Ομοιότητες BDSM και θρησκείας (με την ευρεία έννοια)

σε ορισμένες εκδοχές ή κατανοήσεις του βδσμ μπορούν να αναγνωριστούν αναλογίες με θρησκείες.
η ίδια η συγκρότηση του βδσμ σαν μια κανονικοποίηση των εκδηλώσεων της ασυμμετρίας έχει αναλογία με την ριτουαλιστική κανονικοποίηση της πολιτικής που είναι το κυριο χαρακτηριστικό της θρησκείας· αλλά μόνη η κανονικοποίηση δεν συνιστά ομοιότητα.
η θρησκεία είναι κυρίως το ιερατείο της. παρ' οτι σε κάποιον βαθμό στηρίζεται, καλλιεργεί και εκμεταλλεύεται την όποια υπαρξιακή αγωνία υπάρχει ή αναδύεται σε ένα ποσοστό ανθρώπων, παρ οτι χρησιμοποιεί μεταφυσικά επινοήματα για να εκλογικεύσει την ισχύ της και την ισχύ των συμφερόντων που εκπροσωπεί, παραμένει κυρίως ένας μηχανισμός που ανατροφοδοτεί την ισχύ του. τίποτε δεν διαδόθηκε, ούτε καν διασώθηκε, από τα ιδεολογήματα μιας θρησκείας αν δεν διατυπώθηκε στα πλαίσια του ιερατείου της και δεν εξέφραζε, τη στιγμή που διατυπώθηκε, τα συμφέροντα που η δοσμένη θρησκεία καλείται να ιδεολογικοποιήσει. η θρησκεία είναι πρώτα κληρικαλισμός, και μετά ιδεολογήματα και ανησυχίες. αλλιώς έχουν όλοι από μία.
με αυτήν την έννοια το βδσμ, γενικά, δεν μοιάζει με θρησκεία. δεν έχει πολιτική διάσταση και δεν δικαιώνεται συλλογικά. υφίσταται διαπροσωπικά και αφορά σε δυναμική ανταλλαγή ισχύος, η κανονικοποίηση δεν είναι απαραίτητη.
ωστόσο, έγινε φανερό και στο νήμα, οτι δεν αποκλείεται η θρησκειοποίηση του βδσμ. ορισμένοι άνθρωποι χρειάζονται κανονικοποιήσεις και εκλογικεύσεις. χρειάζονται κοινοτική επιβεβαίωση ή μεταφυσική τεκμηρίωση. χρειάζονται επινοήσεις ανωτεροτήτων και κατωτεροτήτων, θεών και δαιμόνων· χρειάζονται μια έξωθεν καλή μαρτυρία για να βρουν, να δικαιολογήσουν ή να επινοήσουν τη θέση τους. άρα ενδεχομένως μπορεί το βδσμ να λειτουργήσει και ως θρησκεία, ή έστω κάτι σαν το βδσμ.

 

@tithon

Και όποιος έλεγε ένας παλιός πολιτικός ντυ κωλ "όποιο πρόβατο βγει απ' το μαντρί, το τρώει ο λύκος"...
Ή η μαρμάγκα, ξέρω γω...
Δηλαδή κάτι σαν "ο βοριάς τ' αρνάκια παγώνει" και κάνουν αγκαλίτχιες μη και ξεπαγιάσουνε...
Η αλλιώς, αλλιώς...

 

 

Η ασυμμετρία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση έκφρασης της θρησκείας. Ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα απλής αναλογίας, παρά καθαρής μεταστοιχείωσης. Η δε εισαγωγή της ασυμμετρίας στην καθ' ημάς σφαίρα αναζητήσεων ως όρου, συνιστά από μόνη της κανονικοποίηση.

Το ασύμβατο που παρουσιάζεται με την διαπροσωπική υπόσταση του βδσμ, αίρεται αν αναλογιστεί κανείς ότι ο κεντρικός φορέας υλοποίησης της κανονικοποίησης που είναι η οικονομία, κρίνει χρηστικό να διοχετεύει πλέον το ιδεολογικό υλικό του κληρικαλισμού έχοντας σαν γνώμονα την εξατομικευμένη προσέγγιση του πελατολογίου. Η διαπροσωπική υπόσταση του βδσμ δεν εξασφαλίζει σε τίποτε λοιπόν τη μη πολιτική διάσταση αυτού, στο βαθμό που βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα όσα επιτάσσει το ιερατείο.

Η δε απουσία συλλογικής δικαίωσης είναι μία απόσταση που όλο και βρίσκεται να μειώνεται. Το γεγονός πως αποφεύγεται να εκφραστεί ανοικτά, συμβαίνει ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης ζύμωσης σε οικονομικό επίπεδο. Μόλις η πίτα μοιραστεί, έρχεται κι αυτή. Προσωπικά το απεύχομαι μιας και κάτι τέτοιο θα σήμαινε την πλήρη εξουδετέρωση του ουσιαστικού δυναμικού. Δε μπορώ όμως να λειτουργώ και στο φαντασιακό μιας υποτιθέμενης αυτονομίας, που εξακολουθεί και αντλεί βαρύτητα από την ψευδαίσθηση που καλλιεργήθηκε επί σειρά ετών ως προς τον αποκεντρωμένο χαρακτήρα λειτουργίας του διαδικτύου.

Άλλωστε ένα τμήμα των ενδιαφερομένων, βρίσκεται ήδη με τη δικαίωση στο χέρι καθώς η lgbt κοινότητα έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Το οποίο έχει ξεκινήσει και μια κουβέντα εντός της, εκτός των άλλων, επί του κατά πόσο θα μπορούσε να εκληφθεί το βδσμ ως sexual orientation. Υπάρχει σε εξέλιξη δε μια σειρά δικαστικών υποθέσεων, όπου η γραμμή υπεράσπισης επικαλείται ακριβώς αυτό. Άλλο ένα επίπεδο από το οποίο αναμένονται αποτελέσματα.

