Είναι δυνατό να υπάρξει M/s εκτός βδσμικής κοινότητας ?

Εχμμμ, μάλλον θα ζητήσω και εγώ διευκρινιστικό ποστ.
Από τον τίτλο κατάλαβα ότι ερωτώμεθα κατά πόσον μπορεί μια M/s σχέση να λειτουργήσει εκτός βδσμ κοινότητας, δηλαδή κατά πόσον τα άτομα που την απαρτίζουν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να υπάρχει επαφή/αλληλεπίδραση με ένα [σχετικά] οργανωμένο σύνολο ανθρώπων με παρεμφερή ενδιαφέροντα. [Αν πρόκειται για αυτό, η απάντησή μου είναι ναι]
Από το κείμενο της ανάρτησης... δεν κατάλαβα και πολλά. Κάπου το παραπάνω, κάπου με εκτροχίασε η αναφορά στη δουλεία... δεν ξέρω
Στην πορεία προέκυψε και το θέμα της δημιουργίας κοινότητας μεταξύ των ασκούντων το M/s [αν κατάλαβα καλά και εδώ]

Αναμένεται, λοιπόν, εναγωνίως το "σπάστα και ξαναρίχτα"

 

Λοιπόν... Το θέμα είναι αρκετά απλό ως προς τον τίτλο τουλάχιστον. Τι πάει να πει M/s , τι πάει να πει κοινότητα και πως βεβαίως συσχετίζονται αυτά τα δύο, αν τούτο το τελευταίο συμβαίνει φυσικά.
Ξέρω, θα μου πείτε ότι αυτά έχουν ξανασυζητηθεί στο παρελθόν. Και θα αποδεχόμουν πλήρως κάτι τέτοιο, αν μπαίνοντας ξανά σε τούτο το φόρουμ μετά από 5 χρόνια περίπου δεν βρισκόμουν να έχω την ίδια αίσθηση που είχα και τότε. Μια οχλοβοή ασυνεννοησίας. Με αρκετά πράγματα αλλαγμένα σαφώς. Αλλά και με τον πυρήνα να κινείται λίγο πολύ εκεί που το άφησα το πράμα. Κι όπως και τότε έτσι και τώρα εξακολουθώ να έχω ορισμένες αντιρρήσεις. Αλλά για να γίνω πιο κατανοητός θα πρέπει να εξηγήσω και κάποια εκ των συστατικών της πρώτης ανάρτησης. Το καλό είναι πως τα όσα είδα να γράφονται από κάτω, είναι πολύ βοηθητικά ως προς αυτά τα οποία θέλω και να καταδείξω.

Προτού ξεκινήσω όμως, θα ήθελα να θέσω ένα πολύ απλό ερώτημα που πιστεύω ότι καταδεικνύει και το γενικότερο προβληματισμό.
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν τα όσα ανέφεραν όσοι έγραψαν μετά από εμένα, τα είπαν ως μετέχοντες αυτής της όποιας κοινότητας ή απλά ως ιδιώτες. Κι αν συντρέχει το πρώτο τότε οι θέσεις αυτές απηχούν τις γενικές θέσεις της κοινότητας (αν αυτές οι τελευταίες υπάρχουν) , ή μήπως πάλι όχι ? Κρατείστε το αυτό.

Έκανα αναφορά σε μια απομυθοποίηση σχετικά μα το M/s από την οποία πέρασε το πράγμα. Αυτό δε νομίζω ότι θέλει πολύ εξήγηση. Αλλά για όποιον δε θυμάται ή δεν πρόλαβε να το ζήσει, μια απλή παραπομπή σε παλαιά νήματα, είναι απλή για να αναδείξει μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα, από την παρούσα. Και υπήρξαν αρκετές απώλειες μέχρι να αρχίσει να κινείται το ζήτημα σε μια εναρμόνιση μεταξύ του τι λέγεται σε απόλυτες τιμές και τι είδους πρακτικών χρησιμοποιούνται. Και υπήρξαν αρκετές απώλειες σε πολλά επίπεδα. Αυτό για να μην λαμβάνουμε τη σημερινή κατάσταση απλά ως αυταπόδεικτη.

Στη παρούσα φάση τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Τα νήματα λιγοστά με τα περισσότερα εξ' αυτών να αποτελούν επαναφορά παλαιότερων προβληματισμών. Υπάρχει βεβαίως κι ένα άλλο στοιχείο διαφοροποίησης. Η είσοδος της φωτογραφίας και του βίντεο. Κι από τα λίγα που μπόρεσα να δω, κατάλαβα ότι μια λογική πορεία ενός νήματος αφορά σε λιγοστές αντιπαραθέσεις , προτού καταλήξει σε βίντεο μετά αστείων σχολιασμών.Υπό μία έννοια, ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Το σίγουρο είναι ότι φαντάζει αρκετά πιο σύννομο. Άλλωστε απ' ότι αντιλαμβάνομαι η φράξια του "είναι απλά μια καύλα, οπότε απόλαυσέ το '' έχει υπερισχύσει κατά κράτος, έναντι των παλαιών περικοκλάδων που αρθρογραφούσαν εκτενώς πάνω σε σε ενδελεχείς ψυχολογικές ενδοσκοπήσεις και εκ βαθέων κοινωνικές παρατηρήσεις. Αλλά σε τελική ανάλυση εμένα μου φαίνεται λίγο πολύ το ίδιο.
Καύλα ήταν και τότε, καύλα είναι και τώρα. Για μένα τον αδαή όμως το πρόβλημα παραμένει. Κι ότι πρόβλημα είχα τότε με όσους και όσες προσπαθούσαν να μας πείσουν για το πολυσύνθετο της υπόθεσης, άλλο τόσο προβληματίζομαι με τους αντίστοιχους που εξαντλούν τα πάντα μέσα σε μία καύλα. Ίσως πάλι να είναι τα ίδια άτομα που απλά άλλαξαν είτε οπτική, είτε μεθοδολογία. Δεν ξέρω...

