Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Εγώ θα ξαναπώ να μην μπερδεύουμε τον straight υποτακτικό με τον gay ή bi υποτακτικό...
Μήλα-Αχλάδια...

 

Ετσι ακριβως ανεκδοτο κ μαλιστα κρυο...κ σε σενα καλη συνεχεια.

 

Συμφωνώ με τη @methodrone (και για το ανέκδοτο) και με την @Stilvi.

Ένα υποτακτικό άτομο, ανεξαρτήτως φύλου, στη διάρκεια της σχέσης θα βρεθεί μπροστά και θα υπακούσει και σε εντολές που δεν του αρέσουν, όχι μόνο σε εκείνες που του αρέσουν.
Που είναι λοιπόν η διαφορά με ένα άτομο που σιχαίνεται τις μπάμιες, αλλά θα τις φάει κατόπιν εντολής του κυριαρχικού του, ενδεχομένως αηδιάζοντας ή κάνοντας εμετό; Είναι απαραίτητο, αν αλλάξουν οι συνθήκες, ή αν τελειώσει η σχέση, ότι θα φάει ξανά; Και αν είναι "άλλο θέμα", ποιό είναι αυτό;

Αν όντως "το ποτάμι δεν γυρίσει πίσω", σημαίνει ότι θα έχει βρει απόλαυση για τον εαυτό του άσχετα τι του ζητήθηκε. Μπορεί να κάτσει να κάνει την απλώστρα μόνο του όλη τη ζωή, ποιός ξέρει.

ΥΓ Θεωρώ απαραίτητο να διευκρινίσω ότι προσωπικά δεν έχω απολύτως τίποτε εναντίον της μπάμιας και τη βρίσκω ένα ιδιαίτερα παρεξηγημένο οπωροκηπευτικό.

 

εγώ μιά φορά έφαγα μπάμιες μικρός, κι από τότε δεν μπορώ να ξεκολλήσω.
με κοτοπουλάκι, κατά προτίμηση.

 

Ωραια κ ευστοχη η προσεγγιση με τις μπαμιες γιατι τις αντιπαθω κ ας ειναι με κοτοπουλακι tithon
Πιστευω οτι μια Κ ξερει μεχρι που μπορει κ θελει να φτασει ο υπο της κ τι χαρακτηρα να του διαμορφωσει.
Δε διαφωνω με καμια απο τις τρεις απλα αναρωτηθηκα ποσο ευκολη ειναι η μεταβαση μετα και σε περιπτωση
που δε του αρεσε.... αν ηταν ευτηχισμενος με αυτο συνεχιζει τη ζωη του μια χαρα.
Οσο για το ανεκδοτο ομολογω κ εγω οτι ηταν αστοχο αν κ δε πιστευω οτι ειναι ομοφοβικο.
Αν παρεξηγηθηκε κατι απο αυτα που εγραψα εχω να πω οτι ο καθενας επιβαλεται να κανει αυτο που τον καυλωνει
κ τον κανει να αισθανεται καλα με το ειναι του οτι κ αν ειναι αυτο.

 

ο θεος τα παντα εν σοφια εποιησεν... γι αυτό συνέδεσε το σεξουαλικό κέντρο με το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, ερπετοειδή εγκέφαλο and all that shit... γιατί έτσι και το συνέδεε με το μυαλό... πάει το είδος...

 

@goodevil

Όταν έμαθα ότι υπάρχει αυτό που λέγεται bdsm και τις ορολογίες, κτλ, μου δημιουργήθηκε η εξής απορία.
Ένας άντρας υποτακτικός, που είναι straight, που δεν του έχει πάει ο νους του να πάει με άντρα, πως στο καλό απολαμβάνει το στραπ ον; Και εφόσον το απολαμβάνει, αλλάζει προσανατολισμό; Γίνεται bi; Γίνεται gay; Παραμένει straight;
Και αναφέρομαι στην περίπτωση που το απολαμβάνει τρελά.

