Η αποκαθήλωση της Βιολογίας ?

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου. Μολονότι αυτό δεν το αναφέρω επίσημα στις συζητήσεις μου με ανθρώπους που δεν έχω ψυχική (και αν θες βαθύτερα, ούτε οντολογική) εξοικείωση, ωστόσο το πιστεύω (δυστυχώς όχι αρκετά για να το κάνω Τώρα πραγματικότητα) πως αν θέλαμε πραγματικά να πετάξουμε ή να υπερβούμε τα όποια υπαγορευμένα βιολογικά όρια θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Απλά, όντως δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε εμείς η αντανάκλαση του θεού ή θεάς που φαντασιωνόμαστε.

 

Μόνο σε ένα διαφωνώ.
Δεν είμαστε καν η αντανάκλαση, απλά αγνοούμε την θεϊκή μας φύση και υποτασσόμαστε στα προκαθορισμένα όρια.
Είμαστε σαν τον γάιδαρο, που είναι δεμένος στην πλαστική καρέκλα. Νομίζουμε πως είμαστε δέσμιοι.
Στην πραγματικότητα μάς τρομάζει το πόσο ελεύθεροι θα μπορούσαμε να είμαστε, γι αυτό και αυτοπεριοριζόμαστε, χάνοντας όμως έτσι το κομμάτι της θεϊκής μας φύσης!
Θεϊκή, όχι αυστηρά με την έννοια του όποιου Θεού, αλλά με την έννοια του άχρονου, του απεριόριστου, του απέραντα φωτεινού και δυνατού!

 

Όποιος καταφέρει να διακτινιστεί πρώτος, το σφυράει και στους υπόλοιπους.

Τυπικά όλα εκτός από τα κατηγορικώς αδύνατα είναι δυνατά, στοίχημα πάντως δε θα έβαζα.

 

Είχα μία αίσθηση ότι δε θα συμφωνούσες σε αυτό!! Όντως η αντανάκλαση υπονοεί κάτι λιγότερο από αυτό που μπορούμε να είμαστε ανά πάσα στιγμή. Η αντανάκλαση παραπέμπει στην πλατωνική αντίληψη περί ανώτερων εννοιών κάπου αλλού, που κατά την ταπεινή μου άποψη τίθεται σε ένα ιστορικό συνεχές ανάμεσα στη βιβλική έξωση από τον Παράδεισο και τη χριστιανική προσδοκία για επιστροφή σε αυτόν. Στο ενδιάμεσο χάνουμε, υποτιμούμε και θεωρούμε δεδομένο αυτόν εδώ τον Παράδεισο, Τώρα, το μεγαλείο γύρω μας και μέσα μας!

 

Αν καταφέρναμε να το κάνουμε, θα είμασταν εδώ να πληκτρολογούμε?    

 

Το τελευταίο emoticon με το monocle δεν ξέρω γιατί το έβαλα. Μου θυμίζει τον κύριο Monopoly

 

ναι εδώ θα ήμασταν και η απόδειξη βρίσκεται σε οποιαδήποτε καφετέρια, κλαμπ πας να μπεις αυτή τη στιγμή και θα δεις ανθρώπους που αντί να ασχολούνται με την χειροπιαστή παρέα τους είναι με τις μούρες χωμένες στα smartphones ψάχνοντας λαγούς με πετραχήλια στο τεχνικόλορ, τις στημένες πόζες και τις κλισέ βλακείες του Κοέλο που γίνονται viral κάθε τόσο

 

Σου την έστειλα, όση μπορούσα.

 

Αν ισχύουν κάποιες θεωρίες περί παράλληλων συμπάντων, που στην μεταφυσική θεώρηση εκφράζονται με τα 5 σώματα διαφορετικών διαστάσεων, τότε υπάρχει το Anandamaya Kosha, το ευδαιμονικό σώμα, που "αντανακλά" με κάποιον τρόπο το δικό μας γήινο και βρίσκεται κάπου στο σύμπαν. Είναι δυσνόητο, όσο η κβαντοφυσική, αλλά αν αντιληφθούμε τα όρια της αντίληψής μας, τότε μπορεί να αφήσουμε χώρο και για πραγματικότητες που την υπερβαίνουν.
Το πιο απλοϊκό παράδειγμα είναι αυτό των ανθρώπων που έχουν αφαιρέσει ένα όργανο, ή έναν αδένα από το σώμα τους, αλλά στα υπόλοιπα επίπεδα και σώματα, όπως στο αιθερικό, αυτό υφίσταται.
Γνωρίζω πως αυτή η αντίληψη είναι αντιπαθής έως απεχθής στους ορθολογιστές.
Αυτούς, θα τους παραπέμψω στον Γκουρτζίεφ και δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω.
Κατανοώ τη στάση τους, άλλωστε μέχρι και πριν από μερικά χρόνια κι εγώ έτσι ήμουν.
Αγάπη μόνο... 