Οπότε και επανέρχομαι για να αναρωτηθώ..τι είναι αυτό το βδσμ ? Και προφανώς δεν επιζητώ την απλοϊκή κατ' εμέ διατύπωση του ακρωνυμίου που μέχρι και η κουτσή Μαρία μπορεί να διαβάσει. Είναι κάτι που αφορά απλά την καύλα του καθενός ? Είναι τέχνη όπως άκουσα κάποια στιγμή να λέγεται παλαιότερα ?Είναι κάτι που εξαντλείται σε όρους πρακτικών και τεχνικών ζητημάτων ? Είναι η σκιαγράφηση της εσωτερικής σύνδεσης των συμβαλλομένων? Είναι η μαλακία που μας δέρνει, είναι....τί είναι ?

Άκουσα με ενδιαφέρον την αγαπητή gaby να αναφέρει πως η βιωματική οπτική δε συνιστά υποκειμενισμό. Αμέσως μετά όμως έτρεξε να αιτιολογήσει αυτό μέσω της διασύνδεσης της προσωπικής εμπειρίας με την κοινότητα. Και φυσικά δε διαφωνώ. Το θέμα σαφώς προκύπτει όταν ακριβώς δεν υπάρχει αυτή η διασύνδεση. Γι' αυτό μίλησα για υποκειμενισμό άλλωστε. Προβληματίστηκα όμως ακόμα πιο έντονα όταν πιο κάτω έγινε αναφορά στο γεγονός πως η κοινότητα δε χρειάζεται επί της ουσίας παρά μόνο για τους Τ/b. Το οποίο μετά συγχωρήσεως εμένα μου κάνει κάτι σε αυγά με πατάτες. Εκτός κι αν έχουμε χάσει ξαφνικά την ικανότητά μας να μπορούμε να χρησιμοποιούμε το σώμα μας σεξουαλικά και χρειαζόμαστε κάποιον τρίτο να μας μιλήσει γι' αυτό.
Έγινε λόγος επίσης για το ότι αυτοί που ασχολούνται ουσιωδώς με το άθλημα του M/s κινούνται όχι μόνο περιστασιακά, αλλά κατά βάση εκτός κοινότητας. Μάλιστα έγινε και αναφορά από τη συμπαθέστατη Brenda επί κάποιων πρακτικών που δεν γίνονται αποδεκτές από την τάξη των βδσμιστών. Άρα να καταλάβω ότι το M/s είναι εντός της κοινότητας υπό προϋποθέσεις ? Και βεβαίως ποιάς κοινότητας τάχα ?

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αν βρίσκομαι να ακροβατώ επικίνδυνα, είναι γιατί και το ίδιο το εννοιολογικό περιεχόμενο του βδσμ κινείται επί αντιστοίχου εδάφους. Εκτός κι αν όταν αναφερόμαστε σε υποταγές και κυριαρχίες κι όλα τα συναφή, λαμβάνουμε τις λέξεις αυτές ως κενές νοήματος. Αντιλαμβάνεστε όμως φαντάζομαι τους κινδύνους σε μια τέτοιου είδους παραδοχή. Αν όχι ευχαρίστως να τους αναφέρω αργότερα.

Θα πρέπει να σας πω ότι δεν εξεπλάγην όταν η αναφορά μου σε πολιτιστικό υπόβαθρο κρίθηκε ως άσχετη. Αλλά αυτό είναι και κάτι που θα ήθελα να συζητήσουμε άλλωστε. Γιατί δε μπορεί μετά από τόσα και τόσα, άρθρα, ταινίες, συζητήσεις και κόντρα συζητήσεις σε διεθνές επίπεδο, ξαφνικά να μην αναγνωρίζουμε κανένα πολιτιστικό υπόβαθρο στην όλη διαδικασία και να κάνουμε σαν να ανακαλύπτουμε τον τροχό. Το ότι μπορεί να μη ξέραμε τι κάναμε και τι δημιουργούσαμε θα το καταλάβαινα καλύτερα. Όχι όμως και την αποποίηση της όποιας ευθύνης φέρει αυτό. Εκεί θα με βρείτε απέναντι σας.
Και το δε δημιούργημα μας αυτό δε χρειάζεται καμία επικύρωση φυσικά. Αυτή έχει έτσι κι αλλιώς συντελεστεί, ή μήπως θεωρείτε πως όχι ? Γιατί στην τελευταία περίπτωση θα σας παραπέμψω στο σέξιον με τις φωτό. Ας το κάνατε αυτό 10 χρόνια πριν και ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε επί άλλου εδάφους.
Αυτό που αρκετοί δεν κατάλαβαν είναι ότι για να κάνει κανείς αυτό το άλμα και να έρθει το ζήτημα πιο κοντά στο λαϊκό έρεισμα, θα έπρεπε αναγκαστικά να υποστεί μια σειρά διορθωτικών κινήσεων και επαναπροσδιορισμών από πλευράς του. Ειδάλλως φλέρταρε με την αποτυχία (με αυτό θα ασχοληθώ εκτενέστερα μελλοντικά) . Και όταν αναφέρομαι λοιπόν σε μια ώσμωση, εννοώ το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας όπου λίγο πολύ τα πάντα πλέον θα μπορούσαν εν δυνάμει να ανήκουν στο βδσμ. Και είναι απόλυτα λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κι όμως είναι θέμα χημείας τελικά...Πόσο δίκιο είχατε αγαπητέ espimain.

