"Λοξοδρομήσεις"

Γιατί γράφονται δημόσια και δημιουργούν λάθος εντυπώσεις.
Οπότε πρέπει να γραφτει και να " ακουστεί" η πραγματικοτητα.

 

Καλά, για το τι είναι εκείνο που αναφέρεται από τόσους ως "η πραγματικότητα", εν τέλει πρέπει να κρατάμε όλοι μας μικρό καλάθι.

Όσο για το να ακουστεί, Δόξα τω Θεώ πάντως, έτσι όπως έχω δει να περιγράφεται από κάμποσους η πραγματικότητά που έχει ο καθένας στο κεφάλι του του, ακούγεται μέχρι το Φεγγάρι ώρες-ώρες.

 

Να σας εξηγήσω γιατί κάποιοι "εξεγείρονται τόσο για κάτι τέτοια". Γιατί γι' αυτούς είναι σημαντικό να υπάρχει αντίλογος.

Ο νόμος του Brandolini διατυπώνει εύστοχα ότι "η ποσότητα ενέργειας που χρειάζεται για να αντικρουστεί μια ανοησία είναι μια τάξη μεγέθους μεγαλύτερη από αυτή που χρειάζεται για να παραχθεί η ίδια η ανοησία".
Αξίζει τον κόπο; Ο καθένας απαντάει ανάλογα τις πεποιθήσεις του. Προσωπικά θεωρώ ότι αξίζει, ότι η αμφισβήτηση ανακριβειών, ανακολουθιών, οχυρωμένου και τυφλού πείσματος έχει χρησιμότητα. Όχι για να πειστεί ο παράγων την ανοησία, αλλά γιατί δυνάμει υπάρχουν αναγνώστες που διαθέτουν την ικανότητα να συγκρίνουν και να κρίνουν διαφορετικές απόψεις.

Μην αναρωτηθείτε λοιπόν γιατί οι "κάμποσοι άλλοι" το κάνουν, μια χαρά καταλαβαίνουν τι κάνουν - και διατυπώθηκε με σαφήνεια σε πολλά ποστ.

Απορία: εσείς - που αναφέρετε πως "δεν μας πέφτει λόγος, αν δεν είναι δικό μας" γιατί εναντιώνεστε που οι άλλοι (που θεωρούν ότι τους πέφτει λόγος) εναντιώνονται;

 

Eγώ απο τις απαντήσεις κατάλαβα, οτι όπου γουστάρει ο καθένας βάζει την κλίμακα στης σχετικότητας και όπου γουστάρει είναι απόλυτος ( και καλά κάνει εν τέλει). Κατ αρχάς δύο απλά πράγματα ρώτησα. Αν υποθέσουμε οτι ισχύει στ' αλήθεια το νήμα της κοπέλας με τον "Αφέντη που ζητάει να τον σρταπονάρει" πράγμα το οποίο προσωπικά θεωρώ "λοξοδρόμηση", μήπως μπορεί να συμβαίνει και με τις Αφέντρες κάτι ανάλογο; Η επόμενη ερώτηση ήταν για το αν υπάρχει περίπτωση να ζήσει μια Αφέντρα μια ολόκληρη ζωή με τον Υποτακτικό της. Προσωπικά αν είμουν Υποτακτική κοπέλα, κάποιος μου εμφανιζόταν ως Αφέντης και μετά μου ζητούσε να τον γαμήσω ξέρετε πως θα ένιωθά; Σαν να παρήγγειλα ενυδατική κρέμα και μόλις την άνοιξα είχε μέσα ταραμοσαλάτα! Φυσικά αν αυτός νομίζει οτι "κυριαρχεί" κανένα πρόβλημα. Με τον εαυτό του μια χαρά θα είναι. Τα σκυλιά ( αρσενικά και θηλυκά) όταν θέλουν να κυριαρχήσουν και να επιβληθούν προσπαθούν να καβαλήσουν το ένα το άλλο. Αυτη είναι μια αρχετυπκή και φυσική εικόνα της κυριαρχίας. Πήρα κάποιες επιστημονικές απαντήσεις οι οποίες είχαν μέσα τους το σπέρμα της πολιτικοκορεκτίλας, παρ όλα αυτά ήταν ικανοποιητικές. Ακόμη πιό ικανοπιητικές ήταν κάποιες ξεκάθαρες απαντήσεις του στυλ: Ναι εγώ το βιώνω έτσι, όχι εγώ το βιώνω αλλιώς.
Παράπλευρα όμως κατανόησα και κάτι άλλο. Το ότι οι λέξεις δημιουργούν εικόνες, είναι δεδομένο.
ΟΙ λέξεις που χρησιμοποίησε η κοπέλα στο νήμα με τον στραποναρισμένο Αφέντη ποια εικόνα δημιουργούν; 'Έναν "Αφέντη" να κάθεται στα τέσσερα και να τον γαμάει η κοπέλα με το σταπ ον. Απέναντι σε αυτη την εικόνα, αρκετές κυρίες που είδα, αντιδρούν περιπαιχτικά, αλλα στην εικόνα που δημιουργούν οι λέξεις που χρησιμοποίησα εγώ ( δηλαδή της δεμένης Αφέντρας που την γαμάει κάποιος άγρια) δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, αλλα αντιθέτως τους "ανέβαινει το αίμα στο κεφάλι". Είναι οι κοπέλες που ποτε δεν θα "λοξοδρομούσαν" απο το status τους αλλα οι ίδιες μιλούν για "σχετικότητα". Οπότε ο καθένας μας μια χαρά απόλυτος είναι, και ξέρει πολυ καλα το τι θελει και το τι δεν θέλει. Το μόνο που θα επιθυμούσα εγώ ιδανικά θα ήταν αν μπορούσατε να βάζατε λίγο τα νεύρα σας στην άκρη και να μου απαντούσατε με "απάθεια". Αλλα όπως βλεπετε, αυτο δεν γίνεται. Τα πάθη μας, "ξεχειλίζουν"  

