Είναι δυνατό να υπάρξει M/s εκτός βδσμικής κοινότητας ?

Η κοινότητα σας ενδιαφέρει, ή το M/s?
Μπερδεύτηκα. Λολ.

 

Οι σκέψεις που έκανα μέχρι στιγμής:

Κοινότητα υπάρχει διαδικτυακή, όπως ήδη έχει αναφερθεί. Εγώ την κοινότητα την ένιωσα στα δύσκολά μου, όταν ακόμα και άτομα που, κρίνοντας πλέον από τα φαινόμενα, με αντιπαθούν για τους δικούς τους λόγους και μπορεί ο μοναδικός λόγος που ενδιαφέρθηκαν να μου μιλήσουν, να ήταν για να πάρουν κάτι, να το πάν παρακάτω και να έχουν κάτι να ασχολούνται, έδωσαν το παρόν τους.

Κυρίως όμως ένιωσα την κοινότητα από άτομα που με βοήθησαν να βρω τις μέσα μου αλήθειες και με ενθάρρυναν να τις ακολουθήσω. Συγκεκριμένα άτομα από την κοινότητα ήταν δίπλα μου να μιλήσουμε, να ξεσπάσω, να εκφραστώ να στηριχθώ... Και κάποιους ακόμη δεν έχω γνωρίσει προσωπικά, λόγω του ότι ζω σε άλλη χώρα και ήρθε η κρίση και τα οικονομικά μας όλων στραπατσαρίστηκαν και δεν ήταν τόσο απλό να πηγαινοερχόμαστε, όπως θα κάναμε αλλιώς.
Μέσα μου γι αυτά τα συγκεκριμένα άτομα έχω σεβασμό και εκτίμηση και για κάποιους βαθιά αγάπη και θα ήθελα να είναι κομμάτι της ζωής μου, μέχρι το τέλος (και για όσους σαν εμένα πιστεύουν πως εχει και συνέχεια και στην συνέχεια).

Οπότε για μένα που βρίσκομαι διαδικτυακά στην βδσμ κοινότητα από το 2001 αν θυμάμαι καλά, για μένα που γνώρισα έρωτες και φιλίες και απέκτησα μέχρι και συγγενείς -γιατι μπορούμε να επιλέξουμε την οικογένεια μας- το ότι κοινότητα υπάρχει σε κάποια μορφή, αυτήν την οποία εγώ κουβαλώ μέσα μου και προβάλλω στις αλληλεπιδράσεις μου, υπάρχει.

Πάμε στο MS αφου σ αυτό επικεντρώνεται από το BDSM ο νηματοθέτης. Το MS είναι μια ιδιωτική σχέση μεταξύ κάποιων ατόμων. Όσοι βρίσκονται στη διαδικτυακη βδσμ κοινοτητα, αλληλεπιδρούν με τους τροπους που οι ίδιοι επιλεγουν, όπως κάνουν και τα άτομα που δεν ανηκουν σε σχηματα.

Το "Μπορεί να υπάρχει MS εκτός κοινότητας" για μένα εκλήφθηκε αρχικά ως ερωτημα που αφορά την δυνατότητα ύπαρξης MS σχέσης, εκτός των ορίων της διαδικτυακής κοινότητας, εκτός των όσων αυτή η κοινότητα προσπαθεί να ορίσει και να καθορίσει ως όρους και προϋποθέσεις για το MS κ.ο.κ.
Κι εκεί η απάντησή μου είναι, ναί μπορεί.