Για να μην μακρηγορώ άλλο, σταματώ εδώ επί του παρόντος. Ελπίζω να υπήρξα πιο κατατοπιστικός τούτη τη φορά. Θα υπάρξει και συνέχεια έτσι κι αλλιώς.

 

Μερικές σκέψεις μετά την πρώτη ανάγνωση
1. Κοινότητα δεν υπήρξε ποτέ, δεν υπάρχει και δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει.
2. Η χρονική περίοδος χαρακτηρίζεται από αθρόα εμφάνιση και εισδοχή στα BDSMικά ενδιαφέροντα, πολλών νεαρών ατόμων που συγχέουν το BDSM με το kinky.
3. Η εύκολη πρόσβαση στην περί το BDSM επικοινωνία (είδα φως και μπήκα) δημιούργησε, πραγματικά, μια φράξια ατόμων που δεν μπορούν ν΄ αντιληφθούν την έννοια του D/s και μετά μανίας προσπαθούν να ορίσουν ένα BDSM χωρίς αυτό που δεν καταλαβαίνουν.
4. Είναι χαρακτηριστικό της εποχής ο χλευασμός των στάτους και η κυριαρχία της χρήσης του όρου perv
5. Η πληθώρα προσφερόμενης φρέσκιας σάρκας δικαιολογεί και την εμφάνιση πολλών σαρκοβόρων (μάθαμε ότι γαμιόμαστε και πλάκωσαν κι οι γύφτοι)
6. Τα άτομα που αρέσκονται, αναζητούν ή βιώνουν σχέσεις D/s ή M/s, κρατούν για τον εαυτό τους την εμπειρία τους, μια και δεν έχουν λόγο να την κοινοποιήσουν στους αρνητές της.
7. Το brat από υποτιμητικός, κατέληξε να θεωρείται τιμητικός τίτλος.

 

Εγώ πάλι διακρίνω μια σύγχυση.

Πολλά ερωτήματα, υπάρχει κοινότητα;
Who cares;

Κάθε τρεις κ λίγο αναρωτιέται κάποιος που βαδίζει το BDSM, νισάφι.

Αν υπάρχει το M/s εντός/εκτός, υπάρχει.
Εμένα δε με νοιάζει προσωπικά η πληθώρα ατόμων που μπαίνει μέσα, ούτε για τους λόγους που μπαίνουν και μένουν. Δεν καταλαβαίνω τον προβληματισμό, καθόλου.

 

Εγω παλι αναρωτιεμαι, τα 5 χρονια απουσιας ηταν τελικα πολλα ή λιγα;

 

