BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

 
Με τις όποιες ενστάσεις μου, καταθέτω αυτήν την άποψη...

 

Στο παίγνιον της φυσικής επιλογής...
Tα θήλεα επιλέγουν...
Τα σερνικά διεκδικούν...
Το αν η επιλογή δεν τελεσφορήσει θέμα και των δυονώνανε...
Και πάνε παρακάτω...
Και τα δυο...
Το σερνικό καμώνεται για να επιλέξει το θηλυκό...
Οι λέξεις-κλειδί είναι η "επιλογή/επιλέγουν"...
Άλλο το επιλέγω, άλλο το διαλέγω...
Ιζ δατ κλίαρ..?

Βέβαια κιενωνικώς το θέμα πάει αλλού, αυτό είναι που θίγει ο μακαρίτης καλός και αμφιλεγόμενος καθηγητής...
Απέ την στιγμή που άλλαξε η νόρμα του πάρε-δώσε και μορφώθηκε αυτό π' λέμε πατριαρχία, κουλουβάχατα η δ' λειά...
Έκτοτε ξεκίνησε ο "πόλεμος των φύλωνε" στην προσπάθεια των σερνικώνανε να αναλάβουν μια ευθύνη όξω από το προβλεπόμενο του ρόλου τους ως φύλο.
Κι έπειτα σκάσαν οι νευρώσεις κλπ κλπ, μαλακίαι δηλ, που ως γνωστόν ταλαιπωρούν αυτό το νεόταταο είδος, των αρθρώπωνε ντε, ως απαραίτητο στάδιο, για το παρακάτω μάθημα...
Μπίζνες αζ γιούσουαλι δατ ιζ...
Διγιότι, και που έστρωσαν τον κώλο τους κάτω και το "είδαν" το πράμα οι σοφοί, ποιος τους ακούει...?
Στα παπάρια τους -όχι των σοφώνανε, των άλλωνε...
Θα σού έλεγα και τση λόγοι για τα "παπάρια τους/μας", αλλά είναι βαρύτατη πολιτική και δεν κάνει πρωινιάτικο...
Καλημέρες, καλημέρες...

 

Αυτό που έχω προσωπικά καταλάβει μέχρι στιγμής είναι ότι πάντα πριν από κάθε "πώς" υπάρχει ένα "γιατί".

Όταν και αν αυτό τύχει να γίνει "διότι" που να βγαίνει μέσα από την ψυχή μας, τότε τα υπόλοιπα είναι απλώς θέμα χρόνου να μπουν στη σωστή τους θέση.

 

Μην λες τον μακαρίτη αμφιλεγόμενο, πέρσι κόντεψα να φάω ξύλο για κάτι ανάλογο.
Ουπς, ξέχασα, εγώ είμαι γυναίκα, έχω περιορισμένο δικαίωμα έκφρασης άποψης σε σχέση με σας τους άνδριδι...  
Κατά τα λοιπά, συμφωνούμε σε γενικές γραμμές επί του θέματος, με εξαίρεσιν την αφορμήν του πολέμου των φύλων. Δευτερευούσης σημασίας ωστόσο. Στα basics είμεθα κομπλέ.

Το ''γιατί'', θαρρώ πως άπτεται ενός αλλουνού ζητήματος, τύπου, ''μα είμαστε όλοι μας αξιαγάπητοι, για κάποιον?'' ''υπάρχουν κατάλληλοι άνθρωποι για ν΄αγαπήσουν και ν΄αγαπηθούν για όλον τον κόσμο?'' και τέτοια προβοκατόρικα φιλοσοφικά ερωτήματα.
Φυσικά και όλοι εν δυνάμει μπορούν ν΄αγαπηθούν από κάποιον, ή από πολλούς.
Δεν υπάρχει ο σωστός ή ο λάθος τρόπος ν΄αγαπάς.
Υπάρχει ο δικός μου τρόπος.
Υπάρχει ο δικός σου τρόπος.
End of story.
Και για τον κάθε άνθρωπο δεν είναι καν ο ίδιος.
Ποτέ δεν έχω αγαπήσει δύο ανθρώπους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλον, ούτε κι εγώ είμαι ίδια με αυτήν που ήμουν στο παρελθόν. Δεν απαιτώ από κανέναν να με αγαπήσει με τον δικό μου τρόπο.
Εύχομαι απλά να με αγαπήσει με έναν τρόπο που να μπορώ να ανταποκριθώ.
Ή, ευστοχότερα, εύχομαι να θέλω να ανταποκριθώ. 