Κι εδώ παρουσιάζεται κι ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό. Aπό τα πρώτα πράγματα που παρουσίασε ως αιτήματα η lgbt είναι το δικαίωμα στο γάμο και το δικαίωμα υιοθεσίας, προσεγγίζοντας εκ νέου με αυτό τον τρόπο το θεσμό της οικογένειας. Κάτι που έχει ξεκινήσει να δηλώνεται εμμέσως και από μας. Μια ματιά στο διαδίκτυο είναι αρκετή για να φέρει κάποιον σε αντιπαράθεση με γαμήλια κολάρα, αλυσίδες,δαχτυλίδια κλπ..Μια σειρά προϊόντων που έρχεται να απαντήσει στις αντίστοιχες αναζητήσεις που εκδηλώνονται μέσω ευρείας αρθρογραφίας.

Γενικότερα είναι εμφανής μια αντίστοιχη προσπάθεια και από την πλευρά των βδσμαδων να δηλώσουν παρουσία γύρω από αυτά. Κι αν κινήσεις σαν αυτές δεν μπορούν να φέρουν την απαραίτητη εγκυρότητα ακόμη, είναι λόγω του πρόσκαιρα χαοτικού χαρακτήρα των πρωτοκόλλων. Αποτέλεσμα της απότομης αύξησης του αριθμού των ενδιαφερομένων. Πλην όμως, όχι κάτι που δεν δύναται να τακτοποιηθεί συν τω χρόνω.

Τέλος, για όσους διατηρούν αμφιβολίες ως προς το κατά πόσο θα μπορούσε να υποστηριχθεί κάτι τέτοιο από τα ιερατεία είτε της πολιτικής, είτε της θρησκείας, παραθέτω ένα βιντεάκι που καταδεικνύει την ευρηματικότητα αυτών όταν καλούνται να επιλύσουν ζητήματα που άπτονται της διατήρησης της ισχύος.




Δε θα με εξέπληττε τίποτε λοιπόν...

 

Και τα δυο μπορουν να χρησιμοποιηθουν για την εκμεταλλευση / χειραγωγηση ανθρωπων ετσι ωστε να κανουν πραγματα που μπορει να μην θελουν πραγματικα.

 

https://www.mirror.co.uk/news/real-...omes-fetish-queen-10462364?service=responsive

 

... επισης, και τα δυο μπορουν να χρησιμοποιηθουν απο καποια ατομα για να κανουν πραγματα που θελουν (ή νομιζουν οτι θελουν)  

 

Δεν έχουν κτηνώδη πλευρά οι θρησκείες αλλά έχουν οι εκκλησίες που τις "αντιπροσωπεύουν"

 

Για φαντάσου!

 

Ό,τι αγαπάμε πολύ, το πιστεύουμε το εμπιστευόμαστε και το πρεσβεύουμε απόλυτα και με πολύ πάθος θεωρείται θρησκεία. Σίγουρα το BDSM μπορεί να θεωρηθεί και να βιωθεί ως θρησκεία. Τεχνικά τώρα, την μεγαλύτερη σχέση την έχει πιστεύω με τον χριστιανισμό και τον ισλαμισμό. Ο Ιωάννης Στουδίτης ήταν ο πρώτος που δημιούργησε κοινόβια μοναστήρια ( αρχικά οι καλόγεροι ήταν μόνο ερημίτες). Ο Στουδίτης ήταν πολύ αυστηρός ως ηγούμενος και μάλιστα τιμωρούσε τους μοναχούς με μαστίγωμα. Υπήρχαν και ειδικές τιμωρίες για το μεγάλο "αμάρτημα" του αυνανισμού. Επίσης είναι γνωστά ( απο τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα) τα "εξαγνιστικά" τελετουργικά αυτομαστιγώματος σε Ριο Ντε Τζανειρο, Μεξικό, Νότια Ιταλία, Ιράκ, Φιλλιπίνες και σε άλλα μέρη. Και στο θεωρητικό δόγμα του χριστιανισμού ύπάρχουν αναφορές στην "ταπείνωση" την "ταπεινότητα", το οτο είμαστε "δούλοι του θεού", όπως και η γλώσσα του σώματος που συχνά περιλαμβάνει μετάνοιες, υποκλίσεις, σκυψίματα και συρσίματα στο έδαφος (βλέπε Παναγία της Τήνου). Επίσης η συμπεριφορά του τύπου ¨κλαίω και οδύρομαι" είναι θεμιτή και ενθαρρύνεται. Και φυσικά δεν τελειώνουμε εδώ. Για τον "αμαρτωλό" υπάρχει και συνέχεια στην άλλη ζωή, στην οποία υπάρχουν διαφόρων ειδών κολάσεις με μεγάλη ποικιλία βασανιστηρίων ( για να σπάει η μονοτονία...)

 

Αν το σύνολο αυτών που έχουν γραφτεί ως τώρα είναι η ρημάδα η ευρεία έννοια, ήθελα νάξερα ποια είναι η καριόλα η "στενή" έννοια...

 

Χμμ... Κατι πιο συγκεκριμενο?
Π.χ. Παιρνεις τα κειμενα απο τις δυο μεγαλυτερες θρησκειες τις γεωγραφικης σου τοποθεσιας, παιρνεις τα εγχειριδια του τοπικου βδμσ, μελετας τι οδηγιες / κοινα / διαφορες εχουν αναφορικα με σκλαβια.
Δεν μπορω να προσδιορισω αν αυτο κατηγοριοποιειται σε ευρεια ή στενη εννοια.