 

Α, λάθος το έχετε καταλάβει.

Δεν εναντιώνομαι που εξεγείρονται οι άλλοι. Εγώ είναι που προσωπικά δεν θα συμπεριφερόμουν έτσι σε μία αντιπαράθεση απόψεων, και αυτό το λέω και στους άλλους και επιμένω να πιστεύω ότι έτσι είναι καλύτερα.

Μόνο επί προσωπικού θα εξεγερθώ.

Κι εγώ θεωρώ όπως εσείς ότι αξίζει μεν η αμφισβήτηση ανακριβειών, ανακολουθιών, οχυρωμένου και τυφλού πείσματος, για τους ίδιους λόγους που αναφέρετε,

αλλά όλα έχουν τον τρόπο τους, αλλοιώς ανακυκλώνονται σε φαύλους κύκλους και καταλήξεις μηδενικού αθροίσματος. Σε αυτά τα πράγματα ο τρόπος μετράει όσο και η πρόθεση, μην πω παραπάνω ορισμένες φορές.

Δεν τον γνωρίζω τον Brandolini που επικαλείστε, πλην όμως αυτό που γνωρίζω από εμπειρία είναι ότι αυτός ο Νόμος του που γράφετε δεν ισχύει πάντα. Ούτε σε ατομικό ούτε σε συλλογικό επίπεδο.

Υπάρχουν και πολύ γρηγορότεροι, αποδοτικότεροι και οικονομικότεροι ενεργειακά τρόποι να γίνει μία τέτοια δουλειά σαν αυτή με την οποία καταπιάνεται, και εν πολλοίς αυτό γίνεται ήδη εδώ και χρόνια και με θεαματική επιτυχία σε πολλούς τομείς.
Βέβαια η αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων δεν έχει ποτέ τελειωμό σαν δραστηριότητα, μόνο αλλάζει αντικείμενο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Επίσης όμως θεωρώ ότι η μισαλλοδοξία και ο ολοκληρωτισμός οποιασδήποτε μορφής, έστω και αν τύχει να ντυθεί ένδυμα του δικαίου ή της αδιαμφισβήτητης βεβαιότητας με μεγάλη μαεστρία, μπορεί μεν να απατά τρίτους και να αυταπατά, αλλά έχει πάντα την ίδια όψη, αν έχει κανείς μάτια να τον διακρίνει.

