Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

@Arioch ειλικρινά συγνώμη, βλέπεις κάποιοι τεμπελιαζουν να γράφουν για ν απαντάμε σε δικό τους νήμα.

Άτιμο T9 ρεζίλι μ έκανες, τα πωπα, για το ύψος απ τα πωπα! Τα μάτια μου θα δακρύσουν; αποτετοιος είσαι; εγώ σου εκφράζω την ακόρεστη δίψα μου για τη γραφή σου κι εσύ με κλανεις;; πππφφφφ

 

Eίναι και τα κλικ που μετράνε τελικά, όχι μόνον η βίζιτα, όλα κι 'όλα...

 

Ευχαριστώ

μου ... άρεσε    

 

Μια γυναίκα για τον @-Volt-  



Αγάπησα την γιαγιά του Σιντ. Για πάντα!
Αφιερώνω στην @Janine
Πυτζαμάκια, μετά το χαμάμ, αγκαλίτσα, δεύτερη μέρα Χριστουγέννων.   

 

  Eνοχλω...? Δεν ενοχλω...!  

 

@brenda κι έγω λάτρεψα τη γιαγιά!έψαχνα να βρω την αγαπημένη μου σκηνή μ' αυτή αλλά τζίφος!

 

Μήπως είναι στο τρέιλερ?
Εκεί που κάνει μπάνιο ή η άλλη με την όρκα?  

 

Χαχα όχι,είναι αυτή που λέει όλο πανικό ο τίγρης "έρχονται!" κι αυτή στο κόσμο της απαντάει "πόσοι είναι να φέρω λουκουμάκια" 

 

Πανκακουργότατε είναι όλο λάθος (γουστάρεις ξεκίνημα?)...

Πα να πει το εξής...
Το "ευλαβικά" δεν έπαιζε ως έννοια τω καιρώ εκείνω, ακόμα και για τα μαλακιασμένα τα δεκατριάχρονα (ήμουν ένα από αυτά, γιου νόου), που ρωτούσαν καμιά μαλακία του δέους σημαντική -του στιλ "αλήθεια, ζυγίζει 5 τόνους η ντραμς του έτσι, μα καίνε 12.000 δολάρια κιθάρα για τη καύλα τους, πόση αλαλία έκανε ο έτσις για να πεί το τάδε άσμα στο στούδιο, σε ποιο σχολείο πήγαιναν αυτοί οι μουσικαράδες και στα 23 τους γαμούν και δέρνουν κι εμείς το τρίγωνο για τα κάλαντα το κουβαλάμε για μόστρα"....

Η αγαπησιάρικια απάντηση που παίρναμε από τση μεγάλοι ήταν "σκάσε κι άκου, τα ξες ή δεν τα ξες αυτά, θα αλλάξουν αυτό π' ακους?" κι εμείς τους είχαμε για να τους σπάμε τις κεφάλες από τη σνόμπα τους, αλλά κάποιοι άλλοι μεγάλοι μας λέγαν "ξανασκέψου το" και μερικοί από μας μπορούσαν να το ξανασκεφτούν και να ξεστραβωθούν, οι πιο πολλοί όμως, νάδα, κομπάρε...

( ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ:Άλλα ακούγανε τον Λαμπίρη, άλλα διάβαζαν το Ντομινό, μερικά μιλούσαν Γαλλικά μην και κολλήσουν κάτι, ούτε "φλάι Ρόμπιν φλάι" δεν άκουγαν πιο μετά, ερωτούσαν "σας αρέσει ο Μπραμς" κι εμείς ως γνήσια κωλόπαιδα μαχόμενα μια εναντίον της κομ-ιλ-φο ανατροφής μας και μια κόντρα στους φόβους μας να πετάξουμε, απαντούσαμε "αν έχει καλή εγγραφή το Τρίτο, σε αφήνω όμως πάμε στο ΤζαζΡοκ, πούχει έρθει ο πιανίστας του Στοκχάουζεν να τζαμάρει με τον δικό μας, πούναι φίλοι, και μετά θα πάμε Τριπ -κι έτρεμ' ο κ'ωλος μας να βγει η ψυχή μας από την και καλά άνεση) ...