Πιστεύω ταυτόχρονα πως η επιθυμία, αν όχι ανάγκη, να μοιραστείς το ιδιωτικό, ενυπάρχει βέβαια μέσα μας. Είναι πιο διασκεδαστική κατ' εμέ η ζωή, αν μοιράζεσαι τα όσα σε διασκεδάζουν με καλή παρέα, στον βαθμό και με τον τρόπο που επιθυμεί ο καθένας να διασκεδάσει. Γι αυτό ενδείκνυνται, κατά την γνώμη μου, οι πιο κλειστές παρέες, όπου τα άτομα νιώθουν ασφάλεια να μοιραστούν τα εν οικω και έχουν και κάτι κοινό πέραν του BDSM. Οπου τα άτομα σέβονται πανω απ ολα, ως ανθρωπους ο ενας τον αλλο και εχουν παρομοιες αξιες και ήθος, ακομα κι αν οι επιλογες του καθενα ειναι διαφορετικες. Δεν υπάρχει παιδεία ακόμα για κάτι παραπάνω, κατά την γνώμη μου ή δεν κατάφεραν τα άτομα που έχουν ανάλογη παιδεία, να βρουν εκείνον τον συντονιστή, τον απ όλους αποδεκτο, που δεν θα προσπαθήσει ούτε να κερδοσκοπήσει, ούτε να εκμεταλλευτεί με τον ένα ή άλλο τρόπο το κομμάτι εκείνο της κοινότητας που έχει την παιδεία, αλλά κρατά τις ασφαλείς της αποστάσεις, δύσπιστη όσον αφορά τα κίνητρα, όσων προσπάθησαν να στήσουν το κάτι παραπάνω.

Τις αλλαγές όσον αφορά τα υπόλοιπα που αναφέρονται, τα εκλαμβάνω ως παροδικό υπέρμετρο ενδιαφέρον κίνκυ ατόμων που γνώρισαν το BDSM μετά την εμφάνιση των 50 αποχρώσεων, εκ των οποίων κάποιοι έλαβαν ως έναυσμα να ψάξουν για τον αληθινό χώρο και κάποιοι ως βίβλο, στο άγχος όσων τρέχουν να προλάβουν όσα δεν πρόλαβαν να ζήσουν όσο ακόμα μπορούν, που τους οδήγησε να δουν με οππορτουνιστικό τρόπο την διαδικτυακή κοινότητα και στην κακή κυκλοφορία και ελλειπή αιμάτωση του νεοφλοιού μεγαλύτερου ποσοστού ατόμων από πριν, λόγω χειροτερευσης της ποιότητας ζωής.

Αυτά προς το παρον.  


Υπέροχη μέρα να έχουμε!
 

 

Διάβασα και ξαναδιάβασα τον τίτλο, το εισαγωγικό ποστ καθώς και το υπόλοιπο νήμα.
Ευελπιστώ ότι κατάλαβα, τι τελικά πραγματεύεται το εισαγωγικό ποστ.
Νομίζω ότι το ερώτημα είναι:
Μπορεί κάποιος ν΄ αυτοπροσδιοριστεί σαν «Μάστερ» και η σχέση του M/s ή χρειάζεται την αναγνώριση, από κάποια συλλογικότητα (κοινότητα);

Αν είναι αυτό, νομίζω ότι το έχουμε εξαντλήσει πριν από καιρό και μάλιστα ποικιλοτρόπως.
Αν κάνω λάθος, παρακαλώ ο νηματοθέτης να γράψει μόνο «δεν είναι έτσι».
Αυτό είναι αρκετό για να καταλάβω πως αστόχησα.

 

Διασαφηνιστικά...

Ως κοινότητα χαρακτηρίζουμε την ομάδα των ανθρώπων που ζη σε ένα δεδομένο περιβάλλον στο οποίο με κάποιο/ους τρόπο/ους αλληλεπιδρούν στο σύνολό τους.
Αν επιπλέον αυτοί οι άνθρωποι μοιράζονται συμπεφωνημένες παραμέτρους που διαμορφώνουν μια κοινωνική δυναμική/συνισταμένη σε κάποιο βαθμό, ακόμα καλύτερα.

