Ομοιότητες BDSM και θρησκείας (με την ευρεία έννοια)

Ειναι θρησκευτικου περιεχομενου ενα θεμσ που εξαντλειται σε γενικες ομοιοτητες με θρησκεια στην γενικη και αφηρημενη της εννοια, χωρις αναγορα σε κανενα συγκεκριμενο δογμα?
θιγει κσνενος τις θρησκευτικεςπεποιθησεις?
μειωνει καποια συγκεκριμενη θρησκεια η δογμα?

 

Δε χάνω τίποτε. Αυτό στο οποίο αναφέρεστε αγαπητέ Dante σχετίζεται με τον τρόπο διεξαγωγής της εν λόγω θεματολογίας. Ο κανονισμός είναι πολύ σαφής όμως και κρίνει απαγορευτική την ίδια τη θεματολογία. Γι' αυτό κι εμμένω.

Αν θέλει η διαχείριση , ας μεταθέσει όπου κρίνει την παρεμβολή μου προς αποφυγή εκτροπής του νήματος.

 

Με μία λέξη ναι. Είναι θρησκευτικού περιεχομένου από την στιγμή που χρησιμοποιείται η έννοια της θρησκείας -έστω και "με την ευρύτερη έννοια". Βέβαια το "θρησκευτικό περιεχόμενο" σαν έννοια είναι τόσο vague όσο και η φράση "με την ευρύτερη έννοια".

Εγώ προσωπικά προκειμένου να βρω ομοιότητες μεταξύ δύο εννοιών θα πρέπει να αναφερθώ και στις δύο.

Valid η απορία κατ' εμέ λοιπόν.

 

Εγώ αυτό που βλέπω είναι μια σαφής δήλωση από πλευράς διαχείρισης. Αυτό που παρουσιάζετε αφορά σε μετάφραση αυτής. Και μολονότι δε διαφωνώ με το περιεχόμενο που τρέξατε να προσδώσετε στην οπτική προσέγγισης από πλευράς σας, αυτό δεν αναιρεί την αντινομία που παρουσιάζεται από την παράθεση νημάτων σαν κι αυτό. Ακόμη κι αν γίνει προσπάθεια παράκαμψης κάνοντας χρήση όρων όπως "ευρεία έννοια". Κι ακριβώς επειδή συμφωνώ απολύτως με το κενό περιεχομένου κάτω από το πλαίσιο που θέσατε, είμαι υποχρεωμένος να θέσω θέμα σχετικά με την αναγκαιότητα αναπροσαρμογής της απαγόρευσης όπως αυτή έχει ορισθεί. Εκτός αν η τελευταία εξακολουθεί να ισχύει όπως έχει τεθεί εξ'΄αρχής.

 

Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το BDSM κατάφερα να εμβαθύνω στο νόημα πλείστων όσων περιστατικών περιγράφονται στην Ελληνική μυθολογία...

 

Η μετανεωτερικότητα με συστημικές ανταύγειες με φτιάχνει, τόσο που θα μπορούσα να κάνω follow την μακαρίτισα την χήρα του Μάο...

 

Κι εγώ από την πλευρά μου ότι είχα να πω επ' αυτού εδώ, το είπα και μιας και το όλο ζήτημα έχει μεταφερθεί στο support forum, δεν βρίσκω λόγο συνέχειας. Ταύτα κι αναμένω.


Στο θέμα του νήματος τώρα.
Οι ομοιότητες μεταξύ αυτών των δύο αφορούν στην κατανόηση ενός πολύ συγκεκριμένου τρόπου προσέγγισης της πραγματικότητας από μερίδα κοινωνικών σχέσεων. Το ιδιάζον όπως και ενδιαφέρον άλλωστε του τρόπου αυτού, σχετίζεται με την παρουσία αμοιβαίας αντίληψης επί μιας αρεσκείας προς αναζήτηση ενός θεού, οπουδήποτε. Πρωτίστως δε σε αυτό που αποκαλούν βίωμα.

Όμως η βίωση της στιγμής (είτε εντός, είτε εκτός βδσμ) έχει καθαρά καλλιτεχνική υπόσταση, με τη φιλοσοφική προσέγγιση να μη μπορεί να ξεπεράσει ουδέποτε το στάδιο της εκ των υστέρων εκλογίκευσης. Γεγονός στο οποίο η φιλοσοφία την έχει πατήσει επανειλλημένα.
Ως εκ τούτου η συσχέτιση με το θρησκευτικό ιδεώδες συμβαίνει μόνο στο βαθμό που η μεταφυσική υπόσταση της Τέχνης λαμβάνει συγκεκριμένη θέση στον ψυχισμό του ατόμου. Η δε έκφραση της θέσης αυτής αφορά σε μία προσπάθεια υπερκέρασης του εξωτερικού σημείου αναφοράς και στην εναπόθεση των ελπίδων σε έναν αυτο-καθορισμό του εσωτερικού είναι, που προάγει και συντηρεί αφ' ής συστηθεί μια αίσθηση ατομικότητας.