Ο τίτλος όντως είναι απλός, αλλά ουδέποτε διαφωνήσαμε ως προς αυτό θαρρώ. Για το κομμάτι της δουλείας, εγώ δεν πήρα τις απαντήσεις που ήθελα. Τοποθετηθήκατε πάνω σε διάφορα, αλλά όχι σε αυτό. Ουδέποτε είπα ότι το M/s είναι εκτός της κοινότητας, δεν θα ήθελα αυτό να είναι το ζουμί της τοποθέτησής μου, όπως επίσης, όταν αναφέρθηκα σε ακρότητες, εσκεμμένα δεν αναφέρθηκα σε αυτές συγκεκριμένα, ακριβώς για να μην πυροδοτήσω σχόλια πάνω σε αρνητικές τοποθετήσεις, καθώς προτιμώ τις θετικές. Θα σάς δώσω ένα παράδειγμα, μιας και η δεύτερη τοποθέτησή σας δεν μου τα ξεμπερδεύει στο μυαλό.
Για μένα κάθε συζήτηση για θεσμοθέτηση της δουλείας, είναι επικίνδυνη, προβοκατόρικη και τραγική, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Κάτι τέτοιο εννοώ όταν μιλάω για ακρότητες και όχι το τι θα κάνει ο καθένας στην σχέση του και στην προσωπική του αλληλεπίδραση, να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε.
Επίσης, επιτρέψτε μου να σημειώσω πως δεν είναι τα χρόνια που αλλάζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, ή έναν χώρο, ΕΜΕΙΣ είμαστε που είτε παραμένουμε οι ίδιοι, άρα αντιλαμβανόμαστε τα πάντα, πάνω-κάτω ως τα ίδια, ή αλλάζουμε τόσο, που τα βλέπουμε ακόμη και όλα διαφορετικά.
Πάντως το ποτάμι του bdsm, στανταράκι δεν είναι το ίδιο, όλα εξελίσσονται με τον τρόπο που εξελίσσονται.
Εγώ δεν θα κάτσω να κλάψω για το χυμένο γάλα του bdsm όπως κάποιοι προγράψαντες, εγώ θα πω, πως η αλλαγή είναι ο τρόπος για να εξελίσσονται τα πράγματα και αν δεν μπορέσουμε να δώσουμε στις αλλαγές θετικό πρόσημο, τότε θα γίνουμε σαν τους σκατόγερους που μιλάνε για ''νεολέρα'' και ''ξετροχιάσματα'' από τον ορθό δρόμο.
Ορθός bdsmικός τρόπος δεν υπάρχει, καθώς δεν είναι ένας για όλους, είναι ένας (ή και περισσότεροι) για τον καθέναν.
Αν το να μην μετακινείται κανείς ούτε χιλιοστό από τις απόψεις, τις θέσεις του και την στάση του απέναντι στην ζωή θεωρείται ένδειξη σοβαρότητας και συνέπειας, τότε ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα που αλλάζει συνέχεια τι είναι?
Δεν ξέρω, είναι πιο γενική η απορία μου για την εξέλιξη και την δύναμη της αλλαγής μέσα μας, αλλά όταν ακούω ότι πρέπει να κινούμαστε αυστηρά μέσα στα πλαίσια της κυριαρχίας και της υποταγής, τότε ναι, μού σηκώνεται η τρίχα κάγκελο, γιατί το bdsm δεν είναι ΜΟΝΟ αυτό. Aρκετά μονοπωλήθηκαν συζητήσεις, τοποθετήσεις και η υπεργαματοσύνη κάποιων που αποπέμπουν ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους σαν mαϊμού bdsmers, όνειδος του D/s, Μ/s και των συμπαραμαρτούτων.
Δεν θα μπω στην διαδικασία να εξηγήσω τι και πως, όσοι νογάνε, ξέρουν.
Το bdsm κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να μπορεί να μετουσιωθεί και να αφομοιώσει τα νέα στοιχεία που προστίθενται, αν θέλει όντως να βγει από το περιθώριο μίας κοινωνικής vanilloκανονικότητας.
Και νομίζω μια χαρά είναι αυτό, χωρίς να με νοιάζει και ιδιαίτερα, προσωπικά, κουβέντα κάνουμε απλά και τοποθετούμαι.
Αλλιώς, κάποιοι θα χαίρονται σαν τους γέρους του Μάπετ Σόου και θα είναι οι κριτικοί της πολυθρόνας επί παντός επιστητού, μιας που το ένα τους ξινίζει και το άλλο τους βρωμάει, χωρίς να παρέχουν ουσιαστικά καμία λύση σε τίποτα και χωρίς να συνεισφέρουν σε κάτι θετικό.
Αυτά και για τα κοινωνικομικροπολιτικά μας, εδώ.
Κοινότητα, σαφώς και δεν υπάρχει, δεν ξέρω αν υπήρξε ποτέ, λόγω περιορισμένου αριθμού και ''σφιχτότερης'' διάταξης, αλλά πέρα από τις κοινωνικού τύπου συναντήσεις, δεν βλέπω εγώ να υπάρχει καμία κοινότητα, πέρα από την λογική του κουτσομπολιού, των συμπαθειών και των αντιπαθειών. Ούτε προσπάθεια για κάποια συλλογικότητα, ούτε σύμπνοια σε πέντε βασικά πράγματα, ούτε τίποτα. Κάποιοι άλλωστε δεν το θέλουνε κι όλας αυτό. Τους αρκεί η βόλτα στην παιδική χαρά, το ''φτου μας, πόσο γαμάτοι είμαστε'', οι αβαταρικές τους προσωπικότητες στους δύο-τρεις διαδικτυακούς χώρους, οι ακόλουθοι, οι φωτό, τα likes και όλα τα συναφή.
Κι εγώ το έχω παίξει το παιχνίδι, αλλά το έχω βαρεθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, θα ήθελα έναν χώρο που θα ήταν αποκλειστικά έκφρασης, αλλά φευ, δεν είναι στο χέρι μου και δεν σκοπεύω να πάρω κάποια πρωτοβουλία προς αυτήν την κατεύθυνση.
Αν υπήρχε κάτι τέτοιο, θα το στήριζα, σαφώς, αλλά πως το λένε να δεις?
Δεν είναι η δική μου θέση να κάνω κίνηση για κάτι τέτοιο, ας το αποτολμήσουν οι πιο νέοι -ηλικιακά- και οι πιο ορεξάτοι, τόπο στα νιάτα δεν είπαμε? Θα τους στηρίξει πολύς κόσμος φαντάζομαι.
Αυτά...
Καλή συνέχεια στην επαναφορά σας εδώ και στο νήμα σας.

 

Πες τα χρυσόστομη!

Πραγματικά, who cares?

Όποιος θέλει πραγματικά να το ζήσει το ζει στο "κάστρο" του. Η ερώτηση έχει νόημα μόνον αν θέλει να το ζήσει και εκτός κάστρου και η απάντηση εκεί είναι όχι γιατί πολλά κομμάτια του BDSM είναι παράνομα έξω από το "κάστρο"

 

Για ποια κοινοτητα μιλαμε ? Της Ανω ή Κατω Ραχούλας ?

