Υποταγή και συναισθηματισμός

Βασική αρχή: Η υποταγή της να μην βασίζεται σε συναισθηματικούς λόγους.

 

Να μην είναι τέχνασμα εννοείς;

 

Άρα εξ' ορισμού θέτεις ως πλαίσιο να είναι συνειδητοποιημένη sub/slave και να έχει ήδη υπάρξει εμπιστοσύνη.

Σημείωση: Λυπάμαι δεν ανήκω στην κατηγορία που η εμπιστοσύνη χαρίζεται εκ των προτέρων. Κερδίζεται.

 

Δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης. Πιο πολυ θέμα ταιριασματος. Η Κυριαρχία Του/Της, πως βλέπει τα πράγματα, τι εμπνέει στο υ, αν μιλάνε την ίδια γλώσσα .Τα άλλα έρχονται και το συναίσθημα φυσικα, μετά.

 

Να υποτάσσεται επειδη της το βγάζεις εσύ και όχι η ανάγκη της για σένα. Ο έρωτας είναι εξάρτηση.

 

Ακριβώς.

 

Να συμπληρώσω.

Να υποτάσσεται επειδή της αρέσει η Κυριαρχία σου, εσύ ως Κ της. Όχι επειδή σε θέλει και πρέπει να υποταχθεί για να σε έχει - να την έχεις.

 

Θέμα ταιριάσματος εφ' όσον είναι συνειδητοποιημένη επιλογή ως sb/sl/m. Αν όμως πρόκειται για νέο άτομο σε ασύμμετρη σχέση προαπαιτείται η εμπιστοσύνη και δεν εννοώ αυτή που ''υποβάλλεται'' κατά το ταίριασμα και που είναι ψευδαισθητική. Διαφορετικά αναγκαστικά εμπλέκονται τα συναισθήματα αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει και να χρησιμοποιηθούν για χειραγώγηση.

 

Δεν μπορω να καταλάβω ακριβώς.

 

Μισό. Δεν λέμε να σε εμπιστεύεται τύφλα εξαρχής και ούτε να μη νιώθει για σένα. Η υποταγή της ωστόσο θα πρέπει να της βγαίνει επειδή της το βγάζεις εσύ και όχι η ανάγκη της/ο έρωτάς της.
Η επιλογή της υποταγής πρέπει να *μην* είναι συναισθηματική.

 

Θα το ξεμπλέξω ( ελπίζω ). Γράφει ο Arioch πως η υποταγή στον/στην Κ πρέπει να είναι ανεξάρτητη από συναισθηματικούς παράγοντες, υπονοώντας τη χειραγώγηση ( σε συνέχεια συζήτησης από άλλο νήμα ) και γράφω πως αν βγάλεις τα συναισθήματα απ' τη μέση εάν δεν πρόκειται για συνειδητοποιημένο υ αλλά νέο άτομο στις ασύμμετρες σχέσεις πρέπει να προηγηθεί η εμπιστοσύνη γιατί διαφορετικά και το να χρησιμοποιήσεις τη ''χημεία'' που υπάρχει για να στρέψεις προς μια κατεύθυνση που ο άλλος δε γνωρίζει, μπορεί να αποβεί εξ' ίσου λάθος.

 

Ναι αλλά και το να υποτάσσεται επειδή της το βγάζεις εσύ:

- δεν είναι κι αυτό ενός είδους εξάρτηση αν αφεθεί σε αυτό και μετά το αναζητά;

- δεν έχει στοιχεία δικά σου που της αρέσουν μέσα στο ότι εσύ "της το βγάζεις", δηλαδή δεν αλληλοεπικαλύπτονται κάπως;

- Γίνεται να μην εμπλέκονται καθόλου συναισθήματα, έστω διακριτά και διαχειρίσιμα;