Ομολογώ ότι...

Δεν καταλαβαίνω.

 

μερικές φορές είναι η μόνη απάντηση που χρειάζεται

 

...είμαι ερωτευμένη με το κρεβάτι μου...
...φοβάμαι να κατεβαίνω λευκές μαρμάρινες σκάλες αλλά το κάνω όταν μπορώ από το φόβο μου ότι αν δεν το κάνω κάποια στιγμή ο φόβος μου θα με νικήσει...
...μου αρέσει το ψημένο τοστ με κρητική γραβιέρα και σπιτική μαρμελάδα φράουλα...
...θα ήθελα να βάψω τα μαλλιά μου μπλε και να λέω σαν άλλη Ντορις " είμαι φυσική μπλε"...

 

το σίγουρο είναι πως μπορούμε να φάμε μαζί

 

Κι εγώ το λέω αυτό....    
Έχει μεγάλο κοινό τελικά!!!

 

Η ομολογία είναι τέτοια μόνο όταν αναφέρεις κάτι το οποίο μπορεί να σε φέρει σε δύσκολη θέση. Όχι, το "μ' αρέσουν τα σουβλάκια" δεν είναι ομολογία.

Ομολογία λοιπόν: Μου αρέσουν δύο τραγούδια του Ρουβά.

 

@Arioch το άφησες στη μέση.Ποια συγκεκριμένα; 

Ομολογώ ότι μ' αρέσουν οι σεισμοί.Όχι για το αποτέλεσμα που μπορούν να φέρουν αλλά για το κούνημα στα ξαφνικά.Εκεί που πανικοβάλλονται οι άλλοι εγώ μέσα μου λέω "κι άλλο!κι άλλο!"
Ξέρω,άκρως ηλίθιο...αλλά αυτή είναι η αλήθεια,κρυφά το διασκεδάζω.

 

Αίμα, δάκρυα και ιδρώτας;

 

Δυο ειπε,οχι τρια  

 

Αν αναφέρεσαι σε εμένα, ένα τραγούδι είναι αυτό που είπα  

 

αααααχαχα δεν παίζεστε ρε!!

 

Το γνωριζω. Αστειο ηταν, αλλα μαλλον οχι ιδιαιτερα πετυχημενο.