché con quattr’occhi forse si vede di più.
Con te le ho scese perché sapevo che di noi due
le sole vere pupille, sebbene tanto offuscate,
erano le tue.

(Eugenio Montale)

Κατέβηκα, δίνοντας σου το χέρι,
τουλάχιστον ένα εκατομμύριο σκαλοπάτια
και τώρα που δεν είσαι εκεί υπάρχει το κενό σε κάθε βήμα.
Ακόμα κι έτσι, το μακρύ ταξίδι μας ήταν σύντομο.
Το δικό μου διαρκεί ακόμα,
πλέον δεν μου χρειάζονται οι συμπτώσεις, οι επιφυλάξεις, οι παγίδες,
η περιφρόνηση όσων πιστεύουν
ότι η πραγματικότητα είναι αυτό που βλέπεις.

Κατέβηκα εκατομμύρια σκαλοπάτια
δίνοντας σου το χέρι,
όχι γιατί με τέσσερα μάτια ίσως να έβλεπα καλύτερα.
Μαζί σου τα κατέβηκα
γιατί γνώριζα πως από των δύο μας
οι μόνες αληθινές κόρες,
αν και πολύ θαμπωμενες,
ήταν οι δικές σου.

 

Περπατάω στο γέλιο σου
δεν είμαι εγώ
είμαι η άλλη που ανημποριάζει
στο ξεκάθαρο όλο.

Τ' όνομά μου πικρό κελάιδισμα
τ' όνομά σου ήλιος μου
και θάλασσα εκκωφαντική.

Μην μ' αγγίζεις και φεύγεις
στο μακρινό κι ανένδοτό σου
φαρμακώνομαι.

Δεν θα διαβάσεις την φλόγα μου
δεν θα μάθεις την αγάπη
στις στάχτες και τις μέρες
των ίσκιων.

Σιωπηλή η πέτρα
στο φεγγάρι.
Στο φως του ήλιου
ποιεί άσματα και σαγιτεύει
αγγέλους.

Περπατάω στο γέλιο σου
και σου το επιστρέφω.
Μα κλοπιμαίο το κλάμα σου
μου το κρατάς κρυφό.

Στέλλα Βρακά

 

Το βρήκα, μου άρεσε και το ανεβάζω.

 

Από το Ντσοτογιέφσκι << Θέλω να μιλήσω για όλα με ένα τουλάχιστον πρόσωπο όπως μιλάω για τα πράγματα με τον εαυτό μου >>

αν βρεις το φιλαράκι σου πως να μη το αγαπήσεις; ίσως και να 'ναι απραγματοποίητο ιδανικό.

 

 

Ο πιο ερωτικός στίχος._

 

Άκουσα την ηχώ του
Μου λέει:
Είσαι εγκληματίας..
δεν κατάλαβα.
Λέει: Είστε εγκληματίας,
μέρα και νύχτα.
Προσεύχομαι για να ξεχάσω.
Και ξεχάστε την ελπίδα.
Από τα αστέρια του ουρανού
πήγα κάτω σε σας.
Σας θέλω με την καρδιά μου.
Τα χείλη μου με αποσπούν.
Κρύα χωρίς να αγαπάτε τα χείλη σας...
Με αγαπάς, προστατεύεις το με τα φιλιά σου.
Ενας εγκληματίας.
Η ζωή μου είναι κρύα.
Και η άνοιξη μου καίγεται.
Βάλτε μου στον κήπο της καρδιάς σας
Και χαστε με με τα λόγια σας.
Και τη ζέστη του αίσθηματός σου.
Ενας εγκληματίας.
Δεν καταλάβατε τα λόγια της αίσθησης μου.
Μην αισθάνεστε τη ζέστη της λαχτάρας.
Δεν νοιάζεις τα όνειρά μου.
Σ 'αγαπώ κατά τη διάρκεια των νυχτών..
Θέλω την αίσθηση του κρεβατιού μου

Για να προστατεύετε και να φροντίζετε για εσάς.
Είστε πάντα μέσα σε όνειρα.
Ενας εγκληματίας...
Περπατάτε μπροστά μου.
Δεν με κοιτάς.
Κρύβεις τον εαυτό σου
από τα μάτια μου.
Ενας εγκληματίας.
Πότε θα το ξέρετε;
Σκοτώσατε την καρδιά μου...
Σκοτώσατε την καρδιά μου...
Ενας εγκληματίας.
Θα σε σκοτώσω.
Έτσι ώστε κανείς δεν έχει νίκη.
Με μια έννοια του σώματός σας
να φυλακιστεί.
Από την αγάπη μου, είμαι για σένα...
Μέχρι το τέλος της ζωής μου....

  Sandos Baran

 

Jimmy νασαι καλά εκεί πάνω....

 

Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη.
Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις.
Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει.
Γεμίζουμε μονάχα απ’ την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε.
Ακόμη κι η ψυχή δια της απώλειας της κερδίζεται.

......

Δεν μας επιτρέπεται λοιπόν να επιβάλουμε την παρουσία μας, τη γνώμη μας, τη βοήθεια μας, τη λατρεία μας, αν ο άλλος δεν το θέλει.
Ούτε κανένας δικαιούται "να σώσει" κάποιον που αρνείται να σωθεί, και μάλιστα με τον τρόπο που εμείς εννοούμε τη λύτρωση του.
Η υπόθεση της σωτηρίας ή του χαμού του καθενός είναι μια αποκλειστική του υπόθεση, η κορωνίδα της ελευθερίας του.

.....

Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης

Μάρω Βαμβουνάκη

 

 

Όμορφο και αληθινό.