Η στοιχειώδης, βασική έστω, συναντίληψη κάποιων ατόμων σε κάποιο πεδίο, δεν συνιστά κοινότητα, συνιστά δυναμική για να υπάρξει κοινότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να υπάρχουν χαρακτηριστικά που να μπορούν να εκληφθούν ως χαρακτηριστικά κοινότητας, και όντως σε κάποιες περιπτώσεις να ισχύουν και με το παραπάνω, αλλά δεν συνιστούν κοινότητα, θα έλεγα πως απλώς είναι μια κάποια ώσμωση ατόμων στην βάση αυτής της κάποιας συναντίληψης/οπτικής, τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω.

Στο ίδιο πλαίσιο μπορεί επίσης να υπάρχει μια αντιληπτή διάθεση/ικανότητα από κάποια άτομα να "δουν" εκδηλώσεις πρακτικών και λειτουργίας σε κάποιες άλλες ομάδες, χωρίς καμιά απολύτως διάθεση να επέμβουν στον χαρακτήρα τους, ασχέτως αν οι ομάδες αυτές το αντιλαμβάνονται ή όχι, ασχέτως αν οι ίδιες αυτές ομάδες ανταποκρίνονται, με τον όποιο τρόπο, στην "ματιά" των πρώτων.

Ως κοινότητα θα εννοούνταν αν το σύνολο των ομάδων αυτών θα είχε διαμορφωμένο έναν ελάχιστο κοινό καθολικό παρονομαστή.

Από την στιγμή που αυτός ο παρονομαστής δεν μπορεί παρά να είναι θεμελιώδες συστατικό του (προσωπικού) αξιακού συστήματος ενός εκάστου των μελών που την απαρτίζουν, τότε θα έλεγα πως στην αντίληψη κάποιου εξωτερικού παρατηρητή, απλώς υπάρχουν κοινωνικά μορφώματα με κάποια ζητούμενα.

Στην εποχή μας αυτό είναι πιο ξεκάθαρα αντιληπτό σε κομματικούς μηχανισμούς, που η τάση τους μεταπολεμικά στράφηκε προς την πολυσυλλεκτικότητα, στην βάση ενός άλλου ζητούμενου που χρησιμοποιείται ως συνεκτικός ιστός ετερόκλητων ατόμων/στοιχείων/ομάδων, το οποίο με τον καιρό μεταλλάσσεται έτσι ώστε να δημιουργούνται οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες εξουδετέρωσης/αδρανοποίησης του αρχικώς ζητούμενου για συγγνωστούς λόγους.

Οπότε και ο καθένας μας τοποθετεί εαυτόν κατά το δοκούν και πράττει ή όχι αναλόγως.

 

Αυτό είχα στο μυαλό μου, όταν αναφέρόμουν σε ύπαρξη απλά διαδικτυακής κοινότητας. Γιατί αυτό το φόρουμ είναι ένα δεδομένο περιβάλλον στο οποίο με κάποιο τρόπο αλληλεπιδρα η ομαδα ατομων που βρισκεται εδω. Το τι θα κάνει ο καθένας με αυτό και που τοποθετεί εαυτό, επαφίεται στον ίδιο.

Αυτό δεν είμαι βέβαιη πως το καταλαβαίνω, έτσι γράφω τι κατάλαβα. Κατάλαβα ότι σε σας μεταπολεμικά τα κόμματα άνοιξαν για να μπουν ετεροκλητα στοιχεια, όπου το ζητούμενο ήταν κάτι κοινό (όπως στόχος; ιδανικο; και αυτό διαδραματισε ρολο κόλλας που κρατούσε αυτά τα διαφορετικά άτομα μαζί; Και πως αυτο μεταλλάχτηκε για να εξουδετερωθει το αρχικως ζητούμενο για λόγους αξιοσυγχώρετους; Ποιο ηταν το ζητουμενο τους και γιατι να μεταλλαχθει/εξουδετερωθει και ποιοι ειναι οι λογοι για την μεταλλαξη εκεινου που εξ αρχης ηταν η αιτια να μαζευτουν;

Απολογουμαι για το οφτοπικ αλλα νιωθω πως αυτο ειναι σημαντικο να το κατανοησω.