Εχει σημασια που το ρωταω. Να ξερω, ποιανου την Απολυτοτητα και Αποκλειστικοτητα να βαλω σαν Σημειο Αναφορας.

 

Σκέφτηκα να μπω να γράψω κάτι σχετικό με το concept αλλά με κέρδισε πομπώδες του λόγου...

 

Μιλάτε για πιο παλιές εποχές. Τότε τα πράγματα ήταν και λίγο πιο ρομαντικά και ήταν πολύ πιο λίγα τα άτομα που συμμετείχαν φανερά. Δεν είχαν απενεχοποιηθεί οι kinky φαντασιώσεις τόσο πολύ. Μιλάτε για το σήμερα, όπου κυριαρχεί το ‘γρήγορο’, η εικόνα κι ο ήχος. Φυσικά, ισχύει.

Τι είναι το bdsm; ρωτάτε. Θα σας έλεγα ότι είναι ένας παράλληλος κόσμος με αυτόν που ζούμε σήμερα, όπου μπορεί να μας ανοίξει πόρτες ευχαρίστησης και γνώσης. Το πώς θα το χρησιμοποιήσει ο καθένας που έχει εισχωρήσει σε αυτό, είναι καθαρά προσωπικό του θέμα και στηρίζεται καθαρά πώς επιλέγει να ζήσει τη ζωή του. Και τέχνη είναι, και καύλα είναι, και μόρφωση είναι, και εκπαίδευση είναι.

Σε αυτό τον κόσμο που ζούμε, υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι που ο καθένας έχει και διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει ζωή. Κάτω από αυτό το πρίσμα, είναι αμφίβολο αν υπάρχουν δυο άνθρωποι που έχουν την ίδια άποψη για το τι είναι bdsm. Θα έλεγα ότι σα βάση έχει την ευχαρίστηση, κανείς δεν πρέπει να προχωρά σε κάτι αν αυτό δεν τον ευχαριστεί. Για να προχωρήσει αυτό λοιπόν, και να εξελιχτεί, απαιτείται μια γνώση πρακτική και τεχνική. Άρα θα έλεγα ότι η φυσική εξέλιξη είναι η γνώση αυτή.

Όσο για το πώς και πού πρέπει να υπάρχει το M/s, ποιος το ορίζει; Πραγματικά, δε μπορώ να καταλάβω γιατί επιτέλους δεν μπορεί να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, τη στιγμή που η απάντηση είναι πολύ απλή.

Δεν μπορεί να υπάρξει δημοσίως, εφόσον έχουμε οι ίδιοι επιλέξει να ζούμε σε μια οργανωμένη κι ελεύθερη (λέμε και καμιά βλακεία να περνά η ώρα) κοινωνία η οποία διαλαλεί την ελευθερία ως τρόπο ζωής κι έκφρασης, την ίδια στιγμή μάλιστα που ακυρώνει την έννοια της δουλείας. Στη προσωπική ζωή και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας είναι πολύ πιο άνετα τα πράγματα, ίσως.

Η δική μου απορία είναι η εξής. Ακούω πολλά χρόνια για την περιβόητη κοινότητα. Ποια κοινότητα ακριβώς; Υπάρχουν κάποια άτομα τα οποία θα πείτε, έχουν βρει ένα τόπο διαδικτυακό να ανταλλάσσουν απόψεις σίγουρα, να λύνουν απορίες μπλα μπλα. Αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει κοινότητα. Δεν υπάρχει κάποιο κοινό σύστημα bdsm/ικών αξιών πέρα από κάποια βασική γνώση των εννοιών. Ο καθένας είναι ό,τι του λαλεί. Από τη μια είναι όλοι εκείνοι που πραγματικά έχουν γνώσεις, και που έχουν προσφέρει .Από την άλλη είναι όλοι εκείνοι που τους αμφισβητούν, σε μια τρίτη γωνία είναι οι ‘γαμήκουλες’, σε μια άλλη γωνία είναι εκείνοι που είναι άσχετοι και μέσα από την επιθυμία για επίδειξη γίνονται επικίνδυνοι, σε μια άλλη γωνία υπάρχουν εκείνοι που δεν ξέρουν και δεν θέλουν να δεχτούν ότι μπορούν να υπάρξουν κι άλλες κατηγορίες πέρα της δικής τους, αυτοί που έχουν ανάγκη να μάθουν. Και δεκάδες άλλες περιπτώσεις επίσης, που θα γέμιζαν σελίδες να τις αναφέρω.

Η κοινότητα είναι μια συσσωμάτωση ανθρώπων οι οποίοι, σε συγκεκριμένες περιστάσεις, αποφασίζουν να ΄ζήσουν΄ από κοινού σε ένα χώρο, να επικοινωνήσουν (στη συγκεκριμένη περίπτωση σε ένα διαδικτυακό ιστότοπο, εφόσον είναι πρακτικά αδύνατο το live) τον οποίο χρησιμοποιούν για να δημιουργούνται σταδιακά παραγωγικές, κοινωνικές και κατ’ επέκτασιν προσωπικές σχέσεις. Προσωπικά, στα δώδεκα περίπου χρόνια που είμαι σε τέτοιου είδους fora, αυτό που κατά κύριο λόγο έχω δει είναι να βγάζει το μάτι ο ένας του απέναντι στο μεγαλύτερο ποσοστό, η γκρίνια, να υπάρχουν λυκοφιλίες κυρίως. Κι ένας λόγος που σιχάθηκα την έννοια ‘’bdsm/ική κοινότητα’’ είναι ότι είδα ανθρώπους σοβαρούς να γελοιοποιούνται, να προδίδουν τις ίδιες αξίες που διατείνονται ότι έχουν.

