Subspace ή διάσχιση?

Προσπαθώντας να κατανοήσω πολλά από αυτά που μου συνέβαιναν διαβάζω και συζητώ ακατάπαυστα τον τελευταίο χρόνο.
Χτες διάβασα ένα νήμα σε ένα άλλο φόρουμ όπου μία υποτακτική αναρωτιόταν ακριβώς αυτό. Δυστυχώς οι απαντήσεις που πήρε δεν ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικές.
Αποφάσισα λοιπόν να το μεταφέρω εδώ μαζί με τις απορίες μου...
Πώς ξερουμε αν είναι το ένα ή το άλλο?
Πώς τα ξεχωρίζουμε?
Ποιές οι διαφορές ανάμεσα στη μία κατάσταση και την άλλη?
Ποια τα κοινά?

 

Επρεπε να googlάρω τη διάσχιση, για να καταλάβω τι είναι, και δεν μπορώ να πω ότι το κατανόησα πλήρως. Εχω την εντύπωση όμως ότι είναι ένα αρνητικό γεγονός, και συμβαίνει για να προφυλάξεις τον εαυτό σου απο κάτι τραυματικό. Δεν είμαι ειδικός, δεν το έχω βιώσει οπότε δεν είμαι και σίγουρη.
Αντίθετα, έχω μια πολύ μικρή εμπειρία στο subspace, και σίγουρα δεν είναι αρνητικό. Τουλάχιστον αυτό που βίωσα εγώ. Η κατάσταση ήταν απόλυτα θετική, μόνο όμορφα συναισθήματα είχα, αίσθηση πληρότητας, ένωσης, γαλήνης, δάκρυα ευτυχίας.
Δεν ξέρω αν βοήθησα κάπως.

 

Είναι αλήθεια αυτές οι μόνες απαραίτητες προϋποθέσεις? Ίσως σε μικρή ηλικία ή σε τραυματικές εμπειρίες που οδηγούν αρχικά τον οργανισμό στο να αμυνθεί μέσω της διάσχισης.
Ή αρκεί ένας ήχος, μια μυρωδιά ή κάποιο άλλο ερέθισμα που ακούσια οδηγεί στη διάσχιση, όταν αυτή υπήρξε τρόπος άμυνας στο παρελθόν, ακόμα και αν στο παρόν το άτομο δεν νιώθει να απειλείται ?

Φυσικά και δεν νιώθω ότι καταπιέζομαι ή κακοποιούμαι.

 

Αν βρεθείτε μια φορά σε κατάσταση subcpace, θα βεβαιωθείτε ότι δεν είναι διάσχιση.
Όσο πιο απλοϊκά μπορώ να διατυπώσω, το πώς το αντιλαμβάνομαι.
Στην διάσχιση το άτομο κυριαρχείται από τις άμυνες, ενώ στο subspace το άτομο αποποιείται τις άμυνες.
Αν με αυτό που βιώνετε στις σχέσεις σας, νιώθετε ότι απειλήστε, καλό είναι να επανεξετάσετε τις σχέσεις σας.

 

Ωραία...
Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι είναι αυτό που με κάνει να αναρωτιέμαι.
Έχω βιώσει τη διάσχιση αμέτρητες φορές στο παρελθόν μην γνωρίζοντας τότε τι είναι.
Δεν έχω σχεδόν καμία ανάμνηση πέραν μιας γενικής ιδέας του πως το βίωνα.
Δεν το προκαλείς, δεν το αποφασίζεις, απλά συμβαίνει.
Είναι σαν να βγαίνεις από το σώμα σου.
Δεν μπορείς να αντιδράσεις, να κουνηθείς ή ακόμα και να μιλήσεις.
Δεν νιώθεις πόνο. Δεν είσαι καν εκεί. Δεν νιώθεις, δεν αισθάνεσαι και δεν σκέφτεσαι. Κλειδώνεις. Βγαίνεις από αυτή την κατάσταση λίγη ώρα μετά το τέλος του "επεισοδίου". Δεν θυμάσαι τι συνέβη. Έχεις μόνο μια θολούρα που όσο και να προσπαθείς δεν μπορείς να συγκεκριμενοποιησεις.
Καμία αίσθηση, κανένα συναίσθημα.
Κάποια στιγμή αυτό γίνεται συνήθεια, αν μπορώ να το πω έτσι. Ξέρεις απλά ότι δεν θα νιώσεις και ότι θα τελειώσει.