Πρόκειται για μια αισθητική που ξεκινά να διαμορφώνεται από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και που βρίσκεται να τελεί υπό το βάρος μιας αντιστροφής της Αριστοτελικής τελεολογίας. Εκκινώντας από το θεό, διαγράφει μία αντίθετη πορεία ερμηνείας, που αντιστρέφει με αυτόν τον τρόπο τον άξονα κίνησης της καλλιτεχνίας, ενώ ταυτόχρονα υποβάλει το δημιουργικό δυναμικό αυτής σε μία εσωτερίκευση. Έτσι αποπειράται να επιλυθεί και ο πάντοτε αποσταθεροποιητικός αντίκτυπος του δημιουργικού βηματισμού της Τέχνης, αφήνοντας τελικά ένα ελεγχόμενο πεδίο δράσης για αυτόν. Και μέσα σε αυτή την συντήρηση που εξαγνίζει την ανάγκη βιωσιμότητας, λαμβάνει χώρα και η όποια χρεία ανασκευής, υπό τη μορφή άλλοτε υπόκωφων κι άλλοτε πιο φανερών εκρήξεων.

Από κει και πέρα, εφόσον το μοντέλο αυτό εγκαθιδρύεται , αναπαράγει σχεδόν τυφλά (ή καλύτερα μηχανιστικά) διαφορετικές εκδοχές αυτού του ιδεώδους, αποσυνδεδεμένες από το άχθος της απτής πραγματικότητας, αφού το μάτι είναι συνεχώς στραμμένο προς τα μέσα. Αυτή είναι και η αιτία της διφορούμενης κίνησης που προκύπτει από τη χρήση του μοντέλου ετούτου. Γιατί ενώ από τη μία η θεωρία κάνει ακατάπαυστα λόγο για αναγκαιότητα ταύτισης των δύο πλευρών, η αίσθηση που αποκομίζεται από την πρακτική βρίσκεται μονίμως στον αντίποδα. Γιατί σε κάθε της βήμα βλέπει μόνο απόσταση. Είναι η κλασσική και ευρύτατα διαδεδομένη λογική του καρότου και του μαστιγίου.

Αποτέλεσμα αυτού είναι η δημιουργία παράλληλων βίων, όπου τον κυρίαρχο χαρακτήρα λαμβάνει σταδιακά μία απρόσωπη απελπισία. Μοναδικός χώρος εκτόνωσης της τελευταίας είναι αυτός που ορίζεται για κάθε πλευρά από την αντίστοιχη διαδικασία εσωτερικής ενατένισης του ιδίου του ατόμου. Κι όποιος αντέξει. Και είναι εδώ που θα συμφωνήσω με την παρουσία συστημικών ανταυγειών, οι οποίες βρίσκονται να παίζουν άλλωστε το ρόλο της πρωταρχικής απαίτησης, αφού κάθε πλευρά γνωρίζει ενδόμυχα ότι σε κάθε βήμα ελλοχεύει η δυσλειτουργία. Αν όχι ο ολοσχερής σχάση.

Στο κοινωνικό επίπεδο η αδυναμία αυτή έχει ήδη δείξει τα δόντια της μία φορά και έχει βρεθεί εκτός ορίων κατά τη Γαλλική επανάσταση, με τα όσα γνωστά συνέβησαν τότε. Προάγγελος των οποίων υπήρξε άλλωστε κι ο αγαπητός μας de Sade.

Στην παρούσα φάση το κύριο φορτίο αυτής της απελπισίας έχει σαν σημείο αναφοράς τον "ανεξήγητο" κατά τα άλλα β΄ παγκόσμιο πόλεμο και την προσπάθεια παράκαμψης του ουσιαστικού περιεχομένου αυτού, από όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές. Κάτω από αυτό το πλαίσιο ανασύνταξης δυνάμεων παίρνει σάρκα και οστά το βδσμικό ρεύμα, μαζί με όλα τα υπόλοιπα. Κι ο λόγος δεν είναι άλλος παρά το ότι οι μέχρι τότε ιστάμενες ισορροπίες, που με τόσο κόπο στήθηκαν μετά την παλινόρθωση της μοναρχίας αναταράσσονται βιαίως, με αποτέλεσμα να καλούμαστε να βρούμε εκ νέου την ισορροπία. Μέχρι την επόμενη σφαλιάρα...