Κατά καιρούς έχουν γίνει αξιόλογες προσπάθειες να γίνουν παραγωγικά βήματα, οι οποίες μένουν ημιτελείς για κάποιους διαφορετικούς λόγους κάθε φορά.

Όταν ξεκίνησα να γνωρίζω τι είναι το bdsm πέρασα από μια έντονη διαδικασία για μένα, χρονοβόρα και κατά την οποία υπήρξα εξαιρετικά μπερδεμένη, κι έως να τα ξεδιαλύνω μέσα μου, πέρασε ένα διάστημα κάποιων χρόνων. Στην πορεία μου αυτή, και πολύ πιο πολύ τώρα τελευταία συνειδητοποίησα ότι το status είναι απλά μια έννοια, μια ορολογία που βοηθά να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε κι ότι αυτό που έχει σημαντικότητα είναι να αντιμετωπίζουμε τον απέναντι μας με σεβασμό, με αγάπη, με εκτίμηση. Να υπάρχει ειλικρίνεια, ντομπροσύνη, και πάνω από όλα ήθος στο τρόπο που υπερασπίζουμε τις επιλογές μας. Το κρεβάτι και lifestyle του καθενός είναι δική του υπόθεση. Το αν το χειρίζεται καλά ή όχι και πάλι δική του υπόθεση κι ο ίδιος θα πρέπει να ναι έτοιμος να δεχτεί και τις συνέπειες των αυτών χειρισμών του.

Αν θεωρηθεί ο νηματοθέτης ότι το post μου είναι εκτός θέματος, παρακαλώ ας μεταφερθεί όπου θεωρείται ότι πρέπει.

 

Προτού συνεχίσω , να πω ένα ευχαριστώ σε όλους που έστω και υπό τη μορφή ερωτήσεων αποφάσισαν να συνεισφέρουν. Τα 5 χρόνια απουσίας υπήρξε ένα αρκετό χρονικό διάστημα για διάφορες αναθεωρήσεις. Αν το ύφος και ο τρόπος με τον οποίο παραθέτω τα όσα λέω θεωρούνται είτε ακαταλαβίστικα, είτε πομπώδη, είτε ανούσια, πιστέψτε με σας καταλαβαίνω. Κι όχι με την έννοια της προσπάθειας υποβάθμισης. Με λίγες διαφοροποιήσεις λίγο πολύ έτσι έγραφα κι έτσι γράφω. Πείτε ότι πρόκειται για κακιά συνήθεια. Δεν κάνει για όλους, κατανοητό και με αυτή την παραδοχή προχωρώ.

Κατανοώ επίσης την όποια ραθυμία θα μπορούσε να επιφέρει ένας προβληματισμός επάνω στο που πηγαίνει το βδσμ, διότι σωστά ως ειπώθηκε κάθε τρεις και λίγο... Γι' αυτό και τρέχω να σας καθησυχάσω πως δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Άλλωστε κι εγώ προσυπογράφω τα όσα ανέφερε η Anthea περί απλών βοηθητικών εννοιών, αναφορικά με τον ρόλο των status εδώ μέσα. Άρα και ο ευρύτερος σχηματισμός που αναπτύσσεται εξ αυτών δε θα μπορούσε να αποτελεί κάτι το περισσότερο. Εύλογη ερώτηση βέβαια στο παρόν σημείο θα ήταν μια απορία σε σχέση με τα όσα έχω πει εξ αρχής για αναγκαιότητα εκ νέου οριοθέτησης ενός σαφούς πλαισίου. Τοποθέτηση που εκ πρώτης φαίνεται αν μη τι άλλο μη σύννομη.
Να ξαναθυμίσω εδώ λοιπόν ότι η αναφορά μου σε αυτό το πλαίσιο έχει να κάνει με την κυριαρχία και την υποταγή κι όχι με άλλου είδους έννοιες. Το πως κινείται γενικότερα το όποιο βδσμ είναι κάτι που στα δικά μου μάτια έχει να κάνει έτσι κι αλλιώς περισσότερο με οικονομικά δεδομένα, παρά με οποιονδήποτε άλλο προβληματισμό. Οπότε αν θα ήθελε να κάνει κανείς κουβέντα πάνω σε αυτό, το πιο ενδιαφέρον θα ήταν ενδεχομένως το πως αυτά τα οικονομικά δεδομένα μετασχηματίζονται ανά περίοδο και πως όλο αυτό μεταστοιχειώνεται στο μυαλό και τις πρακτικές των ενδιαφερομένων.
Οι δύο αυτές έννοιες όμως παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα . Είναι αυτές που έχουν βρεθεί κατ' επανάληψη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, με αναλύσεις , κόντρα αναλύσεις κλπ. Και είναι και αυτές βεβαίως που έπαιξαν και τον κεντρικό πόλο έλξης για το ευρύτερο φιλοθεάμον κοινό.