Με τον άνθρωπο που έγινε αιτία να γνωρίσω το bdsm, βρέθηκα πολλές φορές κοντά σε αυτή την κατάσταση, χωρίς να νιώθω κανένα απολύτως φοβο. Ίσως σε κάποια στιγμή μια αμφιβολία για το αν θα μπορώ να συνεχίσω. Κάποιες φορές όμως ήμουν σε μια παρόμοια κατάσταση, χωρίς ούτε τότε να μπορώ να τα διαχωρίσω.

Πρόσφατα έζησα κάτι το οποίο είχε αρκετά κοινά αλλά και διαφορές.
Δεν μπορούσα να κουνηθώ ή να μιλήσω.
Μπορούσα όμως να σκεφτώ.
Δεν ήταν σαν να βγαίνω από το σώμα μου. Ήταν σαν να μπαίνω πιο μέσα σε αυτό.
Από ένα σημείο και μετά δεν ένιωθα πόνο. Ένιωθα ομως.
Ήμουν παρούσα σε αυτό που συνέβαινε αλλά με έναν πιο "βαθύ" τρόπο. Δεν είχα αποκοπεί.
Είχα την αίσθηση πως θα μπορούσα να συνεχίσω για πάντα. Βασικά δεν ήθελα να σταματήσει.

Γνωρίζω πως όταν η ήπια διάσχιση έχει γίνει ένας συνηθισμένος τρόπος άμυνας στο παρελθόν, υπάρχει περίπτωση να γίνουν κάποιοι ακουσιοι συνειρμοί που διόλου δεν έχουν να κάνουν με την αίσθηση απειλής ή φόβου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μπορώ να είμαι και σίγουρη για το τι ήταν αυτό που μου συνέβη.
Και ακριβώς επειδή δεν είχα καμία τόσο ζωντανή και όμορφη εμπειρία στο παρελθόν, κρατάω τις επιφυλάξεις μου για το τι ήταν.

 

Δεν έχω βιώσει διάσχιση. Έχω διαβάσει μόνο για την κατάσταση και ζήτησα και τα φώτα μίας φίλης ψυχολόγου που έχει ασθενείς με διάσχιση. Για το είδος, αν είναι ήπια ή όχι, δεν συζητήσαμε, οπότε δεν μπορώ να καταλάβω τις διαφορές, παρά μόνο να τις φανταστώ.
Για το space, ξέρω αυτά που έχω βιώσει.
Προφανώς, η σύνδεση είναι ότι πολλά άτομα έχουν τραύματα, έχουν υποστεί κακοποίηση στο παρελθόν, οπότε μπορεί να είναι δύσκολη η διάκριση.
Επειδή η διάσχιση αφορά την αδυναμία να καταφύγει το άτομο στους βασικούς επιβιωτικούς μηχανισμούς. Ούτε φυγή, ούτε πάλη λοιπόν. Άρα, για να βρεθεί η ψυχολογική διέξοδος, φεύγει το άτομο έξω από τον εαυτό του, δεν έχει τρόπο να διαχειριστεί αυτό που του συμβαίνει.
Το space αντίθετα, είναι μια ηδονική αίσθηση, μη-αίσθηση, που δεν έχει ούτε πανικό, ούτε απώθηση.
Βιώνεται ένα απίστευτο zoom-in, σα να φτάνεις στον πυρήνα της ύπαρξής σου, χωρίς άγχος, αγωνία, πανικό ή παγίδευση.
Αντίστοιχα, η διάσχιση μου ακούγεται σαν ένα απίστευτο zoom-out, για να αντέξει, όσα το άτομο, ούτε να αντιμετωπίσει μπορεί, ούτε να φύγει.
Θεωρώ ότι είναι διακριτές καταστάσεις, αλλά καλό θα ήταν, αν το άτομο βιώνει σύγχυση σχετικά το το ποιο είναι τι, να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, ειδικά αν το βιώνει ενοχικά.
Το βέβαιο για μένα είναι ότι το space δεν παράγει, ούτε προάγει την ενοχή!
Άρα, είναι απολύτως διακριτά.