 

Γενικολογώντας και εγώ, ίσως τα γραφόμενα αναφέρονται σε κάτι που πρεσβεύει την αλληλοεπίδραση. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της χημείας είναι η επίδραση ενός οργανικού συστατικού έναντι κάποιου άλλου ή ετερώνυμο του. Η κάθε επίδραση φέρει αλλαγή και κάθε αλλαγή δημιουργεί οργανικά σύνολα σε φαύλο κύκλο ανάλογα με το κάθε εύρος πόρων. Κάπως έτσι.

 

@lara

Κοίτα...

1.
Στην εποχή bdsm (Before Digital Social Media) δεν νοούνταν κοινότητα, προφανώς και υπήρχαν κάποιες παρέες/ομάδες, πάπαλα και ως εκεί.
Το SM (Social Media) ως όχημα μπόρεσε να δημιουργήσει (θετικά κρίνεται αυτό) αυτήν την έννοια "κοινότητας" κυρίως σε χώρους "ταμπού"...
Από την στιγμή που δεν υπάρχει κάτι σε "ζωντανό", προσωπική μου άποψη παραμένει πως συνιστά μια τάση/δυναμική, κι ως εκεί.
Οι διάφορες μαζώξεις κάθε είδους υπό μιαν έννοια και ως κάποιο βαθμό, μπορεί και να κινούνται προς την κατεύθυνση να μορφοποιήσουν αυτήν την τάση/δυναμική.
Σε αυτήν την συγκεκριμένη κατεύθυνση προσωπικά εκτιμώ, πως δεν έχω δει κάτι που να διαμορφώνει μια ροπή έστω προς "κοινότητα".
(Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι' αυτό, προσωπικά εκτιμώ πως οι λόγοι αυτοί αποτυπώνουν μια δεδομένη σοβαρότητα εκ μέρους κάποιων και μια αφόρητη χαζοχαρουμενίαση εκ μέρους κάποιων άλλων -περισσότερων, γεγονός.
Προς το παρόν υπάρχουν παρέες που το απολαμβάνουν το θέμα και μια χαρά. Περισσότερα, δεν είναι του παρόντος, στην δική μου αντίληψη δεν υπάρχει καν η δυναμική για "κάτι" που να έχει να πει κάτι παραπάνω, από το να εκφράσει μιαν αταβιστική αντίδραση σε κάποια ομιχλώδη αντίθεση που εκπορεύεται από κάποιο ελλειματικά αντιληπτό νεφέλωμα, αστεία πράματα).
____________________
2.
Το "σε μας" και "σε σας" και "στους αλλού" δεν υπάρχει, ισχύει παντού, με κάποιες παραλλαγές λόγω πολιτισμικών διαφοροποιήσεων.
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ, αλλά είμαι της άποψης πως πολιτική σημαίνει εξυπηρέτηση και υποστήριξη του δυναμικά μεταβαλλόμενου δημοκρατικού ζητούμενου και όχι το χαζοχαρούμενο "η τέχνη του εφικτού".
Η πολιτική μπορεί να έχει τεχνικές παραμέτρους (πχ διακυβέρνηση, εφαρμοστικές διαδικασίες κλπ), αλλά δεν είναι ούτε τέχνη ούτε τεχνική, κάτι που τεχνηέντως προτάσσεται από την αναγέννηση και μετά).
Αλλά αυτά αποτελούν την δική μου γνώμη, άσε που δεν είναι κάτι της μοδός και απαιτούν συνομιλητές με "βρεγμένους κώλους"...
Κι έχουν να κάνουν, φυσικά, σε κάποιο μέρος τους και με το (1)...

Αυτάαα..!
Λουβ όνλι...

