Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Δεν κάνω επίθεση, ούτε κρίνω εσάς γιατί πολύ σωστά θέσατε ότι δεν σας ξέρω για να κάνω κάτι τέτοιο και δεν είναι και το στύλ μου να το κάνω γενικότερα.
Απλώς σχολιάζω τον συγκεκριμένο σχολιασμό σύμφωνα με τα δικά μου αξιολογικά κριτήρια... καλώς ή κακώς...

Φυσικά και μπορεί να υπάρξει έρωτας μεταξύ ενός ελεύθερου ατόμου με ένα παντρεμένο και ενδεχομένως να είναι και τα δύο μέλη πατρεμένα με παιδιά και ένα κάρο υποπεριπτώσεις που θα μπορούσε να αναπτυχθεί έρωτας μεταξύ ατόμων.

Η παρέμβαση από πλευράς μου έγινε στον σχολιασμό σας ότι είναι μόνο θέμα προτίμησης και παντελώς ασήμαντο στο σύνολο της σχέσης. Αυτό εκριβώς το σχόλιο το βρίσκω υπεραπλουστευμένο και εκ πρώτης εντελώς αμοραλιστικό εκτός κι αν εννούσατε κάτι άλλο και παρανόησα.

Δεν πιστεύω ότι το θέμα είναι τόσο απλό. Ερωτεύτηκαμε και τέλος όταν αφορά σε οικογένεια γιατί τίποτα δεν είναι τόσο απλό στην δυναμική μίας οικογένειας. Εν ολίγοις δεν διάφωνω στο ότι ο γάμος δεν είναι δομικό στοιχείο προσωπικότητας όπως λέτε αλλά είναι δομικό στοιχείο για την ανάπτυξη μίας εκ νέου σχέσης.

 

Νομίζω κάπου εδώ αρχίζουμε να βρίσκουμε έναν κοινό τόπο.   το δικό μου παράδειγμα ήρθε να αντιπαρατεθεί με την μοναδικότητα του ατόμου και να στηριξει την ένσταση μου να αναλύουμε τις σχέσεις και τον Έρωτα με κριτήρια τα επιμέρους. Συμφωνώ απολύτως πως η οικογενειακή κατάσταση, αλλά και η ηλικία θα μπορούσαν να επιδράσουν στην εξέλιξη της σχέσης Για άλλους λόγους, ακόμη και ηθικούς. Ο Έρωτας όμως προϋπάρχει και θεωρω οτι ανήθικος έρωτας είναι ένα σχήμα αυτοαναιρουμενο. Συνεπώς εξ ορισμού βάζω το ηθικό στοιχείο στον συλλογισμό μου, ίσως όχι πολύ καθαρα (ετούτη την αμαρτία την εχω), και επί της ουσίας δεν διαφωνούμε καπου. Ευχαριστώ για την ευκαιρία του διαλογου. Εδώ που τα βάλατε δεν σηκώνει λαικ το κλήμα  θεωρείστε πως υπήρξε

 

  Likewise

 