Μπαίνοντας πλέον συνειδητά σε αυτό, σιγά σιγά κατανοώ πως την απόλαυση δεν την παίρνεις από την πράξη αυτή καθαυτή, αλλά από το άτομο για το οποίο το κάνεις.

Και αυτό, από μόνο του, δεν σου αλλάζει τον προσανατολισμό. Έχει να κάνει με την υποτακτικοτητα.

Απολαμβάνω που η κυρία μου διεισδύει μέσα μου, επειδή της το προσφέρω. Επειδή το κάνω για εκείνη. Παραμένω straight, αλλά υποτασσομαι στις επιθυμίες της.

Αν έπειτα από την σχέση, αποφασίσει κάποιος άντρας πως η διείσδυση του προκαλεί απόλαυση σκέτο, ανεξάρτητα δλδ αν την προσφέρει ή όχι, τότε η αλλαγή προσανατολισμού δεν νομίζω ότι οφείλεται στην πρώην κυρία του, αλλά καθαρά στον ίδιο.

 

Κατανοητο
subwhat
ετσι καπως το σκεφτομαι κ εγω.
Απλα να πω οτι οποιος/α υ
μπει σε μια τετοια σχεση κ μαλιστα χωρις να βαλει ορια
στην υποτακτικοτητα του οχι μονο μπορει να αλλαξει ο ερωτικος προσανατολισμος του
αλλα ολος ο ψυχικος του κοσμος.
Εισαι η μονη που δεν απαντησε στο ερωτημα μου με ερωτηση κ πως θα μπορουσα να απαντησω για
κατι που δεν εχω βιωσει.

Εξαλλου αυτο μου λυνει πολλες αποριες.

 

Θα σταθώ, επιφανειακά μονάχα, γιατί έχει συζητηθεί πολλάκις αυτό.

Δεν ξέρω αν η υποτακτικοτητα έχει όρια. Εγώ δεν ήξερα να έχω. Και δεν ξέρω πως τα βρίσκεις αυτά τα όρια.
Αν τα όρια είναι κάτι που δεν μας αρέσει, θα πω αυτό που είπα και πριν. Ο υποτακτικός κάνει πράγματα, ανεξάρτητα από το αν του αρέσουν, (κανείς δεν τον ρώτησε! Oh yea!), αντλώντας απόλαυση από το ότι προσφέρει στο κυριαρχικό του.

Τώρα, αν εννοείς όρια ως το που θα φτάσει, ούτε εκεί τον ρώτησε κανείς. Φτάνει μέχρι εκεί που αντλεί απόλαυση. Όσο και αν είναι αυτό. Δεν υπάρχει υποτακτικομετρο.

Κατανοώ τον φόβο της αλλαγής. Είτε του ψυχικού κόσμου, είτε του σεξουαλικού προσανατολισμού. Και τον κατανοώ γιατί με έχει απασχολήσει πολλάκις.

Τεινω να πιστεύω πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν αλλάζει επειδή "τον έφαγε από πίσω" ένας άντρας. Αν πραγματι αλλάξει κάτι, τότε κάτι προϋπήρχε και ίσως αναδείχτηκε. Ίσως κάποιο ερέθισμα βοήθησε να το κατανοήσει; Να το αποδεχτεί;

Ο ψυχικός μας κόσμος πάντως, διαμορφώνεται κάθε μέρα της ζωής μας. Με κάθε είδους αλληλεπίδραση. Φοβούμενοι να επηρεαστεί, κινδυνεύουμε θαρρώ, να εγκλωβιστουμε μέσα σε τείχη.

 

Σε αυτο στο τελος θα συμφωνησω ακομα πιο πολυ
καποια μου ειχε πει οτι
<<η ψυχοσυνθεση μου αλλαζει συνεχεια γιατι δε βρισκω τη καταλληλη μελωδια>>

 

Τι θυμήθηκα!