 

Ευστοχα οσα ειπες (δεν το λεω απλα για να το πω και μετα να αρχισω να αραδιαζω τα δικα μου, ή μαλλον, θα αραδιασω και γω τα δικα μου μιας και μου θυμισες αλλες εποχες, αλλα ξεκαθαριζω οτι δεν διαφωνω μαυτα που λες).
Και οι παρεες /ομαδες δεν ειναι κι αυτες 'μικρο-κοινοτητες'?Νομιζω στο πως αντιλαμβανεται ο καθενας την λεξη κοινοτητα ειναι που διαφοροποιει τις αντιληψεις.

Αξιον αναφορας οτι υπηρχε 'κοινοτητα' πριν το bdsm (Before Digital Social Media) με βαση το νησι (Κυπρο), με αριθμο ατομων και απο την χωρα (Ελλαδα). Δηλαδη κτυπιοτανε και ψαχνοτανε ο κοσμος και προ ιντερνετικης εποχης κανωντας το αντιστοιχο που βλεπουμε και σημερα με την 'κοινοτητα΄ εδω, με τα μεσα που ειχαν στην διαθεση τους τοτε. Στο νησι, περι τα μεσα του 80 εβγαινε μια φυλλαδα η οποια ειχε αγγελιες ατομων που εψαχναν ερωτικο συντροφο για 'αλληλογραφια' (ετσι το κρυψαν καπως, οταν πρωτοκυκλοφορησε). Ο συντονιστης/εκδοτης ηταν ενας ανθρωπος ο οποιος ειχε γραψει 5-6 βιβλια στα ελληνικα για την ανθρωπινη σεξουαλικοτητα, καποια καθαρα δικα του και καποια copy paste απο βιβλια του εξωτερικου (ναι υπηρξε αντιδραση απο μερος της κοινωνιας και πηγε και μια υποθεση στο δικαστηριο, οπου παλεψε για το δικαιωμα του στον ελευθερο λογο και κερδισε). Τα βιβλια ειχαν για την εποχη τους καλη απηχηση και πουλησαν αρκετα αντιτυπα. Ο εκδοτης επαιρνε ταχυδρομικως πολλες ερωτησεις / αποριες. Μιας και μεσω των βιβλιων βρεθηκε μεγαλος αριθμος ατομων που ηθελαν να συζητησουν το θεμα και να γνωρισουν ατομα με κοινα σεξουαλικα ενδιαφεροντα, αδραξε την ευκαιρια με το να εκτυπωνει αυτες τις φυλλαδες. Οι αγγελιες ηταν ανωνυμες, δεν ειχε nicknames παρα μονο κωδικους για την καθε αγγελια και οι ενδιαφερομενοι επικοινωνουσαν με γραμματα σε ταχυδρομικη θυριδα. Δεν θυμαμαι ποσα χρονια κυκλοφορησε ακριβως ή ποσες φυλλαδες ειχαν τυπωθει, θα πρεπει να ρωτησω καποια ατομα γιαυτο, αλλα εφτασε σε ενα σημειο οπου οι αγγελιες με φετιχ, βιτσια, αποκλινουσες σεξουαλικες συμπεριφορες, ή οτι αλλο θελει να το ονομασει ο καθενας, επιαναν μια μεγαλη μεριδα των αγγελιων. Γνωριζω προσωπικα ατομα που εχουν γνωριστει μεσα απο αυτη την φυλλαδα και ειναι μαζι μεχρι σημερα. Ατομα που επηρεαστηκαν θετικα απο τις γνωριμιες ή τις συζητησεις που εκαναν (σαφως και υπηρχαν και παρατραγουδα). Αλληλογραφω (πλεον διαδικτιακα) ακομα με ενα ατομο που τοφεραν οι συνθηκες και επεσαν τα στοιχεια του στα χερια μου, χωρις να εχουμε συναντηθει ποτε. Μεχρι πριν λιγα χρονια, ειχα επισκεψεις απο την χωρα, απο ατομα τα οποια ξεκινησαν το ταξιδι τους (μπιντιεσεμικο αν θελει να το πει ετσι καποιος) μεσο αυτης της φυλλαδας και το συνεχιζουν μεχρι σημερα. Δεν το λες κοινοτητα με την απολυτη εννοια της λεξης, δεν το λες επιστηθιοι φιλοι, μπορεις ομως να το πεις ως αριθμος υγιως σκεπτομενων ανθρωπων οι οποιοι μοιραζονται ιδεες και γνωμες πριν αποφασισουν να μοιραστουν, αν θα μοιραστουν σωματικα υγρα.