Δεν έχω κανένα ρομαντισμό για την παλαιότερη εποχή που αναφέρθηκε , την οποία απεναντίας εξακολουθώ και κρίνω όπως και τότε ως απαράδεκτη από πολλές απόψεις. Επίσης δεν θεώρησα ποτέ ότι η κατάσταση αφορούσε απλά ένα παράλληλο σύμπαν. Η πρακτικές βεβαίως στην πλειονότητα των περιπτώσεων παρέπεμπαν σε αυτό. Αυτό το οποίο δεν υπολογιζόταν όμως , όπως άλλωστε και τώρα , είναι ο αντίκτυπος αυτού του παράλληλου σύμπαντος στο άλλο ημισφαίριο της ζωής των συμμετεχόντων. Όπως κι ένας αντίστοιχος αφορά κι εκείνους που σαν εξωτερικοί παρατηρητές, έρχονταν σε επαφή με αυτό.
Και κάπως έτσι , μέσα στην υψηλή συνείδηση που μας έδερνε και για την οποία παίζαμε σφαλιάρες περάσανε τα χρόνια, για να έρθει να αποκρυσταλλωθεί σταδιακά όλη αυτή η διαδικασία σε μια γενικευμένη συναίσθηση εξατομικευμένης ονείρωξης όπου το ζητούμενο κινείται ουσιαστικά επάνω στη γραμμή "μη μου τους κύκλους τάραττε", ανεξαρτήτως status.

Βεβαίως θα έλεγε κανείς ότι μια πορεία σαν κι αυτή φαντάζει λογική. Εκκινείς από μια γενική θέση και καθώς το πλήθος των ενδιαφερομένων αυξάνει, διογκώνονται αναλογικά και οι πιέσεις επαναδιαπραγμάτευσης του αντικειμένου, μέχρι που φτάνει στην εξατομίκευση. Το πρόβλημα είναι πως μέσα από αυτόν τον ας τον πούμε εκδημοκρατισμό του "χώρου", ανακύπτει και ένα ζήτημα. Κι αυτό κατ' εμέ συνοψίζεται στο εξής.
Επειδή ακριβώς είναι ο όγκος του κύκλου εργασιών που υπαγορεύει και τη γενικότερη υφή των πραγμάτων , η τελευταία βρίσκεται τελικά να είναι ετεροκαθοριζόμενη. Πράγμα το οποίο φέρνει την κατάσταση στα όρια του οξύμωρου ένεκα.. ξέρετε κυριάρχων και λοιπών συνδαιτυμόνων. Και με αυτή την έννοια αίρεται και η παραδοσιακή πολεμική που ανέκαθεν βρισκόταν να κυκλωθυμεί επί μιας υποτιθέμενης βαρυσήμαντης συνειδησιακής ανύψωσης, αποκρύπτοντας ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για μπαϊ-πας.

Κι εδώ ξεκινούν οι φόβοι μου. Γιατί αν ισχύει όντως το ετεροκαθοριζόμενο της υπόθεσης , τότε μπορεί εύκολα να δει κανείς όλη αυτή την ανύψωση στα όρια της ατομικής συνειδητότητας σαν άλλη μια απλή διαδικασία κοινωνικής απορρόφησης. Κι εδώ θα μου πείτε πιο το κακό ?
Το κακό είναι ότι από εκεί που ο μέσος άνθρωπος, πνιγμένος μέσα στη μαλακία που τον έδερνε, απλά εκτός των άλλων κακογαμούσε ή κακοπηδιόταν, τώρα έχει στη φαρέτρα του και εν ολίγοις ατύπως νομιμοποιημένα και τα βέλη της κυριαρχίας και της υποταγής. Κι αν συνυπολογίσει κανείς ότι όλα αυτά τελούν υπό το βάρος μιας ευρύτερης παλίρροιας συντηρητικοποίησης που κρατά από το 68 και δώθε, καθώς το σύστημα παραπαίει και πιάνεται από όπου μπορεί, αναρωτιέμαι για το τι μπορεί να περιμένει κανείς.

Μπαίνω ξανά στο φόρουμ μετά από 5 χρόνια και βλέπω ότι υπάρχει κι ένας καινούριος όρος τον οποίο αγνοούσα. Ασύμμετρες σχέσεις! Και κάπως έτσι μου ΄ρχεται να αρπάξω το χάρακα και το διαβήτη και να αρχίσω να μετράω. Δηλαδή υπάρχουν και συμμετρικές και δεν το ΄ξερα ?
Αλλά καταλαβαίνω ότι η σταδιακή αναδιάταξη των πραγμάτων , όπου το M/s είναι και δεν είναι μέσα πλέον και η κοινότητα υπάρχει και δεν υπάρχει πλέον, συμπαρασύρει το κέντρο βάρους με αποτέλεσμα να υπάρχει αναγκαιότητα ενός ακόμη νέου ορισμού. Κι εδώ αποκαλύπτεται για μένα ο ρόλος που φαίνεται να ανέλαβε εν αγνοία του (θέλω να πιστεύω) το M/s. Και τούτος δεν ήταν άλλος από αυτόν του κακού λύκου που φυλάει τα γίδια στο μαντρί, δίχως να διαισθάνεται ότι βρίσκεται στη θέση του χρήσιμου ηλίθιου που πάντοτε υπήρξε θελκτικός. Κι όπως συμβαίνει με αυτούς που αρέσκονται να παίζουν αυτό το ρόλο είτε λόγω βλακείας , είτε λόγω υπερεκτίμησης της κατάστασης, όταν η υπηρεσία που παρέχουν κριθεί αχρείαστη, το παιχνίδι αποκαλύπτεται κι ως άλλοι Falstaff πηγαίνουν από ΄κει που ήρθαν.