Απέ την στιγμή που οι έννοιες "να κάνω οικογένεια", "νάχ'μι παιδγιά", "ευτούνο το τουτού/άντρας/γυναίκα/χουατέβα μ' αρέσει και το θέλω δικό μου" δημιουργούν συνθήκες που δεν μπορούμε να τις κάνουμε ζάφτι, τότε το πράμα γίνεται ζόρικο, διγιότι οι δυνητικά υπάρχοντες μηχανισμοί για να τα χωρέσουμε αυτά στην παλέτα των ικανοτήτων μας ή θα μας κάνουν γραφικούς ή νούμερα ή νευροτέτοιους...
Αυτές τις ικανότητες ή θες και μπορείς και μαθαίνεις πώς εξασκούνται ή όχι...
Το ότι κάποιοι το "κάνουν" είναι αποτέλεσμα των δυνατοτήτων και ικανοτήτων τους.
Δεν υπάρχει ΙΕΚ/ΕΠΑΛ/ΤΕΙ/ΑΕΙ που να τις διδάσκει...
Ακόμα όμως κι αν υπήρχε δεν σημαίνει πως κάποιος λοινωνός τους θα μπορούσε να τις βάλει μπρός να λειτουργήσουν.
Βασ'κά ή γουστάρουμε να τσουλήσουε το κάρο ή τσου...
Το κάρο δεν τσουλάει επειδή μας την έδωσε να δούμε το κάρο να τσουλάει...
Πα να πει πως και Χάρι Πότερε νάσαι, κάρο δεν τσουλάει...
Ή αλλιώς..: Ή ξεκλειδώνει το μέσα μας ή μένουμε ταπί και ψύχραιμοι από τα φράγκα που δίνουμε κάθε φορά στον κλειδαρά όταν κλειδωνόμαστε απόξω...

 

Τρομερή και φοβερή σκηνή από βολή με τυφέκιο όταν υπηρετούσα την μαμά πατρίδα, τεσπά...
Δέκα νοματαίοι στη σειρά, ο ένας δίπλα στον άλλον, απέναντι από τον στόχο που θα έβαλε ο καθένας μας...
Το τυπικό υπαγορεύει ο καθένας να επιβεβαιώνει τον στόχο που θα σημαδέψει ανάλογα με τη θέση του στη σειρά.
Η ατάκα επιβεβαίωσης είναι "Ένα είδον" κλπ, δηλ ο #1 στη σειρά θα χτυπήσει τον στόχο #1 κλπ...
Λέει ο πρώτος... "Ένα είδον"...
Λέει ο δεύτερος... "Δύο είδη"...
Η γενική θυμηδία κάπου 500 μαντράχαλων σπάει την μαγεία της στιγμής...
Οι υπόλοιποι 1300 δεν κατάλαβαν γιατί γελούσαν οι πρώτοι...
Αυτά...
Και για να γίνει ακόμα πιο μπέρδεγουέι το πράμα, να σας πω, πως ο δύο ήταν εξαιρετικός σκοπευτής...

 

Γι ' αυτό λέω πως πρέπει να βρεθεί κάτι σα στρατός τεσπά και για τα ...κομενάκια..!

 

για σεξιστής μου ακούγεσαι... κοίτα καλά... μη σε στείλω για κόουτσινγκ...

 

Άουτς!

 

Άμα τον απειλλλείς, να το πεις καθαρά... 

 

Όταν βλέπεις πως ο άλλος το εννοεί, πως το ''πρόθυμα'' δεν είναι απλά μια λέξη, όταν έχεις φτάσεις στην ηλικία μου που τα λόγια είναι πολλά, οι καλές προθέσεις ισόποσες και η ουσία μηδενική κάτι τέτοια λάμπουν περισσότερο κι απ' τις ίδιες τις ενέργειες. Όταν το ''θέλω'' λάμπει μόνο του στο χώρο, οτιδήποτε άλλο είναι ελάχιστο. Είναι το είδος του ''θέλω'' που θα κάνει το παιδί να κλείσει μόνο του πόρτα και φως με αποφασιστικότητα, γιατί δε θα θέλει άλλο φάρο, ούτε καν ένα κρεβάτι πανοπλία. Λένε ''τα λόγια σου με χόρτασαν''. Όχι εγώ δε χορταίνω έτσι, αλλά αυτή τη φορά, κάτι κινήθηκε και μπορώ να χαμογελώ μες στη νύχτα μόνος μου και να ξέρω γιατί. Όλα είναι τόσο προβλέψιμα, ας γίνουν λοιπόν αναπάντεχα. Ίσως και μοναδικά. Πρόθυμα -

 

Νομιζω οτι θα μπορουσε να μπει στο νημα
" μιλα μου για αγαπη , μιλα μου για ερωτα"