 

Μιας και ανέφερες τον Coehlo, τι να σου, εγώ τα έχω λίγο χαμένα. Διότι οι εμπειρίες μου έχουν δείξει το άκρως αντίθετο: όταν επιθυμώ κάτι πολύ λες και δημιουργείται μαγνητικό πεδίο όμοιων πόλων και απωθείται... Και όσο περισσότερο το ζητάω και πάω προς αυτό, τόσο περισσότερο φεύγει μακριά. Και όταν πια δε με ενδιαφέρει, ή έχω αναγκαστεί να κάνω αυτό που συνεχώς μας λένε και επαναλαμβάνουμε και οι ίδιοι μέσα μας, δηλαδή να προσπαθήσω να το προσπεράσω και να συνεχίσω τη ζωή με ό,τι περισσεύει, τότε ενδέχεται να έρθει! Σα να υπάρχει ένα κοσμικό μάτι που σε παρακολουθεί και θέλει να σε εκπαιδεύσει να μην επιθυμείς πολύ, διότι είναι αντιπνευματικό... Από έναν άνθρωπο που απέτυχε στην εκπλήρωση πολλών επιθυμιών του, την αφεντομουτσούνα μου δηλαδή, δεν μπορώ παρά να σου πω πως στο κομμάτι Coehlo και σε πολλά άλλα που αφορούν όνειρα κι επιθυμίες έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά.

 

Συγγνώμη αλλά μέχρι να διατυπωθεί το ανάλογο μεταξύ επιθυμιών και συμβάντων εγώ τουλάχιστον δε μπορώ να πάρω αυτά που λες στα σοβαρά.

 

Μη το θεωρήσεις προσβολή, δεν είναι και στο τέλος της ημέρας μπορεί να έχεις και δίκιο αλλά μεταξύ των αισθήσεων σου (και το hearsay εσένα ή οποιουδήποτε) και της επιστημονικής μεθόδου, θα διαλέξω τη δεύτερη.

 

Το γνωρίζω αυτό για τη διατήρηση του σωματικού μέλους στο αιθερικό σώμα. Όπως επίσης πιστεύω στη μετάβαση μεταξύ διαστάσεων. Απλά ζητάω κάθε φορά από το κοσμικό όλο (ό,τι μορφή και αντίληψη και αν έχει) να μου δείχνει κάθε φορά τόσο όσο αντέχω να σηκώσω. Να μη μου τα "σκάσει" απότομα και καταλήξω να με δέσουν, διότι δε θα μπορώ να διαχειριστώ το μέγεθος του βιώματος. Κάθε φορά λίγο και καλά.

Όσον αφορά τους λεγόμενους "ορθολογιστές", κανείς δεν είναι τέτοιος επί της ουσίας (ή είναι επώδυνα λίγοι). Όλοι βρίθουμε υποκειμενικότητας και προσωπικών ερμηνειών του κόσμου. Οι λεγόμενοι ορθολογιστές που θα σαρκάσουν θέσεις και απόψεις που εισηγούνται έννοιες και αντιλήψεις μη άμεσα απτές με τις βασικές αισθήσεις, απλά ακυρώνουν οι ίδιοι την ιδιότητά τους. Διότι ένας ορθολογιστής - και Επιστήμονας - θα πει: δεν μπορώ να εκφράσω βεβαία γνώμη για πράγματα που δε γνωρίζω, δεν έχω βιώσει ή δεν προσλαμβάνω με τις παραδοσιακές αισθήσεις μου. Είμαι όμως ανοικτός να αποδεχτώ αυτό το οποίο μπορεί να αποδειχθεί με τα πειραματικά μέσα κάποια στιγμή ή να πείσει τη διαίσθησή μου ότι μπορεί να υφίσταται. Στο ενδιάμεσο δεν απορρίπτω τίποτα".