 

Η trans avant garde, επαναπροσέγγισε κατά κάποιο τρόπο, τον ρεαλισμό.
Βλέπω ότι συναντάμε ένα ρεύμα (προσωποπαγές προς στιγμήν) που προσομοιάζει με ένα Rococo σε άμεση επαφή με τον Σουρεαλισμό.
Πολύ σωστό αυτό για την χήρα του Μάο.
Περιμένω εναγωνίως πότε θα εκδηλωθεί και κάποια ενδοσκόπηση με βάση τον Σοσιαλιστικό ρεαλισμό.
Τιμής ένεκεν στο σχόλιο σου
Παραθέτω ένα ποίημα του Tristan Tzara μια και είναι σε όλους γνωστό, ότι ο Ντατναϊσμός είναι ο φυσικός προάγγελος του Σουρεαλισμού.

Η Dada Ανασκόπηση

πέντε νέγρες σ’ ένα αμάξι
ανατινάχθηκαν ακολουθώντας τις πέντε κατευθύνσεις των δαχτύλων μου
όταν κάποιες φορές το χέρι μου στο στήθος μου τοποθετώ για να προσευχηθώ στον θεό
υπάρχει εκεί ένα υγρασίας φως ενός ηλικιωμένου φεγγαριού πουλιά στο κεφάλι μου ολόγυρα
το πράσινο των αγίων φωτοστέφανο έχει αρθεί από ψυχικές δραπετεύσεις
τραλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλα
τώρα θα δείτε την έκρηξη μέσ’ στα κοχύλια

κάπου υπάρχει ένας νέος άνδρας που τους πνεύμονές του τρώει
και τόσο έξοχα έκλασε ώστε το σπίτι του έγινε μεσάνυχτα
σα τον γυρισμό των πουλιών που στα ποιήματα του τραγουδούσε
και ο θάνατος ανατινάζεται από κανόνια σταματώντας την συζήτηση των γυπών
το πολύ μεγάλο ιστιοφόρο άνοιξε το βιβλίο του σαν ένας άγγελος μολαταύτα
τ’ ανοιξιάτικα φύλλα σου έχουν κολλήσει μια κομψή σελίδα τυπογραφείου
zoumbai zoumbai zoumbai di
έχω ασχοληθεί μ’ όλα τα καλά κι όλα τα κακά αχ την χαρά του στρατηγού
κάθε σάβανο είναι ο κύριος μας και στον κάθε μας κύριο

υπάρχει η δική μου καρδιά
η δική μου καρδιά που της έχω δώσει ένα φιλοδώρημα χεεχεε

Αγαπητέ @cadpmpc ευχαριστώ που έδωσες το έναυσμα ν' ασχοληθώ με τον αγαπημένο μου Ντανταϊσμό.
Και με τρόπο ώστε να είμαι εντός θέματος.

 

Πολύ δεν πάει να γίνει η αυτόματη ποιητική γραφή του Τριστάνου ένα, έστω πλαγίως και ελλειπτικώς, επιχείρημα υφολογικού χαρακτήρα σε μιαν τύποις αντιπαράθεση άνευ περιεχομένου, σε έναν συστημικό λεονταρισμό, που όπως συστημικά καλλιεργήθηκε για να μπορεί να υπάρξει, το ίδιο "συστημικά", προς το παρόν καταπώς μού φαίνεται, εξετάζεται ..?
Γενικότερα μιλώντας, οι τακτικές επιλογές αυτόματα και κατά συνέπεια μοχλεύουν τακτικά αντίμετρα, παγίως ανεπαρκή.
Τα αποτελέσματα είναι συνήθως τραγικά, από κάθε οπτική.
Όμως, φευ, η μετανεωτερικότητα, συστημική και μη, τα κάνει όλα...

..."τιτιρλιτιτί Αιγαίο"...

 

Ακριβώς αυτό ήθελα να τονίσω.
Μερικές φορές τα καλλιτεχνικά κινήματα ενέχουν θέση δόγματος και απαιτούν θρησκευτική προσήλωση και μύηση.
Σαν το το BDSM ένα πράμα.
Βρε πώς με καταλαβαίνεις.