Απόρία δική μου: Εσείς που αντιπαρατίθεστε με τους τρόπους που αντιπαρατίθεστε, έχετε κάνει ποτέ μέσα σας αξιολόγηση να δείτε αν άραγε τα αποτελέσματα αυτών των τρόπων, στην προάσπιση ή στην προαγωγή των δικών σας πεποιθήσεων, είναι ικανοποιητικά, ή αντιθέτως είναι φτωχά, ή ενδεχομένως να φέρνουν και αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θα θέλατε;

 

Δείτε τι κουόταρα: "Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν κάμποσοι άλλοι όταν το λέω, και δεν βλέπω και κανέναν να αναρωτιέται σε αυτό, είναι ποιο το νόημα να εξεγείρεται κανείς τόσο για κάτι τέτοια."

Να επιμείνετε όσο θέλετε. Δεν βλέπω για ποιό λόγο όμως θα έπρεπε οι υπόλοιποι να υιοθετήσουν την δική σας στάση.

Το συμπέρασμα δεν είναι απαραίτητα αυτό, όταν υπάρχει διάθεση για επικοινωνία και ουσιαστική ανταλλαγή πληροφοριών.

Εμένα αυτό φαίνεται χειριστικότητα. Θεωρώ αστείο ένας ενήλικας να περιμένει να τον καλοπιάσουν. Ανάληψη ευθυνών κλπ.

Αμέ.

 

Σαν τον Άκη κανείς...
Ποιος να κάνει 4h 45', κάπου 35.000 λέξεις, λέγοντας το απολύτως τίποτα...
Μη λέμε ό,τι θέμε..!
Εκτός αν είσαι πολύ, μα πολύ χοντρός, και βγάζεις βιβλίο με καμιά εβδομηνταριά χιλιάδες λέξεις για να πεις ευσχήμως στο αφεντικό σου να μη σε γαμήσει που τάχεις κάνει πουτάνα-όλα, διγιότι το κάνεις γι' αυτόν...
Όχι δεν έχει αφιέρωση με όρκους αιωνιας υποταγής στην αρχή, κρατάμε και τα προσχήματα, μη χέσω...

 

Στοργή και προδέρμ μόνο...
Ένεκα υπήρχαν και χειρότερα...
Φωνάζανε και τη μαμά τους κοτζαμάντρες κλπ κλπ...

 

Α καλά.  

 

Εσύ για μια ακόμα φορά έχεις μείνει πίσω. Ποιος Άκης; Εδώ είναι ο Champ...

 

Ωραιο παλι αυτο κατι σε ριαλιτι θα χει κ προτεινομενους
Απλα να σταθμιζεται καλα το δειγμα κ οχι να λεμε τον ο,η κ την η,ο.
Το να μη θες να μαθεις με ποιον συνομιλας το παραβλεπω γιατι δεν εχεις
τετοιο σκοπο κ αυτο φανηκε απο την αρχη.
Αλλα ετσι δεν γινεται σωστα η δουλεια.
Σου προτεινω μια βοηθο για καλο ξεκατινιασμα.
 

 

Ξέρεις τι απάντησαν στο Φίλιππο οι οι Σπαρτιάτες όταν τους ζήτησε υποταγή αλλιως αν τους νικούσε θα ισοπέδωνε τη Σπάρτη;

<< ΑΝ >>

Αν ήσουν πραγματική υ θα έκανες ότι σου ζητούσε ο Αφέντης σου και θα του έλεγες και ευχαριστώ και θα το εννοούσες και αυτό περιλαμβάνει από στιφάδο μέχρι στραπονάρισμα.

Το πάνω χέρι δεν το έχει αυτός που έχει τσουτσού αλλά αυτός που μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του.

Ομοφυλόφιλος Νονός αρέσκεται στο να τον παίρνει από αγοράκια. Πες μου, ποιος είναι ο Αφέντης;

Θυμάμαι τη σκηνή στο GOT που ο littlefinger λέει στη Σέρσεϊ: Knowledge is power.
Εκείνη κάνει ένα νεύμα και τον γραπωνουν δυο ντουκια και του βάζει το σπαθί στο λαιμό.
No, power is power.

Αυτά και δεν ξαναπαρεμβαίνω και κράτα ο,τι καταλαβαίνεις.