Και κάπως έτσι φθάνω και στην απάντηση της αγαπητής Brenda, που σωστά έμεινε με την απορία. Θεωρώ λοιπόν πως αν το πράγμα δεν συμμαζευτεί (κι εδώ προκύπτει ο λόγος περί οριοθέτησης εκ νέου), κινδυνεύουμε να εδραιώσουμε στα μυαλά και να νομιμοποιήσουμε (αν δεν έχει γίνει ήδη) μία μορφή δουλείας που επειδή ακριβώς θα έχει προέλθει από ετεροκαθορισμό, δε θα φέρει παρά ελάχιστη ομοιότητα με τα όσα έχουν αναφερθεί εδώ μέσα κατά καιρούς και όλες τις αναζητήσεις. Εκτός ίσως από ένα επίπεδο καθαρά πρακτικών στοιχείων. Αλλά ως γνωστόν , οι μπούφλες και η βία γενικότερα υπήρξαν ανέκαθεν στοιχείο του πολιτισμού μας.

Κλείνοντας εδώ προς το παρόν , να προσθέσω πως σαφώς υπερθεματίζω και σίγουρα τα πράγματα δεν είναι πια και τόσο άσχημα. Και σίγουρα δεν αφορούν όλους στον ίδιο βαθμό. Θεωρώ πως μπορούν να γίνουν όμως και αρκετά σύντομα. Και τα σημάδια μιας υπαναχώρησης από ένα πρότερο καθεστώς γενικόλογης ελευθεριάζουσας λογικής, είναι κάτι παραπάνω από ορατά. Το συμμάζεμα θα γίνει, δεν τίθεται λόγος. Πάντα συμβαίνει. Οπότε το παιχνίδι για μένα παίζεται στο επίπεδο του ποιος θα αναλάβει την πρωτοβουλία και με τι σκοπούς. Άραγε, τί προτιθέμεθα να κάνουμε εμείς, είτε ως άτομα , είτε ως παρέα , ή, κοινότητα , ή, χώρος και δεν ξέρω γω τι άλλο. Θα αφεθούμε σε μια παθητική εναρμόνιση με τα όσα επιτάσσει η κατάσταση βρίσκοντας για άλλη μια φορά τον πλέον βολικό ρόλο, ή θα πάρουμε μια πιο ενεργή στάση ?
Δε σας κρύβω ότι ανησυχώ...

 

Εκτιμώ ιδιαίτερα την εμφανή προσπάθεια να περιορίσεις τα "σεμεδάκια" και τους "τσεβρέδες" στο παρόν κείμενο.
Χρειάζεται σαφώς μικρότερη προσπάθεια για να καταστεί περίπου κατανοητό.

Στην παραπάνω παράγραφο, όχι χωρίς προσπάθεια, κατάλαβα ότι θέλεις να πεις ότι η Κυριαρχία και η υποταγή στην ζωή του ζευγαριού ανήκει στις προσωπικές σχέσεις και δεν χρειάζεται να ετεροκαθορίζεται (να καθορίζεται από τον περίγυρο).
Αν είναι πραγματικά αυτό που υποθέτω, συμπληρώνω με μια τούρκικη έκφραση που ήταν παλαιότερα πολύ συνηθισμένη "σικιμέ καντάρ" που σε πολύ ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "στ΄@ρχίδι@ μας". Αυτό γιατί επιμένω ότι η προσωπική ζωή, δεν αφορά καμία υπαρκτή ή στην παρούσα περίπτωση ανύπαρκτη κοινότητα.

Και σε αυτήν την παράγραφο θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σου, και με άνεση να πω το ίδιο "Σικιμέ καντάρ" ως προς διαδικασία κοινωνικής απορρόφησης (ή αυτό που υποθέτω ότι εννοείς).
Αυτός που "μέσα στη μαλακία που τον έδερνε, απλά εκτός των άλλων κακογαμούσε ή κακοπηδιόταν, τώρα έχει στη φαρέτρα του και εν ολίγοις ατύπως νομιμοποιημένα και τα βέλη της κυριαρχίας και της υποταγής".
Συνεχίζει μέσα στην μαλακία να κακοπηδά να κακοπηδιέται και και να κακοδέρνεται.
Ερωτώ λοιπόν: Τι μας νοιάζει εμάς;

Είναι προφανές ότι έχεις χάσει πολλά και βασικά επεισόδια. Αλλά επειδή όλα είναι γραμμένα, μπορείς να τα βρεις σχετικά εύκολα. Στην πραγματικότητα πάντως δεν άλλαξε τίποτα, τα πέντε τελευταία χρόνια.

Μια χαρά τα λες ότι: "τα πράγματα δεν είναι πια και τόσο άσχημα"
Δεν υπάρχει τίποτε κοινό, όλα είναι διαπροσωπικά και είναι καλά ή άσχημα για τον καθένα, ανάλογα με τις προσωπικές του επιλογές.