Και μετά που ρωτούσαμε τους πρώτους μεγάλους μας τα έκαναν λιανά και φραγκοδίφραγκα και νογάγαμε και τι ωραία, ναι..?

Για να καταλάβεις πρώτα έμαθα τι σημαίνει γκρούπι και "σέλα" και μετα τους Τζέθρο.
Διότι τα γκρουπόσελα ψιλοχρήσιμα είναι, αλλά απο ζουμί νάδα, δεν ειν' κακό, αλλά ουσία καπούτ, γιαα..?
Δεν ζήσαμε στο φαστ λέιν, που λες, αλλά τρίκυκλα στην δεξι'α λωρίδα στην εθνική οδό δεν γιέναμε ποτές και δεν το λέω υποτιμητικά για τα τρίκυκλα, κάθε άλλο, καταλαβαίνω.
Απλώς γουστάραμε πιο γεμάτα και αρπαζαμε και καμια γρατζουνιά και υο και τρεις μη σου πω)...

Και με το ένα εκατοστο της διαθέσιμης πληροφορίας απ'ότι σήμερις, ξέραμε για τα ζόρια που τράβαγε η Τζάνις με τα κορίτσα που στέκονταν μπροστά-μπροστά και γιατί πήρε Πορσικό και ποιος της έπαιζε μπουκάλι της μπίρας και τραγουδούσε πάρτη της και τέτοια, δεν ήταν θεά για μας, ήταν για μας και ήταν κάτι σαν κάποιο άλλο εμείς στη διπλανή παρέα...
Για τους άλλους που την λέγαν μυθικό τέρας δεν μπορώ να σου πω, πρόβλημά τους, διαχρονικά πουλάνε δέος, χέστηκα, δεν ψωνάω, γνωρίζω όμως καλώς...

Κατανοώ την ανάγκη ύπαρξης ιερών τεράτων, αλλά δεν κάνει να σου πω την ερμηνεία μου γι΄αυτήν την ανάγκη, είναι σόκιν, άστα να παν σταδιάλα...
Διότι κάτι μού λέει πως τα ιερά αυτά τέρατα έχουν χεστεί από το γέλιο που τα λένε ιερά τέρατα...

 

Πανκακουργότατε;;;     ε ναι μου άρεσε!!!

Όπως υπάρχει ατμοσφαιρική μουσική για τα sessions, υπάρχεις κι εσύ ως εισαγωγή στο χώρο. Νομίζω είσαι αχτύπητος. Ένα στιλ μόνος σου. Βέβαια ένα σοκ στις 8 το πρωί το έπαθα διαβάζοντας σε, αλλά νομίζω καταλαβαίνω.

Η ερμηνεία περί μυθικού τέρατος είναι δική μου απ' αυτό που εκλάμβανα και όχι απ' τους γονείς μου. Οι γονείς μου δεν σχολίασαν ποτέ, απλώς μου έδωσαν τα βινύλια και τις tdk ( ήταν και κάτι άλλες κασέτες πλαστικές θηριώδεις που τις βάζαμε στο κασετόφωνο του fiat και οι μισές προεξείχαν, αλλά δεν ξέρω το όνομα τους ). Αυτή την ιδέα την εισέπραξα από άλλους, μιας κοπής ανθρώπους που ξέχασαν πως ήταν να μεγαλώνουν με όνειρα και όχι πολύ εξυπνακίστικη κατανόηση και ξαναγυρνούσαν σ' αυτή την εποχή στιγμιαία σε κάποια συγκέντρωση και σιωπούσαν ή έριχναν νοήματα γεμάτα ''νόημα'' λέγοντας πράγματα που δεν καταλάβαινα και καταλάβαιναν οι συνομήλικοι γύρω τους, ή κάποιοι απ' αυτούς, ή έκαναν πως καταλάβαιναν. Εγώ παραμένω πιστά για 'κεινη την ηλικία ερωτευμένος με τους ''καρεκλάδες'', όπως με σύστησε σ' αυτούς ο θείος μου με πρώτο και καλύτερο το Child in time και το Woman from Tokyo.

 

χαχαχαχα Καλημέρα..

 

+10000 <3