Υποταγή και συναισθηματισμός

Γιατι είναι υποταγή. D/s στα πλαίσια του BDSM δεν είναι.

 

Το "συναισθηματικό κοκομπλόκο" δεν μεταφράζεται ως υποταγή, κάτι άλλο είναι.

 

Δυστυχώς εδώ το αποτέλεσμα μετράει.

 

Δε νομίζω πάλι ότι το αποτέλεσμα λέγεται υποταγή...Άλλωστε άμα ο άλλος είναι τύφλα απ' το συναίσθημα "κλωτσάει" παραπάνω,μπαίνουν πιο πολλά εμπόδια στο να εκφράσει υποταγή καθώς συναισθήματα τέτοιου είδους όπως περιέγραψες που φτάνει το άτομο να κάνει τα πάντα για να μη χάσει τον άλλον,είναι άκρως εγωιστικά και μπαίνουν κι άλλα θέματα όπως η ζήλια,η προσπάθεια να είναι το πρώτο στις σκέψεις του κ κι άλλα πολλά που μόνο εμπόδια στην υποταγή είναι,γιατί προσπαθεί να κυριαρχεί,γίνεται χειριστικό,άθελά του.Μιλώ πάντα υπό το πρίσμα αυτού που περιέγραψες ως συναίσθημα και συναισθηματική υποταγή.Απλώς δεν υπάρχει υποταγή,δε βλέπω καμιά ομοιότητα στο αποτέλεσμα.

 

Εννοώ το σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε γιατί ο/η άλλος φοβάται μη σε χάσει. Πώς δεν είναι αυτό υποταγή; Υποταγή στη θέληση του άλλου είναι ακόμα και αν οι λόγοι είναι παντελώς λανθασμένοι.

Η υποταγή βασισμένη στη φοβία είναι κακοποίηση, αλλά είναι υποταγή nonetheless.

 

Τι να σου πω...δε ξέρω...Διαφωνώ κάπως στη διατύπωση ("συναισθηματική υποταγή") γιατί μιλάς για πολύ συγκεκριμένη κατάσταση κι όχι για συναίσθημα γενικώς κι αορίστως...και δε καταλαβαίνω και το λόγο που λέγεται σα "κριτήριο",έτσι παίρνει νόημα και όνομα,μια σπάνια περίπτωση που όπως είπες κι εσύ δεν λέγεται,ούτε είναι d/s...

 

Όχι, ακριβώς. Στην πραγματικότητα, καθόλου. Είναι χειρισμός. Είναι λαμογιά. Είναι κρυφός εγωϊσμός. Εκατέρωθεν.
Δράμα.

 

Ο έρωτας δύναται να είναι εξάρτηση. Ας μην είμαστε απόλυτοι, δεν τον βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Στο α σκέλος συμφωνώ, κατά βάση. Για να βγει όμως σε κάποιους ανθρώπους, ακόμη και σε συνειδητοποιημένους ως προς την υποτακτικότητά τους δεν αρκεί η αποδοχή της Κυριαρχικότητας του άλλου από μόνη της, ξεκομμένη, πρέπει να αποδέχονται το πρόσωπο που κυριαρχεί κι αυτό συχνά συμπεριλαμβάνει έρωτα, ή συγχέεται με δαύτον.

Ερώτηση κρίσεως.
Πότε επιλέγεται η υποταγή;
Με το καλημέρα σας με λένε Χ, σάς υποτάσσομαι;
Αν όχι, μπορεί να έχει ήδη εμφιλοχωρήσει ο έρωτας, προτού επιλεχθεί η υποταγή.
Άρα, πάπαλα το επιχείρημα.
Πάμε παρακάτω.
Δεν έχω γνωρίσει ακόμη κανέναν άνδρα ή γυναίκα υποτακτικής ψυχολογίας που να μην "τσιμπιέται" έστω και λίγο με το Κ του.

Εκτός από τους (και τις) a la carte, που είναι χειριστικοί και συναισθηματικά μονωμένοι.

Θα καταλήξουμε εδώ, σε αυτό το συζητητήριο ότι αυτοί είναι οι νορμάλ και οι συναισθηματικοί είναι οι fake?
Χμμμ...

 

Στο μυαλό μου είναι απάνθρωπο συνεπώς ανήθικο.

Και δεν το λέω εκ του ασφαλούς, το έχω κανει. Ο σαδιστής μέσα μου διασκέδαζε με το να τις βλέπω να τρώνε τις σάρκες τους και η εξουσία με ηδόνιζε.

Μετά μεγάλωσα και κατάλαβα το κόστος και έτσι σταμάτησα. Μπορεί να είμαι ότι είμαι αλλά δεν είμαι ψυχοπαθής.

 

Ευτυχώς, εσύ μεγάλωσες...

 

Καλώς έπραξες αν έτσι ένοιωθες.
Ωστόσο, προσωπικά, διακρίνω "ανηθικότητα" και στον "θύτη" και στο "θύμα".

 

Ίσως είναι χειρισμός και από τα δύο μέρη, ωστόσο μόνο το ένα κατέληγε κουρέλι. Είναι πραγματικά απάνθρωπο, δεν μπορώ να το δω αλλιώς.