 

Υπάρχει ένα ερέθισμα...
Το ερέθισμα έχει ένα αποτέλεσμα.
Το άτομο που εισέπραξε το αποτέλεσμα αναρωτιέται αν αυτό που βίωσε ήταν subspace ή dissociation.
Αναρωτιέται μετά από μια αναδίφηση σε καταγεγραμμένες εμπειρίες από άλλα άτομα.
Η αναδίφηση καταλήγει στο ερώτημα subspace ή dissociation (διάσχιση).

Οι λόγοι γι' αυτό μπορεί είναι:
• Η μη έκθεση του προκαλέσαντος το ερέθισμα στο δεδομένο αποτέλεσμα.
...Άρα η εξ αντικειμένου αδυναμία του να το διαχειριστεί.

• Η πιθανότητα έκθεσης του βιώσαντος διάσχιση στο παρελθόν.
...Άρα η ανάκληση της τότε εμπειρίας του και η αυτόματη διαδικασία
......α. ή απλής σύγκρισης με το προκύψαν βίωμα
......β. ή ερμηνείας άρθρωσης του βιώματος,
δηλαδή την πιθανότητα υπέρβασης της καθ' οιονδήποτε τρόπο (λανθάνουσας, δυνάμει ή εγγεγραμμένης) "παρουσίας" της διάσχισης
......β1. ή εξ αιτίας παλιότερης έκθεσης
......β2. ή της κινητοποίησης των ανεξάρτητων αντανακλαστικών του βιώσαντος για συγγνωστούς λόγους.
(Εκτιμώ πως η συναισθηματική διαδρομή/διάρθρωση του μηχανισμού -τα τι και τα πώς- του "περάσματος" εξ αιτίας του φυσικού πόνου στο subspace είναι ξεχωριστές για το κάθε άτομο.
Γνωστές μάς είναι, βιωματικά, οι προϋποθέσεις για να συμβεί).

Σε κάθε περίπτωση λειτουργεί η αντιλαμβανόμενη διαφοροποίηση του βιώσαντος συναρτήσει των συνθηκών υπό τις οποίες δημιουργείται.
Που σημαίνει, εκ των συμφραζομένων, απόπειρα επαναπροσέγγισης, επαναξιολόγησης, άρα διάθεση διαχείρισης και από τα δυο μέρη.
______________________________________
Σας έχω πει, πως δεν μού αρέσουν οι εύκολα αποκωδικοποιούμενες βιασύνες, ακόμα κι αν καταλαβαίνω τον λόγο εκδήλωσής τους..?

 