Ο αριθμος ατομων που την τοτε εποχη ((Before Digital Social Media) εκανε το βημα να διαβασει βιβλια 'βρωμικα' και να ψαχτει σε φυλλαδες για αλληλογραφια - συνευρεση με ατομα κοινων σεξουαλικων προτιμησεων, το πως εξελιχθηκε αυτο στις μερες μας, καθως και η μεγαλη συγχιση που ακομη επικρατει σε διαφορα θεματα που απτονται της ανθρωπινης σεξουαλικοτητας με εκανε να καταληξω σε ενα απλοικο συμπερασμα (και σε σχεση με τον τιτλο του νηματος): Καποιοι ανθρωποι θα επιλεξουν και θα 'κυνηγησουν' αυτο που τους 'φτιαχνει', καποιοι θα δεκτουν στοικα αυτο που ειναι διαθεσιμο, αν τα καταφερουν. Ανεξαρτητα απο το οποιοδηποτε στατους. Ειναι δυνατο να υπαρξει Ms εκτος βδσμικης κοινοτητας? Ναι, γιατι οχι? Και να καταληξει εντος. Η το αντιθετο, να ξεκινησει εντος, και να καταληξει εκτος.

 

Εξ ου ως κοινότητα η καταγραφή κωδικοποιημένης πολιτικής σεξουαλικής συμπεριφοράς των ανθρώπων, είτε καταγεγραμμένοι ή όχι.

 

@MasterK77

Καθαρά ιστορικά, κάπου εδώ μέσα θαρρώ, έχω γράψει για αντίστοιχο περιοδικό "διεθνούς" εκδοτικού οίκου που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, την αρχή της δεκαετίας του '90.
Συντομότατα διπλασίασε τις σελίδες του, το 95% της ύλης του ήταν αγγελίες και αρκετές από αυτές "προχωρημένες"...
Μερικές από τις αγγελίες έβγαζαν γέλιο μέχρι δακρύων, άλλες ήταν τόσο "μεταΔαλιανιδικές" -τύφλα νάχει η ελληνική βιντεοπαραγωγή ντυ κωλ- κάποιες ήταν φο-νουάρ, κάποιες κόπι-πέιστ από το αγγλικό Πεντχάουζ, ήταν το αγαπημένο μου περγιοδικάουα, δεν μού κόστιζε και τίποτε (αν και αναλογικά ήταν πανάκριβο -ανελαστική η αγορά ντ' αμούρ), ήταν μια ηθογραφική υπερπαραγωγή με λίγα λόγια, όμως ο έρωτάς μου για την περγιοδικάρα δεν κράτησε ούτε ένα χρόνο. Υποψιάζομαι καμιά ντουζίνα νικ σε διάφορα σάιτ ημεδαπά και αλλοδαπά κλπ κλπ...

Πάντα υπήρχαν παρέες, ούτε με σφαίρες δεν θα μπορούσαν να αποκληθούν κοινότητα, στην καλύτερη περίπτωση θα τις έλεγε διευρυμένη δεξαμενή για καμιά "παρτου-ζ-αμπιάντ"...
Γενικότερα θα έλεγα πως το μικρότερο μέρος αυτώνανε που ψάχνονται παρεπιδημεί σε ανάλογα σάιτ για πολλούς και διάφορους λόγους...
Όπως γνωρίζω πως κάποια από αυτά τα άτομα είναι αξιολογότατα και μερικά είναι επιεικώς "να βλεπόμαστε σπανίως", λογικά πράματα.