 

Με τέτοιον τρόπο που απλά να προκαλείται θαυμασμός αμφοτερόπλευρα  

 

Τώρα τι να πω;...Είναι λες και μπήκες στο μυαλό μου. Τα παραπάω από εδώ, έκλεισα, και πάω σε άλλο νήμα. Respect.

 

Δύσκολο να περιγράψω πως θα έπρεπε να με αγαπάνε.Αρχικά δε μου αρέσει το ''πρέπει'' σαν λέξη και
δευτερευόντως είμαι ένας παράξενος χαρακτήρας που δε ξέρω αν είναι θετικός ο τρόπος που αγαπάω
εγώ,οπότε ο τρόπος αυτός θα μπορούσε να γίνεται αντιληπτός ως δυσάρεστος για το άτομο απέναντι μου.

Αυτό που μου αρέσει και καταννοώ ως ένδειξη αγάπης είναι η ερωτική και πρακτική αποδοχή όλων όσων
είμαι και εκφράζω,χωρίς την ανάμιξη εξωγενών παραγόντων(φίλων,οικογένειας,κοινωνίας).Μιλάω για άτομα
που έκαναν την επιλογή να είναι μαζί μου γνωρίζοντας τις πολλές και ενοχλητικές ατέλειες μου ως ανθρώπου,
τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

 

Πώς θα έπρεπε να με αγαπάνε

Αφού με γνώριζαν πριν με αγαπήσουν ας μου φέρονταν με ειλικρίνεια, χωρίς συγκατάβαση, χωρίς παραβάν να μου έδειχναν το εγώ τους, χωρίς βαρυγκώμιες ας ξεκινούσαν απ' το μηδέν μαζί μου και θα τη βρίσκαμε την άκρη για το πως θα φτάναμε στην αγάπη, χωρίς ''πρέπει'' και ''οφείλει''. Κανείς δεν πρέπει και κανείς δεν οφείλει. Το μυαλό δεν εξαναγκάζεται και η καρδιά δε βιάζεται κι είναι απαραίτητες συνθήκες ταυτόχρονα για να μιλάμε για αγάπη, από και προς. Και δε μ' αρέσουν οι κοιμήσηδες, οι τεμπέληδες, οι χοντράνθρωποι κι εκείνοι που σου πουλάνε αυτό που νομίζουν πως θες να δεις.

 

Ο Τιτανικός έχει πάρει τον κατήφορο προς τον πάτο του Ατλαντικού. H Ida Strauss μπορεί να σωθεί. Το ίδιο μπορεί και ο Isidor αλλά επειδή είναι ένας gentleman, ένας κύριος μιας άλλης εποχής, δεν ανεβαίνει σε βάρκα για να μη στερήσει τη θέση από μια γυναίκα ή ένα παιδί. Η Ida δεν κατεβαίνει με τη βάρκα αρνούμενη να αποχωριστεί το σύζυγό της. Κατευθύνονται προς την σουίτα τους, κανείς δεν τους ξαναείδε ποτέ.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αγαπάς και να σ' αγαπούν.

 

δεν περιγράφει αυτό μιά κλασσική φιλία μεταξύ ίδιων, όμοιων;

μοιάζει βάσιμο αυτό στην παρατήρηση ενός σημαντικού πλήθους πτηνών.
δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται πλατύτερα.




ωραίον είναι να γαψιόμαστε χωρίς προσχήματα.

 

Iιιιι. πάλι..?

 

 

Δάσκαλε ευτυχώς που έφυγες απο αυτο το κόσμο και γλίτωσες απο την πολιτικοκορεκτίλα ( θα σου "κολλούσαν" την "ταμπέλα" του σεξιστή). Αγάπη: Ενσυναίσθηση, στοργή, αφοσίωση, θυσία.