Αρχικά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει να σου απαντήσει αν δεν είναι ειδικός.
Θα πρέπει να σου δοθούν εξηγήσεις σε οποιαδήποτε απορία έχεις πάνω στις δυο καταστάσεις ξεχωριστά.
Το άγχος του καθενός και η αγωνία για το τι είναι αυτό που βιώνει και αν οι δυο αυτές καταστάσεις μπλέκουν μεταξύ τους με τον οποιοδήποτε τρόπο είναι αρνητικοί παράγοντες και μηχανισμοί για να ξεχωρίσει στο μυαλό του τα δεδομένα.
Η δουλειά του ειδικού είναι αυτή ακριβώς να βοηθάει το άτομο να μένει στις ράγες του και να μην ξεφεύγει η σκέψη του και να γίνεται χαοτική προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Το τι εμπειρία έχει ο καθένας και το πως αναβιώνει την κάθε εμπειρία είναι για κάθε άτομο μοναδική διαδικασία.
Δηλαδή άλλα είναι αυτά που θα λάβω εγώ, άλλα αυτά που θα λάβεις εσύ και θα τα βιώσουμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο.
Η αναβίωση επίσης της κάθε τραυματικής εμπειρίας (έχει ήδη ειπωθεί ότι η διάσχιση αφορά τραυματική εμπειρία) από τον καθένα έχει να κάνει με το πως το άτομο έχει κλειδώσει αυτή την εμπειρία στο μυαλό του σε συνδυασμό τόσο της ιδιοσυγκρασίας του όσο και των λοιπών βιωμάτων της ζωής του.
Είναι πολύ ανεύθυνο από την πλευρά του καθενός από εμάς λοιπόν να εκφέρουμε οποιαδήποτε άποψη υποκειμενική ή να ασκήσουμε κριτική στο πως και στο γιατί
Για να πάρεις μια εμπεριστατωμένη άποψη θα πρέπει ο συνομιλητής σου να γνωρίζει πολύ καλά ακριβώς τις προσωπικές σου εμπειρίες, να έχει γνώσεις ψυχολογίας και να μπορεί να κατανοήσει πως εσύ αντιλαμβάνεσαι την όλη κατάσταση.
Επίσης κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να γνωρίζεις είναι ότι ο μηχανισμός της αναβίωσης φέρνει πάντα στην επιφάνεια ψευδή στοιχεία και ποτέ τα αυθεντικά διότι ο εγκέφαλος σου τα έχει επεξεργαστεί με τέτοιο τρόπο που κατά την ανάσυρση λειτουργεί ένας μηχανισμός που διαστρευλώνει κατά όπως τον βολεύει ώστε να μην είναι τόσο τραυματικό το γεγονός όσο το αρχικό συμβάν.

Νομίζω ότι πολύ σημαντικά στοιχεία ως τροφή για σκέψη σου δίνουν τα post της @brenda και του @cadpmpc διότι δίνουν τις πιθανότητες και τους συνδυασμούς που μπορούν να δημιουργηθούν διότι μπορεί την ευθύνη μεν στα D/S παιχνίδια να την έχει εξ ολοκλήρου το Κ άτομο αλλά από τη στιγμή που το υ/bottom άτομο έχει προβλήματα διάσχισης δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Όσο κι αν υπάρχει σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης το βύθισμα είναι τόσο απόλυτο που υπό κανονικές συνθήκες μπορούν να υπάρχουν λογικές σκέψεις και να λαμβάνονται λογικές αποφάσεις αναφορικά με την ασφάλεια, αλλά αν υπάρχει η πιθανότητα να λειτουργήσει μετατραυματικά οποιαδήποτε κατάσταση και να μεταπηδήσει το άτομο από subspace κατάσταση σε κατάσταση διάσχισης ακόμη κι αν το Κ άτομο είναι τόσο έμπειρο ώστε να το καταλάβει και να προβεί σε διακοπή κατάστασης αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο για το υ/bottom άτομο διότι το να βγει απότομα από την κατάσταση διάσχισης στην οποία μπορεί να έχει μπει το άτομο μπορεί να επιφέρει άλλου είδους τραύματα.

 

Amoreisa,

έχετε σκεφτεί μήπως το πρόβλημα δεν έχει καμία σχέση με το sex ή το bdsm αλλά να υποφέρετε από κρίσεις πανικού των οποίων είναι άλλα τα ερεθίσματα και ίσως θα έπρεπε να το δείτε συνολικά, επειδή κάποια στιγμή μπορεί να σας συμβεί σε ανύποπτο χρόνο και άσχετη στιγμή;

 

Δεν υπάρχει καμία συνδεση με το σεξ ούτε με το bdsm, οσον αφορα στη διάσχιση.
Για να το κάνω πιο απλό. Ένα είδος διάσχισης είναι αυτό που παθαίνουμε σε ένα ατύχημα. Αυτό το κενο μνήμης που προκαλείται ετσι ώστε να προστατευθει ο οργανισμός από το σοκ.

Ειλικρινά δεν μπορώ να βρω κάποιο κοινό αναμεσα σε αυτό που περιέγραψα και στις κρίσεις πανικου.
Αν δεν κάνω λάθος κύριο χαρακτηριστικό τους, είναι η αίσθηση φόβου, που έχει το άτομο, με ή χωρίς λόγο.

 

Γιατί; στο subspace δημιουργείται απώλεια μνήμης;