 

Δε θα συμφωνήσω στην ανυπαρξία ενός κοινού παρονομαστή. Όπως και δε με καλύπτει η προσφυγή στο ατομικό αξιακό σύστημα, γιατί η επίκληση μοιάζει σαν αναφορά σε παρθενογένεση από τη στιγμή που αυτό εμφανίζεται να κινείται και να αναπτύσσεται αυτόνομα. Ακόμη και μια περιχαράκωση όμως όπως αυτή που αποπειράται να στοιχειοθετηθεί στα πλαίσια μιας καθαρά διαπροσωπικής επαφής, υποδηλώνει εκ των πραγμάτων την ύπαρξη αυτού του παρονομαστή. Διότι το δυναμικό που αυτά φέρουν ακριβώς ως άτομα, είναι αποτέλεσμα μίξης του αυτοδιαμορφούμενου συστήματος τους με περιβαλλοντικές προσλαμβάνουσες. Το ίδιο όμως συμβαίνει αντίστοιχα και σε ότι αφορά τη μεταξύ των επιμέρους κοινοτήτων δράση. Ακόμη και με την υφή κοινωνικών μορφωμάτων.
Η όλη συζήτηση από πλευράς μου δε σχετίζεται λοιπόν με κάποια συγκεκριμένη κοινότητα, αλλά με την ευρύτερη δυνατή ύπαρξη αυτής, όπως ακριβώς εμφανίζεται μέσα από το ετερόκλητο της υπόστασης των επιμέρους τμημάτων, σε όποιο επίπεδο αναφοράς κι αν είναι αυτό, που παρόλα αυτά εμφανίζεται στοιχειωδώς λειτουργικό. Σε τούτο τον αδιόρατο παρονομαστή αναφέρομαι, την υφή που αυτό λαμβάνει διαδοχικά καθώς και τις διάφορες θέσεις και απόψεις που συγκρούονται. Το ζητούμενο για μένα είναι το επόμενο βήμα. Το οποίο βήμα δε μπορεί παρά να αφορά όλες τις πλευρές και σε όλα τα επίπεδα συνεισφοράς τους. Συνειδητά και ασυνείδητα.

 

Αν και σπάνια βλέπω σύγχρονες ελληνικές ταινίες και δη κωμωδίες, δε μετάνιωσα ποτέ που είδα το str8 story. Είναι πολύ πιο έξυπνη από μια απλή κωμωδία. Αποδεικνύει πως είναι δυνατή η ύπαρξη κάθε μορφής κοινότητας, αυτό όμως δεν την καθιστά λιγότερο ουτοπική. Κάθε φορά που κάποιος πρόκειται να πάρει μια εξουσία ή μια θέση, βρίσκεται στην πλευρά εκείνου που δε μπορεί να τηρήσει εκ των πραγμάτων αυτά που τον ανάγκαζαν να απεύχεται απ' τη θέση του ''αντιπολιτευόμενου''. Κι αυτή είναι η άποψη μου: πως κάθε κοινότητα μπορεί να υπάρξει σε αφ' ορισμού περιορισμένα όρια, ή με περιθώρια να επεκταθεί, αλλά την ίδια στιγμή ο λόγος ύπαρξης της γίνεται και η θηλιά της. Και εντός ενός μικρού συνόλου με συνεισφορές προερχόμενες μονίμως απ' τα ίδια μέρη του συνόλου, οδηγεί στον εκφυλισμό, στη ματαίωση, ή στον αυτοπεριορισμό εκείνο που τελικά απομονώνει, στοχοποιεί κι εξοστρακίζει.